Ζ. Ζάννας: Ο ΣΥΡΙΖΑ αναδεικνύεται ως μία συνεπής δύναμη της ριζοσπαστικής αριστεράς

   Αθόρυβη δουλειά δίπλα στον κόσμο, χωρίς τυμπανοκρουσίες και παρεμβάσεις στην , είναι η ουσία της πολιτικής για τον συντονιστή της Ν.Ε ΣΥΡΙΖΑ Πιερίας Ζήση Ζάννα και μέλος της Κ.Ε του κόμματος. Τα προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί   λόγω του μνημονίου, η οικονομική δυσπραγία, η φτώχια αντιμετωπίζονται μόνο συλλογικά σύμφωνα με τον κ. Ζάννα και σ΄αυτό το κομμάτι η Πιερία τα πάει πολύ καλά με αρκετές εθελοντικές οργανώσεις που βοηθούν συμπολίτες μας. Ο συντονιστής της Ν.Ε κατατάσσει ως κυρίαρχο πρόβλημα του νομού της ανεργία, χαρακτηρίζει τη  σχέση νεολαίας και πολιτικής  «μία σχέση με διακυμάνσεις που για να την κατανοήσει κάποιος σε βάθος πρέπει να εξετάσει την εποχή που μεγάλωσε αυτή η νεολαία». Αν η Νομαρχιακή Επιτροπή είναι ένα βήμα για την κάθοδο του στην Αθήνα και στην κεντρική πολιτική σκηνή θα φανεί αφού όπως επισημαίνει, «όλοι και όλες τα μέλη και τα στελέχη μας έχουν την δυνατότητα να υπηρετήσουν την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ από όποια θέση τοποθετηθούν από τις συλλογικές και δημοκρατικές μας διαδικασίες».

 

  Είναι ο ΣΥΡΙΖΑ το νέο ΠΑΣΟΚ;

   Κα Μιχωλού, η διαπλοκή, οι κυρίαρχοι κύκλοι εντός και εκτός χώρας, θα θέλανε πολύ ο ΣΥΡΙΖΑ να είναι το νέο ΠΑΣΟΚ. Δηλαδή ένα κόμμα της μνημονιακής διαχείρισης που δεν θα ενοχλούσε κατ' ελάχιστο τις επιδιώξεις τους και θα ακολουθούσε την ίδια πολιτική λιτότητας και νεοφιλελευθερισμού απέναντι στο λαό και τους εργαζόμενους. Ο ΣΥΡΙΖΑ αναδείχθηκε και αναδεικνύεται ως μία συνεπής δύναμη της ριζοσπαστικής αριστεράς με διακριτό παρελθόν και παρόν. Η επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ στην κάλπη από ένα μεγάλο κομμάτι πρώην ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ, αφενός δεν μεταλλάσει τον ΣΥΡΙΖΑ σε ΠΑΣΟΚ, αφετέρου επιβεβαιώνει την αξιοπιστία της εναλλακτικής του πολιτικής πρότασης. Είναι κρίσιμο για τον ΣΥΡΙΖΑ να υπηρετήσει με ειλικρίνεια, χωρίς υπαναχωρήσεις τη σχέση αυτή που οικοδομείται με όλον τον κόσμο από όπου και αν προέρχεται, που επιλέγει να στηρίξει την εναλλακτική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για κυβέρνηση της αριστεράς .Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι και δεν επιδιώκει σε καμία περίπτωση να γίνει το νέο ΠΑΣΟΚ, άλλωστε η σύγχρονη σοσιαλδημοκρατία είναι εκ των στυλοβατών του σημερινού συστήματος και συνυπεύθυνη για τις πολιτικές που εφαρμόζονται σε Ελλάδα και Ευρώπη.

 

   Σκληρά μέτρα, αλλά απαραίτητα; Ο ελληνικός λαός δοκιμάζεται και ευελπιστεί οι θυσίες να πιάσουν τόπο. Ποια είναι η θέση του ΣΥΡΙΖΑ;

   Είναι πλέον κοινή παραδοχή ότι τα τρεισήμισι μνημόνια, η συνταγή της Τρόϊκα για δημοσιονομική πειθάρχηση της χώρας και “συμμάζεμα” του δημόσιου χρέους έχουν αποτύχει. Μάλιστα το δημόσιο χρέος, το οποίο ήταν και η αφορμή για την εφαρμογή των πολιτικών που ακολουθήθηκαν από το 2009 μέχρι σήμερα, το οποίο ήταν στην αρχή της κρίσης περίπου 300 δισ. Ευρώ σύμφωνα με εκτιμήσεις το 2013 θα ανέλθει σε 347 δις και 180% του ΑΕΠ από 130%, πριν το 2010. Αντίστοιχα η ανάπτυξη καταγράφει διαρκώς αρνητικό πρόσημο φτάνοντας το -6 το 2012. Την ίδια στιγμή μισθοί κουρεύονται, οι φόροι αυξάνονται, κυρίως για τους ασθενέστερους, η αγορά καταρρέει, βασικοί τομείς του δημοσίου όπως η υγεία και η παιδεία παραλύουν και η ανεργία και ανασφάλεια χτυπάει αδιακρίτως την πόρτα καθενός και καθεμιάς. Άρα εύκολα καταλήγει κάποιος στο συμπέρασμα ότι τα μέτρα είναι ιδιαίτερα σκληρά, δεν δικαιώνουν σε καμία περίπτωση τους λόγους για τους οποίους παρθήκαν, παρά μόνο αποτελούνε θηλιά που κλείνει διαρκώς στο λαιμό της ελληνικής οικονομίας και του ελληνικού λαού. Οι μαζικοί αγώνες που δοθήκανε τα τελευταία τέσσερα χρόνια και οδηγήσανε σε ισάριθμα κυβερνητικά σχήματα, Παπανδρέου, Παπαδήμου, Σαμαρά – Βενιζέλου -Κουβέλη, Σαμαρά- Βενιζέλου, αποδείξανε ότι ο λαός μας δεν δέχεται καμιά πλέον θυσία. Δεν θέλω να σας κουράζω με αριθμούς, αλλά το ποσό που εξοικονομείται από το κλείσιμο και τη συγχώνευση 118 σχολείων και νηπιαγωγείων, περίπου 300.000 ευρώ για το 2013-14, υπολείπεται του ποσού που πληρώνει ο ελληνικός λαός για την ετήσια λειτουργία του γραφείου του αντιπροέδρου της κυβέρνησης του κ. Βενιζέλου. Οι θυσίες είναι βαθειά ταξικές, φορτώνονται στην πλάτη μικρών και μεσαίων και αφήνουν ανέγγιχτους την πολιτική ελίτ του τόπου, τις τράπεζες, τους εφοπλιστές, τη διαπλοκή του τόπου. Ο ΣΥΡΙΖΑ λέει τέρμα πια οι θυσίες, καμιά θυσία για το ευρώ, καμιά θυσία για το κεφάλαιο. Ιδρυτική πράξη της κυβέρνησης της αριστεράς η κατάργηση των μνημονίων, η άμεση διαπραγμάτευση του χρέους και διαγραφή μεγάλου μέρους του και εφαρμογή ενός προγράμματος οικονομικής και παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας για μία νέα προοδευτική πορεία.

 

   Το τελευταίο διάστημα έχουν ανοίξει νέα μέτωπα με τις απολύσεις την κινητικότητα, την κατάργηση της δημοτικής αστυνομίας. Θεωρείτε ότι δεν χρειαζόταν όλα αυτά που γίνονται στο πλαίσιο των συμφωνιών με την Τρόικα;

 

   Η υλοποίηση των μνημονίων σήμανε την κατά μέτωπο επίθεση στις δυνάμεις της εργασίας. Μέσα σε μία τετραετία πάρθηκαν πίσω κατακτήσεις ενός σχεδόν αιώνα. Κατακτήσεις αγώνων και διεκδικήσεων που ουκ ολίγες φορές βαφτήκανε με αίμα εργαζομένων. Οι όροι εργασίας πλέον στον ιδιωτικό και τον δημόσιο τομέα γυρνάνε πολλά χρόνια πίσω. Επιτρέψτε μου εδώ να πω ότι οι απολύσεις, που βαφτίστηκαν κινητικότητα, δεν είναι απλά και μόνο απαιτήσεις της Τρόϊκα, αλλά και οι μύχιες επιδιώξεις της εγχώριας οικονομικής και πολιτικής ελίτ εδώ και δεκαετίες. Άλλωστε δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που οι μνημονιακές κυβερνήσεις με δική τους πρωτοβουλία εφαρμόσανε μέτρα τα οποία δεν έγιναν καθ' υπόδειξη της Τρόϊκα. Σαφώς και δεν χρειάζονται αυτού του είδους τα μέτρα, είναι μέτρα που οδηγούν σε κατάρρευση την ελληνική κοινωνία και πλήρη αναποτελεσματικότητα την λειτουργία του κράτους, όπως για παράδειγμα με την δημοτική αστυνομία την οποία αναφέρατε στην ερώτησή σας και η οποία θα μπορούσε να επιδείξει αξιόλογο κοινωνικό έργο. Αυτά τα μέτρα αποσυνθέτουν την ελληνική οικονομία, εκτοξεύουν την ανεργία, αλλάζουν συνολικά τις εργασιακές σχέσεις, μετατρέπουν τη χώρα σε εργασιακό ναρκοπέδιο. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεσμεύεται με απόφαση του πρόσφατου συνεδρίου του ότι όσοι έχουν απολυθεί βάσει των μνημονιακών προβλέψεων θα επαναπροσληφθούν, όπως και θα προσληφθούν και όσοι ακόμα είναι απαραίτητοι για να στελεχώσουν ένα δημόσιο παραγωγικό, αντίστοιχο των αναγκών ενός σύγχρονου κράτους πρόνοιας και δικαίου.

 

   Βλέπετε σε βάθος χρόνου και νέα μέτρα;

   Όσες φορές και αν διαβεβαιώσανε οι κυβερνήσεις ότι αυτά τα μέτρα είναι τα τελευταία διαψευστήκανε παταγωδώς. Οι πολιτικές αυτές που ακολουθούνται είναι ένα σπιράλ θανάτου και σε κάθε στροφή του σπιράλ θα απαιτούνται και νέα μέτρα. Πολύ σύντομα, μέσα στο φθινόπωρο η δικομματική συγκυβέρνηση θα αναγκαστεί να πάρει νέα σκληρά μέτρα και εκτιμώ ότι θα είναι και ο επίλογος αυτής της κυβέρνησης η οποία κάτω από το βάρος της λαϊκής αγανάκτησης και ενός κινήματος ανατροπής το οποίο επείγει, θα καταρρεύσει παρά τη στήριξη με νύχια και δόντια που της προσφέρουν οι δανειστές και τα εγχώρια κέντρα εξουσίας.

 

   Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει επιλέξει σκληρή αντιπαράθεση με την Νέα Δημοκρατία για τις κυβερνητικές επιλογές και κάνει λόγο για ανατροπή της μνημονιακής πολιτικής. Πως μπορεί να επιτευχθεί η ανάπτυξη στην χώρα  και υπό ποιες προϋποθέσεις;

  

   Ο ΣΥΡΙΖΑ και η Νέα Δημοκρατία βρίσκονται σε απέναντι όχθες. Η σύγκρουση δεν μπορεί να μην είναι σκληρή καθότι η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ με την διακυβέρνησή τους φέρουν την κύρια ευθύνη για την κατάσταση της χώρας, για την εξαθλίωση του ελληνικού λαού, για τη νεοαποικιοποίησή της. Δυστυχώς η αποπολιτικοποίηση της σύγκρουσης αυτής με επικοινωνιακά σκαρφίσματα, με επιλογή και ευθύνη του κόμματος της ΝΔ, οδηγεί σε περιπέτειες την ίδια την δημοκρατία μας ανοίγοντας δρόμο στο νεοφασισμό.

   Η πολιτική απόφαση του 1ου ιδρυτικού συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ δίνει με σαφήνεια τις κατευθύνσεις που θα ακολουθήσει η κυβέρνηση της αριστεράς για τη ανατροπή των μνημονίων και την εναλλακτική πρόταση στην κρίση, προτάσεις που θα αποτυπωθούν με μεγαλύτερη λεπτομέρεια στο κυβερνητικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Η ακύρωση μνημονίων και εφαρμοστικών νόμων, η αντικατάστασή τους από ένα πρόγραμμα οικονομικής, κοινωνικής ανόρθωσης, παραγωγικής και οικολογικής ανασυγκρότησης, η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, η αποκατάσταση στα προ του μνημονίου επίπεδα των εργασιακών σχέσεων, των συλλογικών διαπραγματεύσεων, του κατώτερου μισθού, της κατώτερης σύνταξης, του επιδόματος ανεργίας και των οικογενειακών επιδομάτων, η διαγραφή μεγάλου μέρους του χρέους, η ακύρωση του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας και η οικονομική-παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, είναι προγραμματικά στοιχεία που χωρίς να παραγνωρίζουμε τις δυσκολίες θα εγγυηθούν μία νέα πορεία ανάπτυξης με προοδευτικο και φιλολαϊκό προσανατολισμό.

 

   Σε επίπεδο νομού, ποιο θεωρείτε το σημαντικότερο πρόβλημα της Πιερίας και τι κάνετε για αυτό;

 

   Ο νομός Πιερίας από νομό πιλότο τα προηγούμενα χρόνια σε πολλούς τομείς της οικονομικής και κοινωνικής δραστηριότητας, σήμερα αποτελεί ακόμα μία ψηφίδα φτώχειας και παρακμής στην συνολική εικόνα της χώρας συν την ιδιαιτερότητα του ιδιότυπου οδικού, λόγω διοδίων, αποκλεισμού από την υπόλοιπη χώρα . Ίσως ο νομός μας να βρίσκεται και σε δυσμενέστερη θέση διότι η ταξική γεωγραφία του πληθυσμού, μισθωτοί, ελεύθεροι επαγγελματίες, μικρομεσαία αγροτιά, ήταν τα πρώτα θύματα των μνημονιακών μέτρων με μεγάλη δυσκολία ανάκαμψης. Σοβαρότατα προβλήματα για το νομό μας είναι η ανεργία, κυρίως στους νέους, η ανθρωπιστική κρίση που δεν αργεί να φανεί, τα αποτελέσματα της λιτότητας και της παραλυσίας των κρατικών δομών, η έλλειψη σχεδίου για την αξιοποίηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων και δυνατοτήτων του νομού μας και μία σειρά προβλημάτων που ανακύπτουν από τις πολιτικές της συγκυβέρνησης που ο κάθε κάτοικος του νομού τις βιώνει με περισσότερο ή λιγότερο έντονο τρόπο.

   Έχουμε την χαρά να ζούμε και σε έναν νομό που από την πρώτη στιγμή ανέπτυξε ένα εκτεταμένο δίκτυο αλληλεγγύης και εθελοντικής προσφοράς βάζοντας απέναντι ακριβώς αυτά τα προβλήματα που ανέφερα παραπάνω. Το “χωρίς μεσάζοντες”, το “κοινωνικό παντοπωλείο”, η “συλλογική κουζίνα”, ο συνεταιρισμός γυναικών “μούσες Πιερίων” και άλλα παρόμοια εγχειρήματα έτυχαν μεγάλης αποδοχής και μεταφέρθηκαν σε όλη σχεδόν την υπόλοιπη Ελλάδα. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν έξω από όλα αυτά, όπως δεν ήταν έξω από κάθε μικρό και μεγάλο αγώνα των τελευταίων χρόνων, χωρίς τυμπανοκρουσίες και στημένα σόου. Τα μέλη και οι φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ μέσω της οργανωμένης δουλειάς με τις κοινοβουλευτικές παρεμβάσεις και τις επισκέψεις βουλευτών και στελεχών αλλά και μέσω της καθημερινής τριβής με τον κόσμο της δουλειάς και της γειτονιάς αναδεικνύει και παλεύει τα προβλήματα. Σήμερα ξέρουμε πολύ καλά ότι τα προβλήματα είναι συλλογικά, δεν αντιμετωπίζονται με ατομικές λύσεις και σίγουρα περνάνε μέσα από την πολιτική και πολιτισμική ανατροπή.

 

   Έχετε πει  πολλές φορές πως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα ανοιχτό κόμμα στην κοινωνία που θέλει τους πολίτες δίπλα του. Οι ανησυχίες των πολιτών και τα προβλήματα του νομού μεταφέρονται στην Αθήνα;

 

   Το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ είναι ένας ζωντανός οργανισμός με αυτιά και μάτια ορθάνοιχτα στην κοινωνία. Θεωρώ ότι δίνουμε καθημερινό αγώνα να κατανοήσουμε τα προβλήματα του κόσμου σε όλο το πλάτος και το μήκος τους και νομίζω ότι το καταφέρνουμε γιατί τα μέλη και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι επαγγελματίες της πολιτικής αλλά εργαζόμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι, κομμάτι της κοινωνίας που βιώνει όπως κάθε συμπολίτης μας τα προβλήματα. Έχει ανάγκη ο ΣΥΡΙΖΑ να κρίνεται από την κοινωνία και να αναπτύσσει μία αμφίδρομη σχέση επικοινωνίας όπου θα επιβεβαιώνεται ή όχι η πολιτική του. Πάντως θα είχε ενδιαφέρον τις παραπάνω δύο ερωτήσεις να τις απευθύνετε  και στους τέσσερις κυβερνητικούς βουλευτές του  νομού μας διότι είναι εμφανής από τη μία η απουσία τους και από την άλλη η αδυναμία τους να αντιμετωπίσουνε οποιοδήποτε πρόβλημα όντας δεμένοι χειροπόδαρα στην μνημονιακή πειθαρχία του κόμματός τους.

 

   Δήμος Κατερίνης. Ποια θα είναι η στάση του ΣΥΡΙΖΑ σε επόμενες εκλογές και ποιος ο στόχος που έχει τεθεί;

 

   Νομίζω καταρχήν ότι δυστυχώς επιβεβαιωνόμαστε για την τύχη και την πορεία της τοπικής αυτοδιοίκησης, ιδιαίτερα μετά τον Καλλικράτη. Αποτέλεσε το πρώτο εργαστήριο των μνημονίων και της λιτότητας, των νέων σχέσεων εργασίας, απομακρύνθηκε από την αποστολή της, έγινε απρόσωπη για μεγάλες περιφέρειες εντός του δήμου και τέλος αποστασιοποιήθηκε ή λειτούργησε υπερ των κυβερνητικών πολιτικών, εγκληματικά απέναντι στους δημότες και τους εργαζόμενους στην ΤΑ. Η περίπτωση του δήμου Κατερίνης δεν αποτελεί εξαίρεση, μία δημοτική αρχή απούσα από κάθε αγώνα, επικίνδυνα αδιάφορη ως προς τις νέες συνθήκες ζωής, όταν την ίδια στιγμή άλλοι δήμοι έχουν πάρει πρωτοβουλίες για την ανακούφιση των δημοτών τους, έχουν βρεθεί απέναντι σε ξεπουλήματα δημόσιου χώρου κλπ. Ο ΣΥΡΙΖΑ στις επερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές δεσμεύεται από τις πολιτικές του διακηρύξεις, τον αγώνα ενάντια στα μνημόνια, ενάντια στην περιθωριοποίηση της ΤΑ, αλλά και την συνέπεια, την αγωνιστικότητα και τις παρεμβάσεις που έγιναν το προηγούμενο διάστημα από την παράταξη που στηρίζουμε, την “Πρωτοβουλία πολιτών για την αλλαγή στο δήμο Κατερίνης”. Το σύνθημά μας είναι ανατροπή στον Δήμο Κατερίνης και στο σχήμα χωράει κάθε δημότης και δημότισσα που πνίγεται από την κυρίαρχη πολιτική, από την αδιαφορία του δήμου, που θέλει να προσφέρει με ειλικρίνεια στην ΤΑ και δεν έχει υπηρετήσει τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές από οποιαδήποτε θέση ευθύνης. Ο ΣΥΡΙΖΑ και η δημοτική παράταξη έχουν τις διαδικασίες τους και όπως έχουμε μάθει όλα αυτά τα χρόνια, με σεβασμό στη δημοκρατία και την συλλογικότητα θα παρθούν σύντομα και οι αντίστοιχες αποφάσεις.

 

   Νέοι και πολιτική. Ποια είναι η αίσθηση που έχετε για την σχέση των νέων με την πολιτική; Τους ενδιαφέρει ή γυρίζουν την πλάτη;

   

   Ξέρετε Κα Μιχωλού, τα κινήματα νεολαίας στην ιστορία έπαιξαν καθοριστικό ρόλο και σφραγίσανε μεγάλες προοδευτικές αλλαγές, όπως και στην χώρα μας με την ανατροπή της χούντας. Σήμερα τα πρώτα θύματα των ασκούμενων πολιτικών είναι οι νέοι και οι νέες μας.  Βιώνουν με τον πιο δραματικό τρόπο τις πολιτικές που τους επιβάλλονται καθώς τους αφαιρείται η δυνατότητα να σχεδιάσουν τη ζωή τους, το δικαίωμα της πρόσβασης σε μία αξιοπρεπή εργασία. Έτσι ο νέος και η νέα ή αναγκάζεται να εργαστεί σε δουλειές του ποδαριού, δουλειά κακοπληρωμένη χωρίς ασφάλεια, σε συγκατοίκηση με την οικογένεια, ή να μεταναστεύσει στο εξωτερικό αφυδατώνοντας τη χώρα από ανθρώπους με δυνατότητες και εξειδικευμένο επιστημονικό προσωπικό.

   Η σχέση νεολαίας και πολιτικής είναι μία σχέση με διακυμάνσεις και για να την κατανοήσει κάποιος σε βάθος πρέπει να εξετάσει την εποχή που μεγάλωσε αυτή η νεολαία. Έτσι σίγουρα οι προηγούμενες δύο δεκαετίες δεν άφησαν έδαφος για πολιτικοποίηση της νεολαίας, περισσότερο καλλιεργήσανε την αδιαφορία, το ατομικό μοντέλο, απαξιώσανε την οργάνωση στις πολιτικές νεολαίες, ίσως και σε ένα βαθμό με ευθύνη των ίδιων των κομμάτων και της αριστεράς. Παρότι η νεολαία απορρίπτει τα κόμματα της συγκυβέρνησης και εκλογικά εκφράζεται με επιλογή στον ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει αφήσει αν το θέλετε ακόμα το αποτύπωμά της.    Από την άλλη είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό και η προτίμηση μέρους της νεολαίας στη νεοναζιστική Χρυσή Αυγή.

   Τώρα όμως όσο ποτέ η νεολαία έχει ανάγκη να επαναθεμελιώσει τη σχέση της με την πολιτική, να αντιληφθεί τη δύναμή της και τα απελευθερωτικά της προτάγματα και να μπει επικεφαλής μαζί με τους εργαζόμενους στον αγώνα για την ανατροπή με την αριστερά, να πάρει τη ζωή στα χέρια της και να ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο για τη χώρα, μία νέα μεταπολίτευση που θα επιστρέψει την ελπίδα.

 

   Πρόσφατα εκλεχτήκατε  μέλος της Κ.Ε  του ΣΥΡΙΖΑ. Θα σας ενδιέφερε η κεντρική πολιτική σκηνή;

 

   Στην αριστερά διεκδικούμε να αντιστραφούν οι όροι με τους οποίους διεξάγεται  η πολιτική. Έτσι νοοτροπίες που ευδοκίμησαν σε άλλα πολιτικά κόμματα όπως ο καριερισμός, προσωπικοί σχεδιασμοί, αυλές δεν έχουν θέση στο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτές οι νοοτροπίες δυσφήμησαν την πολιτική και διαρρήξανε την σχέση εμπιστοσύνης που πρέπει να έχει ένας πολιτικός οργανισμός με την κοινωνία. Όλοι και όλες τα μέλη και τα στελέχη μας έχουν την δυνατότητα να υπηρετήσουν την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ από όποια θέση τοποθετηθούν από τις συλλογικές και δημοκρατικές μας διαδικασίες. Αυτή η αναγνώριση προσφοράς για όλες και όλους μας αποτελεί τιμή, όπως αποτελεί και αυτονόητο καθήκον ο απολογισμός, ο έλεγχος και η ενδεχόμενη ανάκληση.

 

πηγή: katerininews.gr

Οι ναζί και το πεπόνι

του Θανάση Καρτερού

Υπάρχει, όπως και να το κάνουμε, ένα ενοχλητικό ερώτημα, μια απορία δύσθυμη, μετά την τελευταία επίδειξη συσσιτίου από τους νεοναζί: Η προσέλευση εκατοντάδων ανθρώπων στο προσκλητήριο του Μιχαλολιάκου και των άλλων επωνύμων της συμμορίας. Αγνόησαν τη ζέστη, αγνόησαν την ταπείνωση να τους ψαχουλεύουν οι μελανοχίτωνες την ταυτότητα μπας και δεν είναι Έλληνες το γένος, αγνόησαν τη βλοσυρή ομάδα τάξεως, λούστηκαν από πάνω και τα γαβγίσματα του Αρχηγού. Και στήθηκαν υπομονετικά στην ουρά, υπό το άγρυπνο βλέμμα του Παναγιώταρου, για να παραλάβουν κάποια τρόφιμα κι ένα πεπόνι!

   Το ερώτημα είναι: Τι τους έσπρωξε εκεί; Καλά, υπήρχαν κι εκείνοι που χαιρετούσαν ναζιστικά, χαμογελούσαν με προτεταμένους κυνόδοντες και γενικώς έδειχναν ότι στην ψυχή τους κυματίζει ο αγκυλωτός. Οι άλλοι όμως, οι πολλοί, τι δουλειά είχαν στο ναζιστικό πανηγύρι; Η σχεδόν αυτονόητη απάντηση είναι: Για το πεπόνι. Που πάει να πει ότι πεινασμένοι, εξαθλιωμένοι, με σακατεμένες αντοχές και αντιστάσεις, είναι έτοιμοι να καταπιούν ή και να διαπράξουν πολλά για το πεπόνι. Δεν τους ενδιαφέρει ούτε η ταπείνωση, ούτε τα χιτλερικά γαβγίσματα, ούτε τι λέει και τι κάνει ο πάροχος - τους ενδιαφέρει μόνον η παροχή.

   Αν είναι έτσι τα πράγματα, τότε μιλάμε για σήμα κινδύνου. Αν άνθρωποι ξένοι μέχρι προχθές προς την κατάσταση και τη νοοτροπία του λούμπεν, πολτοποιημένοι στον πάτο του κοινωνικού καζανιού, λουμπενοποιούνται, τότε δημιουργείται για τους νεοναζί και τους πιο σκοτεινούς μηχανισμούς βίας, καταστολής και προβοκάτσιας, μια εφεδρική στρατιά όχι μόνον για εκλογικούς, αλλά και για πολύ πιο μαύρους σκοπούς. Διότι, όταν κάποιος σήμερα δέχεται για ένα πεπόνι ό,τι δέχτηκαν οι προσελθόντες στο συσσίτιο, τότε είναι πολύ πιθανό να δεχτεί αύριο πολύ περισσότερα για ένα καφάσι πεπόνια ή για να καταφέρει να γίνει Παναγιώταρος - να διατάζει κι όχι μόνο να τον διατάζουν.

   Μπορεί φυσικά να αντιτείνει κάποιος ότι όλα αυτά είναι υπερβολικά. Μακάρι να είναι. Πάντως πολλά δείχνουν ότι "εκεί κάτω" συντελούνται ζυμώσεις που δεν είναι καθόλου αυτονόητα ταξικές - για κάποια στρώματα αποδεικνύονται τοξικές. Πράγμα που προσδίνει ακόμα μεγαλύτερη αξία στην κοινωνική αλληλεγγύη με ανθρωπιστικό, προοδευτικό πρόσημο. Αλλά αποτελεί και μια δραματική υπόμνηση προς κάθε αριστερό ότι από την αναμέτρηση εκεί, στον κοινωνικό βυθό, θα κριθούν πολλά, αν όχι και όλα...

πηγή: "ΑΥΓΗ", 27-7-2013

Καλές διακοπές!

Αναχωρούμε για την όμορφη Σκύρο!  
Σας ασπάζομαι σταυρωτά!
Θα τα πούμε σε μια βδομάδα!

Το τελευταίο διάστημα υπάρχει πρόβλημα στη δημοσίευση των αναρτήσεων στο ΚΒ, και συγκεκριμένα στο σώμα-κείμενο των αναρτήσεων. Προσπαθώ να το επιλύσω. Μέχρι τότε, ευχαριστώ για την κατανόηση!

Πλήθος ξένων αντιπροσωπειών στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ

 Στο 1^ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ παρευρίσκονται και θα παρακολουθήσουν τις εργασίες του :

•   Αντιπροσωπεία του ΚΟΜΜΑΤΟΣ της ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ (EUROPEAN LEFT), με επικεφαλής τον Πρόεδρο  του ΚΕΑ (EL) και Eθνικό Γραμματέα  του Κ.Κ. Γαλλίας (French Communist Party) Pierre LAURENT, τις Αντιπρέδρους τoυ ΚΕΑ   Maite Mola και   Μarisa Matias και  τα μέλη της Εκτελεστικής Επιτροπής (EXECUTIVE BOARD) Waltraud Fritz  Klackl και Fabio Amato.

Από τα κόμματα-μέλη και παρατηρητές του ΚΕΑ παρευρίσκονται

• Αυστρία:

Από το Κομμουνιστικό Κόμμα (Communist Party – CPO) η  Waltraud Fritz Klackl

• Γαλλία:

1)Κομμουνιστικό Κόμμα Γαλλίας (Parti Communist Francais) με επικεφαλής τον PIERRE LAURENT  Εθνικό Γραμματέα

2)  Κόμμα της Αριστεράς  (PARTI DE GAUCHE) με επικεφαλής  τoν Εθνικό Γενικό  Γραμματέα Francois Delapierre και το μέλος του ευρωπαϊκού τομέα του κόμματος   Λυδία Παπανδρέου

3)  Κόμμα της Ενωτικής Αριστεράς (UNITAIRE DE GAUCHE) ο Vincent Boulet

4)  Μέτωπο της Αριστεράς (FASE)o Michel Rousseau

• Γερμανία:

1)  Το Κόμμα «Η Αριστερά»  ( Die Linke)  εκπροσωπεί ο Tobias Pfluger,  μέλος της επιτροπης Διεθνών Σχέσεων

2) Από το Νέο Αντικαπιταλιστικό Κόμμα (New Anticapitalistic Party) oι Tino Plancherel και Martin Mittelhauser

• Ισπανία:

1)  Ενωμένη Αριστερά της Ισπανίας (Izquierda-Unida) o Cayo Lara, Εθνικός Συντονιστής  και  ο Will Meyer ευρωβουλευτής και υπεύθυνος Διεθνών Σχέσεων

2)  Koμμουνιστικό Κόμμα Ισπανίας  η MAITE MOLA, υπεύθυνη διεθνών Σχέσεων

3) Ενωτική & Εναλλακτική Αριστερά Καταλωνίας (Gauche Unie et Alternative–EuiA) με επικεφαλής τον Γενικό Συντονιστή Joan Josef Nuet και τη MIREIA ROVIRA, υπεύθυνη Διεθνών Σχέσεων.

• Ιταλία:

Από την Κομμουνιστική Επανίδρυση (Rifondazione Comunista) o Fabio Amato, μέλος της Διεύθυνσης  του Κόμματος

• Κύπρος:

1)  ο ΓΓ του ΑΚΕΛ  ΑΝΤΡΟΣ ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ

2)  Από το Κόμμα Νέας Κύπρου (Νew Cyprus Party) o Murat Kanatli

• Πορτογαλία:

Bloco της Αριστεράς (Bloco d’ Ezquierda) η Marisa Matias , ευρωβουλευτής και ο Joan Pedro Filipe Soares, βουλευτής

• Φινλανδία: 

1)  Από την Αριστερή Συμμαχία (Left Alliance) o Sari Moisanen Αντιπρόεδρος του Κόμματος και η βουλευτής Eila Tiainen

 

2)  από το Κομμουνιστικό Κόμμα Φινλανδίας ο Juha-Pekka Vaisanen, Αντιπρόεδρος του Κόμματος

Επίσης, από την Ευρώπη παρευρίσκονται :

• Αλβανία:

Το Ενωμένο Κόμμα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (UNITED PARTY OF HUMAN RIGHTS) με τον Αντιπρόεδρο  του κόμματος Γιώργο Τζομάκα.

• Βοσνία-Ερζεγοβίνη:

Το Νέο Σοσιαλιστικό Κόμμα (New Socialist Party–NSP) με επικεφαλής τον Πρόεδρο του Κόμματος Zaravko KRSMANOVIC και τον Γραμματέα Luciano KALUZA

• Ελβετία:

Από το Κίνημα για το Σοσιαλισμό (Movement per Socialism – MPS) ο Charles Andre Udry

• Ιρλανδία:

Από το Σιν Φέιν  (SINN FEIN) o Brian Carty

• Ισπανία:

1) Από το Κόμμα των Πρασίνων της Καταλωνίας ο Joan Herrera, Συντονιστής του κόμματος  η  Lara Ortiz και ο Marc Gimenez

2)  Από το SORTU της Χώρας των Βάσκων, η  Iraide Lejarrea

• Μεγάλη Βρετανία:

1) Εκ μέρους της Ομάδας Σοσιαλιστικής Καμπάνιας στο Βρετανικό Κοινοβούλιο (Socialist Campain Group in UK Parliament) και της Ελληνικής Καμπάνιας Αλληλεγγύης (Greek Solidarity Campain – GSC),  o Paul Macney

2)  Από το ΤRANSNATIONAL INSTITUTE (TNA) o  DANIEL CHAVEZ

• Νορβηγία:

Από το Κόκκινο Κόμμα (Red Party) o Ask ARNLJOT ASK

• Σερβία:

Αντιπροσωπεία από το Σοσιαλιστικό Κίνημα Σερβίας (Sosialist Movement) με επικεφαλής   τη Michana Milutinovich  

• Σκωτία:

To Κίνημα Αλληλεγγύης της Σκωτίας (Solidarity Movement of Scotland) με τον Gordon Morgan 

•  Σλοβενία:

Το Κόμμα Βιώσιμης Ανάπτυξης (TRS) με τον Πρόεδρο  Matias Hanzek

• Σουηδία:

Το Αριστερό Κόμμα (Vansterpartiet) με τον Γραμματέα του Κόμματος   Aron Etzler

Επίσης, παρευρίσκονται :

• Παλαιστίνη:

1)  Από την Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης-PLO (Palestinian Liberation Organisation) ο Mustafa Ajouz, επιτετραμένος της Πρεσβείας της Παλαιστινιακής Αρχής στην Αθήνα. 

2)  Από το Δημοκρατικό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (Democatic Front for the Liberation of Palestine –DFLP) ο Mihiar Eqtami, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής.

3)  Από το FIDA o SAD Nimr, μέλος του Πολιτικού Γραφείου

• Ισραήλ:

Αντιπροσωπεία του ΚΚ Ισραήλ με τον  Isam Makhoul, μέλος του Πολιτικού Γραφείου του Κόμματος και επικεφαλής του Ινστιτούτου Emil Touma

• Τυνησία:

Από το Λαϊκό Μέτωπο της Τυνησίας (Front Popoulair) o Hamma Hammami Πρόεδρος του Μετώπου

• Κογκό:

Το Action Kongo και το Εθνικό Κίνημα Congo Lumumba με τον εκπρόσωπο στην Ελλάδα, Madisi Kasongo

• Αφγανιστάν:

Το Λαϊκό κόμμα του Αφγανιστάν με τον εκπρόσωπό του στην Ελλάδα, Aboubaker Faiz

• Βιετνάμ:

Το Κομμουνιστικό Κόμμα του Βιετνάμ, με τον Vu Binh, πρέσβη της Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας του Βιετνάμ στην Αθήνα

• Eπίσης παρευρίσκεται ο εκπρόσωπος στην Ελλάδα του Δημοκρατικού Κόμματος του Κουρδιστάν ( Kurdistan Democratic Party –KDP)   Sahir Mohammed

• Φιλιππίνες:

1)Το Εθνικό Δημοκρατικό Μέτωπο (National Democratic Front) με τον Jose Danilo Borjal

2)  Το κόμμα ΑΚΒΑΥΑΝ με τον εκπρόσωπό του στην Ελλάδα, Joe Valencia

• HΠΑ:

Kαμπάνια για την Ειρήνη και τη Δημοκρατία (Campain for Peace and Democracy) με τους Joanne Landy και  Tom Harrison

• Oυρουγουάη:

Ο Ernesto Herrera συνδικαλιστής από τα Militant Collective

• Παραγουάη:

Κίνημα για το Σοσιαλισμό (Partido del Movimiento Al Socialismo) με τον  Juste Karim Ancos, μέλος του Πολιτικού Γραφείου.

• Aυστραλία:

Το  Ίδρυμα για την Κοινωνική Εκπαίδευση, Δράση και Έρευνα για την Ανθρωπότητα Αυστραλίας (Social Education, Action and Research Concerning Humanity Foundation SEARCH)  με τον Διαμαντή Rorris

Ανδρέας Παπαμιμίκος: Ποιος πραγματικά είναι ο νέος γραμματέας της ΝΔ;

  Ανδρέας Παπαμιμίκος: Πρόεδρος της Διοικούσας της ΟΝΝΕΔ Θεσσαλονίκης. Παραιτήθηκε όμως μετά το πολιτικό θέμα που δημιουργήθηκε από την αποκάλυψη της «ΟΝΝΕΔ ΑΕ», του δικτύου δηλαδή μη κερδοσκοπικών εταιρειών που είχαν στήσει στη βόρεια Ελλάδα τα γαλάζια στελέχη για να εισπράττουν επιχορηγήσεις για εκδηλώσεις και δράσεις.

 Τι ήταν η "ΟΝΝΕΔ ΑΕ"

   Στις 20 Οκτωβρίου 2004 μία ομάδα ONNEΔιτών από τη Θεσσαλονίκη κατέθεσε στο Πρωτοδικείο ιδιωτικό συμφωνητικό σύστασης αστικής εταιρίας, μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, με την επωνυμία ONNEΔ Θεσσαλονίκης.

   Ιδρυτικό μέλος της είναι ο πρόεδρος της οργάνωσης Aνδρέας Παπαμιμίκος, καθώς και άλλα ηγετικά στελέχη όπως η Xρυσούλα Λαμπριανίδου, μέλος του συντονιστικού συμβουλίου, ο Πέτρος Eγγλέζος, και γενικώς ΟΝΝΕΔίτες της Θεσσαλονίκης. H εταιρία ONNEΔ διεκδίκησε εργασίες και κονδύλια από τον Δήμο και τη Nομαρχία Θεσσαλονίκης, καθώς επίσης και από κεντρικούς φορείς όπως η ΓΓ Nέας Γενιάς και η ΓΓ Aθλητισμού.
   Τότε η κεντρική διοίκηση της ΟΝΝΕΔ υποτίθεται ότι τον είχε ζητήσει παραίτηση και συγκροτώντας επιτροπή διερεύνησης της υπόθεσης. Στη συνέχεια, ωστόσο, η ΟΝΝΕΔ «έθαψε» την επιτροπή που συγκρότησε και δεν ανακοίνωσε ποτέ κάτι σχετικό επί του πορίσματος των εσωκομματικών ερευνών. Το μέλλον του κ. Παπαμιμίκου μόλις είχε ξεκινήσει να χτίζεται.

Το ΔΣ της ΕΥΑΘ, ο Ευρυπίδης Στυλιανίδης και οι "ΜΚΟ"

   Μετά την παραίτησή του ο Ανδρέας Παπαμιμίκος πέρασε από το ΔΣ της ΕΥΑΘ ΑΕ, όπου καταδικάστηκε για παρασιώπηση εγκλημάτων σε ποινή φυλάκισης τριών μηνών, μαζί με τα υπόλοιπα μέλη και έχουν ασκήσει έφεση κατά της πρωτόδικης απόφασης. Από τον Ευριπίδη Στυλιανίδη τοποθετήθηκε και στην ΤΡΑΜ Α.Ε, η οποία θητεία του βρέθηκε στον Εισαγγελέα μετά το πόρισμα του επιθεωρητή Δημοσίας Διοίκησης. Μετά τον ανασχηματισμό του Ιανουαρίου του 2009 έγινε υπεύθυνος του Γραφείου Τύπου του Ευριπίδη Στυλιανίδη στο υπουργείο Μεταφορών.
   Στα «παραμάγαζα» που δημιούργησε η ΟΝΝΕΔ ήταν σε όλα μέσα. Αυτό σύμφωνα με τα στοιχεία των παραστατικών των Μη Κερδοσκοπικών Εταιριών:
1. ΟΝΝΕΔ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ (μεταξύ των μελών του Δ.Σ. είναι και οι φοιτητές του ΠΑΜΑΚ, Εγγλέζος Πέτρος, Λαμπριανίδου Χρυσούλα, Πεζίκογλου Ευτύχης, Παπαμιμίκος Ανδρέας).
2. ΝΕΑΝΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ (Η… αναβάπτιση της ΟΝΝΕΔ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ) (μεταξύ των μελών του Δ.Σ. είναι και οι φοιτητές του ΠΑΜΑΚ, Εγγλέζος Πέτρος, Λαμπριανίδου Χρυσούλα, Πεζήκογλου Ευτύχης, Παπαμιμίκος Ανδρέας).
3. BALKAN A.I.D. (Θυγατρική 1) (μεταξύ των μελών του Δ.Σ. είναι και ο φοιτητής του ΠΑΜΑΚ Παπαμιμίκος Ανδρέας).
4. Πρωτοβουλία για την ΝΕΑΝΙΚΗ ΔΡΑΣΗ (Θυγατρική 2) (μεταξύ των μελών του Δ.Σ. είναι και οι φοιτητές του ΠΑΜΑΚ Εγγλέζος Πέτρος, Μιχαλιέρης Αθανάσιος).
5. Δίκτυο πρωτοβουλίας για τη Δημοκρατία στα ΔΥΤΙΚΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ, (Θυγατρική 3 με εμπλοκή του αντιπρύτανη του ΠΑΜΑΚ, Ηλία Κουσκουβέλη).

Η προεδρία της ΟΝΝΕΔ

   Αν και ο κ. Παπαμιμίκος ήταν όλα τα παραπάνω, στα εσωκομματικά της ΝΔ έπαιξε κεντρικό ρόλο. Το 2010 αποτέλεσε επιλογή της Ντόρας Μπακογιάννη για πρόεδρο της ΟΝΝΕΔ, απέναντι στον Κώστα Χατζή. Για την ιστορία, ο Κώστας Χατζής ήταν ένας εκ των συντακτών της περίφημης επιστολής "ΟΝΝΕΔίτες καλούν ΟΝΝΕδίτη" προς τον Αντώνη Σαμαρά, που του ζητούσαν... σωτηρία. Έπειτα από ένα πυκνό διάστημα καταγγελιών για βία, νοθεία, εκβιασμούς, ο κ. Παπαμιμίκος βγήκε πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ σε ένα συνέδριο - υπόδειγμα πολιτικού πολιτισμού και ψυχραιμίας.
  Διάσημη είναι η προσυνεδριακή επίθεση που δέχτηκαν στελέχη του Κ. Χατζή στο Πάντειο Πανεπιστήμιο από το... πρωτοπαλίκαρο του κ. Παπαμιμίκου και τωρινό πρόεδρο της ΟΝΝΕΔ, Σάκη Ιωαννίδη. Η επίθεση πέραν του τραμπουκισμού συνοδεύτηκε από προσωπικές απειλές και λάσπη.

Οι καταγγελίες του Χατζή:

   Η πλευρά Χατζή κάνει λόγο για “νοθεία” και “προπηλακισμούς”. Συγκεκριμένα, συνεργάτες του υποψηφίου προέδρου, ανέφεραν ότι στο εκλογικό τμήμα του Βελλίδειου, ο εκλογικός αντιπρόσωπος του κ. Χατζή είχε προπηλακιστεί, είχε μεταφερθεί στο νοσοκομείο και η κάλπη είχε μείνει “αφύλακτη” για περίπου 5 ώρες. Μάλιστα, οι ίδιες πηγές ισχυρίζονταν ότι “κατά την απουσία του εκπροσώπου, ψήφισαν μέσα σε μισή ώρα 1.500 άτομα”, υπονοώντας ότι έχει υπάρξει σωρεία διπλοψηφιών. Εντός του συνεδρίου δεν έλειψαν οι τραμπουκισμοί.
   Περισσότερα αποκαλύφθηκαν μετά την ήττα Χατζή, όταν η πλευρά των χαμένων άρχισε να αποκαλύπτει τα σκηνικά βίας και νοθείας κατά την εκλογή αντιπροσώπων για το συνέδριο. Τα μετά το συνέδριο γεγονότα μπορούμε να τα φανταστούμε, με πιο διάσημο εκείνο των Γιαννίνων, όπου η πλευρά Χατζή κυνήγησε υποστηρικτές του Παπαμιμίκου και τους ξυλοφόρτωσε δημόσια (γιατί η " υγιής πολιτική αντιπαράθεση" είναι κατάκτηση ολόκληρης της ΟΝΝΕΔ).
   Ο κ. Παπαμιμίκος ήταν, όμως, νικητής κι ένα χρόνο μετά ο Κ. Χατζής αποχώρησε από τη ΝΔ. Συνεχίζοντας την καλή παράδοση που έχει η ΝΔ στη δημοκρατία, σήμερα το συνέδριο εξέλεξε ΟΜΟΦΩΝα, χωρίς ψηφοφορία γραμματέα τον Ανδρέα Παπαμιμίκο. Έναν "ξεχωριστό" πολιτικό άντρα.
πηγή: left.gr

Το Μνημόνιο έφαγε τους Σοσιαλιστές, τρώει και τη Δεξιά

του Γιώργου Δελαστίκ

   Λίγα είναι τα ψωμιά της κυβέρνησης συνεργασίας Δεξιάς και Ακροδεξιάς στην Πορτογαλία, όπως όλα δείχνουν. Μετά την παραίτηση του υπουργού Οικονομικών τη Δευτέρα και του υπουργού Εξωτερικών την Τρίτη, ο οποίος όμως είναι και αρχηγός του μικρού ακροδεξιού Λαϊκού Κόμματος, που συμμετέχει στην κυβέρνηση, θεωρείται πιθανή η αποχώρηση των ακροδεξιών, η οποία αν όντως λάβει χώρα θα σηματοδοτήσει την κατάρρευση της κυβέρνησης και τη διενέργεια πρόωρων εκλογών. Διαγράφεται άμεσα η προοπτική δηλαδή να πέσει και η πορτογαλική Δεξιά θύμα του Μνημονίου, όπως ακριβώς έπεσαν θύμα της μνημονιακής πολιτικής και οι σοσιαλιστές πριν από δύο χρόνια, καθώς οι Πορτογάλοι δικαίως τους τιμώρησαν διώχνοντάς τους «κλωτσηδόν» από την εξουσία ως υπεύθυνους για την υπαγωγή της χώρας τους σε καθεστώς υποτέλειας μέσω του Μνημονίου. Γίνεται ήδη λόγος για επικείμενες παραιτήσεις και άλλων υπουργών, αλλά αυτό προφανώς εντάσσεται στην κομματική διελκυστίνδα ανελέητων αλληλοεκβιασμών. Στερείται επομένως ουσιαστικής σημασίας μέχρις ότου γίνουν πράξη ή όχι οι παραιτήσεις, αποχωρήσεις κ.λπ. Αν πάντως όντως γίνουν πρόωρες εκλογές, είναι απολύτως βέβαιη η ήττα και η απομάκρυνση από την κυβέρνηση της πορτογαλικής σκληρής Δεξιάς, το κύριο κόμμα της οποίας φέρει την ψευδεπίγραφη ονομασία... Σοσιαλδημοκρατικό (!) Κόμμα, ενώ όταν ξεκίνησε την πορεία του συμπεριλάμβανε στους κόλπους του πληθώρα οπαδών και νοσταλγών των δικτατόρων Σαλαζάρ και Καετάνο! Τα ίδια άλλωστε έπαθε και το Σοσιαλιστικό Κόμμα. Το 2009 είχε κερδίσει τις εκλογές με ποσοστό 36,6% έναντι 29,6% του κόμματος της Δεξιάς (PSD) και 10,4% του Λαϊκού Κόμματος.

   Οι σοσιαλιστές έβαλαν την Πορτογαλία σε καθεστώς Μνημονίου την άνοιξη του 2011 και αμέσως προκήρυξαν εκλογές, πριν φανούν τα αποτελέσματα της μνημονιακής πολιτικής, ελπίζοντας ότι έτσι θα τη γλιτώσουν. Οι εκλογές έγιναν στις 5 Ιουνίου 2011. Οι ελπίδες των σοσιαλιστών διαψεύστηκαν. Τα αποτελέσματα αντιστράφηκαν. Το PSD της Δεξιάς βγήκε πρώτο με 38,6% και οι σοσιαλιστές έπεσαν στο 28%, με το ακροδεξιό Λαϊκό Κόμμα να αυξάνει οριακά το ποσοστό του παίρνοντας 11,74%. Η Δεξιά ήταν πλέον πολιτικά κυρίαρχη, με το 50% της λαϊκής ψήφου έναντι 28% των σοσιαλιστών και 13% της Αριστεράς. Επειδή όμως το πορτογαλικό εκλογικό σύστημα είναι αναλογικό, η Δεξιά πήρε 105 από τους 226 βουλευτές του κοινοβουλίου και η Ακροδεξιά 24, οπότε συνασπίστηκαν και σχημάτισαν μια κυβέρνηση με άνετη πλειοψηφία 129 από τους 226 βουλευτές, ενώ αρκούσαν 114. Αν όμως αποσύρουν τη στήριξή τους οι 24 ακροδεξιοί βουλευτές του Λαϊκού Κόμματος, το PSD του πρωθυπουργού Κοέλιο με τους 105 βουλευτές απέχει πολύ από τον μαγικό αριθμό 114 της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας για να μπορέσει να εξαγοράσει τόσους ακροδεξιούς βουλευτές για να παραμείνει στην εξουσία. Αυτές όμως είναι λεπτομέρειες που αφορούν αποκλειστικά στην αριθμητική της κοινοβουλευτικής δεξιάς πλειοψηφίας. Η πολιτική ουσία είναι πως η δεξιά πορτογαλική κυβέρνηση άρχισε να διαλύεται εξαιτίας του μίσους των Πορτογάλων εναντίον της λόγω της μνημονιακής πολιτικής που ασκεί και η οποία καταστρέφει τις ζωές εκατομμυρίων πολιτών. Ο υπουργός Οικονομικών Βίτουρ Γκασπάρ αναγνώρισε στην επιστολή παραίτησής του ότι φεύγει επειδή ήταν σαφής η εχθρότητα του πορτογαλικού λαού απέναντι στο πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής, αλλά και επειδή απέτυχε παταγωδώς στις προσωπικές εκτιμήσεις του για τα αποτελέσματα της ασκούμενης πολιτικής. Η πτώση της εσωτερικής ζήτησης ήταν πολύ οξύτερη και τα φορολογικά έσοδα πολύ λιγότερα από όσα είχε εκτιμήσει ο ίδιος.

Pedro Passos Coelho, Πρωθυπουργός της Πορτογαλίας

   Επιπροσθέτως, πρέπει να επισημανθεί ότι για πρώτη φορά στην ιστορία της δημοκρατικής Πορτογαλίας μετά την «επανάσταση των γαριφάλων» στις 25 Απριλίου 1974, εδώ και σαράντα χρόνια, η ανεργία ξεπέρασε το 18%. Παράλληλα, το 2012 το ΑΕΠ της Πορτογαλίας μειώθηκε κατά 3,2% και αναμένεται να μειωθεί και φέτος κατά τουλάχιστον 2,3%. Ανέφικτος θεωρείται πλέον και ο στόχος της μείωσης του ελλείμματος για το 2013, που αρχικά είχε τοποθετηθεί στην επίτευξη ελλείμματος 4% αλλά στη συνέχεια αναθεωρήθηκε στο 5,5% του ΑΕΠ, που τώρα εκτιμάται ότι ούτε αυτό είναι εφικτό. Φάνηκε ήδη στην πράξη αυτό επειδή κατά το πρώτο τρίμηνο του 2013 το έλλειμμα ανήλθε στο 10,6% (!) του ΑΕΠ. Ο δεξιός πρωθυπουργός Κοέλιο όμως είναι αποφασισμένος να μην παραιτηθεί και να συνεχίσει την ίδια πολιτική που υπαγορεύουν οι Γερμανοί, πράγμα που δεν άντεξε ούτε η Ακροδεξιά της Πορτογαλίας που θέλει πλέον να αποστασιοποιηθεί. Δεν είναι χωρίς συμβολική πολιτική αξία το γεγονός ότι η κατάρρευση της δεξιάς πορτογαλικής κυβέρνησης άρχισε αμέσως μετά τη μαζικότερης συμμετοχής τέταρτη γενική απεργία που έγινε την περασμένη εβδομάδα στην Πορτογαλία. Αναμένονται εξελίξεις.

πηγή: "ΕΘΝΟΣ", 4-7-2013

Με ποιους θα πάει και ποιους θ΄ αφήσει ο ΣΥΡΙΖΑ;

του Φοίβου Τσικλιά*

   Μέχρι πριν κάποια χρόνια, μεχρι τις μεγάλες αντιμνημονιακές κινητοποιήσεις (πλατείες, μεγάλες Γενικές Απεργίες 2011-2012 κλπ.) κανείς δε θα μπορούσε να σκεφτεί το ενδεχόμενο μιας αριστερής διακυβέρνησης. Ακόμη κι εμείς οι ίδιοι, που αγωνιζόμασταν αυτά τα χρόνια με το ΣΥΡΙΖΑ, δύσκολα πιστεύαμε ότι θα φτάναμε σε σημείο να διεκδικούμε τα ηνία της χώρας, για να βγάλουμε το λαό από την κρίση. Όταν όμως φτάνουμε ένα βήμα πριν την κυβέρνηση της Αριστεράς, αναριωτόμαστε: με ποιους θα συμμαχήσουμε, με ποιους θα κυβερνήσουμε; Με ποιους θα πάμε και ποιους θ΄αφήσουμε;

   Το 27% του Ιουνίου προήλθε από όλους τους πολιτικούς χώρους. Κυρίως όμως από το μέχρι τότε στόχο μας: “τα αριστερά της σοσιαλδημοκρατίας μέχρι τα αριστερά της Αριστεράς”. Δυνάμεις που αποδεσμεύονταν από το ΠΑΣΟΚ και την Κεντροαριστερά, που καταδίκαζαν τις απομονωτικές λογικές της υπόλοιπης Αριστεράς, που αναζητούσαν  ριζοσπαστική φωνή στην πολιτική οικολογία ενώθηκαν με το ΣΥΡΙΖΑ, εκλογικά και οργανωτικά. Μαζί με όλους αυτούς και άλλους πολλούς συγκροτήσαμε ένα ενωτικό κοινωνικό μέτωπο, για να κάνουμε τα Μνημόνια παρελθόν, να ανοίξουμε δρόμο στην ελπίδα. Μέσα στο κόμμα μας -στο ζήτημα των συμμαχιών- υπάρχουν 2 βασικές κατευθύνσεις: η ενότητα του προοδευτικού χώρου και η ενότητα της Αριστεράς.

   Όσο περνά ο καιρός και όσο η κυβέρνηση δεν πέφτει, καταλαβαίνουμε ότι μόνο με ένα εκλογικό 27% δεν μπορούμε να κυβερνήσουμε με επιτυχία τον τόπο. Κι όταν μιλώ για επιτυχημένη κυβέρνηση, εννοώ μια κυβέρνηση που θα φέρει εις πέρας το πρόγραμμα της με τις μικρότερες δυνατές υποχωρήσεις. Μια κυβέρνηση Αριστεράς που δε θα πέσει στον πρώτο εκβιασμό, θα συγκρατήσει και θα αυξάνει τους κοινωνικούς-πολιτικούς συμμάχους της. Για να πετύχει αυτό το σχήμα χρειαζόμαστε μια πανστρατιά των δημοκρατικών και προοδευτικών δυνάμεων, που δε θα περιορίζεται στο εκλογικό επίπεδο. Για να καταφέρουμε τις μεγάλες ανατροπές στο πολιτικό επίπεδο και σε επίπεδο αντίληψης. Αντίληψης της κοινωνίας για τη συμμετοχή της στα κοινά, στη δημοκρατία, για τη σχέση πολίτη-πολιτικής. Χωρίς τη μεγαλύτερη δυνατή συμμετοχή της κοινωνίας στη διαδικασία αυτή, το κυβερνητικό εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ είναι καταδικασμένο.

   Στην καλύτερη περίπτωση, ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταφέρει τη μεγάλη κοινωνική συμμαχία, θα ανατρέψει τα Μνημόνια και τη λιτότητα και θα ανοίξει νέους δρόμους για την κοινωνική πρόοδο. Αυτοί οι νέοι δρόμοι είναι φυσικά η προοπτική του σοσιαλισμού με ελευθερία και δημοκρατία. Διότι με την κατάργηση των Μνημονίων, η χώρα παραμένει σε καθεστώς νεοφιλελευθερισμού, δηλαδή βαρβαρότητας οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής. Ο στόχος του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι η καλύτερη και ηπιότερη διαχείρηση του σάπιου και άδικου αυτού συστήματος. Είναι η ανατροπή του από ένα άλλο σύστημα, δικαιοσύνης, αλληλεγγύης, δημοκρατίας. Σ΄ αυτό το στόχο είναι αναγκαία η συμπαράταξη των αριστερών δυνάμεων, μακριά από αγκυλώσεις του παρελθόντος και παρά τις επιμέρους ιδεολογικές διαφωνίες. Μια συμπαράταξη που θα έχει το θάρρος να τα βάλει με το (παγκόσμιο και εγχώριο) σύστημα, να αντέξει στους εκβιασμούς και -συμμαχώντας με τους λαούς- να το νικήσει.

   Ποια συμμαχία λοιπόν χρειαζόμαστε; Και τις δύο; Καμία από τις δύο; Ο εχθρός μας, η Δεξιά, η συντήρηση, το Μνημονιακό διαπλεκόμενο μπλοκ έχει καταφέρει τη μέγιστη δυνατή συσπείρωση δυνάμεων. Και μέχρι τώρα κερδίζει.

   Όσο η συγκυβέρνηση πηγαίνει όλο και πιο δεξιά, εφαρμόζοντας ατζέντα ΠΟΛ.ΑΝ. στα μέτρα της Χ.Α., γίνεται πιο αναγκαία μια μεγάλη δημοκρατική συμμαχία, για την απόκρουση του της τρομοκρατίας και του φόβου. Εξίσου αναγκαία όμως είναι και η συμπαράταξη της αριστεράς σε ένα αραγές μέτωπο, για την ανατροπή και το σοσιαλισμό. Οφείλουμε να συνεχίσουμε το κάλεσμα στον κόσμο της Αριστεράς για ενότητα παντού. Γιατί η λαϊκή συμμαχία δεν είναι ούτε η συμπόρευση του ΠΑΜΕ, με την ΠΑΣΕΒΕ, ΠΑΣΥ κλπ., ούτε η ένωση επιμέρους μικρών ομάδων. Είναι η ένωση της Αριστεράς και η συμπόρευσή της με το λαό (σε κάθε περίπτωση όχι με όρους καθοδήγησης-πρωτοπορίας).

   Ενότητα κι αγώνας λοιπόν, με την Αριστερά και με το λαό! Για την Ανατροπή, για το Σοσιαλισμό με ελευθερία και δημοκρατία!

Σαν έπεσε η βαλανιδιά
άλλοι κόψανε ένα κλαδί, το μπήξανε στο χώμα
καλώντας για προσκύνημα στο ίδιο δέντρο,
άλλοι θρηνούσαν σ` ελεγεία
το χαμένο δάσος τη χαμένη τους ζωή,
άλλοι φτιάχνανε συλλογές από ξεραμένα φύλλα
τις δείχνανε στα πανηγύρια βγάζανε το ψωμί τους,
άλλοι διαβεβαίωναν τη βλαπτικότητα των φυλλοβόλων
διαφωνώντας όμως στο είδος ή και στην ανάγκη αναδάσωσης,
άλλοι, μαζί και εγώ, υποστήριζαν πως όσο υπάρχουν
γη και σπόρος υπάρχει δυνατότητα βαλανιδιάς.
Το πρόβλημα του νερού παραμένει ανοικτό.

(Τ.Πατρίκιος, "Αλληγορία")

Φοίβος Τσικλιάς
φοιτητής Φιλολογίας
ΣΥΡΙΖΑ Φιλοσοφικής Σχολής ΑΠΘ

* δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα synedrio.syriza.gr, στα πλαίσια του Προσυνεδριακού Διαλόγου για το 1ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ