Νεολαία ΣΥΝ Θεσσαλονίκης: Για την παρέμβαση εισαγγελέα στο ΑΠΘ

   Σύμφωνα με δημοσιεύματα η Εισαγγελία ζητά την παρέμβαση της αστυνομίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης μετά από έγγραφο που συνυπέγραψαν οι πρυτανικές αρχές του ΑΠΘ, καθώς επίσης καθηγητές και κοσμήτορες σχολών και τμημάτων του Ιδρύματος, με το οποίο ζητούν τη συνδρομή της Δικαιοσύνης, προκειμένου να τερματιστεί η κατάληψη του κτιρίου της πρυτανείας του ΑΠΘ από το σωματείο εργολαβικών υπαλλήλων.

   Το σωματείο των εργολαβικών υπαλλήλων του ΑΠΘ βρίσκεται σε απεργιακές κινητοποιήσεις διεκδικώντας το αυτονόητο δικαίωμα στην μόνιμη και σταθερή εργασία.

   Η επέμβαση των κατασταλτικών δυνάμεων σε πανεπιστημιακούς χώρους και εν μέσω των απεργιακών κινητοποιήσεων των εργαζομένων δεν μπορεί να αποτελεί επιλογή όσων θεωρούν πως υπερασπίζονται το δημόσιο πανεπιστήμιο. Αν τα θεσμικά όργανα αδυνατούν να υπερασπιστούν το δημόσιο πανεπιστήμιο, τις ακαδημαϊκές ελευθερίες και το άσυλο, η μόνη αξιοπρεπής επιλογή που μένει είναι η παραίτηση.

   Ως Νεολαία Συνασπισμού Θεσσαλονίκης καταδικάζουμε κάθε πιθανή παρέμβαση εξωπανεπιστημιακών παραγόντων στο ΑΠΘ και το ΠΑΜΑΚ όπως και ενδεχόμενη επέμβαση των αστυνομικών δυνάμεων στους χώρους του. Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στον αγώνα των εργαζομένων και δηλώνουμε πως θα υπερασπιστούμε το δημόσιο πανεπιστήμιο, το άσυλο και τους απεργιακούς αγώνες με κάθε μέσο.

 Νεολαία Συνασπισμού Θεσσαλονίκης

Γραφείο Τύπου

Γιατροί Χωρίς Σύνορα: “Παστίλιες για τον πόνο του άλλου”

 
 Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα στο πλαίσιο Συνέντευξης Τύπου που φιλοξενήθηκε στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, παρουσίασαν τη νέα εκστρατεία ευαισθητοποίησης, αλληλεγγύης και υποστήριξης της δράσης τους "Παστίλιες για τον πόνο του άλλου" με τη συμμετοχή εκπροσώπων της οργάνωσης, των βασικών συντελεστών και των υποστηρικτών της εκστρατείας από το χώρο της Τέχνης, των Γραμμάτων και του Αθλητισμού.

-- Δελτίο Τύπου --

Mια «επιδημία» αλληλεγγύης εξαπλώνεται στην Ελλάδα:
Οι Παστίλιες που θεραπεύουν τον πόνο του άλλου

Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα ξεκινούν μεγάλη εκστρατεία
ευαισθητοποίησης και υποστήριξης της δράσης τους :

“Παστίλιες για τον πόνο του άλλου”

   Αθήνα, 21.11.2012. Μια νέα «ασθένεια» έχει κάνει την εμφάνισή της αυτόν τον καιρό στη χώρα μας, με «θύματα» όλους όσοι νιώθουμε την ανάγκη να προσφέρουμε στους ανθρώπους που πλήττονται πιο σοβαρά από μικρές και μεγάλες κρίσεις, εντός κι εκτός συνόρων. Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα έβαλαν στόχο να τη θεραπεύσουν με τις «Παστίλιες για τον πόνο του άλλου», μια μεγάλη καμπάνια που βασίζεται σε ένα κόκκινο κουτί με έξι καραμέλες από μέλι και θυμάρι. Θα το βρίσκουμε στα φαρμακεία όλης της χώρας στην τιμή του 1,60 ευρώ και τα έσοδα από τις πωλήσει�! � του θα διατίθενται απευθείας στα προγράμματα της οργάνωσης, στην Ελλάδα και στον υπόλοιπο κόσμο. Οι Παστίλιες όμως δεν βοηθούν μόνο την οικονομική υποστήριξη της δράσης των Γιατρών Χωρίς Σύνορα. Είναι και το σύμβολο μιας ολοκληρωμένης εκστρατείας ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ευάλωτες κοινωνικές ομάδες  που βιώνουν έντονα τον αποκλεισμό από την περίθαλψη εντός και εκτός συνόρων.

   «Εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο δεν έχουν πρόσβαση στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη που είναι κρίσιμη για την επιβίωσή τους», επισημαίνει ο Πρόεδρος των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, Χρήστος Χρήστου. «Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα πιστεύουμε ότι το μόνο που μπορεί να δώσει προοπτική στο μέλλον, ειδικά τη δύσκολη αυτή περίοδο, είναι η αλληλοϋποστήριξη, ως αντίδοτο στην εσωστρέφεια, την απελπισία και τον ανθρώπινο πόνο. Γι’ αυτό το λόγο εγκαινιάζουμε αυτή τη μεγάλη και δυναμική εκστρατεία αλληλεγγύης και ευαισθητοποίησης σε όλη τη χώρα, με τίτλο “Παστίλιες για τον πόνο του άλλου”».

   Η εκστρατεία, εμπνευσμένη από τη διαφημιστική εταιρεία Germinal/Jorge Martinez, που πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά από το Ισπανικό τμήμα των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, προκαλώντας πρωτοφανή θετικό αντίκτυπο κι απoσπώντας βραβεία και διακρίσεις, στηρίχθηκε στο εξής απλό σκεπτικό: Υπάρχουν εκατοντάδες φάρμακα που μπορούν να απαλύνουν οποιοδήποτε δικό μας πόνο. Τι μπορούμε να κάνουμε όμως όταν πονάμε για τους άλλους, για όλους εκείνους που είναι αποκλεισμένοι από το σύστημα υγείας και υποφέρουν από «ξεχασμένες» ασθένειες σε κάθε γωνιά του κόσμου, π! λέον δίπλα και στη δική μας πόρτα;  Και πώς μπορούμε να τους βοηθήσουμε με έναν οικονομικό τρόπο, προσιτό σε όλους μας;
«Τα έσοδα από τις “Παστίλιες” θα μας επιτρέψουν να παρέχουμε ιατρική βοήθεια σε χιλιάδες ανθρώπους σε όλο τον κόσμο» εξηγεί ο Πρόεδρος των Γιατρών Χωρίς Σύνορα «και μάλιστα σε μια περίοδο που ενώ οι ανθρωπιστικές ανάγκες αυξάνουν, τα κράτη περικόπτουν τους πόρους που προορίζονται για τη Δημόσια Υγεία, με τις συνέπειες να είναι πιο εμφανείς από ποτέ, ακόμα και στην Ελλάδα. Μέσα από την εκστρατεία αυτή, θέλουμε να απαντήσουμε στις ανάγκες αυτές με μηνύματα αλληλεγγύης και αισιοδοξίας. Κανείς δεν είναι μόνος του».

    Την εκστρατεία των Γιατρών Χωρίς Σύνορα αγκάλιασαν από την πρώτη στιγμή πολλοί φορείς αλλά και αναγνωρίσιμες προσωπικότητες. Κεντρικό πρόσωπό της είναι ο ηθοποιός Άγγελος Αντωνόπουλος που συμμετέχει αφιλοκερδώς στο τηλεοπτικό σποτ της εκστρατείας. Σημαντική είναι και η επίσης αφιλοκερδής συμμετοχή εκπροσώπων της τέχνης, των γραμμάτων και του αθλητισμού, όπως ο  Ευγένιος Τριβιζάς, η Δήμητρα Παπαδοπούλου, ο Θοδωρής Αθερίδης, ο Γιώργος Σαμαράς, ο Κωστής Μαραβέγιας, η Μαριέττα Φαφούτη, η Γωγώ Μπρέμπου, ο Γιάννης Στάνκογλου, η Μυρτώ Αλικάκη και άλλων, που συμμετέχουν στην εκστρατεία, στέλνοντας το δικό τους μήνυμα αλληλεγγύης.

   Οι «Παστίλιες» δεν θα μπορούσαν να υλοποιηθούν χωρίς την αφιλοκερδή συμμετοχή της ελληνικής εταιρείας φυσικών καλλυντικών APIVITA και των προμηθευτών της που βοήθησαν σημαντικά να κρατηθεί το κόστος παραγωγής και διανομής στο χαμηλότερο δυνατό επίπεδο. Επίσης καθοριστική ήταν η συμβολή των φαρμακοποιών σε όλη τη χώρα, που ανταποκρίθηκαν θερμά στο κάλεσμα των Γιατρών Χωρίς Σύνορα. 

   «Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα είμαστε σίγουροι ότι η ελληνική κοινωνία θα αγκαλιάσει την προσπάθεια αυτή. Ακόμα και σήμερα, στη δίνη της οικονομικής κρίσης, είναι πολλοί εκείνοι που έρχονται σε επαφή μαζί μας επιθυμώντας να βοηθήσουν με τα λιγοστά μέσα που διαθέτουν. Με τις “Παστίλιες” ανταποκρινόμαστε σε αυτή την ανάγκη των συμπολιτών μας, προτείνοντας ουσιαστικά έναν τρόπο ώστε με λίγα  να μπορούν να προσφέρουν πολλά» αναφέρει ο Γενικός Διευθυντής των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, Βίλεμ Ντε Γιονγκ. «Αν λοιπόν, αυτό που σας πονάει είναι ο πόνος των άλλων τότε ξεκινήστε άμεσα “θεραπεία” στο φαρμακείο της γειτονιάς σας, αγοράζοντας Παστίλιες, αλλά και προωθώντας τα μηνύματα της εκστρατείας σε συγγενείς, φίλους και γνωστούς. Γιατί όπου υπάρχει ανάγκη, δεν υπάρχουν σύνορα».

   Ευχαριστίες: 
   Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα ευχαριστούν θερμά την εταιρεία φυσικών καλλυντικών APIVITA και τους προμηθευτές της καθώς επίσης και στους φαρμακοποιούς σε όλη τη χώρα για την αφιλοκερδή υποστήριξη της εκστρατείας.

Επικοινωνία
Μαρία Πασχούλα, Υπεύθυνη Τύπου Γιατρών Χωρίς Σύνορα
210 5 200 500 (εσωτ. 109), κιν. 693 66 99 142
Email: maria.paschoula@athens.msf.org
Δημήτρης Ρουμπής, Υπεύθυνος Τύπου Εκστρατείας 
210 5 200 500 (εσωτ. 101), κιν. 693 66 99 011
Email: dimitris.roubis@athens.msf.org

Γιατροί Χωρίς Σύνορα  www.msf.gr
Website: www.pastilies.gr
Facebook: www.facebook.com/msf.greece
Twitter: twitter.com/msfgreece : Hashtag: #pastilies
Youtube: www.youtube.com/user/msfgreece/
Pinterest: http://pinterest.com/msfgreece/

Σαράντα χρόνια, πάνω-κάτω

της Ευγενίας Λουπάκη


   Σαράντα χρόνια τώρα, πάνω -κάτω, περπατάω. Πάνω-κάτω, πάνω -κάτω, την ίδια διαδρομή. Πάνω-κάτω. Αλλοτε πιο γρήγορα, νευρικά, θυμωμένα, άλλοτε πιο αργά, σκεπτικά, κουρασμένα. Πάνω-κάτω. Πολυτεχνείο- Πρεσβεία. Με τα πάνω και τα κάτω. Ισως γιατί ερωτεύθηκα μια ημερομηνία, που λέει και το τραγούδι, ίσως γιατί αθώοι είμαστε μόνο όταν ονειρευόμαστε, που λέει ένα άλλο τραγούδι, ίσως γιατί γραπώνομαι απ' την αποκοτιά της εφηβείας μου, από εκείνη "την ηλικία της οδύνης", ίσως γιατί εκεί συναντώ τους παλιούς μου φίλους και τα παιδιά τους, με μάτια που δεν αλλάζουν χρώμα, ούτε τρόπο να κοιτάνε, άλλο τραγούδι αυτό, ίσως γιατί η ρίζα με τραβάει βαθιά μέσα στα βουρκωμένα μάτια του Ελασίτη που παραδίνει τ' όπλο του με βουβή λύσσα, ξέροντας ότι παραδίνει την πατρίδα του και τη ζωή του.

   Σαράντα χρόνια τώρα, πάνω -κάτω, υπερασπίζομαι το δικαίωμά μου στη συγκίνηση.

   Σ’ αυτή τη συνηθισμένη λέξη, κατέληξα μετά από πολλή σκέψη. Αυτό το αλλόκοτο μείγμα πνιγμού, θυμού, απόγνωσης, ελπίδας, αυτά τα ανεξήγητα και απρόσκλητα δάκρυα που μ’ επισκέπτονται κάθε χρόνο στα μέσα του σκυθρωπού Νοέμβρη, δεν είναι άλλο παρά συγκίνηση. Και μη συνοφρυώνεσαι, υποψήφιε σχεδιαστή του αχαρτογράφητου μέλλοντος, άκου προσεκτικά αυτό που σου λέω: Η συγκίνηση δεν είναι όρος συναισθηματικός, είναι όρος βαθιά πολιτικός. Σε παίρνει μαζί της, σε κινεί και σε βγάζει στον δρόμο. Χωρίς να σε νοιάζει αν στον δρόμο είναι εκατό ή εκατό χιλιάδες, αν το Πολυτεχνείο “ξέφτισε” ή έγινε “της μόδας” ξανά. Άκουσέ με προσεκτικά και μην ψάξεις κίνητρα αυτοδικαίωσης πίσω απ’ τα λόγια μου. Σου μιλάει ένας άνθρωπος που ΔΕΝ ήταν μέσα στο Πολυτεχνείο. Σου μιλάει ένας άνθρωπος που συγκινήθηκε.

   Κοιτάζω πίσω μου αυτά τα χιλιόμετρα, πάνω-κάτω, πάνω-κάτω, και νιώθω μια μεγάλη περηφάνια. Γιατί περπατούσα αδιάκοπα, σε πείσμα κάθε μικρού φθόνου και κάθε υψηλής στρατηγικής, που σαράντα χρόνια τώρα, πάνω -κάτω, προσπαθούσαν, επίσης αδιάκοπα, να συκοφαντήσουν, να ευτελίσουν, να μικρύνουν το Πολυτεχνείο. Είτε με την "επισημοποίησή" του, είτε με τη διαρκή αμφισβήτηση της εξεγερτικής του δύναμης, είτε με το σιχαμερό αναμάσημα της "εξαργύρωσης" των αγώνων, το τόσο βολικό για τους απόντες.

   Τώρα που το σύνθημα "Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία" τό 'καναν δικό τους τα σημερινά 18χρονα, γιατί "η Χούντα δεν τελείωσε το '73" και ίσως γιατί "αυτός ο κόσμος δεν θ' αλλάξει ποτέ", περπάτησα και πάλι με τους φίλους μου. Πιο ανάλαφρα από κάθε άλλη φορά. Πάνω-κάτω. Αυτή τη συγκίνηση την έχουμε εξαργυρώσει με πολλά χιλιόμετρα δύσκολης, όμορφης ζωής...


πηγή: εφημ. "Η ΑΥΓΗ", 20-11-2012

Πολυτεχνείο Θεσσαλονίκης - 1973

   Εκείνο το απομεσήμερο της 17ης Νοέμβρη τα νέα που έρχονταν από την Αθήνα ήταν καλά. Στην Πατησίων, ο κόσμος γύρω από το Πολυτεχνείο δε μετριότανε και οι από μέσα όλο και δυναμώνανε.

   Οι δισταγμοί λιγόστεψαν, «στο κάτω κάτω μπορούμε να μην το κάνουμε;». Και μπήκανε στο δικό μας πολυτεχνείο, στην άκρη της πανεπιστημιούπολης…

   Κι εμείς μαζί, που φοιτητές μας είχε βρει η χούντα.

   Βιαστικά, θαρρείς και ξέραμε ότι δεν είχαμε ώρα, στήσαμε τον πομπό, τα ιατρεία, τον επισιτισμό και τα άλλα χρειώδη. Θα μέναμε εκεί. Για πόσο;

   Θα έρθουν καμιά διακοσαριά να αντέξουμε αν δοκίμαζαν να μπουκάρουν οι απ’ έξω, τραμπούκοι της νύχτας αλλά και φοιτητές και κι εκείνα τα παιδιά της στρατιωτικής Ιατρικής; Γενιά του Πολυτεχνείου κι αυτοί, ε;

   Ηρθαν δεκαπλάσιοι και βάλε. Αγνωστα πρόσωπα για τους «μπασμένους» στις οργανώσεις. 

   Ετοιμοι για όλα, δήλωναν.

   Για όλα; αναρωτιόμασταν.

   Εγιναν οι ομάδες περιφρούρησης κι όταν φάνηκαν κι πρώτοι ασφαλίτες, όλα τα περάσματα ήταν κλεισμένα.

   Η Κλεοπάτρα, ο Αντρέας, ο Θωμάς, ο Φώτης, καλούσαν από το ραδιόφωνο τους σαλονικιούς να έρθουν.

   Ηρθαν λίγοι, οι πιο πολλοί για να πάρουν τα παιδιά τους. Κι είχε νυχτώσει.

   [Τότε δεν υπήρχε ο φαρδύς δρόμος μπροστά στην είσοδο της Πολυτεχνικής, ένα σοκάκι ήταν και προς το Βαρδάρι ένας λοφίσκος βοηθούσε -τους άλλους- να πετάνε πέτρες προς το κτίριο].

   Τα χαμόγελα άρχισαν να μαζεύονται, το Συντονιστικό συνεδρίαζε, αλλά τα μηνύματα που έφευγαν στα ερτζιανά όλο και σκλήραιναν.

   Όταν ήρθε το νέο για το τανκ στην Αθήνα και για την εκκαθάριση όλων των ερυθρών εστιών γύρω από το Μετσόβιο, ήδη, απ΄ έξω, είχε παρκάρει το «δικό μας» τανκ.

   Ο σεβάσμιος πρύτανης, ο αδέκαστος εισαγγελέας, ο έντιμος αστυνομικός διευθυντής, βιάζονταν: Ούτε κουβέντα να βγούμε το πρωί. Τώρα και κανείς δε θα μας πειράξει, θα πάμε σπίτια μας.

   Γύρω γύρω λοκατζήδες, κι άλλα τανκ ακροβολισμένα, τεθωρακισμένα στις γωνιές και περιπολικά, πολλά γαλατάδικα και κλούβες.

   Γύρισε ο Θωμάς να ξαναμπεί μέσα:

- Τι δουλειά έχουν οι κλούβες, είπε προς τη μεριά που ήταν ο πρύτανης κι ο κύριος εισαγγελέας. Είχαν εξαφανιστεί. Τον άρπαξαν οι μαυροντυμένοι.

   Βγαίναμε αργά, ανά τρεις, μας σημάδευαν οι ασφαλίτες και μας έσπρωχναν με τα όπλα οι ένστολοι. Στο κεφαλόσκαλο γινόταν η διανομή. Σαν το χάρο, αδύνατος και ψηλός, ο του Σπουδαστικού αφέντης έδειχνε. Και τα κορμιά πετιόντουσαν στην κλούβα.

   Στο πλάι, στο δρομάκι που έβγαζε στο ΑΧΕΠΑ, οι λοκατζήδες όπλιζαν και ξαναόπλιζαν, αλλά άνοιγαν το μπλόκο και τα παιδιά χάνονταν στο σκοτάδι.

   Στη Βαλαωρίτου σε φάλαγγα κατ’ άνδρα. Εκατέρωθεν τα κτήνη με τα γκλομπ.

- Τρέξτε.

   Και ουρλιαχτά.

   Ξεσκαρτάρισμα στον πρώτο όροφο, γυαλιά, λεφτά, κορδόνια, τσιγάρα, όλα στο σωρό πίσω από αυτόν που συλλάβιζε τα ονόματα και έδινε την εντολή:
 - Κάτω, στο δωδέκατο, κάτω, στο όγδοο, κάτω, κάτω…

   Κάτω, ώς τις 6 το πρωί, ο ήρωας ασφαλίτης Κωστόπουλος, έδερνε το Χρήστο Αγγελόπουλο. Δεμένο φυσικά. Γύρω, στα 14 κελιά, καμιά διακοσαριά (τόσοι δε θέλαμε να μαζευτούμε;), ψάχναμε να δούμε πώς να σταματήσουμε αίματα, πόνους.

   Άρχιζε η τελευταία μεγάλη νύχτα.

Κλέαρχος Τσαουσίδης

   Έφυγε σήμερα κι ο Ρούσσος Βρανάς. Ο καλός μου συνάδερφος που τα ‘βαλε με το ΝΑΤΟ!

πηγή:  alterthess.gr

Το διάβασμα ωφελεί την υγεία

   Όσο περισσότερο διαβάζουμε και βάζουμε το μυαλό μας να λειτουργεί, τόσο πιο πολύ θωρακιζόμαστε απέναντι σε διάφορες παθήσεις. Το συμπέρασμα αυτό προκύπτει από επιστημονικές μελέτες, οι οποίες εξέτασαν εάν και πώς επηρεάζει το ψυχαγωγικό διάβασμα την ψυχή και το σώμα μας.

1.Διαβάζω άρα… προσέχω!

    Το διάβασμα βοηθά στη διεύρυνση της προσοχής. Η νευροεπιστήμονας, Σούζαν Γκρίνφιλντ, επίτιμη καθηγήτρια Φυσιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, λέει πως το διάβασμα μας βοηθά να συγκεντρωνόμαστε καλύτερα επειδή διευρύνει την προσοχή. «Τα μυθιστορήματα έχουν αρχή, μέση και τέλος – μία δομή η οποία ενθαρρύνει τον εγκέφαλό μας να σκέφτεται σε μία σειρά και να συσχετίζει τις αιτίες, τις συνέπειες και την σημασία τους. Όσο περισσότερο διαβάζουμε τόσο περισσότερο ενυσχύουμε αυτή την ικανότητα».

2. Διαβάζω άρα… ηρεμώ!

    Το διάβασμα βοηθά στην καταπολέμηση του στρες. Μελέτη του Πανεπιστημίου του Σάσεξ έδειξε ότι το διάβασμα είναι μία από τις πιο αγχολυτικές δραστηριότητες. Μόλις έξι λεπτά διάβασμα αρκούν για να μειωθούν τα επίπεδα του στρες που νιώθουμε κατά τα σχεδόν δύο τρίτα. Επίσης, το διάβασμα επιδρά πιο γρήγορα και είναι πιο αποδοτικό ως αγχολυτικό απ’ όσο η μουσική, μια βόλτα, ή από το να καθίσει κάποιος να πιει έναν καφέ ή να παίξει ένα βιντεοπαιχνίδι. Οι ψυχολόγοι αποδίδουν το όφελος αυτό στο ότι το ανθρώπινο μυαλό είναι αναγκασμένο να συγκεντρωθεί σε ό,τι διαβάζει, με αποτέλεσμα να αποσπάται η προσοχή μας από πράγματα που μας βασανίζουν.

3. Διαβάζω άρα… εκγυμνάζομαι νοητικά!

    Το διάβασμα βοηθάει στην εκγύμναση του μυαλού, αφού δεν είναι μια παθητική δραστηριότητα αλλά μια αληθινή άσκηση για το μυαλό, καθώς για να διαβάσουμε ενεργοποιείται ολόκληρος ο εγκέφαλος και ουσιαστικά μπαίνουμε σε μία «διαφοροποιημένη κατάσταση του συνειδητού». Μελέτες με μαγνητικές τομογραφίες (fMRI) του εγκεφάλου έδειξαν πως όταν διαβάζουμε και φανταζόμαστε τοπία, ήχους, μυρωδιές και γεύσεις, ενεργοποιούνται οι ανάλογες περιοχές του εγκεφάλου όπως συμβαίνει και όταν στην πραγματικότητα βλέπουμε μπροστά μας μια όμορφη εικόνα της φύσης, ακούμε μουσική, γευόμαστε ένα φαγητό ή μυρίζουμε ένα άρωμα που μας αρέσει.

4. Διαβάζω άρα… βλέπω & ακούω καλύτερα!

    Το διάβασμα βελτιώνει την όραση και την ακοή. Πρόσφατη έρευνα του νευροεπιστήμονα δρ Στάνισλαβ Ντεχάνε, καθηγητή Πειραματικής Νοητικής Ψυχολογίας στο College de France και διευθυντή της Μονάδας Νοητικής Νευροαπεικόνισης του Εθνικού Ιδρύματος Ιατρικής Έρευνας (INSERM) της Γαλλίας, έδειξε ότι το διάβασμα μπορεί να βελτιώσει τον τρόπο με τον οποίο επεξεργάζεται ο εγκέφαλος τις οπτικές πληροφορίες, αλλά και την ακουστική ικανότητά μας. Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό «Science», έδειξε ακόμη πως τα οφέλη αυτά δεν αποκομίζουν μόνο όσοι μαθαίνουν να διαβάζουν από παιδιά, αλλά και όσοι μαθαίνουν ανάγνωση μετά την ενηλικίωσή τους.

5. Διαβάζω άρα… ζω χωρίς άνοια!

    Το διάβασμα προστατεύει από την άνοια. Μελέτη του Πανεπιστημίου Μπέρκλευ, της Καλιφόρνια, έδειξε πως όταν κάποιος διαβάζει καθημερινά από την παιδική ηλικία, διατρέχει μειωμένο κίνδυνο να παρουσιάσει μεγαλώνοντας νόσο Άλτσχαϊμερ. Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό «Archives of Neurology» και πραγματοποιήθηκε σε άτομα ηλικίας 60 ετών και άνω.


πηγή: iatropedia.gr

Αυτοκριτική σε 559 λέξεις

του Κώστα Αρβανίτη

    Στο καθημερινό σοκ που ο καθένας μας βρίσκεται παρακολουθώντας  την βίαιη επίθεση λόγων και μέτρων έρχεται δυναμικά  η αναγκαιότητα επανατοποθέτησης προτεραιοτήτων αξιών αναγκών και σχέσεων .

    Σε αυτό τον καταιγισμό αποφασίζεις ποιοί είναι, ή πρέπει να είναι δίπλα  , πλάι  αντάμα και προς ποιο προορισμό.

   Ποιοι σε αντέχουν και ποιούς αντέχεις .

   Ποιους αγαπάς και ποιους θα ήθελες να σε αγαπούν.

   Πόσα «πρέπει» πρέπει να αντέχεις.

    Στην κρίση πολιτικοιδεολογική αλλά και οικονομική καλείσαι, καλούμαστε ,να επιλέξουμε όχι μόνο στρατόπεδο αλλά στάση, θέση που θα καθορίσει την ποιότητα και τον προσανατολισμό του νέου περιβάλλοντος .

    Η τοποθέτηση σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να είναι συγκυριακή καθώς από την άνοστή μου πείρα φαίνεται ,ότι οι σχέσεις μας δεν μπορεί να χτίζονται ευκαιριακά και με όρους  άμετρου εγωισμού.

    Μάθαμε να μιλάμε χωρίς να ακούμε ,να ζητάμε χωρίς να δίνουμε , να ασκούμε σκληρή κριτική  χωρίς αυτοκριτική.

    Μερικές φορές νοιώθω  ότι και οι ιδεολογικές προσεγγίσεις ήταν εξ αποστάσεως και εκ του ασφαλούς .

    Με μια άμετρα εγωιστική θέση ισχύος από μερικά  βιβλία που διαβάσαμε  ή ακόμα και από νεανικές διαδρομές σε οργανώσεις και κόμματα που κουτσά στραβά μας «έμαθαν» να αποκωδικοποιούμε πιο εύκολα γεγονότα και καταστάσεις.

    Είμαστε πολύ θυμωμένοι με αυτούς που δεν κατάλαβαν ή καθυστέρησαν να καταλάβουν.

    Είμαστε πολλές φορές περισσότερο θυμωμένοι με τους αδύναμους κρίκους του συμβιβασμού, παρά με εκείνους που μας έφεραν σ αυτό το χάλι. Σα να μας βολεύει ακόμα και η τοποθέτηση του θυμού μας .

   Παρατηρώ και με παρατηρώ…

   Έχω  περισσότερο θυμό από σκέψη , περισσότερη οργή από εκτίμηση δίνοντας χώρο στα ανάξια ξεπετώντας τα συμπεράσματα με μια «έξυπνη» ατάκα που ενδεχομένως να δημιουργήσει εφήμερη αναγνώριση χωρίς βάθος και επεξεργασία.

    Η ανάγκη - το συμφέρον - έπαιζε και παίζει ρόλο προεπιλογής των ανθρώπων που έπρεπε ή πρέπει να έχουμε κοντά μας ενώ το «θέλω» με όρους συναισθηματικούς ή  απρόβλεπτα ανθρώπινους όρους ,περιορίζεται ηττημένο στις παρυφές του γραφικού.

   Πολιτική του άθλιου παρόντος , μας έβαλε ξεκάθαρα στο δικό της στενό χώρο σε μια αντιπαράθεση κενού .

   Αν υπάρχει δηλαδή  εναλλακτική πρόταση του βεβαιωμένου θανάτου ,στην ρεαλιστικότατα της κηδείας και την αξιοπρέπεια της τελετής.

   Οι υπεύθυνοι  τοποθετούνται …

   Οι χαμένοι αλληλοσπαράσσονται …   

   Η επιστροφή στην βιβλιοθήκη ,η σύγκρουση με τις εφήμερες συμφεροντολογικές σχέσεις , η καταστροφή όλων των συμβιβασμών σε μια πορεία εξαγνισμού και νέας αρχής χωρίς βαρίδια ίσως να είναι μέρος της θεραπευτικής μας διαδρομής.

   Σε μια  πόλη όπου οι άνθρωποι κυκλοφορούν εδώ και καιρό με σκυμμένο  κεφάλι.

   Από την ήττα …

   Ίσως από ντροπή …

   Ίσως για να μην βλέπουν τα πρεζάκια που αργοσβήνουν…

   Τους αστέγους που κρυώνουν …

   Τους φασίστες που χτυπούν …

   Τους Αστυνόμους που παρατηρούν…

   Την ουρά των ανέργων που μεγαλώνει και ίσως ξαφνικά φωνάξει το όνομά σου…

   Θαρρώ ότι σε μια τέτοια απόφαση ζωής ,μόνος δεν μπορείς να πας. Η μοναξιά δεν βγάζει πουθενά …

  Αξίζει να αρχίσεις πάλι να μοιράζεσαι μικρά θέλω, αλλά και τα  μεγάλα όνειρα που  θα χωρούν πολλούς ,τους περισσότερους.

  Για να αρχίσει πάλι ο χορός που σταμάτησε ξαφνικά στο μεσοδιάστημα της εφηβείας με την «ωριμότητα».

   Εκεί που το «εγώ» προσπαθούσε να συναντήσει το «εμείς».

   Και ο καθένας πριν πάει στην συνάντηση ,στο συμπόσιο της γιορτής οφείλει να έχει ξεκαθαρίσει, πριν απαιτήσει τις αλλαγές στην στάση και την θέση του άλλου.

   Αλλάζω για να τα αλλάξω όλα …

   Το κείμενο ενδεχομένως να μη  σε αφορά…   

   Ήταν απλά μια μικρή προσπάθεια αυτοκριτικής σε 559 λέξεις.

 

 

πηγή: kostasarvanitis.blogspot.gr

Κόκκινο χαλί στην εμπορευματοποίηση της παιδείας

της Πίκιας Στεφανάκου

   Τα κολλέγια κάνουν... μπάτσελορ και μάστερ, οι απόφοιτοί τους εξισώνονται με τους αποφοίτους των ελληνικών ΑΕΙ, ενώ τα πανεπιστήμια θα πληρώνουν τους λογαριασμούς τους με τα έσοδά τους από την έρευνα!

   Αέρα στα πανιά της εμπορευματοποίησης της παιδείας φυσάει το Μνημόνιο που πέρασε οριακά η συγκυβέρνηση. Από εδώ και στο εξής, κάθε κύριος ή κυρία μπορεί να ανοίγει ένα μαγαζάκι, να βρίσκει ένα «ίδρυμα» της αλλοδαπής που συνήθως είναι τρίτης κατηγορίας και έχει ξεμείνει από δημόσια χρηματοδότηση, να κάνει ένα φραντσάιζινγκ και να λέει ότι δίνει μπάτσελορ και μάστερ! Μάλιστα, οι απόφοιτοί του θα έχουν ίσα επαγγελματικά δικαιώματα με τους αποφοίτους των ελληνικών πανεπιστημίων και ΤΕΙ και θα μπορούν να ασκούν τις δραστηριότητές τους «ως μισθωτοί ή αυτοαπασχολούμενοι με τις ίδιες προϋποθέσεις με τους κατόχους συγκρίσιμων τίτλων του ημεδαπού εκπαιδευτικού συστήματος». Μόνη εξαίρεση αποτελούν θέσεις που απαιτούν αυξημένα ακαδημαϊκά προσόντα (π.χ. καθηγητές ΑΕΙ), αλλά ποιος νοιάζεται γι’ αυτό, αφού οι διορισμοί στα πανεπιστήμια έχουν μπει στην κατάψυξη.

   Μεγαλύτερη απελευθέρωση της αγοράς της παιδείας δεν θα μπορούσε να υπάρξει. Έγινε, μέσα σε ένα 24ωρο, ό,τι ζητούσαν (και μπλόκαρε το εκπαιδευτικό κίνημα) επί δεκαετίες οι νεοφιλελεύθεροι διεθνείς οργανισμοί και ιδρύματα και οι εγχώριοι εκπρόσωποί τους και επιχειρηματίες. Με το Μνημόνιο αίρεται κάθε εμπόδιο στη δράση των υπαρχόντων ή επίδοξων επιχειρηματιών εκπαίδευσης. Μέσα σε έξι σελίδες καταργούνται ή τροποποιούνται ρυθμίσεις για την ίδρυση και λειτουργία ιδιωτικών εκπαιδευτικών επιχειρήσεων που περιλαμβάνονταν σε νομοθετήματα τα οποία αριθμούσαν 86 σελίδες! Ούτε αυτοί οι χλωμοί έλεγχοι που υπήρχαν δεν ισχύουν πια. Κάθε περιορισμός, από την άδεια ίδρυσης και τα προγράμματα σπουδών μέχρι τα προσόντα του εκπαιδευτικού προσωπικού (το τελευταίο μπορεί να έχει απλώς «πιστοποίηση» από κάποιον άγνωστο φορέα της αλλοδαπής), καταργείται.

   Την ίδια ώρα το Μνημόνιο συνεχίζει τη διάλυση του δημόσιου και δωρεάν πανεπιστημίου, εξαναγκάζοντάς το να βάλει χέρι και στα έσοδά του από την έρευνα για να καλύψει λειτουργικές του δαπάνες! Η νεοφιλελεύθερη ιδέα περί αυτοχρηματοδότησης των ιδρυμάτων μπαίνει σε τροχιά υλοποίησης και όποιος αντέξει. Επιπλέον, καταργείται και η τελευταία δυνατότητα των πανεπιστημίων να χρηματοδοτήσουν έρευνα, υποτροφίες και φοιτητική μέριμνα.

   Σε ό,τι αφορά τα δημόσια σχολεία, το Μνημόνιο μετατρέπει τους εκπαιδευτικούς σε περιπλανώμενους Ιουδαίους, επιβάλλοντας αναγκαστικές μεταθέσεις στον βαθμό που κριθούν «υπεράριθμοι». Οι προσλήψεις στην εκπαίδευση μηδενίζονται, αλλά ο στόχος δεν είναι μόνο η κάλυψη των αναγκών εκ των ενόντων, αλλά κυρίως η μείωση του εκπαιδευτικού προσωπικού. 

   Αυτή θα γίνει οσονούπω μέσω της αξιολόγησης που ετοιμάζει το υπουργείο Παιδείας.
Αν τους αφήσουμε να πάνε και σε Μνημόνιο 4, να είστε σίγουροι ότι θα δούμε το όποιο δημόσιο χρήμα διατίθεται πλέον στην εκπαίδευση να χρηματοδοτεί... ισότιμα δημόσιους και εκπαιδευτικούς φορείς μέσω των κουπονιών στην παιδεία. Άλλωστε, ο τωρινός υπουργός Οικονομικών έχει δουλέψει εντατικά πάνω στην ιδέα του θείου Μίλτον Φρίντμαν.


πηγή: "Η ΑΥΓΗ της Κυριακής" 11-11-2012

Συναυλία αλληλεγγύης και οικονομικής ενίσχυσης των εργολαβικών υπαλλήλων του ΑΠΘ

   Οι εργαζόμενοι αυτοί είναι εδώ και 50 μέρες σε απεργία διεκδικώντας τα δεδουλευμένα 3 μηνών, την πρόσληψή τους απ' το ΑΠΘ και την εκδίωξη του εργολάβου του οποίου η προμήθεια επιβαρύνει κατά 30% το ίδρυμα δίχως αυτός να παράγει κάποιο έργο.

   Οι εργολαβικοί καλύπτουν πάγιες ανάγκες του πανεπιστημίου και διεκδικούν το δικαίωμα στην αξιοπρεπή εργασία και το σταμάτημα του εργολαβικού καθεστώτος της εκμετάλλευσης, της ανασφάλειας και της τρομοκρατίας.

    Οι φοιτητές του ΑΠΘ στηρίζουν τον αγώνα τους και διοργανώνουν συναυλία αλληλεγγύης και οικονομικής ενίσχυσης υπέρ των εργολαβικών, την ΤΡΙΤΗ μετά τις 21:00 στο φουαγιές της Νομικής.

Παίζουν οι:

• Ζακ Στεφάνου

• Σπύρος Γραμμένος

• Speakeasies

• Kazoo

• Αετόπουλος Γιώργος

• Influenza

• Deep in the top

(BINTEO) H oμιλία του Βουλευτή Β' Αθηνών του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ Στάθη Παναγούλη για τον Προϋπολογισμό

   Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ στην τοποθέτησή του κατά τη διάρκεια της συζήτησης για τον προϋπολογισμό στη Βουλή, ανέφερε ότι "μακάρι να μην έχετε το τέλος της Βεγγάζης". "Έξαλλος" ο Σ. Κεδίκογλου ζητά από τον Αλέξη Τσίπρα τη διαγραφή του βουλευτή. Θεωρούσε, προφανώς, ότι εκείνο ήταν το χειρότερο πράγμα που ακούστηκε κατά τη διάρκεια της συζήτησης που θα αποφασίσει την περαιτέρω εξαθλίωση της κοινωνίας...

   Απάντηση του Γραφείου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ στις δηλώσεις του κυβ. εκπροσώπου


    Ο βουλευτής της Β΄ Αθηνών του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ Στάθης Παναγούλης κατά τη σημερινή του παρέμβαση στη Βουλή ανέλαβε προσωπικά την ευθύνη των λεγομένων του διευκρινίζοντας και ο ίδιος από μεριάς του ότι εκφράζουν τον ίδιο και μόνον . Ούτε ως λεκτική υπερβολή δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτά από τον ΣΥΡΙΖΑ- ΕΚΜ .


    Όσον αφορά τις υποδείξεις του κυβερνητικού εκπροσώπου ας τις υποβάλει προς τον αρχηγό του προτείνοντάς του τη διαγραφή του υπεύθυνου του προεκλογικού αγώνα βόρειας Ελλάδας κ. Ψωμιάδη όταν αποκαλούσε την φασιστική Χρυσή Αυγή ως αδελφό κόμμα . 


   Σε σχέση με τις επενδύσεις πρέπει να καταλάβει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος πως άλλο είναι το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και το χάρισμα φιλέτων στους ημετέρους και άλλο μια εθνική αναπτυξιακή προσπάθεια προς όφελος της κοινωνίας . Εμείς το πατριωτικό μας καθήκον το γνωρίζουμε και το υπηρετούμε , αυτοί το έγκλημά τους εις βάρος του λαού το έχουν συνειδητοποιήσε;


πηγή: left.gr

Σε τέσσερεις μήνες έμειναν 153- Συνεχίζουμε!

   Πέρα από την πλάκα, δεν είναι συχνό φαινόμενο μέσα σε τέσσερις μήνες 26 κυβερνητικοί βουλευτές να μην ψηφίζουν το πιο κρίσιμο νομοσχέδιο που κατεβάζει μια κυβέρνηση, όταν μάλιστα αυτό αντιστοιχεί στις πραγματικές προγραμματικές δηλώσεις και η μη ψήφισή του κατά τους κυβερνητικούς εταίρους θα σήμαινε την καταστροφή της χώρας. Βέβαια επειδή οι άνθρωποι είναι ανεπαρκείς, καιροσκόποι, λαμόγια κλπ. Εύκολα αυτό το 153 γίνεται ξανά 179 μέσα σε λίγες ημέρες. Το έργο μάλλον θα το δούμε την Κυριακή στην ψήφιση του προϋπολογισμού. Αυτοί, λοιπόν, τη δουλειά τους και εμείς τη δουλειά μας.

   Θυμάμαι ότι πριν τη μεγάλη διαδήλωση στις 5 Μαίου του 2010, σχεδόν δύο χρόνια πριν, η εσωτερική κουβέντα στην αριστερά περιστρέφονταν γύρω από “ή τώρα ή ποτέ”. Τότε κάποιοι όχι τόσο ψύχραιμοι άνθρωποι, αλλά σίγουρα πιο διορατικοί, έλεγαν ότι μπροστά μας έχουμε μαραθώνιο και όχι 100 μέτρα και άρα το πρώτο πράγμα που οφείλουμε να κάνουμε είναι να αποτινάξουμε από την αντζέντα μας τις ημερομηνίες σταθμούς. Ταυτόχρονα δειλά άρχισε να μπαίνει το ζήτημα της συνεχούς δουλειάς που θα εξασφάλιζε αφενός μια επιθετική στάση του κόσμου της εργασίας απέναντι στους κυριάρχους και ταυτόχρονα θα έδινε την αίσθηση ότι μπορούμε εμείς να βάλουμε ένα τέλος στη φτωχοποίηση πετυχαίνοντας μικρές νίκες, δίχως να περιμένουμε την εξέγερση που είναι πάντα δίκαιη.

   Άλλωστε οι ημερομηνίες σταθμοί λειτουργούν όταν έχεις να κάνεις με μια εξουσία που κινείται εντός πλαισίου αττικού κοινοβουλευτισμού και επιμένει να διατηρεί ένα τύπου κοινωνικό συμβόλαιο με το λαό. Φέρνει δηλαδή ο Γιανίτσης το νομοσχέδιο για το ασφαλιστικό, κατεβαίνουν χιλιάδες εργαζομένων στο δρόμο, απειλείται η κοινωνική συνοχή και η κυβερνητική νομιμοποίηση και το νομοσχέδιο αποσύρεται.

   Αυτό το απλό και δημοκρατικό μάθημα πολιτικής δεν ισχύει πλέον. Τα νομοσχέδια έρχονται, περνούν απ' τη Βουλή, αν δεν περνούν αλλάζουμε Βουλή και τότε περνούν, ενώ οι εργαζόμενοι είναι συντεχνίες που απειλούν αυτό που ακριβώς προστατεύουν, δηλαδή την κοινωνική δικαιοσύνη.

   Κάπου εδώ τα εργαλεία που γνωρίζαμε τελειώνουν και όπως το παράδειγμα Πινοσέτ συντροφεύει τις συσκέψεις του επιτελείου Σαμαρά, έτσι και εμείς μπορούμε να κοιτάξουμε προς τα εκει στη Λατινική Αμερική, που ο ευρωπαϊκός φιλελευθερισμός πέρασε και δεν ακούμπησε και οι καλοί ανθρωποι βρήκαν τις δικές τους άμυνες και τις δικές τους αντιστάσεις.
“Ήρθε ο ξένος να μας επιβάλει άλλο τρόπο, άλλο λόγο, άλλη πίστη, άλλο θεό κι άλλη δικαιοσύνη. Ήταν η δικαιοσύνη του μοναχά για να έχει εκείνος και να απογυμνώνει εμάς. Ήταν ο θεός του το χρυσάφι. Ήταν η πίστη του η υπεροχή του. Ήταν ο λόγος του το ψέμα. Ήταν ο τρόπος του η βιαιότητα' γράφει ο Κομαντάτε Μάρκος σε μια από τις ιστορίες του σοφού Γερο-Αντώνιο, περιγράφοντας την επίθεση που δέχτηκε η κοινότητα των Τσιάπας και συνεχίζει:
“ Συγκεντρώθηκαν τότε οί πιο σοφοί από τους παππούδες και διηγήθηκαν την ιστορία του σπαθιού, του δέντρου, της πέτρας καί του νερού. Διηγήθηκαν ότι στους καιρούς τους πιο παλιούς κι εκεί στα βουνά, μαζεύτηκαν τα πράγματα που οί άνθρωποι είχαν για να δουλεύουν καί να αμύνονται. Τότε μίλησε το σπαθί.
 
   "Ένα σπαθί τόσο", διακόπτει την αφήγηση του ο γερο-Αντόνιο καί παίρνει μια μεγάλη δίκοπη ματσέτα. Το φως της φωτιάς βγάζει μερικές αχτίδες, μόλις για μια στιγμή, κι έπειτα γίνεται σκιά. Συνεχίζει ο γερο-Αντόνιο:
   "Τότε μίλησε το σπαθί καί είπε:
   "Εγώ είμαι το πιο δυνατό καί μπορώ να τους καταστρέψω όλους. Η κόψη μου κόβει καί δίνει εξουσία σ' αυτόν που με κρατά καί θάνατο σ' αυτόν που με αντιμετωπίζει".
   "Ψέματα!" λέει το δέντρο. "Εγώ είμαι το πιο δυνατό, αντιστάθηκα στον άνεμο καί στην πιο άγρια καταιγίδα".
   " Πάλεψαν το σπαθί καί το δέντρο. Δυνατό καί σκληρό έγινε το δέντρο κι αντιμετώπισε το σπαθί. Το σπαθί χτύπησε καί ξαναχτύπησε μέχρι που έκοψε τον κορμό καί γκρέμισε το δέντρο.
   "Εγώ είμαι το πιο δυνατό" επανέλαβε το σπαθί.
   "Ψέματα!" είπε η πέτρα. "Εγώ είμαι η πιο δυνατή γιατί είμαι σκληρή καί αρχαία πι είμαι βαριά καί συμπαγής".
   "Καί πάλεψαν το σπαθί καί η πέτρα. Σκληρή καί στερεή έγινε η πέτρα κι αντιμετώπισε το σπαθί. Το σπαθί χτύπησε καί ξαναχτύπησε καί δεν μπόρεσε να καταστρέψει την πέτρα αλλά την έσπασε σε πολλά κομμάτια. Το σπαθί έμεινε χωρίς κόψη κι η πέτρα πολύ κομματιασμένη.
   "Είναι ισοπαλία!" είπαν το σπαθί κι η πέτρα κι έκλαψαν κι οι δυο για την ανώφελη πάλη τους.
   " Στο μεταξύ, υπήρχε καί. το νερό του χειμάρρου που μονάχα παρακολουθούσε την πάλη καί δεν έλεγε τίποτα. Το είδε το σπαθί κι είπε:
   "Εσύ είσαι το πιο αδύνατο απ' όλους μας! Τίποτα δεν μπορείς να κάνεις σε κανέναν. Είμαι πιο δυνατός από σένα!" καί τινάχτηκε το σπαθί με μεγάλη δύναμη ενάντια στο νερό του χειμάρρου. Κι έγινε μεγάλη φασαρία και θόρυβος καί τρόμαξαν τα ψάρια αλλά το νερό δεν αντιστάθηκε στο χτύπημα του σπαθιού.
   "Λίγο λίγο, χωρίς να πει τίποτα, το νερό ξαναπήρε την αρχική μορφή του, τύλιξε το σπαθί καί συνέχισε το δρόμο του στο ποτάμι που θα το μετέφερε στο μεγάλο νερό που είχαν φτιάξει οί θεοί για να γιατρέψουν τη δίψα που είχαν.
  "Πέρασε ο καιρός καί το σπαθί στο νερό άρχισε να παλιώνει καί να σκουριάζει, έχασε την κόψη του καί τα ψάρια το πλησίαζαν χωρίς φόβο καί το κορόιδευαν. Με πόνο αποσύρθηκε το σπαθί από το νερό του χειμάρρου. Χωρίς κόψη καί νικημένο πια, διαμαρτυρήθηκε: "Είμαι πιο δυνατό από εκείνο, αλλά δεν μπορώ να του πάνω ζημιά, κι αυτό, χωρίς να παλέψει, με νίκησε".  Πέρασε το ξημέρωμα κι ήρθε ο ήλιος να σηκώσει τον άντρα καί τη γυναίκα που είχαν κουραστεί μαζί για να φτιάξουν νέους. Βρήκαν ο άντρας κι η γυναίκα το σπαθί σε μια σκοτεινή γωνιά, την πέτρα κομματιασμένη, το δέντρο κομμένο καί το νερό του χειμάρρου να τραγουδάει... “

   Και το νερό κέρδισε και το νερό μάλλον ακόμη τραγουδάει. Τώρα αν σε αυτές τις καταραμένες ημερομηνίες σταθμούς χρειαστεί να βγεί στη μάχη για λίγο καιτο σπαθί, δεν έγινε και τίποτα. Είπαμε για τα ντουβάρια δεν κλαίμε πια. Μόνο για τους ανθρώπους.

   Τρεις και σήμερα λοιπόν για το σπαθί!

   Και το νερό του χειμάρρου συνεχίζει...



από τη στήλη "Γνώμες" του alterthess.gr

53ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης: Στην εποχή της μεγάλης κρίσης

του Στράτου Κερσανίδη

53ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης: Ημέρα 7η
Στην εποχή της μεγάλης κρίσης

  Ενώ στη Βουλή συνεχίζεται η συζήτηση για τα οικονομικά μέτρα και χιλιάδες άνθρωποι διαδηλώνουν στο Σύνταγμα, συνεχίζονται οι προβολές στο 53ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
   Οι εργαζόμενοι στην εταιρία υποτιτλισμού του φεστιβάλ έδωσαν το παρών με τον τρόπο τους στη μαζική λαϊκή αντίδραση στα νέα επώδυνα οικονομικά μέτρα. Την ώρα που ξεκινούσαν οι ταινίες έριχναν στο πλαίσιο υποτιτλισμού τη φράση: «Οι εργαζόμενοι στο Νεανικό Πλάνο translations αντιτίθενται στα μνημονιακά μέτρα», κάτω από το θερμό χειροκρότημα του κοινού.
Με τρόπο συγκλονιστικό ο Έκτορας Λυγίζος στην ταινία του «Το αγόρι που έτρωγε το φαγητό του πουλιού» δίνει μια εικόνα της σύγχρονης Ελλάδας. Ο 23χρονος Γιώργος προσπαθεί με κάθε τρόπο να επιβιώσει αναζητώντας τροφή και φροντίζοντας το μοναδικό του φίλο: ένα καναρίνι. Ζει σε ένα διαμέρισμα στο οποίο έχει κοπεί το νερό, το ψυγείο είναι άδειο και κάποιες φορές για να ξεγελάσει την πείνα του, μοιράζεται την τροφή του καναρινιού του.
Με μια γλώσσα λιτή, ο Λυγίζος, δείχνει την κατάσταση της χώρας. Οι εικόνες του μοιάζουν με κοφτερό μαχαίρι που σχίζει τις σάρκες μιας κοινωνίας σε αποσύνθεση. Μια σπαρακτική προσέγγιση της καθημερινότητας που βιώνουμε, με μια σαφή και αιχμηρή σκηνοθετική ματιά χωρίς καμία προσπάθεια ωραιοποίησης ή μελοδραματισμού. Η κρίση είναι εδώ, βρίσκεται μέσα σε κάθε σπίτι και το μόνο που μένει στους ανθρώπους, όπως ο Γιώργος, είναι η προσπάθεια διατήρησης της αξιοπρέπειάς τους μέσα σε ένα ανελέητο περιβάλλον. (ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ)
   Την κρίση ως επίκεντρο έχει και η ταινία του Μάρκου Μάρκου «Papadopoulos and Sons». Ο Χάρης Παπαδόπουλος είναι ένας μεγιστάνας που έχει εργοστάσιο παρασκευής ελληνικών τροφίμων στη Μεγάλη Βρετανία. Ζει μέσα στην πολυτέλεια μέχρι την ώρα που εξαιτίας της κρίσης θα τα χάσει όλα. Έτσι θα επιστρέψει στην παλιά του ζωή, όταν μαζί με τον αδελφό του είχαν ένα μικρό εστιατόριο. Μετά ένα πρώτο ενδιαφέρον 20λεπτο όμως, η ταινία παρασύρεται από ένα ελληνικό φολκλόρ. Αρκετό μελό, ίσες δόσεις χιούμορ και ένα άνισο αποτέλεσμα που θυμίζει τις μέτριες ταινίες της Νία Βαρντάλος. (ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ)

   Ο Ράντου Ζούντε είναι ένας 35χρονος και πολλά υποσχόμενος σκηνοθέτης από τη Ρουμανία. Με την ταινία του «Όλοι στην οικογένειά μας», σκηνοθετεί ένα βραδυφλεγές οικογενειακό δράμα, συνεχίζοντας την πολύ καλή παράδοση που έχει οικοδομήσει τα τελευταία χρόνια ο ρουμάνικος κινηματογράφος.
   Ο Μάριους πηγαίνει να πάρει την κόρη του, Σοφία, για ένα διήμερο διακοπών. Όμως η πρώην γυναίκα του, Οτίλια, προφασιζόμενη πως η μικρή είναι άρρωστη δε θέλει να του τη δώσει. Ο Μάριους προσπαθεί να πάρει την μικρή και αυτήν είναι η αρχή μιας βίαιης αλυσίδας στην οποία εμπλέκονται η μητέρα της Οτίλια και ο νυν σύντροφός της. Ο Ζούντε σκηνοθετεί μια ταινία – ωρολογιακή βόμβα. Η έκρηξη φαίνεται να πλησιάζει ενώ όλα μοιάζουν ήρεμα και ελεγχόμενα. Κλειστός χώρος, κάμερα σε συνεχή κίνηση, έντονος διάλογος. Κάποιες στιγμές η ταινία θυμίζει τις αντίστοιχες του δικού μας Γιάννη Οικονομίδη. Νευρική σκηνοθεσία, εξαιρετικοί διάλογοι, ένα σχόλιο για τη ζωή στη σύγχρονη Ρουμανία. (ΜΑΤΙΕΣ ΣΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ)

   Σινεφιλικές αναφορές, σε ένα φίλμ παρωδία κατασκοπευτικών ταινιών διανθισμένο με χιούμορ και τρυφερότητα. Είναι «Το χρώμα του χαμαιλέοντα» του βούλγαρου Εμίλ Χρίστοφ. Ο νεαρός Μπάτκο προσλαμβάνεται από τη μυστική αστυνομία, λίγο καιρό πριν καταρρεύσει το καθεστώς Ζίφκοφ. Απολύεται εξαιτίας ενός λάθους και αποφασίζει μόνος του να στήσει μια μεγάλη ίντριγκα, δημιουργώντας το δικό του δίκτυο κατασκόπων. Η δράση του συνεχίζεται και μετά την πτώση του «σοσιαλιστικού» καθεστώτος. Ο Χρίστοφ ξεκινώντας από τον παραλογισμό της περιόδου Ζίφκοφ, περνάει στον παραλογισμό της καπιταλιστικής εποχής δείχνοντας μια αμήχανη κοινωνία η οποία αναζητά το δρόμο της. Ενδιαφέρουσα ταινία που όμως φοβάται να προχωρήσει σε βάθος χάνοντας την ευκαιρία για κάτι καλύτερο. (ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ)

   Ο Κριστιάν Μουντζίου με την τελευταία του ταινία «Πέρα από τους λόφους» επιβεβαιώνει αυτό που γνωρίζαμε. Πως είναι ένας σπουδαίος σκηνοθέτης, από τους καλύτερους –κατά τη γνώμη μου- στην Ευρώπη.
   Παρακολουθούμε την ιστορία δύο κοριτσιών, της Αλίνα και της Βοιτσίτσα, που μεγάλωσαν μαζί στο ορφανοτροφείο και τώρα η δεύτερη έχει γίνει μοναχή. Η φίλη της η οποία έχει έρθει από τη Γερμανία για να την πάρει μαζί της, συναντά την άρνησή της αλλά και την αντίδραση του ιερέα και των μοναχών. Η Αλίνα κάνει ό,τι μπορεί αλλά συναντά τεράστιες δυσκολίες με αποτέλεσμα να θεωρηθεί πως είναι δαιμονισμένη. Μετά από μία κρίση η Αλίνα δένεται με αλυσίδες και υπόκειται σε εξορκισμό με τραγικά αποτελέσματα.
   Ο Μουντζίου κάνει ένα δυνατό σχόλιο για μια κοινωνία που βιώνει το μετα- «σοσιαλιστικό» τραύμα. Ο άλλος, ο διαφορετικός, ο απροσάρμοστος, κάποτε κατέληγε στα ψυχιατρεία του καθεστώτος ή στις φυλακές. Στο ίδιο μήκος κύματος η μικρή κοινωνία της μονής δεν ανέχεται τις παρεκκλίσεις και η απροσάρμοστη Αλίνα πρέπει να έρθει με κάθε τρόπο στον ίσιο δρόμο, το δρόμο του θεού.
   Η κάμερα του Μουντζίου, ως χειρουργικό νυστέρι, αναδεικνύει τους χαρακτήρες των δύο κοριτσιών αλλά και των υπόλοιπων ηρώων. Κομματιάζει τις σχέσεις που υπάρχουν στη μονή και εμφανίζει από πίσω έναν τερατώδη μηχανισμό ελέγχου ο οποίος καλύπτεται πίσω από όμορφα λόγια και προσευχές. Κάθε σκηνή, κάθε σεκάνς είναι τέλεια δουλεμένες, δημιουργούν έναν εξαιρετικό σκηνοθετικό ρυθμό ο οποίος παρά τα 150 λεπτά διάρκειας της ταινίας δεν αφήνουν το θεατή ούτε στιγμή να ανασάνει. Το ενδιαφέρον κορυφώνεται κάθε λεπτό για να φτάσουμε σε ένα σπαρακτικό φινάλε. Χωρίς δισταγμό θα σημειώσω, πως πρόκειται για την καλύτερη ταινία, από όσες είδα στο 53ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Ένα κινηματογραφικό διαμάντι το οποίο ελπίζω να βρει διανομή στη χώρα μας. (ΜΑΤΙΕΣ ΣΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ-ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΚΡΙΣΤΙΑΝ ΜΟΥΝΤΖΙΟΥ)

πηγή: alterthess.gr

Κέντρο απεργιακού αγώνα η ΕΥΑΘ

   Σε κέντρο απεργιακού αγωνα μετέτρεψαν οι εργαζόμενοι της ΕΥΑΘ το κτίριο της επιχείρησης επί της Εγνατίας για το απεργιακό διήμερο και καλούν όλους τους πολίτες να διαφυλάξουν τον Δημόσιο και κοινωνικό χαρακτήρα του νερού. 

 

   "Η Κυβέρνηση ετοιμάζεται να εξανεμίσει τα τελευταία ψήγματα αξιοπρέπειας των εργαζομένων με το 3ο Μνημόνιο που έρχεται προς ψήφιση αύριο, ενώ μόλις της περασμένη εβδομάδα υπερψηφίστηκε στη Βουλή το νομοσχέδιο για την μείωση του ποσοστού του Δημοσίου στις υπό αποκρατικοποίηση ΔΕΚΟ. Μέσα σε μερικές κόλλες χαρτί η Κυβέρνηση διαγράφει από την κατοχή του Ελληνικού Λαού, την περιουσία του" αναφέρει το Σωματείο Εργαζομένων ΕΥΑΘ.

 

    Ανοιχτή συνέλευση εργαζομένων, ανέργων, απεργιακών συνελεύσεων, νέων, κινημάτων διοργανώνεται σήμερα στις 6.30 μμ στο κτήριο της ΕΥΑΘ (Εγνατίας 127).

 

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Ο ΣΥΡΙΖΑ Θεσσαλονίκης, ανταποκρινόμενος στο κάλεσμα του Σωματείου Εργαζομένων της ΕΥΑΘ, στηρίζει και συμμετέχει ενεργά στη διαμαρτυρία που πραγματοποιείται από σήμερα 6/11 στις 7.00 πμ στα κεντρικά γραφεία της εταιρίας στην Εγνατία.

Καλούμε όλους τους πολίτες, τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες, τους άνεργους, τη νεολαία, να στηρίξουν αυτή την κινητοποίηση μετατρέποντας τα γραφεία του εν λόγω οργανισμού σε κέντρο του απεργιακού αγώνα για:

•    Να μην ξεπουληθεί το νερό και καμία δημόσια και κοινωφελής υπηρεσία.

•    Να φύγει η τρικομματική κυβέρνηση που χρεοκοπεί το λαό και τη χώρα.

 Ανοίγουμε έναν άλλο δρόμο για την κοινωνία  με δημοκρατία και παραγωγική ανασυγκρότηση

Όλοι στους δρόμους! Όλοι και όλες στον αγώνα!

 ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ Σ.Ε.Ε.Υ.Α.Θ.

Η Κυβέρνηση ετοιμάζεται να εξανεμίσει τα τελευταία ψήγματα αξιοπρέπειας των εργαζομένων με το 3^ο Μνημόνιο που έρχεται προς ψήφιση αύριο, ενώ μόλις της περασμένη εβδομάδα υπερψηφίστηκε στη Βουλή το νομοσχέδιο για την μείωση του ποσοστού του Δημοσίου στις υπό αποκρατικοποίηση ΔΕΚΟ. Μέσα σε μερικές κόλλες χαρτί η Κυβέρνηση διαγράφει από την κατοχή του Ελληνικού Λαού, την περιουσία του. 

Οι εργαζόμενοι της ΕΥΑΘ, καλούμε όλους τους συμπολίτες μας να διαφυλάξουμε τον Δημόσιο  και κοινωνικό χαρακτήρα του νερού. Σας καλούμε σε 48ωρη απεργιακή κινητοποίηση στο κτίριο της ΕΥΑΘ Εγνατία 127 για να πούμε ένα βροντερό ΟΧΙ στο ξεπούλημα της λαϊκής περιουσίας. Αυτή τη στιγμή πλήθος συμπολιτών μας στηρίζει τον αγώνα μας.

Η Γαλλική κυβέρνηση μέσω της GdF, ελέγχει ένα μεγάλο ποσοστό της ιδιωτικής SUEZ, υποψήφιου αγοραστή της ΕΥΑΘ, η Ελληνική κυβέρνηση δε μπορεί να παραδειγματιστεί ούτε από αυτό;

•  Το ΝΕΡΟ δεν είναι εμπόρευμα

•  ΟΧΙ στην ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ 

•  ΟΧΙ στα ιδιωτικά μονοπώλια

  

 

Σωματείο Εργαζομένων Εταιρείας Ύδρευσης Αποχέτευσης Θεσσαλονίκης

 

 

 

 

πηγή: alterthess.gr

 

 

 

ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ...!

Λίγος Γκάντι για το βράδυ...

   Σύμφωνα με το μεγάλο Ινδό ηγέτη, Μαχάτμα Γκάντι τα παρακάτω συνιστούν τα 7 αμαρτήματα της κοινωνίας. 
   
   Στην κοινωνία που αυτός οραματίστηκε οι άνθρωποι δεν πρέπει να έχουν:

1. Πλούτο χωρίς μόχθο

2. Απόλαυση χωρίς συναίσθημα

3. Εμπόριο χωρίς ήθος

4. Γνώση χωρίς χαρακτήρα

5. Επιστήμη χωρίς ανθρωπιά

6. Λατρεία χωρίς θυσία

7. Πολιτική χωρίς αρχές



πηγή: perierga.gr

Ιδρύεται η Ταινιοθήκη της Θεσσαλονίκης

   Την ίδρυση της Ταινιοθήκης της Θεσσαλονίκης ανακοίνωσε σήμερα το 53o Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Η ταινιοθήκη της Θεσσαλονίκης θα στεγάζεται στο Μουσείο Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και φιλοδοξεί να αποτελέσει ιδανικό χώρο προώθησης των παγκόσμιων αισθητικών ρευμάτων. Στην ταινιοθήκη θα παρουσιάζονται αριστουργήματα του κλασικού κινηματαγράφου αλλά και σύγχρονα έργα και ρετροσπεκτίβες ενώ παράλληλα θα διοργανώνονται διαλέξεις, συζητήσεις που θα αποσκοπούν σε μια ολοκληρωμένη προσέγγιση της κινηματογραφικής δημιουργίας. 
   
   Πραγματοποιήθηκε συνέντευξη τύπου για την ανακοίνωση της ταινιοθήκης στην οποία συμμετείχαν ο διευθυντής του Φεστιβάλ Δ. Εϊπίδης, ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης Γ. Μπουτάρης καθώς και ο σκηνοθέτης Κώστας Γαβράς. Ο Κ. Γαβράς μιλώντας για την ταινιοθήκη τόνισε ότι πρόκειται για ένα ζωντανό μουσείο σε συνεχή εξέλιξη όπου θα παρουσιάζονται όχι μόνο φιλμ στα οποία έχει δοθεί μια αισθητική αξία αλλά και φιλμ που στην εποχή τους δεν αξιολογήθηκαν με ανάλογο τρόπο. "Είναι ένας τρόπος όχι μόνο να διατηρήσουμε τα φιλμ αλλά να τα δείξουμε στο κοινό και έτσι να δείξουμε πως ήταν η κοινωνία πριν πολλά χρόνια" πρόσθεσε.Ο Δ. Εϊπίδης σημείωσε πως δεν ήταν ένα εύκολο εγχείρημα και πρόσθεσε ότι η χρηματοδότηση της ταινιοθήκης προέρχεται κατά 70% από πόρους του εξωτερικού καθώς και ότι δεν έχει επιβαρύνει καθόλου τον εθνικό προϋπολογισμό. Έκανε λόγο για ένα δώρο στην πόλη με αφορμή τα 100 χρόνια από την ανεξαρτησία της και ευχήθηκε να παραμείνει στην πόλη μας στην αιωνιότητα.

   "Στόχος μας είναι να ενισχυθεί η κινηματογραφική παιδεία στην Θεσσαλονίκη" δήλωσε ο Γ. Μπουτάρης και πρόσθεσε ότι η ταινιοθήκη θα αποτελέσει ένα πυρήνα Κινηματογράφου σε όλη την διάρκεια της χρονιάς. Η ταινιοθήκη αγοράστηκε, σύμφωνα με τον ίδιο, από το Δήμο Θεσσαλονίκης και δόθηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου το οποίο αναλαμβάνει την διαχείριση της λειτουργίας της.

   Η τιμή πρόσβασης στην Ταινιοθήκη  θα κυμαίνεται από 3 έως 4 ευρώ. 

   Η ταινιοθήκη εγκαινιάζεται την Κυριακή 4 Νοεμβρίου 2012 στο πλαίσιο του Φεστιβάλ με το αφιέρωμα "Η κινηματογραφική ζωή της ζωγραφικής" και την ειδική προβολή της ταινίας Καραβάτζο του Ντέρεκ Τζάρμαν στην αίθουσα Παύλος Ζάννας. "Η βαθύτερη ομορφιά της κινηματογραφικής εικόνας συνίσταται στον τρόπο που το φως διαχέεται μέσα στο κάδρο. Αυτό, λοιπόν, που αποτελεί και την εικαστική αξία του πλάνου, είναι ιστορικά και άμεσα συνδεδεμένο με την τέχνη της ζωγραφικής. Τα κινηματογραφικά έργα, από την εποχή του βωβού έως σήμερα, δεν έχουν πάψει να αντλούν από τις ανεξάντλητες ζωγραφικές πηγές, μετουσιώνοντας την ακίνητη και αχρονική ζωή των ζωγραφικών πινάκων στη μαγεία της κινούμενης εικόνας. Γι’ αυτό και έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον όταν η έβδομη τέχνη αντιμετωπίζει «κατά μέτωπο» τους μεγάλους ζωγράφους –τη ζωή, την εποχή και κυρίως το έργο τους. Είναι σαν οι δύο κατεξοχήν εικαστικές τέχνες (η πιο παλιά και η πιο σύγχρονη) να στέκονται απέναντι, αλλά ταυτόχρονα και μέσα, η μία στην άλλη, αναζητώντας έναν κοινό τόπο συνύπαρξης, όπου η στατικότητα της ζωγραφικής συνομιλεί με την κίνηση της κινηματογραφικής εικόνας." αναφέρεται στην σχετική ανακοίνωση. Στο πλαίσιο τους αφιερώματος εντάσσονται οι προβολές των ταινιών Εγκον Σίλε-Εγώ λάτρεψα το γυμνό των Herbert Vesely & Leo Tichat, Ο λαϊκός ζωγράφος Πιροσμανί του Giorgi Shengelaya, το ντοκιμαντέρ Ο ζωγράφος Πικάσο του Luciano Emmer,καθώς και τα μικρού μήκος φιλ Toulouse-Lautrec του Robert Hessens και Βαν Γκογκ, Πωλ Γωγκέν και Γκερνίκα του Alain Resnais. Το αφιέρωμα "Η κινηματογραφική ζωή της ζωγραφικής" εμπλουτίζεται απότ η έκθεση φωτογραφίας "Stop -carre στο ερυωπαϊκό σινεμά" η οποία περιλαμβάνει 57 ασπρόμαυρες φωτογραφίες από ταινίες των σημαντικότερων ευρωπαϊων σκηνοθετών πυο επηρέασαν την εξέλιξη της γλώσσας και της αισθητικής του κινηματογράφου.


πηγή: alterthess.gr

ΣΥΡΙΖΑ: ΝΑΙ στην πρόταση νόμου του ΚΚΕ για την κατάργηση των μνημονίων

   Συζητήθηκε την Τετάρτη (31/10) στην Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής η πρόταση νόμου του ΚΚΕ για την «Κατάργηση των μνημονίων, του μεσοπρόθεσμου πλαισίου δημοσιονομικής στρατηγικής 2012-2015 και των εφαρμοστικών τους νόμων - καταγγελία των δανειακών συμβάσεων που έχουν ως προαπαιτούμενο την εφαρμογή των μνημονίων». Αν και ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ εξέφρασε τις ενστάσεις του για το κείμενο της εισηγητικής έκθεσης ως προς το ζήτημα της Ε.Ε. και τόνισε ότι δεν πρέπει να κλείνουμε τα μάτια στα θεμελιώδη αίτια της κρίσης, που είναι η οικονομική κρίση του παγκόσμιου καπιταλισμού, και επίσης ότι οφείλουμε να εξαντλήσουμε όλα τα περιθώρια, για μια πανευρωπαϊκή αντίσταση των λαών, απέναντι στη λαίλαπα του καπιταλισμού, τάχθηκε υπέρ των άρθρων της πρότασης νόμου.

  Ο εισηγητής επί του συγκεκριμένου νομοσχεδίου του ΣΥΡΙΖΑ, βουλευτής Κερκύρας Στέφανος Σαμοΐλης, τόνισε με σαφήνεια και κατηγορηματικότητα στην εισήγησή του ότι υπερψηφίζει την πρόταση του ΚΚΕ και ανέλυσε τεκμηριωμένα τους λόγους για τους οποίους η ακύρωση των μνημονίων, των συναφών εφαρμοστικών νόμων και η απόρριψη μιας χρηματοδότησης με τους γνωστούς ληστρικούς και επαχθείς όρους, που συνοδεύεται και με μνημονιακές δεσμεύσεις, συνιστά προϋπόθεση για μια προοδευτική διέξοδο από την κρίση.

   Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκαν με τις ομιλίες τους όλοι οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι έλαβαν το λόγο στη Συνεδρίαση.

Μιλώντας στη Συνεδρίαση, ο Παναγιώτης Λαφαζάνης κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ «χαιρέτισε την πρωτοβουλία του ΚΚΕ να καταθέσει αυτήν την πρόταση νόμου, η οποία ήρθε προς συζήτηση σε μια πολύ κρίσιμη και επίκαιρη στιγμή, που η συγκυβέρνηση επιχειρεί να περάσει από τη Βουλή το καταστροφικό πακέτο των 14 δισ. και της τελικής θεσμικής διάλυσης των εργασιακών σχέσεων».

   Ο Παν. Λαφαζάνης υπογράμμισε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ υπερψηφίζει ολόθερμα την πρόταση νόμου του ΚΚΕ όχι κατ’ οικονομία ή κατά παραχώρηση και συμβατικά αλλά γιατί η ακύρωση των μνημονίων και των εφαρμοστικών τους νόμων, μαζί με την απόρριψη χρηματοδοτήσεων με ληστρικούς, επαχθείς, αποικιακούς και μνημονιακούς όρους, συνιστούν εξ αρχής την καρδιά της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ και τα πρώτα μεγάλα και αναντικατάστατα βήματα για την εφαρμογή από μια κυβέρνηση της συμπαραταγμένης Αριστεράς, που θα στηρίζεται στο εργατικό - λαϊκό κίνημα, ενός προγράμματος προοδευτικών μετασχηματισμών με σοσιαλιστικό ορίζοντα.

   Ο Παν. Λαφαζάνης τόνισε ότι η υπερψήφιση από τον ΣΥΡΙΖΑ της πρότασης νόμου του ΚΚΕ δείχνει τη δυνατότητα να αναζητηθεί κοινό πεδίο συνεργασίας αλλά και κοινός προγραμματικός τόπος ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ και όλες τις δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς, με σεβασμό στις διαφορές τους, για μια ενιαία μεγάλη αντεπίθεση της Αριστεράς στη συγκυρία με στόχο την ήττα του αστικού μπλοκ και προοδευτικές εξελίξεις στη χώρα.

   Η πρόταση του ΚΚΕ απερρίφθη, όπως αναμένετο στην Επιτροπή, από την κυβερνητική πλειοψηφία, η συζήτησή της, όμως, θα συνεχισθεί με ιδιαίτερο ενδιαφέρον στην Ολομέλεια της Βουλής!

 

 

πηγή: left.gr