Παρασκευή 30 Μαρτίου 2012

Όταν η λογοτεχνία "ταληθή λέγει"... #2

"Όταν ήρθαν να πάρουν"   Μπέρτολτ Μπρεχτ


Όταν ήρθαν να πάρουν τους τσιγγάνους δεν αντέδρασα.
Δεν ήμουν τσιγγάνος.

Όταν ήρθαν να πάρουν τους κομμουνιστές δεν αντέδρασα.
Δεν ήμουν κομμουνιστής.

Όταν ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους δεν αντέδρασα.
Δεν ήμουν Εβραίος.

Όταν ήρθαν να πάρουν εμένα δεν είχε απομείνει κανείς για να αντιδράσει.

Όταν η λογοτεχνία "ταληθή λέγει"...

«Στην κοιλάδα με τους ροδώνες»   Νίκος Εγγονόπουλος

«Αλήθεια -των αδυνάτων αδύνατο
ποτές δεν εκατάφερα να καταλάβω 
αυτά τα όντα που δεν βλέπουνε
το τερατώδες κοινό γνώρισμα τ’ ανθρώπου 
το εφήμερο της παράλογης ζωής του
κι ανακαλύπτουνε διαφορές
γιομάτοι μίσος διαφορές
σε χρώμα δέρματος /φυλή / θρησκεία»


Πέμπτη 29 Μαρτίου 2012

Πολύ λίγα λόγια για το σ.Γιάννη Μπανιά

μας άφησες πάνω στην κρίσιμη ώρα, τώρα που το παιχνίδι παίζεται...

Παρουσίαση των Ψηφοδελτίων Συνεργασίας του ΣΥΝ και των συνεργαζομενων δυνάμεων,

15/03/2000
  Αυτή η φωτογραφία προέρχεται από το ιστορικό αρχείο του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ στην επίσημη ιστοσελίδα του κόμματος. Είναι από τις βουλευτικές εκλογές του 2000, από την παρουσίαση των ψηφοδελτίων του ΣΥΝ.Στη φωτογραφία από δεξιά ο Μανόλης Γλέζος (τότε επικεφαλής του ψηφοδελτίου επικρατείας), η Ν.Θεοδωρακοπούλου, ο τότε πρόεδρος του ΣΥΝ Ν.Κωνσταντόπουλος, ο τότε γραμματέας της ΑΚΟΑ Γιάννης Μπανιάς και ο εκπρόσωπος των Οικολόγων-Εναλλακτικών Γιάννης Σχίζας. Λίγοι θυμούνται πως σε εκείνες τις εκλογές ο ΣΥΝ δεν είχε κατέλθει μόνος του. Συνεργαζόταν ήδη από τότε με την ΑΚΟΑ, και με τους Οικολόγους Εναλλακτικούς (με τους οποίους πλέον δε συνεργαζόμαστε). Ήταν τότε αυτή η συνεργασία το πρόπλασμα του ΣΥΡΙΖΑ, μια πρώτη και μικρή πρόγευση των επόμενων ετών. Βέβαια πολλοί ήλθαν και παρήλθαν από το ΣΥΡΙΖΑ, συμφώνησαν και διαφώνησαν, συμπορεύτηκαν και διασπάστηκαν. Όμως κάποιες δυνάμεις ήταν εκεί 12 χρόνια τώρα, απ'την αρχή έως και σήμερα Η παρουσίαση αυτή έλαβε χώρα στις 15 Μάρτη του 2000. Σχεδόν 12 χρόνια μετά, μια ακόμη πιο μεγάλη διεύρηνση του ενωτικού μας σχήματος πραγματοποιήθηκε σήμερα. Ήταν εκεί ο Μανόλης Γλέζος, ο ήρωας της αντίστασης του λαού μας. Ήταν εκεί και ο Γιάννης Σχίζας, ως μέλος της Κοινωνικής Αριστεράς. Έλειπε όμως ο Γιάννης Μπανιάς, το ιστορικό στέλεχος της Ανανεωτικής Αριστεράς, που όλη του τη ζωή πάλεψε για την ενότητα της αριστεράς. Για την ακόμη μεγαλύτερη διεύρυνση του ΣΥΡΙΖΑ αγωνίστηκε όλο τον προηγούμενο καιρό, για τη διατήρηση της ενότητας του σχήματος στην κρίση του 2010. "Ο Γιάννης Μπανιάς με το ήθος του, τη συνέπειά του και την άοκνη και μεθοδική δράση του, υπήρξε ο αναμφισβήτητος πρωταγωνιστής και πρωτεργάτης στην ίδρυση την άνοιξη του 2001 του Χώρου Διαλόγου και Κοινής Δράσης της Αριστεράς, που τον Δεκέμβρη του 2003 μετεξελίχθηκε στον Συνασπισμό Ριζοσπαστικής Αριστεράς, στον ΣΥΡΙΖΑ του οποίου το 2007 αναδείχτηκε βουλευτής Επικρατείας." Το 2007 τον γνώρισα, στη μάχη της κάλπης. Απλός, σεβάσμιος, αγωνιστής, Κομμουνιστής.
 "Το θλιβερό άγγελμα του θανάτου του συντρόφου μας Γιάννη Μπανιά, βύθισε όλο τον Κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ σε απέραντη θλίψη, πόνο ψυχής, αλλά και απόφαση να συνεχίσουμε ακόμη πιο αποφασιστικά στο δρόμο που και ο ίδιος είχε διαθέσει όλες του τις δυνάμεις, εδώ και 12 χρόνια. Στην κοινή ράση και πολιτική συνεργασία της Ριζοσπαστικής Αριστεράς."
  Δε θελω να πω πολλά, τα κλάματα του internet περίσεψαν σήμερα.Αποχαιρετώ το σ.Γιάννη Μπανιά με πόνο ψυχής, και με την υπόσχεση να συμβάλω όπως μπορώ να γίνει πράξη το όνειρό του (και όνειρό μου) για ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ με ελευθερία και δημοκρατία...!
ΑΝΤΙΟ...

ΣΥΡΙΖΑ-Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο: ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΚΟΙΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΙΑΚΥΡΗΞΗΣ

Η ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ Κ.Ο. ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΑΛΕΞΗ ΤΣΙΠΡΑ
  Να ευχαριστήσω με τη σειρά μου όσους και όσες είστε σήμερα εδώ.
  Θα ήθελα κι εγώ να ξεκινήσω τη σημερινή συνέντευξη με το μεγάλο κενό που αφήνει ο θάνατος του συντρόφου μας του Γιάννη Μπανιά, που δυστυχώς συνέπεσε μ΄ αυτό το ξεκίνημά μας, αλλά είναι σαν να είναι δίπλα μας ο Γιάννης ο Μπανιάς, γιατί μέρος της σημερινής διακήρυξης που θα σας παρουσιάσουμε αποτελεί και δική του πολιτική παρακαταθήκη.
  Ο σύντροφος Γιάννης Μπανιάς, μαχητής ως την τελευταία στιγμή, για όλους εμάς τους συντρόφους και συναγωνιστές του στον ΣΥΡΙΖΑ, για τη δημιουργία του οποίου αγωνίστηκε με έμπνευση και επιμονή τα τελευταία χρόνια, η απώλεια είναι μεγάλη.
  Το ίδιο μεγάλη είναι και η πολιτική και προσωπική μας δέσμευση ότι αυτή η υπόθεση της ριζοσπαστικής αριστεράς, για την οποία πάλεψε ο Γιάννης, θα πάει πολύ μακριά.
  Μέρος της πολιτικής παρακαταθήκης του Γιάννη Μπανιά είναι και η σημερινή κοινή διακήρυξη θέσεων που θα σας παρουσιάσουμε.
  Καλό ταξίδι σύντροφε.


Φίλες και φίλοι,
  Η χώρα και ο λαός μας ζει μια ανείπωτη τραγωδία. Μια τραγωδία που δεν ήταν αναπόφευκτη, αλλά το αποτέλεσμα πολιτικών επιλογών των δυνάμεων που κυβέρνησαν τον τόπο από τη μεταπολίτευση ως σήμερα.
  Η προσφυγή στο ΔΝΤ αποτέλεσε πολιτική επιλογή.
  Η μεθόδευση της πλήρους παράδοσης της χώρας στους δανειστές της αποτέλεσε πολιτική επιλογή.
  Πολιτική επιλογή ενός διεφθαρμένου και παραδομένου στο δογματικό νεοφιλελευθερισμό, δικομματικού  συστήματος εξουσίας. 
  ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, αφού έριξαν τη χώρα στα βράχια, τώρα συνεταιρίζονται για να την αποτελειώσουν.
  Έχουν δεσμευτεί και συνυπογράψει Συμφωνητικό εκποίησης της χώρας και κοινωνικής διάλυσης.
  Μας οδήγησαν ως εδώ δίχως να λογαριάσουν τη λαϊκή βούληση.
  Ψήφισαν ΝΑΙ σε όλα, αδιαφορώντας για  τις αντοχές της κοινωνίας
  Αποφάσισαν για όλους εμάς,  χωρίς εμάς.
  Τώρα ήρθε η ώρα να προχωρήσουμε και όλοι εμείς οι πολλοί, ο ελληνικός λαός, η Ελλάδα να προχωρήσει  χωρίς αυτούς.
  Ήρθε η ώρα για μια μεγάλη ανατροπή στην Ελλάδα, για ένα ισχυρό μήνυμα στην Ευρώπη.
  Εμείς που είμαστε σήμερα εδώ παλεύουμε για την συγκρότηση ενός ανοιχτού μετώπου με βάση τη συνεργασία των δυνάμεων της αριστεράς, της ριζοσπαστικής οικολογίας και σοσιαλιστών που δεν χωρούν οι αξίες, οι ιδέες και τα όνειρά τους στη πολιτική των μνημονίων της υποτέλειας. 
Είναι σήμερα μαζί μας :
  Ο Μανώλης Γλέζος, σύμβολο αντίστασης, όχι μόνο για την αριστερά, για το λαϊκό κίνημα, για τη δημοκρατία και θα είναι μαζί μας και σ΄ αυτή τη μάχη που δίνουμε, έχοντας ιδιαίτερο ρόλο. Θα σας πω αργότερα γι αυτό.
  Η Σοφία Σακοράφα, ανεξάρτητη βουλευτής, που καταψήφισε το μνημόνιο και έχει ανακοινώσει εδώ και τρεις μήνες την πολιτική συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ.
  Είναι μαζί μας μέλη και στελέχη της Ενωτικής Κίνησης, με τον Π. Κουρουμπλή,  ανεξάρτητο βουλευτή . Έγκαιρα διαχώρισε τη θέση του με σθένος στη Βουλή από την πολιτική του μνημονίου της υποτέλειας. Ο  Αλ. Μητρόπουλος, ο Αντ. Κοτσακάς και άλλα στελέχη της Ενωτικής Κίνησης.
  Είναι εδώ μια συλλογικότητα  που εδώ και καιρό έχει διακριτή θέση και στάση  στον ευρύτερο σοσιαλιστικό χώρο. Ο Νέος Αγωνιστής, η συντρόφισσα η Νίνα Κασιμάτη και άλλοι.
  Είναι εδώ η ΕΔΗΚ, με το Σταύρο Καράμπελα, η Ένωση Δημοκρατικού Κέντρου, το ιστορικό κέντρο στη χώρα μας, με σπουδαίες μορφές που διακρίθηκαν για το ήθος και την αγωνιστικότητά τους, τώρα νέοι άνθρωποι συνεχίζουν αυτή την παράδοση που θέλουν να φέρουν στο σήμερα τα οράματα και τα ιδανικά αγωνιστών όπως ο Αλέκος ο Παναγούλης.
  Είναι η Κοινωνική Αριστερά, είναι προσωπικότητες από το χώρο της ριζοσπαστικής Οικολογίας, βλέπω τον Γιάννη Σχίζα, συλλογικότητες και προσωπικότητες που αποφασίσαμε να ενώσουμε τις δυνάμεις μας, να ενώσουμε τις φωνές μας για να διεκδικήσουμε αυτή η εκλογική αναμέτρηση να μην είναι μια χαμένη ευκαιρία για το λαό μας.
  Δικός μας μονόδρομος είναι ο δρόμος της ενότητας, είναι ο δρόμος της δημοκρατίας, είναι ο δρόμος της λαϊκής κυριαρχίας.
  Αποφασίσαμε να πορευτούμε μαζί, προεκλογικά, εκλογικά και μετεκλογικά, γιατί πιστεύουμε ότι μαζί μπορούμε να διεκδικήσουμε μια νέα λαϊκή πλειοψηφία, για να αλλάξει πορεία η χώρα,  για να αποσοβήσουμε το κοινωνικό ολοκαύτωμα, για να ζήσουμε στη χώρα μας, εμείς και οι επόμενες γενιές, με αξιοπρέπεια και δικαιοσύνη.
  Εμπνεόμαστε όλοι εμείς από το μεγάλο και πολύμορφο μαζικό και ενωτικό κίνημα αντίστασης του ελληνικού λαού, που μας έφερε σε κοινούς αγωνιστικούς δρόμους, στις πλατείες και τους δρόμους, στις απεργίες, στην πολιτική ανυπακοή, στο κίνημα «δεν πληρώνω» τα χαράτσια, σ΄ όλους τους κοινωνικούς αγώνες που αναπτύχθηκαν αυτά τα δυο χρόνια.
  Παλεύουμε για την ανατροπή των κυρίαρχων πολιτικών και δεσμευόμαστε για την ακύρωση των μνημονίων, των δανειακών συμβάσεων και όλων των μέτρων που απορρέουν από αυτές.
  Διεκδικούμε και δεσμευόμαστε να διαλευκανθούν άμεσα όλες οι υποθέσεις διαφθοράς και διαπλοκής και να οδηγηθούν στη δικαιοσύνη όσοι από το πολιτικό προσωπικό, τις πολυεθνικές και τον επιχειρηματικό κόσμο πλούτιζαν παράνομα σε βάρος των εργαζόμενων και της κοινωνίας.

  Σήμερα, καταθέτουμε τους άξονες ενός  συγκεκριμένου προγραμματικού πλαισίου με βάση τις ανάγκες των λαϊκών στρωμάτων, του κόσμου της εργασίας.
  Σήμερα καλούμε όλη την κοινωνία, τον καθένα και την καθεμιά, ανεξάρτητα από την πολιτική του καταγωγή, να πάρει θέση, να πάρει μέρος στον αγώνα μας για να μην υπάρξει την επόμενη μέρα των εκλογών κυβέρνηση μνημονίου, για να υπάρξει μια επόμενη μέρα που θα ανοίγει προοπτική στην ελπίδα και την αξιοπρέπεια.
  Στην επερχόμενη εκλογική αναμέτρηση, που θα είναι μια μεγάλη ευκαιρία για το λαό μας, είμαστε αποφασισμένοι να μην διεκδικήσουμε ψήφο διαμαρτυρίας, αλλά ψήφο εξουσίας, ψήφο σωτηρίας.
  Η ονομασία του συνδυασμού μας θα είναι Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς – Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο.
  Στόχος μας ένας νέος συνασπισμός εξουσίας με πυρήνα τις δυνάμεις της αριστεράς, τις δυνάμεις που από προοδευτική και αντινεοφιλελεύθερη σκοπιά αντιπαλεύουν το μνημόνιο.
Και σήμερα, με τη κοινή διακήρυξη θέσεων, δεσμευόμαστε  ότι:
  • Πρώτον: θα διεκδικήσουμε τη λαϊκή στήριξη και εντολή για να καταγγείλουμε τη δανειακή σύμβαση και τα μνημόνια της χρεοκοπίας.
   Μοναδική δίκαιη λύση είναι η ανατροπή των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων, η αναστολή πληρωμών προς τους πιστωτές για όσο χρειαστεί ώστε να ανασυγκροτηθεί η οικονομία και ταυτόχρονα η επιλεκτική διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους και η εξυπηρέτηση του υπόλοιπου με ευνοϊκούς όρους και ρήτρα ανάπτυξης
  Για μας η απάντηση στο δίλημμα «λεφτά για μισθούς, συντάξεις και κοινωνική προστασία ή για τους πιστωτές» είναι δεδομένη: Για μας δεν υπάρχει δίλημμα. Προτεραιότητα για μας είναι οι ανάγκες της κοινωνίας.
  • Δεύτερον: θα διεκδικήσουμε τη λαϊκή στήριξη και εντολή για να προχωρήσουμε στην εφαρμογή ενός προγράμματος  αναδιανομή του πλούτου, κοινωνικής και οικονομικής δικαιοσύνης.
Με
·         Φορολόγηση των μεγάλων εισοδημάτων, των εφοπλιστών, της μεγάλης ακίνητης και κινητής περιουσίας, αύξηση του συντελεστή φορολόγησης των κερδών των μεγάλων επιχειρήσεων, κατάργηση των προκλητικών φοροαπαλλαγών υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου. Ειδική εισφορά στις χρηματοοικονομικές συναλλαγές.
·         Μείωση των έμμεσων φόρων, κατάργηση των χαρατσιών, μείωση της φορολόγησης των χαμηλών εισοδημάτων. Κατάργηση του Φ.Π.Α. στα είδη ευρείας λαϊκής κατανάλωσης. Έλεγχο της ακρίβειας και των ολιγοπωλιακών πρακτικών στην αγορά. Προστασία των δανειζομένων (εργαζομένων, συνταξιούχων, μικρομεσαίων και αγροτών) από τις τράπεζες. Άμεσα μέτρα για τα χρέη των νοικοκυριών από τις τράπεζες και κούρεμα του ιδιωτικού χρέους.
·         Επαναφορά των μισθών, των συντάξεων, των εργασιακών σχέσεων, των συλλογικών συμβάσεων και των δικαιωμάτων στη προ μνημονίου εποχή. Άμεσα μέτρα για την καταπολέμηση της ανεργίας και την προστασία των ανέργων.
  • Τρίτον: Θα διεκδικήσουμε τη λαϊκή στήριξη και εντολή για να    υλοποιήσουμε ένα εθνικό σχέδιο για την ανάπτυξη με σεβασμό στο περιβάλλον και σε όφελος της κοινωνίας, ένα εθνικό σχέδιο για την οικονομική και παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας
  Με ανασχεδιασμό της λειτουργίας των δημοσίων επιχειρήσεων με κοινωνικά-αναπτυξιακά κριτήρια και όχι με ιδιωτικοοικονομικά και πελατειακά,
  Με βασικό πυλώνα τον δημόσιο και κοινωνικό έλεγχο του χρηματοπιστωτικού συστήματος και των τραπεζών και ριζική αλλαγή των όρων, των κριτηρίων και του τρόπου λειτουργίας τους.
  • Τέταρτον: Θα διεκδικήσουμε τη λαϊκή στήριξη και εντολή για να  δημιουργήσουμε ασπίδα κοινωνικής προστασίας και υπεράσπισης των δημόσιων αγαθών, των χαμηλών στρωμάτων που πλήττονται, των ανέργων, των μακροχρόνια ανέργων αλλά και όλων εκείνων των πολιτών που σήμερα βρίσκονται στο περιθώριο.
  • Πέμπτον: Θα διεκδικήσουμε τη λαϊκή στήριξη και εντολή για να ανατρέψουμε το δόγμα παράδοσης εις τη Δύση, για να μεταστρέψουμε το γεωπολιτικό προσανατολισμό της εξωτερικής πολιτικής.
  Για το σχεδιασμό και την υλοποίηση μιας σύγχρονης, πολυδιάστατης, ανεξάρτητης και ενεργητικής εξωτερικής πολιτικής.
  • Έκτον: Θα διεκδικήσουμε τη λαϊκή στήριξη και εντολή για να   αποκαταστήσουμε τη δημοκρατία στη χώρα που γεννήθηκε
 Κυρίαρχος και υπεύθυνος να αποφασίζει για το μέλλον του τόπου θα είναι ο λαός και μόνον ο λαός.

Φίλες και φίλοι,
  Γνωρίζουμε καλά πως καμιά πραγματική αλλαγή –πόσο μάλλον μια μεγάλη ανατροπή όπως αυτή που προσδοκούμε- δεν μπορεί να γίνει χωρίς κόπο. Τα παραπάνω για τα οποία δεσμευόμαστε δεν αποτελούν έναν εύκολο δρόμο, ούτε εμείς υποσχόμαστε ότι έχουμε το μαγικό ραβδί και σίγουρα δεν μπορούν να υλοποιηθούν με ανάθεση με τη λογική της ανάθεσης από την κοινωνία σε μια ομάδα «ειδικών».
  Δεν ζητάμε από το λαό ανάθεση εργολαβίας σωτηρίας της χώρας.
  Ζητάμε συμπόρευση και κοινούς αγώνες.
  Γιατί πιστεύουμε ότι μπορούμε.
  Γιατί είμαστε πεπεισμένοι ότι έχουμε ρεαλιστικές προτάσεις και είμαστε αποφασισμένοι.
  Γιατί είμαστε πεπεισμένοι ότι έχουμε το δίκιο με το μέρος μας, άρα έχουμε και τη δυνατότητα να ανατρέψουμε αυτή τη μεγάλη κοινωνική αδικία, έχουμε τη δυνατότητα να ανατρέψουμε όλους αυτούς που μας έριξαν στο γκρεμό και θέλουν να συνεχίσουν αυτή την καταστροφική πορεία για τη χώρα.
  Αυτή την ευκαιρία δεν θα την αφήσουμε να πάει χαμένη.»

Τρίτη 27 Μαρτίου 2012

Απώλεια άνω των 6,6 εκ. ευρώ για το ΑΠΘ από το κούρεμα του χρέους

  Στα πλαίσια του κουρέματος του ελληνικού χρέους, "κουρεύτηκαν" και τα αποθεματικά των ΑΕΙ/ΤΕΙ της χώρας. Χρήματα που τα ανώτερα και ανώτατα ιδρύματα είχαν επενδύσει σε ομόλογα του ελληνικού δημοσίου στην Τράπεζα της Ελλάδος χάθηκαν. Το ΑΠΘ δε διέθετε τέτοια ομόλογα, ούτε είχε τα αποθεματικά του στην Τράπεζα της Ελλάδος. Τα αποθέματα (χρηματοδότηση από το ΤΣΜΕΔΕ για το ΑΠΘ) που με απόφαση του Γενικού Λογιστηρίου διατηρούνταν στην ΤτΕ κουρεύτηκαν σε ποσοστό περίπου 70%. Έτσι το ΑΠΘ έχασε 6.619.599,95 ευρώ. Απέμειναν μόλις 3.539.964,33 ευρώ προς χρήση, για τις ανάγκες του μεγαλύτερου πανεπιστημίου της χώρας. Οι απώλειες του ΑΠΘ είναι οι μικρότερες σε σχέση με τα υπόλοιπα πανεπιστήμια, δεν είναι όμως μικρές αν αναλογιστούμε το μέγεθος του ιδρύματος (περίπου 95.000 φοιτητές και 2.330 μέλη ΔΕΠ) και τις συνεχείς περικοπές της κρατικής επιχορήγησης (περίπου 20%).  
  Οι τράπεζες πήραν πίσω τα χρήματα που τους "κούρεψε" το PSI. Tα πανεπιστήμια θα τα πάρουν; Η πολιτική των μνημονίων και του νεοφιλελευθερισμού βλάπτει σοβαρά ΚΑΙ την παιδεία. Να ανατραπεί...!

Αναλυτικά η ανακοίνωση των πρυτανικών αρχών του ΑΠΘ:
"Ενημέρωση για τα αποθεματικά του ΑΠΘ"

   Αγαπητά μέλη της Πανεπιστημιακής Κοινότητας,

   Σχετικά με το θέμα των περικοπών από την ολοκλήρωση του προγράμματος αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους, το Πρυτανικό Συμβούλιο σας ενημερώνει ότι:
  1)Το ΑΠΘ δεν είχε επενδύσει ποτέ σε ομόλογα του ελληνικού δημοσίου και επομένως  δεν υπήρξε καμία επίπτωση από την αιφνιδιαστική περικοπή (haircut), όπως συνέβη σε άλλα πανεπιστημιακά ιδρύματα της χώρας.
  2)Το ΑΠΘ δεν τοποθέτησε τα χρηματικά διαθέσιμα της Επιτροπής Ερευνών στην Τράπεζα της Ελλάδος διότι, μετά τη γνωμοδότηση της Νομικής Επιτροπής, αξιοποιήθηκε η δυνατότητα της έντοκης κατάθεσής τους σε ιδιωτική τράπεζα μετά από διαγωνισμό. Επομένως, δεν επήλθε μείωση μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους, τη στιγμή που άλλα Πανεπιστήμια είχαν σημαντικές απώλειες.
  3)Το ΑΠΘ δε διατηρούσε στις 12/3/2012 ταμειακά υπόλοιπα του τακτικού προϋπολογισμού στην Τράπεζα της Ελλάδος καθώς, η τελευταία χρηματοδότηση του Δεκεμβρίου 2011, η οποία θα μπορούσε να αποτελέσει ταμειακό υπόλοιπο, χρησιμοποιήθηκε κατά τους μήνες Ιανουάριο και Φεβρουάριο του 2012 για την κάλυψη τρεχουσών αναγκών του Ιδρύματος. Έτσι, ούτε στην περίπτωση αυτή επήλθε μείωση, ενώ άλλα Πανεπιστήμια της χώρας είχαν σημαντικές απώλειες.
  4)Τα μόνα ταμειακά διαθέσιμα, τα οποία με απόφαση του Γενικού Λογιστηρίου του κράτους, διατηρούσε το ΑΠΘ δεσμευμένα στην Τράπεζα της Ελλάδος ανέρχονταν σε 11.575.832,87 ευρώ και προέκυπταν από χρηματοδότηση του ΤΣΜΕΔΕ. Η περικοπή που πραγματοποιήθηκε στις 12/3/2012 με την ολοκλήρωση του προγράμματος αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους ανήλθε σε ποσοστό 69,5% ήτοι 6.619.599,95 ευρώ και απομένουν προς χρήση 3.539.964,33 ευρώ.
  Επισημαίνεται ότι το Πανεπιστήμιο ουδέποτε ερωτήθηκε και συναίνεσε στην ομολογοποίηση των ταμειακών του υπολοίπων από την Τράπεζα της Ελλάδος, η οποία για την ενέργειά της αυτή επικαλείται το άρθρο 15 παρ. 11 του Ν. 2469/1997.
  Με βάση τα παραπάνω προκύπτει ότι το ΑΠΘ έχει τις μικρότερες απώλειες από την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους σε σχέση με τα άλλα μεγάλα Ιδρύματα της χώρας.  
  Οι Πρυτανικές Αρχές σε συνεργασία με τη Νομική Επιτροπή του ΑΠΘ διερευνούν τη δυνατότητα νομικής προσφυγής για τη διεκδίκηση των απολεσθέντων χρημάτων.
  Τέλος, σε έκτακτη συνάντηση, σήμερα Τρίτη 27/3/2012 στο ΕΚΠΑ, θα αποφασιστεί η κοινή στάση όλων των ΑΕΙ για την αντιμετώπιση του προβλήματος.
  Για κάθε εξέλιξη στο θέμα θα σας κρατάμε ενήμερους.


Το Πρυτανικό Συμβούλιο,

Ιωάννης Α. Μυλόπουλος, Πρύτανης ΑΠΘ
Ιωάννης Δ. Παντής, Αντιπρύτανης Οικονομικού Προγραμματισμού και Ανάπτυξης
Δέσπω Αθ. Λιάλιου, Αντιπρύτανις Ακαδημαϊκών Υποθέσεων και Προσωπικού
Σοφία Α. Κουίδου-Ανδρέου, Αντιπρύτανις Έρευνας

Δευτέρα 26 Μαρτίου 2012

Ο Μ.Γλέζος για την 25η Μαρτίου

   Οι φετινές εκδηλώσεις προς τιμή της Επανάστασης του 1821 χαρακτηρίζονται  από πρωτοτυπία, καταισχύνη και γελοιότητα.
   Τουρκικό πολεμικό πλοίο παρήλασε ενώπιον της ελληνικής κυβέρνησης η οποία παρουσίαζε όπλα μυωπίας και της ελληνικής πολιτείας η οποία παρουσίαζε όπλα αδιαφορίας.
   Έκπληκτος ο ελληνικός λαός, υποβασταζόμενος από τα ΜΑΤ και τις Ειδικές Δυνάμεις καταστολής,  βοηθήθηκε να παραμείνει στα σπίτια του για να μην παραβρεθεί μπροστά στο επαναλαμβανόμενο αίσχος, να απονέμονται τιμές στην εξουσία και να προσβάλλονται με τον πιο αισχρό τρόπο τα μνημεία τα οποία συμβολίζουν τις θυσίες του ελληνικού λαού υπέρ της Ελευθερίας και της Ανεξαρτησίας.
   Αιδώς Αργείοι.

Τετάρτη 21 Μαρτίου 2012

21 ΜΑΡΤΗ: ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΜΕΡΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ - ΝΤΟΠΙΟΙ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΕΝΩΜΕΝΟΙ


Η
 Τετάρτη 21η Μάρτη 2012 είναι η Παγκόσμια μέρα κατά του Ρατσισμού. Την ώρα των πιο σκληρών μνημονιακών μέτρων βαρβαρότητας που πλήττουν κάθε εργαζόμενο, άνεργο, συνταξιούχο και νέο, άντρες και γυναίκες, ντόπιους και μετανάστες, η μέρα αυτή τονίζει την ανάγκη και τη δυνατότητα αντίστασης, αλληλεγγύης και κοινής δράσης. Μαζί με τους μετανάστες-ριες και πρόσφυγες συναδέλφους, συμμαθητές, συμφοιτητές και γείτονες της διπλανής πόρτας.
Τη στιγμή που επιχειρείται από κυβερνητικούς ιθύνοντες και ακροδεξιές/φασιστικές οργανώσεις να παρουσιαστούν οι μετανάστες ως πρόβλημα για πολλά από τα δεινά μας, ενώνουμε τις δυνάμεις μας μαζί τους. Καλούμε κάθε αγωνιζόμενο άνθρωπο, τις οργανώσεις δικαιωμάτων, τις μεταναστευτικές και προσφυγικές κοινότητες, τα συνδικάτα, τις λαϊκές συνελεύσεις και κάθε τοπική συλλογικότητα αντίστασης και αλληλεγγύης, σε ένα τετραήμερο κινητοποιήσεων και δράσεων ενάντια στο ρατσισμό, το φασισμό και την ξενοφοβία από τις 21 ως τις 24 Μάρτη 2012. Για να μην ξαναζωντανέψουν οι μαύρες μέρες του ναζισμού και του φασισμού στη χώρα μας. Για ίσα δικαιώματα στους μετανάστες και τους πρόσφυγες και για καλύτερη ζωή για όλους και όλες.
Δηλώνουμε πως οι φράχτες στον Έβρο, τα άθλια στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών και οι απελάσεις, οι «σκούπες» στο κέντρο της Αθήνας με στόχο ντόπιους-ες και μετανάστες-ριες αστέγους και άπορους, είναι όχι μόνο μέτρα απάνθρωπα και αντιδημοκρατικά, αλλά και δεν πρόκειται να λύσουν τα εκρηκτικά προβλήματα της φτώχειας και της ανεργίας που έσπειραν τα μνημόνια της κυβέρνησης και της τρόικας. Δεν θα περιορίσουν την εγκληματικότητα που οφείλεται στην ολοένα εντεινόμενη εξαθλίωση. Αντίθετα συντείνουν στην περιθωριοποίηση πλατιών λαϊκών στρωμάτων και πετούν στα αζήτητα –μαζί με τους συνανθρώπους μας που βρίσκονται στη δεινότερη θέση- τεράστια κονδύλια του πιο κουτσουρεμένου προϋπολογισμού των τελευταίων δεκαετιών.
Καθημερινά, ο ρατσισμός κατακλύζει τις κυβερνητικές δηλώσεις και τα ΜΜΕ, χιλιάδες μετανάστες και μετανάστριες απο-νομιμοποιούνται και ωθούνται στην γκρίζα ζώνη της κοινωνίας, ο νόμος για την ιθαγένεια των παιδιών «δεύτερης γενιάς μεταναστών» παραμένει ανενεργός και κινδυνεύει με απόρριψη στο Συμβούλιο της Επικρατείας και χιλιάδες μετανάστριες εξωθούνται στην πορνεία προς τέρψιν των κατά τα άλλα «οικογενειαρχών» πελατών και τον πλουτισμό των κυκλωμάτων μαστροπείας. Την ίδια ώρα που τα σχολεία και τα νοσοκομεία μας κλείνουν το ένα μετά το άλλο, εργαζόμενοι απολύονται, οι μισθοί και οι συντάξεις μας μετατρέπονται σε φιλανθρωπικά επιδόματα.
Απέναντι στις επιθέσεις ναζιστικών συμμοριών σε μετανάστες, πρόσφυγες και ντόπιους που δεν ταιριάζουν με τα «άρια πρότυπά» τους, δηλώνουμε πως οι νοσταλγοί της Χούντας και του Χίτλερ δεν έχουν καμία θέση ανάμεσά μας. Δεν ξεχνούμε τις καταστροφές που έφερε στην Ευρώπη ο ρατσισμός και φασισμός του Χίτλερ. Δεν ξεχνούμε τον πόλεμο, την τραγωδία της Ελλάδας, όπως και πολλών άλλων χωρών της Ευρώπης, στη διάρκεια της Κατοχής. Αγωνιζόμαστε και διεκδικούμε τη διάλυση των φασιστικών οργανώσεων που επιχειρούν να μετατρέψουν τα σχολεία και τις γειτονιές μας σε τόπους ρατσιστικού και φασιστικού μίσους και να φιμώσουν κάθε αντίθετη φωνή.
Για όλους αυτούς τους λόγους, συνδιοργανώνουμε πολύμορφες κινητοποιήσεις, δράσεις και εκδηλώσεις σε όλη την Ελλάδα. Στην Θεσσαλονίκη καλούμε ντόπιους και μετανάστες εργαζόμενους, ανέργους, μαθητές και φοιτητές να συμμετάσχουν:

·        Το Σάββατο 24 Μάρτη στην ημέρα πολύμορφων δράσεων στη Ροτόντα από τις 11.30 το πρωί έως το απόγευμα.
·        Στις 6 μ.μ. συγκέντρωση στην Καμάρα και πορεία.
·        Την Τετάρτη 21 Μάρτη, καλούμε τους εκπαιδευτικούς και τους μαθητές όλης της χώρας να συμμετάσχουν στις εκδηλώσεις που οργανώνονται σε πολλά σχολεία με αντιρατσιστικό και αντιφασιστικό περιεχόμενο.

ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΡΓΑΤΗΣ ΑΝΑΣΦΑΛΙΣΤΟΣ, ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ ΧΩΡΙΣ ΧΑΡΤΙΑ
ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ-ΡΙΩΝ – ΑΣΥΛΟ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ
ΕΞΩ ΟΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΜΑΣ
ΚΑΤΩ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΤΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ
Στις αντιρατσιστικές δράσεις καλούν:
ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ, Ε.Δ.Ο.Θ.-Ν.Τ. ΑΔΕΔΥ, Α΄, Γ΄, Δ΄ ΕΛΜΕ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ, Κίνηση «Απελάστε το Ρατσισμό», Πρωτοβουλία γυναικών ενάντια στο χρέος και τα μέτρα λιτότητας, HOMΟphonia: Συλλογικότητα για το Pride Θεσσαλονίκης, Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς, Ξεκίνημα

Τρίτη 20 Μαρτίου 2012

Η ΕΕ εκβιάζει ωμά την Ουγγαρία

του Γιώργου Δελαστίκ



hungaryprimeminister.jpg  Χαρακτήρα αντίστασης του ουγγρικού λαού εναντίον της υπαγόρευσης όρων από την ΕΕ προσέδωσε την περασμένη Πέμπτη ο δεξιός Ούγγρος πρωθυπουργός Βίκτορ Ορμπαν στην επέτειο της εξέγερσης του ουγγρικού έθνους εναντίον των Αψβούργων το 1848. «Η Ουγγαρία δεν θα γίνει αποικία!», διακήρυξε ο Ορμπαν μιλώντας σε ένα πλήθος 100.000 έως 250.000 πολιτών που είχαν συρρεύσει μπροστά στο Κοινοβούλιο, στις όχθες του Δούναβη που χωρίζει τη Βούδα από την Πέστη, τα δύο τμήματα της ουγγρικής πρωτεύουσας, για να συμμετάσχουν στις εκδηλώσεις της εθνικής τους εορτής.
 
  «Ορκιζόμαστε στον Θεό των Ούγγρων ότι δεν θα είμαστε πια σκλάβοι», είπε ο Ούγγρος πρωθυπουργός ενθουσιάζοντας το ακροατήριο, χρησιμοποιώντας έναν στίχο από ποίημα που έχει γράψει ο διάσημος Ούγγρος συγγραφέας Σάντορ Πέτεφι, σύμβολο της εξέγερσης του έθνους των Μαγιάρων εναντίον των Αυστριακών δυναστών.
 
  «Απαιτούμε ισότητα για τους Ούγγρους. Δεν θα γίνουμε πολίτες δεύτερης κατηγορίας στην Ευρώπη», διατράνωσε ο Ορμπαν υπό τις θυελλώδεις επευφημίες του πλήθους. «Είμαστε κάτι παραπάνω από εξοικειωμένοι με τον χαρακτήρα αυτόκλητης συντροφικής βοήθειας, ακόμη και όταν αυτή έρχεται φορώντας εξαιρετικά καλοραμμένο κοστούμι», πρόσθεσε ο Ούγγρος πρωθυπουργός «αναφερόμενος στους αξιωματούχους της ΕΕ», όπως εξηγούν απερίφραστα οι «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» του Λονδίνου. Την ίδια άποψη ως προς το σε ποιον απευθύνονταν τα λόγια του Βίκτορ Ορμπαν είχαν και οι «Τάιμς της Νέας Υόρκης», οι οποίοι έγραψαν σχετικά: «Χωρίς να αναφερθεί ευθέως στην κίνηση της ΕΕ να παγώσει αυτή την εβδομάδα περίπου 500 εκατομμύρια ευρώ αναπτυξιακής βοήθειας προς την Ουγγαρία, ο Ορμπαν απευθύνθηκε στην ισχυρή τάση πατριωτισμού που διαπερνά την ουγγρική εθνική συνείδηση».
 
  Οι Ούγγροι έχουν κάθε δίκιο να είναι έξω φρενών με την ΕΕ, η οποία αποφάσισε να αναστείλει την εκταμίευση πόρων ύψους 495 εκατομμυρίων ευρώ από το ταμείο συνοχής που προορίζονταν για την Ουγγαρία, στην οποία έπρεπε να δοθούν το 2013.
 
  Οι Βρυξέλλες θέλουν με τον τρόπο αυτόν να εκβιάσουν τη Βουδαπέστη, προκειμένου η ουγγρική κυβέρνηση να αλλάξει νόμους που δεν αρέσουν στη γραφειοκρατική καμαρίλα της ΕΕ και πρωτίστως στη Γερμανία και την Αυστρία, που έχουν δει τις τράπεζές τους, οι οποίες ελέγχουν ολόκληρο το ουγγρικό τραπεζικό σύστημα, να υφίστανται ζημιές από αποφάσεις του Βίκτορ Ορμπαν.
 
  Η Κομισιόν, όμως, δεν μπορεί να ομολογήσει ανοιχτά ότι θέλει να εκδικηθεί τους Ούγγρους για την ατίθαση πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνησή τους κι έτσι χρησιμοποιούν ως πρόσχημα το ότι δήθεν η Ουγγαρία δεν περιορίζει τα ελλείμματα και το δημόσιο χρέος της.
 
  Πρόκειται όμως για γελοία δικαιολογία. Τα επίσημα στοιχεία για το έλλειμμα και το χρέος όλων των χωρών της ΕΕ το έτος 2011 θα εκδοθούν από την Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία, τη Γιούροστατ, έπειτα από έναν μήνα.
 
  Είναι εξοργιστική αυτή η... προκαταβολική επιβολή κυρώσεων - πόσω μάλλον που είναι απολύτως βέβαιον ότι άλλες χώρες όχι μόνο της ΕΕ, αλλά ακόμη και της Ευρωζώνης, στην οποία η Ουγγαρία δεν ανήκει, θα έχουν σαφώς χειρότερους δείκτες στο έλλειμμα και στο δημόσιο χρέος από την Ουγγαρία και παρ' όλα αυτά δεν θα υποστούν καμία απολύτως κύρωση!
 
  «Υπάρχει μια αίσθηση απογοήτευσης μεταξύ των υποστηρικτών της κυβέρνησης, οι οποίοι αισθάνονται ότι παρανοούνται. Αισθάνονται ότι η κυβέρνηση προσπαθεί να κάνει καλό, αλλά οι Βρυξέλλες δρουν ως καταπιεστής και εφαρμόζουν δύο μέτρα και δύο σταθμά», δηλώνει στους «Τάιμς της Νέας Υόρκης» η Γιούλια Λάκατος, στέλεχος του ουγγρικού Κέντρου Αμερόληπτης Πολιτικής Ανάλυσης.
 
  Ενα διασκεδαστικό στοιχείο είναι ότι σε προκαταρκτικό πίνακα του δημόσιου χρέους όλων των χωρών της ΕΕ, που δημοσιοποίησε η γερμανική εφημερίδα «Ντι Βελτ», έχοντας ως πηγές την Κομισιόν και τη Γερμανική Στατιστική Υπηρεσία, η Ουγγαρία με 75,9% του ΑΕΠ έχει μικρότερο δημόσιο χρέος από τη... Γερμανία που έχει 81,7%!!! Αν τα στοιχεία αυτά επιβεβαιωθούν, θα γελάσουμε πολύ.
 
Ένταση
Αντισυγκεντρώσεις της αντιπολίτευσης
  Δεκάδες χιλιάδες οπαδοί της ουγγρικής σοσιαλδημοκρατικής αντιπολίτευσης ή απλώς πολίτες που αντιπαθούν την εκλογικά και πολιτικά πανίσχυρη κυβερνητική Δεξιά του πρωθυπουργού Βίκτορ Ορμπαν, συγκεντρώθηκαν την ίδια μέρα και ώρα σε άλλο κεντρικό σημείο της Βουδαπέστης στην εθνική επέτειο της εξέγερσης κατά των Αυστριακών του 1848. Αυτοί υποστήριξαν την πολιτική της ΕΕ εναντίον της χώρας τους, ελπίζοντας ότι η πίεση των Βρυξελλών και κυρίως των Γερμανών και των Αυστριακών θα ανατρέψει τον συσχετισμό δυνάμεων στο εσωτερικό της Ουγγαρίας. Ελπίζουν δηλαδή ότι η εξωτερική επέμβαση θα πετύχει τη φθορά και τελικά την ανατροπή της κυβέρνησης Ορμπαν, κάτι που είναι αδύνατο να πετύχει η αντιπολίτευση με δημοκρατικά μέσα.
 
πηγή: ethnos.gr

Σάββατο 17 Μαρτίου 2012

για την επίθεση στην Αριστερά


  Εδώ και δυο βδομάδες ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ. μας έχουν προϊδεάσει ότι θα ετοιμάσουν προβοκάτσιες ενάντια στον ΣΥΡΙΖΑ και την Αριστερά. Τις περιμένουμε νηφάλιοι και προετοιμασμένοι να τις αντιμετωπίσουμε.
 
  Συστηματικά, ανώνυμα και επώνυμα στελέχη του ΠΑΣΟΚ δημιουργούν τις τελευταίες ώρες και ημέρες με δηλώσεις τους ένα επικίνδυνο κλίμα περί δήθεν οργάνωσης αντισυγκεντρώσεων εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ κατά την εκλογή του νέου προέδρου του ΠΑΣΟΚ. Πρόκειται για μια αήθη γκρίζα σπερμολογία που δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα. Η διοργάνωση κομματικών αντισυγκεντρώσεων υπήρξε πράγματι η λογική των παρακρατικών στην προδικτατορική περίοδο που ποτέ η Αριστερά δεν υιοθέτησε. Τη συγγενή και επικίνδυνη λογική της φαιάς προπαγάνδας φαίνεται πως υιοθετεί τώρα ο κ. Λοβέρδος, ψευδολογώντας εις βάρος του ΣΥΡΙΖΑ, με διττό σκοπό. Πρώτον, να δημιουργήσει ένα κλίμα συσπείρωσης στους εναπομείναντες οπαδούς του ΠΑΣΟΚ και, δεύτερον, να απαξιώσει και να ενοχοποιήσει κάθε είδους κοινωνική διαμαρτυρία.
 
  Αυτές οι πρακτικές θα πυκνώνουν το επόμενο διάστημα και συμπληρώνουν το αντιαριστερό παραλήρημα της Ν.Δ.. ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. από κοινού υλοποιούν το μνημόνιο, μαζί επιτίθενται και στους κοινωνικούς αγώνες. Τζάμπα κόπος. Τους έμαθαν όλοι πια. Τους παραδίδουμε στην κοινωνική απομόνωση.
 
ΣΥΡΙΖΑ
 Και όπως γράφει και ο σ. βουλευτής Δ.Παπαδημούλης στο Facebook: "Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μαχητικά απέναντι στην κυβερνητική πολιτικη ΝΔ- ΠΑΣΟΚ. Δεν ανακατευόμαστε όμως, ούτε παρεμποδίζουμε τις διαδικασίες άλλου κόμματος. "

Πέμπτη 15 Μαρτίου 2012

Γκάλοπ της Pulse στο "Ποντίκι"

Η συνεργασία της Αριστεράς, οδηγεί σε κυβέρνηση της Αριστεράς

  του Αντώνη Μάντζιου, οικονομολόγου,
           μέλους του ΣΥΡΙΖΑ Πιερίας

  Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει η τελευταία δημοσκόπηση της Pulse RC  στο σημερινό Ποντίκι.
Και αυτή όπως και οι προηγούμενες αναδεικνύουν μια στροφή του εκλογικού σώματος προς τα αριστερά μια αριστερά που ενισχύεται σημαντικά τόσο από τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ όσο όμως και από τους ψηφοφόρους της Ν.Δ.
     Ο προβλεπόμενος σύμφωνα με την δημοσκόπηση αριθμός των εδρών οδηγεί με την βοήθεια του εκλογικού νόμου, που πριμοδοτεί το πρώτο κόμμα με 50 έδρες, σε κυβέρνηση Ν.Δ. με ΠΑΣΟΚ με μια Αριστερά που ως αντιπολίτευση έχει σχεδόν τα ίδια εκλογικά ποσοστά με το άθροισμα των ποσοστών Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ.

       Το ερώτημα είναι: Γιατί μετά τις εκλογές να μην έχουμε μια κυβέρνηση της Αριστεράς, μια Αριστερά με πρόταση εξουσίας, αλλά να έχουμε μια κυβέρνηση του μνημονίου, μια κυβέρνηση ίδιας και σκληρότερης, αντιλαϊκής πολιτικής, πολιτικής που εφαρμόστηκε και ασκήθηκε στις πλάτες μας  τα δύο τελευταία χρόνια. Γιατί αλήθεια η Αριστερά να δίνει πάντα τον αγώνα της από τη θέση της αντιπολίτευσης αλλά να μην διεκδικεί και αυτή την κυβέρνηση;
     Και να γίνει καθαρό ότι δεν μιλάμε για μια ένωση της Αριστεράς,  αλλά για μια συνεργασία της Αριστεράς.
     Γιατί άραγε είναι καλύτερα για τον λαό να μας κυβερνάει Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ ακόμα και με ισχυρή Αριστερά ως αντιπολίτευση;
     Γιατί είναι καλύτερη μια Αριστερά που να προσπαθεί να βρει συνομιλητές σε όσους ψήφισαν και εφάρμοσαν το μνημόνιο ή μια Αριστερά που θα δώσει ψήφο ανοχής σε  συγκυβέρνηση Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ;
      Οι όποιες θεωρητικές και άλλες επί μέρους πολιτικές διαφορές της Αριστεράς μπορούν να έχουν ως αποτέλεσμα το χάρισμα της εξουσίας στην μνημονιακή συγκυβέρνηση;
    Αλήθεια όσο ισχυρό, όσο γενναίο, όσο αριστερό είναι το λαϊκό κίνημα μπορεί να παρέμβει στις εξελίξεις αν δεν θέσει ζήτημα εξουσίας;
Εκατομμύρια μπορεί να διαδηλώνουν έξω από την Βουλή, εκατομμύρια να απεργούν, αν έχουν όμως  απεμπολήσει το διακαίωμά τους να διεκδικήσουν, με νόμιμο τρόπο, την εξουσία αν δεν θέτουν ζήτημα εξουσίας, ουσιαστικά δεν θα αφήνουν ελεύθερους τους βουλευτές μέσα στη Βουλή να ψηφίζουν κατά το δοκούν το δικό τους ή το δοκούν της Μέρκελ και της Τρόικας;
       Δεν μπορεί η Αριστερά να συζητήσει για ένα κοινό πρόγραμμα εξουσίας, για την προστασία του λαϊκού εισοδήματος, την κατάργηση του μνημονίου, την παραγωγική ανάπτυξη της οικονομίας, την ανεξαρτησία της χώρας από τις επιταγές της Τρόικας και των Αμερικανών, την αναβάθμιση της δημοκρατίας,  την ενεργή συμμετοχή του λαού στη λήψη των αποφάσεων;
Να συμφωνήσουμε σε αυτά που μας ενώνουν και να αφήσουμε τη ζωή να μας λύσει τα σημεία που διαφωνούμε.
      Γιατί άραγε οι όποιες διαφορές της Αριστεράς  για το που πρέπει να φθάσουμε ποιο σύστημα πρέπει να ακολουθήσουμε,  πρέπει να μας εμποδίσουν να ανοίξουμε αυτό το δρόμο προς την αλλαγή της κοινωνίας, αφήνοντας την ίδια την κοινωνία, τον ίδιο το λαό. με ανοικτές δημοκρατικές διαδικασίες να επιλέξει για το που και πως  θέλει να φθάσει;
      Ένα μέλλον που μετά την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού, ακόμα επεξεργάζεται θεωρητικά, πρέπει να μας οδηγήσει στην ανάδειξη μόνο όσων μας χωρίζουν ως Αριστερά, αποκρύβοντας αυτά που μας ενώνουν ως Αριστερά;
       Είναι ευκαιρία για την Αριστερά σε συνεργασία και με αν πρόγραμμα εξουσίας να διεκδικήσει την εξουσία, να κυβερνήσει, να προασπίσει τα λαϊκά συμφέροντα, τη δημοκρατία, την ίδια την πατρίδα μας.
       Η  μνημονιακή κυβέρνηση στην περίπτωση που εκλεγεί, με πρωθυπουργό τον Σαμαρά και αντιπρόεδρο τον Βενιζέλο, θα οδηγήσει τον Ελληνικό λαό σε απόλυτη φτώχεια για δεκαετίες, θα δέσει χειροπόδαρα την πατρίδα μας στις επιταγές της Τρόικας, θα ξεπουλήσει τους Εθνικούς πόρους, θα διώξει την νεολαία μας σε άλλες πατρίδες, θα οδηγήσει σε περιορισμό των δημοκρατικών δικαιωμάτων μας και των ελευθεριών μας.
  Σε αυτή την προδιαγραμμένη κατάσταση η Αριστερά δεν μπορεί να Βυζαντινολογεί, δεν μπορεί να ομφαλοσκοπεί, δεν μπορεί να διαφωνεί για το γένος των Αγγέλων, δεν μπορεί να αποποιείται την κυβερνητική εξουσία.
  Είναι ευκαιρία οι πολιτικές ηγεσίες της Αριστεράς να αναλάβουν τις ιστορικές ευθύνες τους, είναι καιρός οι ίδιοι οι πολίτες από όλους τους πολιτικούς χώρους να απαιτήσουν την συνεργασία της Αριστεράς.
      Γιατί το ερώτημα των εκλογών δεν θα είναι ποιο κόμμα της Αριστεράς θα είναι πιο δυνατό στην αντιπολίτευση. Το κρίσιμο που ζητάει ο Ελληνικός λαός είναι ποιος θα κυβερνάει την επόμενη μέρα.
 Και μια κυβέρνηση της Αριστεράς την θέλουν οι πολίτες, την αξίζει η πατρίδα μας, την φοβούνται οι δυνάστες μας τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό. 

Τετάρτη 14 Μαρτίου 2012

Φοιτητές ανέβαλαν και πάλι τις εκλογές στο ΑΠΘ

Ακυρώθηκαν και πάλι οι εκλογές για το συμβούλιο διοίκησης στο ΑΠΘ, έπειτα από παρέμβαση φοιτητών, καθηγητών και διοικητικών υπαλλήλων του ιδρύματος που υπερασπίστηκαν τις συλλογικές αποφάσεις των οργάνων τους.Είναι η τρίτη φορά που ακυρώνεται η εκλογική διαδικασία στο ΑΠΘ, καθώς και οι δύο προηγούμενες ψηφοφορίες (στις 15 και 17 Φεβρουαρίου) ματαιώθηκαν  από τους  φοιτητές, τους καθηγητές και τους εργαζόμενους του ΑΠΘ. 
Από τις 6 το πρωί συγκεντρώθηκαν φοιτητές έξω από το κτίριο της Νομικής, προκειμένου να μην επιτρέψουν τη διεξαγωγή των εκλογών. Στις 9:00 ομάδα καθηγητών που υπερασπίζονται το νέο νόμο και έχουν θέσει υποψηφιότητα για τα συμβούλια διοίκησης προσπάθησε να εισέλθει στο χώρο και να στήσει τις κάλπες. Η παρουσία των φοιτητών απέτρεψε την είσοδό τους στη Νομική με απόλυτα ειρηνικό τρόπο και παρά τις κατά περίπτωση βίαιες συμπεριφορές καθηγητών που επιθυμούσαν τη διεξαγωγή των εκλογών.


Και η παράσταση ξεκίνησε
Παρά το γεγονός ότι οι καθηγητές που υπερασπίζονται το νόμο και βρέθηκαν στη Νομική δεν ξεπέρασαν τους 10 με 15, με προβοκατόρικο τρόπο προσπάθησαν να δημιουργήσουν επεισόδια και να περάσουν μια εικόνα προπηλακισμού τους από τους φοιτητές. Αφού η προσπάθεια τους έπεσε στο κενό ακολούθησαν πολλά φραστικά επεισόδια, επιθέσεις σε φοιτητές και πολλές δηλώσεις σε δημοσιογράφους, που έκαναν λόγο για τραμπουκισμούς. Στον τελικό απολογισμό καταγράφονται δύο μικροτραυματισμοί φοιτητών από τους καθηγητές τους και εκατοντάδες μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας να δίνουν το μήνυμα ότι οι εκλογές των συμβουλίων διοίκησης στο ΑΠΘ δεν πρόκειται να πραγματοποιηθούν.


Να σημειωθεί ότι ο σύλλογος μελών ΔΕΠ του ΑΠΘ έχει αιτηθεί στο παρελθόν με έγγραφό του, που απέστειλε στις πρυτανικές αρχές και προωθήθηκε στο υπουργείο, την αναστολή ισχύος της οργανωτικής επιτροπής, μέχρι να εκδοθεί η απόφαση του ΣτΕ για την προσφυγή που κατέθεσαν 19 ΑΕΙ για την αντισυνταγματικότητα του νέου νόμου και την ταξινομική ψήφο.

Ωστόσο, σύμφωνα με τον πρόεδρο της οργανωτικής επιτροπής, Αναστάσιο Μάνθο, πρόκειται για αίτημα που «δεν έχει ούτε νομική, ούτε λογική ισχύ» εφόσον μέχρι να εκδοθεί η απόφαση του ΣτΕ, οι νόμοι εφαρμόζονται κανονικά.
Λίγες μέρες πριν τη διεξαγωγή των εκλογών, πρωτοβουλία 114 καθηγητών της Νομικής χωρίς να δημοσιοποιούν τα ονόματά τους απέστειλαν έγγραφο  στον πρύτανη το οποίο  κοινοποιήθηκε  στον Εισαγγελέα  Αρείου Πάγου κ. Ι. Τέντε  και στον Προϊστάμενο της Εισαγγελίας Πλημμελειοδικών Θεσ/νίκης κ. Ε. Μπακέλα, την ομαλή διεξαγωγή των επαναληπτικών εκλογών στο ΑΠΘ ζητώντας την ομαλή διεξαγωγή των εκλογών.
«Οποιαδήποτε παρακώλυση άσκησης του εκλογικού δικαιώματος παραβιάζει κατάφωρα τα συνταγματικά μας δικαιώματα και την αυτοδιοίκηση των πανεπιστημίων, είναι παράνομη και αντίθετη στις προβλέψεις του νέου νόμου και συνιστά αξιόποινη πράξη» αναφέρεται στην επιστολή.

Η Σύγκλητος του ΑΠΘ συνεδριάζει από το πρωί για τα ζητήματα που έχουν προκύψει στο Ίδρυμα.*

Βίντεο: http://www.youtube.com/watch?v=BCkfOvku6rw&feature=player_embedded
            http://www.youtube.com/watch?v=C3sSCbClxe0&feature=player_embedded
(πηγή: www.alterthess.gr)

 * Η Σύγκλητος στην αριθμ. 2844/14.03.2012  έκτακτη  συνεδρίασή της, με μόνο θέμα ημερήσιας διάταξης «Σχετικά με τη διεξαγωγή της ψηφοφορίας για την εκλογή των εσωτερικών μελών του Συμβουλίου του Α.Π.Θ.» αποφάσισε τα παρακάτω ψηφίσματα:

Ψήφισμα 1
  Η Σύγκλητος του ΑΠΘ έχοντας λάβει γνώση των γεγονότων που οδήγησαν στη ματαίωση των εκλογών για Συμβούλιο Διοίκησης, εκφράζει, αν και αυτονόητα, την αποδοκιμασία της για οποιαδήποτε πράξη παρεμπόδισης έκφρασης της ελεύθερης γνώμης στον ακαδημαϊκό χώρο.
Επισημαίνει ότι μια αστυνομική παρέμβαση στις περιπτώσεις αυτές, θεμιτή κατά τον ισχύοντα νόμο, θα αποτελούσε  πάντως επικίνδυνο εγχείρημα, αφού μπορεί να επιφέρει δυσανάλογα βαρύτερες συνέπειες και να οδηγήσει σε μακροπρόθεσμο τραυματισμό της ακαδημαϊκής ειρήνης.
Πιστεύει ότι όλες οι πλευρές έχουν ευθύνη να συμβάλουν στη δημιουργία συνθηκών, ώστε μια μεταρρύθμιση στο πανεπιστήμιο να μην έχει ως ορόσημο διχασμό  και συγκρούσεις.
Απευθύνουμε προς όλους, τόσο προς τους φορείς νομοθετικής και εκτελεστικής εξουσίας, όσο και προς τα μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας, την έκκληση να προταχθεί ο ουσιαστικός διάλογος για τις ακαδημαϊκές αξίες και ελευθερίες, πολύ περισσότερο σήμερα που υπάρχουν ώριμες και επεξεργασμένες  θέσεις.
Η Σύγκλητος θεωρεί ως εκ τούτου, ότι η Οργανωτική Επιτροπή για τις εκλογές Συμβουλίου του ΑΠΘ έχει περατώσει το έργο της και ότι οι σχετικές διαδικασίες θα πρέπει να ανασταλούν μέχρι την ολοκλήρωση του διαλόγου.

Ψήφισμα 2
  Στα πλαίσια προκαταρκτικής εξέτασης που διενεργείται από την Εισαγγελία Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης για τη διακοπή της συνεδρίασης της Οργανωτικής Επιτροπής για τις εκλογές του Συμβουλίου Διοίκησης στις 8-2-2012, μηνύονται εκλεγμένοι σε Δ.Σ. Συλλόγων μέλη ΔΕΠ, εργαζόμενοι και φοιτητές του Α.Π.Θ.
Θεωρούμε ότι η δίωξη συνδικαλιστών, καθηγητών, εργαζομένων, φοιτητών, και μάλιστα με ατεκμηρίωτες καταγγελίες, συνιστά πλήγμα των ακαδημαϊκών και δημοκρατικών ελευθεριών.


Κυριακή 11 Μαρτίου 2012

Η συγκλονιστική ζωή της Δόμνας Σαμίου έτσι όπως την αφηγείται η ίδια

  Γεννήθηκα στην Καισαριανή το 1928. Οι γονείς μου ήτανε Μικρασιάτες. Η μητέρα μου ήρθε το ’22 μαζί με τους πρόσφυγες, ήρθε μόνη της εδώ με διάφορους πατριώτες και γνωστούς. Έφυγε από το χωριό, το Μπαϊντίρι, πήγε στη Σμύρνη, απ’ ό,τι μου έλεγε, κρυβόντουσαν από το ένα σπίτι στο άλλο, μετά έπιασε φωτιά…
  O πατέρας μου έμεινε αιχμάλωτος στη Μικρά Ασία και γύρισε μετά από ένα χρόνο με την Ανταλλαγή των πληθυσμών. Στην αρχή η μητέρα μου, όπως όλοι οι πρόσφυγες έμενε σε αποθήκες, σε σχολεία, μετά τους δώσανε αντίσκηνα στην Καισαριανή.
Υπάρχει μια φωτογραφία στο Δήμο της Καισαριανής που υπάρχουν τα αντίσκηνα, που είναι η πρώτη φάση. Ερχόμενος ο πατέρας μου από τη Μικρά Ασία, τους βγάλανε στον Πειραιά με το καράβι και άρχισε ο καημένος να ρωτάει πού υπάρχουνε Μπαϊντιριανές. Βρέθηκε μια Μπαϊντιριανιά, συχωριανή της μάνας μου, η οποία ήξερε πού μένει η μάνα μου, τον πήρε και τον οδήγησε και τον έφερε στην Καισαριανή.
  Φαντάζεσαι τη συγκίνηση και των δύο, ο πατέρας με τσουβάλια και με ψείρα κουκουνάρι… Συναντήθηκαν λοιπόν ο Γιάννης κι η Μαρία. Η μάνα μου δεν ήξερε αν ζούσε ή αν πέθανε. Απ’ ό,τι μου έλεγε πήγαινε και ρωτούσε κάποια μέντιουμ να της πει αν ζει, και της έλεγε ότι ζει και να μην ανησυχεί. Και τον έβλεπε, λέει, να ταΐζει καμήλες, και όντως τον είχανε οι Τούρκοι στο στρατό να ταΐζει καμήλες.
  Τέλος πάντων ήρθε λοιπόν ο πατέρας μου και απ’ ό,τι μου ‘λεγε η μάνα μου βάλανε γκαζοτενεκέδες και τάβλες να κάνουνε οι άνθρωποι κρεβάτι μες στο αντίσκηνο να κοιμηθούνε. Εντωμεταξύ είχανε φτιάξει και την εκκλησία, τον άγιο Νικόλαο. Ο πατέρας μου ήτανε, ας το πούμε θρησκόληπτος, του άρεσε πολύ η εκκλησιαστική μουσική και η εκκλησία. Μια και ήτανε κοντά το αντίσκηνο στην εκκλησία, πήγαινε την Κυριακή να παρακολουθήσει τη λειτουργία αλλά και πολλές φορές το απόγευμα που γίνονταν βαφτίσια και γάμοι.
Παλάτια θα σου χτίσω εγώ να σ’ έχω μέσα Μαριγώ…
  Μια Κυριακή απόγευμα γινότανε ένας γάμος και ο πατέρας μου, σαν διασκέδαση το είχε ο άνθρωπος, πού να πάει, καφενεία δεν πήγαινε, δεν έπινε, πήγε λοιπόν στην εκκλησία να παρακολουθήσει το γάμο. Η μάνα μου έμεινε στο αντίσκηνο, ήτανε έγκυος τότε στην αδερφή μου. Περίμενε να γυρίσει ο Γιάγκος, πήγε δέκα, πήγε έντεκα, πήγε δώδεκα, πήγε μία, η εκκλησία ήταν κλειστή, δεν υπήρχε κανείς μέσα. Τι έγινε ο Γιάγκος, πού πήγε ο Γιάγκος, ανησυχούσε η κακομοίρα, δεν ήξερε τι να κάνει, δεν κοιμήθηκε περιμένοντας τον Γιάγκο. Πρωί πρωί ο Γιάγκος έρχεται. «Πού ήσουνα;» του λέει ανήσυχη. «Σώπα, της λέει, στην εκκλησία που ήμουνα άκουσα ότι δίνουν τις παράγκες και έφυγα απ’ το γάμο και έτρεξα και μπήκα σε μια παράγκα κι έκατσα για να μην μου την πάρει άλλος». Κι έμεινε μέχρι το πρωί ο καημένος. Του τη δώσανε, την πήρε μόνος του, δεν ξέρω, ευτυχώς ήτανε στην άκρη, ακριανή παράγκα, οπότε είχε και παράθυρο προς το στενάκι και είχαμε και αέρα και φως. Έτσι πήρε την παράγκα ο Γιάγκος.  Το πρωί παρακάλεσε εκεί μια γειτόνισσα να προσέχει να μην του την πάρει κανείς κι έτρεξε γρήγορα να το πει στη Μαρία, να κουβαλήσουν τα πράγματα.
  Ο πατέρας μου στη Μικρά Ασία έραβε γαϊτάνια στα γιλέκα γύρω γύρω, αυτή ήταν η δουλειά του. Όταν ήρθε εδώ δεν είχε ο άνθρωπος δουλειά και τότε η μάνα μου του πήρε δυο καλάθια και στο ένα έβαλε λεμόνια και στο άλλο αυγά. Και κείνος ντρεπότανε να πάει να τα πουλήσει κι έκλαιγε φαίνεται, αλλά η μάνα μου δυναμική, του έλεγε «Τι θα γίνει εδώ πέρα, θα δουλεύω μόνο εγώ; Κοτζάμ άντρας εσύ, μπρος, να πας να τα πουλήσεις». Τι να ‘κανε ο φουκαράς, πήρε τα καλάθια και γύριζε τις γειτονιές, τα πούλησε τη μια φορά, γύρισε ευχαριστημένος και πήρε άλλα, ξαναγύρισε. Στην αρχή έκανε αυτό, μετά έγινε οδοκαθαριστής στο Δήμο Αθηναίων, στην οδό Αιόλου σκούπιζε τα πεζοδρόμια. Αλλά επειδή κάθε τόσο άλλαζε ο δήμαρχος -θυμάμαι τον Κοτζιά έλεγε κι ένα άλλο όνομα έλεγε- έπεφτε ο Κοτζιάς και ερχόταν ένας άλλος και κάθε που άλλαζε ο δήμαρχος σταματούσε κι αυτός να δουλεύει. Τώρα ο Κοτζιάς τον έβαζε, ο άλλος τον έβαζε; Δεν ξέρω. Έτσι δεν είχε μόνιμη δουλειά και πολλές φορές καθόταν, και η καημένη η μάνα μου δούλευε για να βοηθήσει το σπίτι. Η αδελφή μου πήγαινε σε μια γειτόνισσα που ήτανε μοδίστρα και μάθαινε, είχαμε και μία θεία στη Νέα Ιωνία που και κείνη ήτανε μοδίστρα και πήγαινε και κει και μάθαινε, αλλά δεν πρόλαβε να δουλέψει.
  Ο πατέρας μου ήτανε βενιζελικός. Έλεγε ότι «και να με πνίξουν στη θάλασσα, εγώ θα βγάζω το δάχτυλό μου και θα φωνάζω Βενιζέλο». Όλοι οι Μικρασιάτες ήτανε βενιζελικοί, καλώς ή κακώς δεν ξέρω, η ιστορία θα το πει, τέλος πάντων. Η Καισαριανή βέβαια ήταν αριστερή. Εγώ αν έμενα στην Καισαριανή μπορεί και να μη ζούσα τώρα. Έφυγα μικρή, δεκατριών χρονών το ’41, αν έμενα σίγουρα θα είχα ανακατευτεί και μπορεί να μην υπήρχα, θά ‘χα μπλέξει, κάπου θα την είχα φάει…
Καμαρούλα μια σταλιά δύο επί τρία…
  Στην παράγκα γεννήθηκε η αδερφή μου, στην παράγκα γεννήθηκα κι εγώ, με μαμή βέβαια όπως κάνανε παλιά στη Μικρά Ασία -πού νοσοκομεία και μαιευτήρια βέβαια, δεν υπήρχανε, μαμές υπήρχανε και ξεγεννούσανε τις γυναίκες.
  Απ’ ό,τι θυμάμαι, από μικρό μικρό παιδάκι εκεί στην Καισαριανή μέναμε σε παράγκα. Κι όχι μόνο εμείς, ένα μεγάλο μέρος των προσφύγων της Μικράς Ασίας που τους εγκαταστήσανε στην Καισαριανή, από ένα σημείο και κάτω μας είχανε κάνει παράγκες. Δηλαδή ένα δωμάτιο, μια παράγκα, είχανε δώσει στην κάθε οικογένεια, ανεξάρτητα από τον αριθμό των ατόμων της κάθε οικογένειας. Ομολογώ διαστάσεις δεν θυμάμαι, τέσσερα επί τέσσερα, τρία επί τέσσερα, δεν ξέρω, ήμουνα παιδάκι. Εκείνο που γνωρίζω είναι ότι ήτανε ένα δωμάτιο. Ήτανε οι παράγκες η μια πλάι στην άλλη και αν θυμούμαι καλά ήταν η δική μας, της θείας Ελενίτσας πλάι, μετά της κυρα-Βαγγελιώς, μετά της Μαρίας, μετά της κυρίας Αρχοντούλας και μετά της κυρίας Ολυμπίας, άρα ήτανε έξι οι παράγκες από τη μια πλευρά και έξι αντίστοιχα από την άλλη, την πίσω πλευρά. Μας χώριζε μια μεσοτοιχία από ξύλο, από τάβλες. Δηλαδή αν ροχάλιζε ο πίσω ή διαγώνια ο άλλος ο γείτονας, εμείς ακούγαμε το ροχαλητό και οτιδήποτε άλλους κρότους σίγουρα τους ακούγαμε.
  Θυμάμαι, πίσω ακριβώς από μας έμενε μια οικογένεια, η μητέρα, η κόρη κι ο γιος, και φαίνεται η μάνα είχε ερωμένο ένα χωροφύλακα και υπήρχε ένα κουτσομπολιό εκεί γύρω. Η κόρη ήταν νέα κοπελίτσα, γύρω στα δακαέξι δεκαεφτά χρονών και τροφαντή. Και καταλαβαίνεις τώρα κοιμούντανε στο ίδιο δωμάτιο, η μάνα, ο ερωμένος και η κόρη. Ο γιος κάποια στιγμή έφυγε από το σπίτι. Κι εγώ παιδάκι άκουγα διάφορα κουτσομπολιά, χωρίς να καταλαβαίνω και πολύ πολύ.
Πλάι στην παράγκα ο πατέρας μου είχε κάνει μια κουζινίτσα από γκαζοτενεκέδες. Είχε ανοίξει γκαζοτενεκέδες και είχε φτιάξει απέξω μια κουζινούλα ώστε να μπορεί η μητέρα μου εκεί να μαγειρεύει, τρώγαμε εκεί σαν τραπεζαρία. Εκεί είχε μια σκάφη και κάθε Σάββατο μας έπλενε, μας έκανε μπουγάδα όλους, από τον πατέρα μου μέχρι την αδελφή μου και μένα. Είχε ένα βαρέλι μεγάλο μες στην κουζίνα όπου μάζευε βρόχινο νερό, γιατί με το βρόχινο νερό καθαρίζανε τα μαλλιά καλύτερα, ή και τα ρούχα που έπλενε ήταν καλύτερα.
  Υπήρχε στη γειτονιά μας οικογένεια με οχτώ παιδιά και η γυναίκα λεγόταν Κωσταντία και τη φωνάζαμε Κωσταντία η λαδού, διότι το κουζινάκι που έφτιαξε ο άντρας της, το έκανε μπακάλικο και πουλούσε λάδι και τη φωνάζαμε Κωσταντία η λαδού, βγάζαν παρατσούκλια. Φαντάσου λοιπόν το χώρο! Σ’ αυτό το δωμάτιο μέσα, οχτώ παιδιά και δύο οι γονείς δέκα και το κουζινάκι να κάνει χρήση μπακάλικου….
  Σ’ αυτό το κουζινάκι θυμάμαι πολλές φορές είχαμε φιλοξενήσει, είχαμε κοιμίσει διάφορους γνωστούς και πατριώτες από τη Μικρά Ασία που δεν τολμούσαν να πάνε πιο πάνω που ήταν το σπίτι τους γιατί τους κυνηγούσανε, μπλόκα, και το ’να και τ’ άλλο. Για λόγους πολιτικούς καθαρά, ήτανε οι άνθρωποι κομμουνιστές. Κανονικά πήγαιναν στη δουλειά τους, πιο ψηλά από μας ήταν το σπίτι τους -και αυτονών παράγκα- αλλά μαθαίνανε στην Αθήνα, πριν γυρίσουν το απόγευμα να επιστρέψουν στο σπίτι, «μην πάτε απάνω γιατί έχει μπλόκο» και αυτοί μένανε πιο κάτω και πολλές φορές μένανε στο σπίτι μας. Και επειδή ήταν ακριβώς πίσω μας αυτός ο χωροφύλακας, ο πατέρας μου έτρεμε ο φουκαράς και θυμάμαι που μου έλεγε «Κακομοίρα μου, μην πας το πρωί που θα βγεις στη γειτονιά και πεις στα παιδιά ότι κοιμήθηκε ο θείος τάδε…».Θέλω να πω ότι όλα ακούγονταν και τα μάθαινε ο ένας από τον άλλον πολύ εύκολα με αυτή την κατασκευή των σπιτιών.
  Αυτές οι παράγκες σχημάτιζαν τετράγωνο και υπήρχανε είσοδοι που έμπαινες μέσα στο τετράγωνο αλλά ήταν πολύ στενές, μόνο ποδήλατο μπορούσε να περάσει ή γαϊδουράκι και σούστα το πολύ πολύ, αλλά όχι αυτοκίνητο. Στη μέση λοιπόν αυτού του τετραγώνου, σε κάθε τετράγωνο, υπήρχαν τα κοινά καμπινέ. Ήταν κι αυτά χωρισμένα στη μέση, η μια μεριά ήταν των ανδρών, η άλλη των γυναικών. Βέβαια οι άνθρωποι αναγκαζόντουσαν μέσα στα σπίτια τους τη νύχτα να έχουνε κάποιο δοχείο και την άλλη μέρα το πρωί όλες οι γειτόνισες πηγαίνανε παρέλαση να αδειάσουνε όλα αυτά μέσα εκεί. Υπήρχε και ένας κοινός βόθρος που πήγαιναν μέσα όλα αυτά και το βυτίο εκκενώσεως βόθρων που ήταν του Δήμου αργούσε πολλές φορές να ’ρθει κι ο βόθρος γέμιζε και ξεχείλιζε και δυσοσμίες…
  Νερό βεβαίως δεν είχαμε στις παράγκες. Υπήρχαν βρύσες κοινές, κοινοτικές, σε κάποιες γωνίες, όπου γύρω γύρω από τη σωλήνα ήτανε τσιμέντο. Θυμάμαι που πηγαίναμε να πάρουμε νερό. Η μητέρα μου δούλευε η καημένη για να βοηθήσει τον πατέρα μου και έλειπε όλη τη μέρα. Επειδή αυτό το νερό ερχόταν ορισμένες ώρες της ημέρας, ερχόταν, ας πούμε, δέκα με δώδεκα ή μία με τρεις, και έπρεπε όλοι, κυρίως οι γυναίκες να τρέξουν να γεμίσουνε τους τενεκέδες. Είχαμε γκαζοτενεκέδες και στη μέση από τη μια μεριά ως την άλλη ένα ξύλινο στρογγυλό χέρι, ή με κουβάδες. Επειδή έλειπε η μητέρα μου και η αδερφή μου μάθαινε μοδίστρα και δεν ήταν στο σπίτι, κουβαλούσα εγώ τις περισσότερες φορές το νερό για όλη την οικογένεια. Κάναμε ουρά λοιπόν και θυμάμαι την εξής εικόνα: από νωρίς πηγαίναν οι γυναίκες και βάζανε τους τενεκέδες τους στην ουρά, τον έναν πίσω από τον άλλον. Την ώρα λοιπόν που ερχόταν το νερό, πηγαίναμε εκεί και βεβαίως πολλές φορές πήγαινε η μία να κλέψει τη σειρά της άλλης και παίζονταν οι γκαζοτενεκέδες και χτύπαγε η μια και άνοιγε το κεφάλι της άλλης. Ήτανε μια Αρμένισσα που την είχαμε βγάλει «Το καμένο κρεμμύδι», γιατί ερχόταν με τον τενεκέ και προφασιζόταν και μας παρακαλούσε να την αφήσουμε να πάει να πάρει το νερό γιατί έχει αφήσει το κρεμμύδι στη φωτιά και θα καεί.
  Μέχρι το ’40 και ’41 που έγινε η Κατοχή και έφυγα εγώ από το σπίτι, αλλά και μέχρι το ’44 που κάηκε όλη η γειτονιά μου, δεν θυμούμαι ποτέ να είπαν ότι βάλανε νερό μέσα στα σπίτια. Νομίζω ότι το ίδιο πράγμα θα ίσχυε και για τις άλλες γειτονιές που ήταν πάνω από μας, όπου τα λέγαμε εμείς «τα χτιστά». Διότι από ένα σημείο και μετά υπήρχανε πάλι προσφυγικά σπίτια αλλά ήτανε χτιστά με πλίνθους. Άλλα διόροφα και άλλα μονόροφα, που υπάρχουν ακόμα και σήμερα και τα οποία φοβάμαι ότι όπου νάναι θα τα γκρεμίσουνε για να χτίσουν πολυκατοικίες. Και τώρα πάω και τα επισκέπτομαι πολλές φορές και περνάω και συγκινούμαι ιδιαιτέρως. Και αυτά «τα χτιστά» που λέμε, το ίδιο σύστημα και αυτοί: πολύ μικρά δωμάτια, έξω από τα δωμάτια αυτά έχουν τα μικρά τα κουζινάκια που σκύβεις για να μπεις μέσα. Απορώ αυτοί οι άνθρωποι πώς χωρούνε μέσα εκεί. Φοβούμαι λοιπόν ότι και αυτοί οι άνθρωποι δεν είχαν τις ανέσεις.
  Πιο πάνω από μας υπήρχε ένα ρέμα που έχει κλειστεί τώρα, εκεί ήταν «τα Αρμένικα». Είχε μια αρμένικη εκκλησία με τον Αρμένη τον παπά και μέσα στην εκκλησία είχαν οι Αρμένηδες το σχολείο τους. Και μεις βρωμόπαιδα, όταν περνούσαμε από κει πειράζαμε τα Αρμενόπουλα. Θυμάμαι τον Αρμένη τον παπά που ερχόταν σε μια οικογένεια που καθόταν κοντά μας και τους έκανε επίσκεψη. Μια εποχή, τώρα ούτε που θυμάμαι πότε, ομαδικά φύγανε οι Αρμεναίοι και πήγανε στη Ρωσία, αυτό άκουγα να λένε. Σ’ αυτή την περιοχή που ήτανε το ρέμα θυμάμαι ήταν ένα εργοστασιάκι που έφτιαχνε χαλιά και όταν περνούσα το ρέμα για να πάω στο σχολείο θυμάμαι ότι ήταν όλο κόκκινα, πράσινα, μπογιές χυμένες….
Εμείς θα ζήσουμε κι ας είμαστε φτωχοί…
  …. Από φτώχεια τώρα καταλαβαίνετε τι γινότανε. Θυμάμαι πάρα πολλές φορές ότι τα βράδια δεν είχαμε τίποτα στο σπίτι να φάμε και παίρναμε μια ρέγγα από τον μπακάλη κι ο πατέρας μου άναβε μια εφημερίδα για να την ψήσει και τρώγαμε τέσσερα άτομα, τρώγαμε μια ρέγγα και τα τέσσερα άτομα, πίναμε και μπόλικο νερό γιατί ήτανε αλμυρή η ρέγγα, φούσκωνε η κοιλιά μας και κοιμόμασταν.
  Από ρούχα; Εγώ θυμάμαι ότι παπούτσια μας παίρνανε μια φορά το χρόνο και κείνο αν καταφέρναν να τα πάρουνε.
  Το χειμώνα η παράγκα έτρεχε γιατί εμείς ήμασταν στην πιο χαμηλή στάθμη. Υπήρχαν άλλες παράγκες, όχι καν χτιστά σπίτια, παράγκες που ήτανε απέναντί μας και επειδή αυτοί οι άνθρωποι είχαν κάποια καλύτερη οικονομική άνεση από μας, έβαλαν κεραμίδια για να αποφύγουν το νερό που έμπαινε. Ενώ σε μας τους υπόλοιπους κάθε φθινόπωρο μας έδινε η δημαρχία από ένα τόπι πισσόχαρτο, ανέβαιναν οι νοικοκυραίοι και άπλωναν αυτό το πισσόχαρτο, έβαζαν πήχες και το κάρφωναν, αλλά με πολύ δυνατό αέρα σκιζόταν το πισσόχαρτο και η βροχή έμπαινε μέσα. Όπου η κακομοίρα η μάνα μου έπαιρνε τσουκάλια, τεντζερέδια, κατσαρόλια και τα ’βαζε όπου έτρεχε το νερό κι έσταζε. Θυμάμαι πολλές φορές έσταζε και πάνω στο κρεβάτι που κοιμόμουνα με την αδερφή μου. Τύλιγε τότε η μάνα το στρώμα ρολό για να μη βραχεί και μουχλιάσει, το ’κανε στην άκρη και μας έβαζε επάνω και κάποιες βραδιές ξενυχτούσαμε πάνω στο στρώμα.
  Αυτό το πρόβλημα ήτανε μόνιμο μέχρι που κάηκε η παράγκα. Υπήρχε λοιπόν υγρασία μέσα στην παράγκα και προσπαθούσε η μάνα μου να τη ζεστάνει μ’ αυτόν τον τρόπο: Αγόραζε καρβουνόσκονη, τα υπολείμματα του ήμερου κάρβουνου, όχι του κωκ, από τον μπάρμπα-Αλέκο, αγόραζε και ασβέστη, τα έπλαθε μαζί και τα έκανε μπαλάκια σαν ψωμάκια, τα στέγνωνε στον ήλιο και αυτά όταν ξεραινόντουσαν, τα φύλαγε σε κάτι τενεκέδες μέσα και το χειμώνα τα έβαζε στο μαγκάλι. Η μάνα μου είχε και φουφού. Ένα στρογγυλό βαρελάκι, το είχε χτίσει ο πατέρας μου με τούβλα και το είχε κάνει φουφού. Εκεί μαγείρευε η μάνα μου, εκεί έβραζε και το νερό για να κάνει μπουγάδα, μπουγάδα στη σκάφη, είχε και το κοφίνι, έβαζε τα ρούχα μέσα και το σταχτόπανο από πάνω και τα περεχούσε. Για φως βέβαια είχαμε λάμπες, μπρούτζινη η καλή μας λάμπα -μάλιστα με έβαζε η μάνα μου να τη γυαλίζω με στάχτη και λεμόνι- και στην κουζίνα μέσα ήταν σαν αυτές τις γυάλινες τις στρογγυλές.
Φτώχεια κι αν έχεις θύματα, κρύβεις ψυχές μ’ αισθήματα…
  Φυσικό είναι, όλοι οι γείτονές μου ήτανε Μικρασιάτες. Αυτοί οι άνθρωποι που ήρθαν από κει, παρόλο τον καημό που είχανε, παρόλο τον πόνο που χάσανε την πατρίδα τους και τα σπίτια τους και τα έχει τους, βρήκανε δουλειά σιγά σιγά εδώ και το κέφι δεν τους έλειπε.
  Πήγαιναν στις ταβέρνες που δημιουργήθηκαν εκεί γύρω, πίναν το κρασάκι τους, το ουζάκι τους, τραγουδούσανε. Ήτανε πάρα πολύ εγκάρδιοι. Γινόταν, ας πούμε, ένας γάμος. Όλοι μαζί βοηθούσαν στο γάμο, στρώνανε τα τραπέζια στην αυλή, φορούσανε στη μέση τους οι άντρες τραπεζομάντιλα και κάνανε τα γκαρσόνια. Ή αν γεννούσε μια γυναίκα, τρέχανε όλες οι γειτόνισσες να βοηθήσουνε τη λεχώνα να γεννήσει, να της πλύνουν τα ρούχα, να της πλύνουν τα πιάτα, να μαγειρέψουνε. Ή αν γινότανε κηδεία πάλι όλοι τρέχανε να βοηθήσουνε. Δεν είναι αυτό το σημερινό, που μένεις σε μια πολυκατοικία και δεν ξέρεις ποιος κάθεται από πάνω, ποιος κάθεται από κάτω, ποιος κάθεται πλάι. Εκεί γνώριζε ο ένας τον άλλον στη γειτονιά και όλοι συντρέχανε ο ένας τον άλλον, να βοηθήσουνε.
  Είχαμε διάφορους τύπους εκεί στο συνοικισμό. Πρώτα πρώτα θυμάμαι τον πεσβάντη. Ο πεσβάντης είναι προφανώς λέξη τούρκικη. Λοιπόν τώρα αυτός ο νυχτοφύλακας φορούσε μια χακί κιλότα, όπως φοράνε οι Κρητικοί και μαύρα στιβάνια που φορούσαν κυρίως οι Βουρλιώτες -γιατί είχαμε στη γειτονιά κι έναν άλλον γείτονα από τα Βουρλά και φορούσε το ίδιο ρούχο. Αυτός λοιπόν γύριζε τις νύχτες τρεις φορές, κατά τις έντεκα, κατά τη μία και κατά τις τρεις. Ούτε μίλαγε ούτε φώναζε, απλώς κρατούσε ένα στρογγυλό ξύλο, μια μπαστούνα στρογγυλή χοντρή και όπου είχε επισημάνει πέτρες κάτω στο χώμα, σήκωνε ψηλά τη μπαστούνα για να κάνει μπάπ δυο τρεις φορές ώστε ο κλέφτης που τον άκουγε να φύγει. Κρατούσε λοιπόν τη μπαστούνα πρώτον για να ειδοποιήσει τον κλέφτη, «φύγε γιατί έρχομαι», και φαντάζομαι την είχε και σαν αμυντικό όπλο ή σαν επιθετικό.Τις Κυριακές τα μεσημέρια γύριζε και του δίναμε από μια δραχμή, αυτή ήταν η αμοιβή του.
  Τον μόνο «κλέφτη» που θυμάμαι ήταν ο «Ψαχούλας». Αυτός ο κακομοίρης, τα καλοκαίρια επειδή έκανε πολύ ζέστη μες στην παράγκα, οι περισσότεροι άνθρωποι κοιμόντουσαν έξω, στρώνανε κάτω ή βγάζανε μικρά ντιβανάκια ή αν είχανε κάνει κάποιο μικρό πεζουλάκι έξω από το σπίτι, στρώνανε εκεί πέρα και κοιμόντουσαν ή αφήνανε τις πόρτες και τα παράθυρα ανοιχτά. Αυτός ο Ψαχούλας δεν έκλεβε τίποτα, απλώς πήγαινε όπου είχε κυρίες ή κοπέλες και έβαζε το χεράκι του κάτω από τα σεντόνια κι έπιανε κάνα πόδι, κάνα μπούτι και λέγανε, «ο Ψαχούλας παρουσιάστηκε πάλι απόψε».
  Ένας άλλος τύπος ήταν ο τελάλης. Αυτό που έχουμε σήμερα και μας τρελαίνουν τ’ αυτιά τηλεόραση και ραδιόφωνο με διαφημίσεις που έχουν γίνει πια επιστήμη, τότε ήταν ένας αόμματος -τον θυμάμαι πολύ καλά- τον κουβαλούσε ένα παιδάκι και με το μπαστούνι του και πήγαινε στις γωνίες των τετραγώνων στις γειτονιές και διαφήμιζε και τον πλήρωνε φαντάζομαι ο διαφημιζόμενος. Είχαμε ένα χασάπικο στην Καισαριανή, πολύ γνωστό, του Στραβαρίδη, και φώναζε ο τελάλης, κυρίως τα Σάββατα, γιατί το Σάββατο πήγαινε ο κόσμος και ψώνιζε: «Σήμερα στου Στραβαρίδη το χασάπικο θα βρείτε βοδινό με τριάντα δραχμές ή αρνί με τόσο» ή «χάθηκε ένα παιδάκι και όποιος το βρει να το φέρει στην αστυνομία».
  Όχι μόνο εμείς αλλά όλοι εκεί οι άνθρωποι δεν είχαμε την ευχέρεια την οικονομική να τρώμε το κρέας που τρώνε σήμερα. Παίρναμε λοιπόν μια φορά την εβδομάδα, δηλαδή η Κυριακή ήταν μεγάλη μέρα για μας: την Κυριακή έπρεπε να βάλουμε τα καλά μας ρούχα, την Κυριακή έπρεπε να ξυριστεί ο πατέρας μου για να πάει στην εκκλησία, άλλαζε όλη η ψυχική μας διάθεση.
  Eνώ τις καθημερινές τρώγαμε όσπρια, πρασόρυζο, σπανακόρυζο, ρέγγες που τις έκαναν στην εφημερίδα, κάποια σαλάτα, σούπες διάφορες, μπακαλιάρο ξερό, αυτά ήταν τα φαγιά, αυτά θυμάμαι. Βέβαια το καλοκαίρι ήτανε οι μελιτζάνες, οι μπάμιες, όλα αυτά, αλλά όχι όπως τα κάνουν τώρα όλα τουρλού, το τουρλού δεν το ξέραμε, μελιτζάνες χωριστά, μπάμιες χωριστά, δηλαδή ένα τσουκάλι με ένα είδος φαγητού.
  Από γλυκά η μάνα μου έκανε του κουταλιού. Ραβανί, μπακλαβάδες και τέτοια δεν έκανε. Το καλοκαίρι έπαιρνε σταφύλι και έκανε σταφύλι γλυκό ή έπαιρνε καρπούζι ή το φλούδι από το νεράντζι και το έκανε ρολό, καρουλάκι το έλεγε. Επίσης η μάνα μου έκανε κάτι άλλο. Το καλοκαίρι έπαιρνε μελιτζάνες μακρουλές, τις έκοβε στη μέση, τις άδειαζε και τις περνούσε με μια βελόνα, αρμαθιές, έπαιρνε μπάμιες τις περνούσε από το κεφαλάκι με τη βελόνα και τα κρεμούσε, τα ξέραινε και τα είχε για το χειμώνα. Τα ζεμάταγε και τα μαγείρευε. Επίσης κάναμε τραχανάδες, κάναμε ντοματοπελτέ, παίρναν ντομάτες οι γυναίκες και το καλοκαίρι όλη η γειτονιά μύριζε ξυνή ντομάτα, γιατί πάνω στις στέγες από τις παράγκες -που έτσι να κάνανε έφταναν τη σκεπή- απλώνανε απάνω εκεί τα ταψιά. Κάνανε λοιπόν τον τραχανά, τον πελτέ και κάνανε και φιδέ, κάνανε ζυμάρι με αλεύρι και είχανε τα καλμπούρια, τα κόσκινα τα λέγαμε καλμπούρια.     Επίσης η μάνα μου έκανε και ελιές τσακιστές που τις αγόραζε στη λαϊκή αγορά. Υπήρχε λαϊκή αγορά στο Παγκράτι και πηγαίνανε εκεί οι γυναίκες και κουβαλάγανε πράγματα, μάλιστα η χαρά μου σαν παιδάκι ήταν να με πάρουν στη λαϊκή αγορά, διασκέδαζα πάρα πολύ. Έκανε ακόμη γαύρο, τον έκανε παστό.
  Οι γυναίκες πλέκανε, βέβαια, το πιτσίνι το λεγόμενο. Η θεία Ελενίτσα, αυτή συνεχώς με το βελονάκι έκανε ροδέλες και τις ροδέλες τις ένωνε και δεν ξέρω τι άλλο τις έκανε. Η μάνα μου είχε κουρτινάκια στο παράθυρο, στην εταζερίτσα είχε. Κάτω υπήρχανε κουρελούδες.
Φεγγαράκι μου λαμπρό…
  Σχολείο πήγα στην αρχή σε μια παράγκα -όπως και η εκκλησία ήτανε παράγκα, δεν ήταν αυτό το μεγαθήριο που υπάρχει τώρα-, μετά χτίστηκε το σχολείο του Βενιζέλου επάνω στην Καισαριανή και τα υπόλοιπα χρόνια τα πέρασα εκεί.
  Δεν θυμούμαι, γιατί ήμουν παιδάκι, δεν μπορούσα να ξεχωρίσω και να ξέρω αν τα παιδιά ήταν κι από άλλες περιοχές της Ελλάδας, αλλά προφανώς ήτανε μόνο παιδιά των προσφύγων. Στη γειτονιά είχαμε Αρμεναίους και είχαμε αργότερα, δεν ξέρω πώς και γιατί είχαν έρθει, και μια, την κυρά Στέλλα που τη λέγαμε «η Μυτιληνιά», η οποία ήταν από τη Μυτιλήνη, αλλά επειδή δεν ήτανε Μικρασιάτισσα ήτανε δαχτυλοδειχτούμενη και όταν θέλαμε να πούμε για τα παιδιά της, λέγαμε, «της Στέλλας της Μυτιληνιάς ο γιος, ας πούμε, έκανε αυτό»…
  Διάβασμα με τη λάμπα, αλλά πρέπει να ομολογήσω ότι δεν μ’ άρεσαν ποτέ τα γράμματα. Στο σπίτι άλλο από μια Σύνοψη και την εφημερίδα που διάβαζε ο πατέρας μου… Η Σύνοψη, η Αποκάλυψη του αγίου Ιωάννου, και με βάζανε παιδάκι να τους τα διαβάζω αυτά και δεν καταλάβαινα τι λέγανε. Η μάνα μου δεν ήξερε γράμματα καθόλου, εγώ της έμαθα να βάζει την υπογραφή της. Ο πατέρας μου είχε βγάλει το δημοτικό σχολείο στο Μπαϊντίρι, διάβαζε την εφημερίδα κανονικά, αλλά βιβλία δεν είχαμε στο σπίτι μας, μόνο του σχολείου τα βιβλία. Την έννοια μορφωμένος την εποχή εκείνη στην Καισαριανή, τη δίνανε στα παιδιά που πήγαιναν στο Γυμνάσιο.
  Στην τάξη μου ήμαστε καμμιά τριανταριά παιδιά, είχαμε δασκάλα την κυρία Σωσώ, ήταν μάλιστα και κουτσή. Υπήρχε και η «Ιματιοθήκη του Μαθητή» που κάθε χρόνο ερχόντουσαν και μας μοίραζαν στα άπορα παιδάκια, έπαιρνα κι εγώ, από μια ποδιά, αυτές τις μπλε που μας κουμπώναν από πίσω και παπούτσια με βακέτα. Αυτό υπήρχε μέχρι που έβγαλα το δημοτικό. Μια εποχή μας είχανε και συσσίτιο, είχαμε μια πετσέτα, το πιάτο μας… Το σχολείο στέγαζε τρία δημοτικά, εγώ ήμουνα στο Τρίτο… Απέναντι ήταν το γήπεδο που παίζανε εκεί τα παιδιά μπάλα, κούνιες, τσουλήθρες. Θυμάμαι μια κυρία που ερχόταν και τη λέγανε «η Αμερικάνα» και μας μοίραζε γάλατα βλάχα ζαχαρούχο στις γυναίκες για τα παιδιά τους, αυτό βέβαια πριν την Κατοχή. Μάζευε τις μανάδες σε κάποια αίθουσα και τους έκανε μαθήματα για τα παιδιά. Πηγαίνανε ένα απόγευμα μες στη βδομάδα οι μανάδες…

πηγή: www.tsantiri.gr