Είναι νίκη η Χρυσή Αυγή στη μπουζού με την πρεζού;

του Κώστα Βαξεβάνη

  Η Χρυσή Αυγή είναι μια εγκληματική οργάνωση, συμφωνώ. Δεν έγινε τώρα, ήταν όσα χρόνια δρα ρατσιστικά, αντιδημοκρατικά και φονικά. Αλλά η Χρυσή Αυγή δεν είναι μια εγκληματική οργάνωση με την έννοια που έχει κάποιος στο μυαλό του μια συμμορία η οποία αποκεφαλίζεται, περνά από τα δελτία ειδήσεων για να το χωνέψουν όλοι και στη συνέχεια εξαφανίζεται ώσπου να εμφανιστεί η επόμενη

  Είναι κατ’ αρχήν καλό που φυλακίζονται όλοι αυτοί οι τύποι που πέρα από ναζί είναι το κλασσικό παράδειγμα της μαγκιάς που αναπτύσσεται στο σκοτάδι και τον όχλο και εξαφανίζεται σαν ποντίκι στο φως της αλήθειας; Ναι είναι. Αν κάτι πετυχαίνει η φυλάκισή τους είναι η απομυθοποίηση της οργάνωσης που τα δύο τελευταία χρόνια φαντάζει παντοδύναμη, να δείχνει επιδεικτικά τις σχέσεις με την εξουσία και να καλλιεργεί το προφίλ του λαικού τιμωρού, εμφανίζοντας το έγκλημα ως αναγκαιότητα.

  Ο ηρωισμός του Μιχαλολιάκου είναι καθαρά μια τηλεοπτική παραγωγή. Όταν στο παρελθόν βρέθηκε σε αντίστοιχη θέση, με μεγάλη ευκολία είχε καταδώσει όλους τους “συναγωνιστές” του. Όλοι αυτοί οι ύπουλοι μαχαιροβγάλτες των βασανισμένων κορμιών αλλοδαπών, δεν αντέχουν ούτε σε βάσανο ούτε στη βία που θεωρητικά τους τρέφει.

  Οι φυλακές δεν είναι κάμπινγκ της Χρυσής Αυγής και στη φυλακή δεν έχει ιδιαίτερη σημασία να υποστηρίζεις πως είσαι άρειος. Πολύ γρήγορα η σκοτεινή αίγλη της Χρυσής Αυγής, θα γίνει ένα μάτσο από χαρτιά και καταθέσεις όπου ο ένας θα καρφώνει τον άλλο. Υπάρχει νομίζω αυτή η πιθανότητα τώρα που ο αξιότιμος σύζυγος της κυρίας Ζαρούλια πήγε “στη μπουζού με την πρεζού”.

  Δεν μπορώ όμως να συμμεριστώ αυτούς που ετοιμάζονται να κάνουν το γύρο του θριάμβου. Η Χρυσή Αυγή είναι μια ναζιστική οργάνωση με ό,τι σημαίνει αυτό για την ιδεολογία και τη δομή της. Έχει πείσει ανθρώπους, έχει παρασύρει άλλους και σίγουρα έχει δώσει περιεχόμενο ζωής σε εκείνους που θέλουν να ταυτίζουν τη βία με την αποφασιστικότητα.

  Το κυριότερο όμως είναι πως συνεχίζουν να υπάρχουν όλοι οι αντικειμενικοί λόγοι που την κάνουν προσιτή σε λαικές μάζες, δηλαδή η εξαθλίωση και η φτώχεια. Πόσοι αλήθεια γνωρίζουν πως η αντισυστημικότητα της Χρυσής Αυγής ήταν μια συστηματική συστημικότητα; Πως ψήφιζε όλα τα νομοσχέδια υπέρ εφοπλιστών, τραπεζιτών, επιχειρηματιών την ώρα που ο Παναγιώταρος απειλούσε πως θα αυξήσει την παραγωγή σαπουνιού;

  Μπορώ να χαρώ και να ανακουφιστώ ίσως που η κυβέρνηση αναγκάστηκε να κάνει αυτό που έκανε αφού σκοτώθηκε ένας άνθρωπος και έφριξε η υφήλιος, αλλά δεν μπορώ να θριαμβολογήσω για καμιά νίκης της Δημοκρατίας

  Βρέθηκαν ποτέ οι αστυνομικοί που συνεργάζονταν μαζί της για να καλύψουν τόσες υποθέσεις εγκλημάτων; Έπαψε μεγάλο κομμάτι της ελληνικής αστυνομίας να θεωρεί τον φασισμό ως τον σκληρό και αναγκαίο πατριωτισμό; Σταμάτησαν οι αλλοδαποί να θεωρούνται ως άνθρωποι δεύτερης κατηγορίας και αυτό αντί για ρατσισμός να βαφτίζεται αγανάκτηση;

  Ο κρατικός μηχανισμός είναι διαβρωμένος από τους ναζί. Οι ακροδεξιοί παραμένουν στην κυβέρνηση και τα κυβερνητικά πόστα. Ο Άδωνις θα συνεχίσει αύριο να πουλάει τα αντισημιτικά βιβλία του Πλεύρη στην εκπομπή του αποκαλώντας τα “βιβλία βόμβα πέρα από κάθε αμφισβήτηση” και την ίδια ώρα να χαρακτηρίζει συνταγματικά δικαιώματα ως “κοινωνική ανωμαλία”.
Η Χρυσή Αυγή είναι εγκληματική οργάνωση, αλλά η ήττα της δεν μπορεί να σηματοδοτηθεί από τη θριαμβολογία στα κανάλια που ως χθες φρόντιζαν να την απενοχοποιήσουν και να την βάλουν στο πλυντήριο.

  Θέλω να προσθέσω μία ακόμη πλευρά από την εμπειρία μου σε έρευνες στο εξωτερικό και την Ελλάδα. Ιστορικά, οι φασίστες μετά τον πόλεμο χρησιμοποιήθηκαν ως πολιτικοί προβοκάτορες. Έβγαλαν τη βρώμικη δουλειά, όποτε το πολιτικό σύστημα ένοιωθε απειλή. Δημιούργησαν πολιτική ανωμαλία και έθρεψαν την ανασφάλεια. Σε αυτό το αρνητικό κλίμα που δημιουργούσαν, κάθε άλλος, συντηρητικός και εγγυητής της πρότερης, ακόμη και αντιλαϊκής κατάστασης, φάνταζε ως λύση. Όταν οι άνθρωποι φοβούνται γίνονται συντηρητικοί και απορρίπτουν το πολιτικό ρίσκο.

  Επίσης η ιστορία της σχέσης των φασιστών με την εξουσία, ήταν σχέση με τις μυστικές υπηρεσίες και επαγγελματίες προβοκάτορες. Στην Ιταλία τα χρόνια της “στρατηγικής της έντασης” οι φασίστες έσπρωξαν το εκλογικό σώμα στις παραδοσιακές πολιτικές λύσεις που φάνταζαν να εγγυώνται την ασφάλεια.

  Στη δεκαετία του 70 στην Ελλάδα, οι φασίστες βομβιστές (ανάμεσά τους και ο Μιχαλολιάκος), έκαναν ακριβώς το ίδιο πράγμα. Η σχέση τους με μυστικές υπηρεσίες και τις “Αρχές” είναι πια αποδεδειγμένη

  Ένας από τους πρωταγωνιστές εκείνης της περιόδου, ο Αριστοτέλης Καλέντζης ο οποίος φυλακίστηκε, δήλωσε μετά από χρόνια αυτό που υποψιαζόταν κάποιος “ο Καραμανλής μας χρησιμοποίησε για να φαντάζει ο ίδιος δημοκράτης, την εποχή που τον κατηγορούσαν ότι δεν προχώρησε σε καμιά αποχουντοποίηση”

  Δεν είναι καθόλου απίθανο η Χρυσή Αυγή να τελειώσει εδώ την “καριέρα” της. Να αποδειχθεί δηλαδή πως αποτέλεσε για το πολιτικό σύστημα της διαφθοράς, το υπηρετικό προσωπικό που όχι μόνο δεν είναι αναγκαίο αλλά στοιχίζει πλέον περισσότερα από όσα προσφέρει.

  Ή όπως συνηθίζω να το λέω, αφού τάισαν τον δράκο, τον έθρεψαν, μπορεί τώρα να τον σκοτώσουν για να φανούν οι Αϊ Γιώργηδες του παραμυθιού

 

πηγή: koutipandoras.gr

2ο Φεστιβάλ νέων ΣΥΡΙΖΑ Θεσσαλονίκης

  "Ανατρέπουμε το Παρόν - Δημιουργούμε το Μέλλον". Αυτό είναι το κεντρικό σύνθημα του 2ου Φεστιβάλ των νέων ΣΥΡΙΖΑ στη Θεσσαλονίκη, που θα διεξαχθεί την Παρασκευή 27, το Σάββατο 28 και την Κυριακή 29 Σεπτεμβρίου στο πρών στρατόπεδο Παύλου Μελά.
   
  Στο χώρο θα υπάρχουν περίπτερα κινημάτων, βιβλιοπωλείο, έκθεσεις φωτογραφίας,έκθεση σκίτσου και κόμιξ, προβολές ντοκιμαντέρ, καθώς και η έκθεση φωτογραφίας του Βασίλη Μαθιουδάκη "η Αθήνα στους δρόμους της κρίσης".
  
  Παιδότοπος θα λειτουργεί κάθε μέρα από τις 19:00 έως τις 22:00, με Καραγκιόζη,θεατρικά παιχνίδια,κλόουν και παιδικές κατασκευές
  
  Την Κυριακή το πρωί 09:00-14:00,στο χώρο του φεστιβάλ θα λειτουργήσει Λαϊκή Χωρίς Μεσάζοντες!

   εισητήριο ημέρας: 4 ευρώ
   εισητηριο 3ημέρου: 10 ευρώ
   εισητήριο μαθητών: 2 ευρώ
   δωρεάν είσοδος με επίδειξη κάρτας ανεργίας

   Γραμμές λεωφορείων από και προς Παύλου Μελά: 56,27,83
 
   Από τη λήξη των δρομολογίων του ΟΑΣΘ μέχρι τις 03:00 το πρωί ,θα υπάρχει δωρεάν μετακίνηση με λεωφορείο από το χωρό του φεστιβάλ προς την Καμάρα.

το πολιτιστικό πρόγραμμα του Φεστιβάλ

Οι πολιτικές εκδηλώσεις που θα λάβουν χώρα στο φεστιβάλ είναι οι εξής:

Παρασκευή 27/09/2013

19:30 Συνέλευση
Με τους αγώνες της νεολαίας
ΧΤΙΖΟΥΜΕ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ

Μαθητές, Φοιτητές, νέοι Άνεργοι και επισφαλώς εργαζόμενοι, εκπαιδευτικοί, συζητάμε για τα αδιέξοδα, τους αγώνες και τις προκλήσεις της νεολαίας στο δρόμο για την ανατροπή

Σάββατο 28/09/2013 

19:30 Συζήτηση των κινημάτων
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ
Με την συμμετοχή της κοινωνίας για την υπεράσπιση των Δημόσιων Αγαθών

Ομιλητές:
Σπύρος Λαπατσιώρας: Λέκτορας Οικονομικών Επιστημών, μέλος ΚΕ ΣΥΡΙΖΑ
Κοδέλας Δημήτρης: Βουλευτής Αργολίδας του ΣΥΡΙΖΑ

Επίσης θα παρέμβουν μέλη της κίνησης “SOSτε το ΝΕΡΟ”, του συντονιστικού ενάντια στο ΣΜΑ Ευκαρπίας, των επιτροπών αγώνα ενάντια στην εξόρυξη Χρυσού στις Σκουριές, εργαζόμενοι στην αυτοδιαχειριζόμενη ΕΡΤ3, καθώς και αγωνιστές του κινήματος υπεράσπισης της Υγείας και της Παιδείας.

Κυριακή 29/09/2013

19:30 Εκδήλωση/Συζήτηση
Ενάντια στον Πόλεμο και την Εξαθλίωση
ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΣΟΓΕΙΟ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΞΕΓΕΡΣΕΩΝ

Ομιλητές:
Ρένα Δούρου: Βουλευτής Β’ Αθήνας του ΣΥΡΙΖΑ
Πάνος Χαρίτος: Δημοσιογράφος, Πολεμικός Ανταποκριτής
Akram Ismail: Πολιτικός Ακτιβιστής (Αίγυπτος)
Umut Alikaşifoğlu: μέλος του ODP (Τουρκία)


* Αναλυτικά το πρόγραμμα και επιπλέον πληροφορίες στο blog του Φεστιβάλ: nsyrizafestthess.blogspot.gr

Μετά το ΕΚΠΑ και το ΕΜΠ κλείνει και το ΑΠΘ

 

Σε έκτακτη συνεδρίασή της σήμερα το μεσημέρι, η Σύγκλητος του ΑΠΘ αποφάσισε 3ήμερη αναστολή των λειτουργιών του Ιδρύματος μέχρι την Παρασκευή 27-9. Η απόφαση αυτή ελήφθη ως μέσον αντίδρασης στην Κοινή Υπουργική Απόφαση, με την οποία τίθενται σε καθεστώς διαθεσιμότητας 169 διοικητικοί υπάλληλοι.

Αναλυτικά η απόφαση της Συγκλήτου του ΑΠΘ

   Η Σύγκλητος του ΑΠΘ συνήλθε σήμερα, 24 Σεπτεμβρίου 2013, με μόνο θέμα την αντιμετώπιση των εξελίξεων στο ζήτημα της διαθεσιμότητας 169 διοικητικών υπαλλήλων του ΑΠΘ.

  Η Σύγκλητος, αφού ενημερώθηκε αναλυτικά για τα τεκταινόμενα, εκτιμά ότι, εξαιτίας της διαθεσιμότητας μελών του διοικητικού του προσωπικού, το ΑΠΘ οδηγείται σε πλήρη αδυναμία λειτουργίας του και, για το λόγο αυτό, αποφασίζει ομόφωνα τα ακόλουθα:

1. Να ζητηθεί από τα συναρμόδια Υπουργεία η άμεση και οριστική ανάκληση της  εκδοθείσας σχετικής ΚΥΑ.

2. Να ασκηθεί άμεσα εκ μέρους του ΑΠΘ, σε συνεργασία με όλα τα θιγόμενα ΑΕΙ της χώρας, αίτηση ακυρώσεως της εν λόγω ΚΥΑ ενώπιον του ΣτΕ καθώς και αίτηση αναστολής εκτελέσεως της, λόγω της βέβαιης αντίθεσής της σε ποικίλες πτυχές του Συντάγματος.

3. Διαπιστώνεται ότι, έτσι όπως έχει δημιουργηθεί σήμερα η κατάσταση στο Ίδρυμα, με τις συνεχείς απεργίες των διοικητικών υπαλλήλων και την αναταραχή στο σύνολο του προσωπικού, λόγω της ανασφάλειας ως προς τη διατήρηση των θέσεων εργασίας τους, το Ίδρυμα έχει περιέλθει, στην ουσία, σε κατάσταση πραγματικής αδυναμίας λειτουργίας στις περισσότερες πτυχές των διοικητικών και ακαδημαϊκών του δομών. Η κατάσταση της αδυναμίας αυτής αποφασίζεται να αναδειχθεί περαιτέρω με τη θέση του Ιδρύματος σε τριήμερη συμβολική αναστολή των λειτουργιών του, μέχρι την Παρασκευή 27.09.2013.

4. Να εξουσιοδοτηθεί ο Πρύτανης του ΑΠΘ, να περιλάβει, στην προσπάθειά του για ανατροπή των δυσμενών εξελίξεων που σημειώθηκαν, ως σοβαρό ενδεχόμενο την υποβολή των παραιτήσεων όλων των διοικητικών οργάνων του Ιδρύματος από τα διοικητικά τους αξιώματα, από κοινού με τα αντίστοιχα όργανα διοίκησης όλων των θιγόμενων ΑΕΙ.

5. Η Σύγκλητος του ΑΠΘ να απευθυνθεί στην κοινωνία, με ποικίλες εκδηλώσεις, επισημαίνοντας ότι οι δυσμενέστατες συνέπειες στο επίπεδο λειτουργίας και στην ποιότητα των παρεχόμενων από το Ίδρυμα εκπαιδευτικών υπηρεσιών θα είναι ανεπανόρθωτες και μη αναστρέψιμες για το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας.

6. Να παραμείνει η Σύγκλητος, από σήμερα, σε διαρκή λειτουργία μέχρι νεωτέρας, για άμεση αντιμετώπιση περαιτέρω εξελίξεων.

7. Τέλος, η Σύγκλητος του ΑΠΘ δηλώνει απερίφραστα ότι συμπαραστέκεται και θα σταθεί αλληλέγγυα στον αγώνα των διοικητικών υπαλλήλων του Ιδρύματος, αγώνα που είναι κοινός με αυτόν της Συγκλήτου για τη διατήρηση του ελληνικού δημόσιου Πανεπιστημίου.

"Παρακράτος στη Θεσσαλονίκη"

  Με αφορμή την αποκάλυψη του χουντικού γλεντιού αστυνομικών της Θεσσαλονίκης, ο "ΙΟΣ" της Ελευθεροτυπίας γράφει το εξαιρετικό αυτό άρθρο, το οποίο δημοσιεύεται στις 17-5-1998. Τίτλος του άρθρου "Οι γαμπροί του Θερμαϊκού - Παρακράτος στη Θεσσαλονίκη". Πρόκειται για μια συλλογή ιστορικών στοιχείων, μαρτυριών και αρχείων γύρω από τη δράση των παρακρατικών οργανώσεων στη συμπρωτεύουσα, από την απελευθέρωση μέχρι και την εποχή της συγγραφής του άρθρου.

  Δεκατριών και κάτι χρόνων το άρθρο, όμως -και μετά τα πρόσφατα γεγονότα- το περιεχόμενό του παραμένει παραπάνω από επίκαιρο. Για να αντιληφθούμε πως όταν η απόλυτη κυριαρχία του αυταρχικού "κράτους της Δεξιάς" βρίσκεται σε κίνδυνο, επιστρατεύεται το παρακράτος της ακροδεξιάς.

  Αν κάποια ονόματα παρακρατικών και μελών φασιστικών οργανώσεων σας φαίνονται γνωστά, μην ανησυχείτε: δε σας φαίνονται απλά, είναι γνωστά...

Οι γαμπροί του Θερμαϊκού, μέρος Α

Οι γαμπροί του Θερμαϊκού, μέρος Β

Οι γαμπροί του Θερμαϊκού, μέρος Γ

Το νιώθω στο στήθος μου...

  Το νιώθω στο στήθος μου. Να εισχωρεί ύπουλα, αργά, βαθιά. Η αλήθεια είναι πως δε με εκπλήσσει και τόσο. Το περίμενα. Το είδα να έρχεται...

  Το είδα στις 5 Μάη του 2010, να βγαίνει μέσα από τη φλεγόμενη Marfin και να μπαίνει σε τηλεοπτικό παράθυρο. Αφού έκαψε και σκότωσε, κατηγόρησε τους "θύτες"...

  Το βλέπω 3 χρόνια τώρα, να βαραίνει τις μέρες μας. Να τις βαραίνει με τη λιτότητα, τις περικοπές, την καταστολή. Με τη φτώχεια και την απόγνωση στους δρόμους και τις γωνιές της πόλης. Με τη θλίψη στα μάτια των συνανθρώπων μας. Με το κενό μέλλον που περιμένει τη γενιά μας.

  Το βλέπω τον τελευταίο ενάμιση χρόνο ακόμα πιο καθαρά, να βρίζει και να απειλεί. Να αρνείται τους δημοκρατικούς θεσμούς. Να κυνηγά μετανάστες. Να αναλαμβάνει το ρόλο του κράτους, το οποίο σιωπεί. Να ονειρεύεται Χούντες μέσα στο Κοινοβούλιο.

  Τώρα όμως, που νιώθει να πιέζεται και να υποκύπτει υπό την πίεση της κοινωνίας, άρχισε πια να ξεσαλώνει επικίνδυνα. Άρχισε να χτυπά αγωνιστές, να προπηλακίζει δημάρχους (ακόμα και κοντινούς στην ιδεολογία του μίσους που εκπροσωπεί). Και χτες το βράδυ χτύπησε. Χτες το βράδυ μαχαίρωσε και σκότωσε...

  Το μαχαίρι χτύπησε 2 φορές τον Παύλο Φύσσα. Ήταν αρκετές για να τον σκοτώσει, στα 34 χρόνια του. Το μαχαίρι του παρακράτους χτήπησε στην καρδιά της δημοκρατίας και της ελευθερίας. Το βάρος στο στήθος μας έγινε πια μαχαίρι στα χέρια τους. 

  Και χτυπάει...

Φ

Εκφυλισμός του Κοινοβουλίου από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ

  
  Ο πρόεδρος της Επιτροπής Δικαιοσύνης της Βουλής Κ.Βιρβιδάκης (ΝΔ) ξεφτιλίζει όχι απλά τις δημοκρατικές διαδικασίες, αλλά και την κοινή ανθρώπινη λογική. Με μόλις 3 βουλευτές παρόντες (και προφανώς χωρίς απαρτία) ο πρόεδρος εγκρίνει "κατά πλειοψηφία" τον Κώδικα Δικηγόρων. Από τους παρόντες βουλευτές μόνο η Ζωή Κωνσταντοπούλου (ΣΥΡΙΖΑ) διαμαρτύρεται κατά της γελοίας αυτής κατάστασης, όπου οι κ.κ. Βαρβιτσιώτης (ΝΔ) και Τζάκρη (ΠΑΣΟΚ) αδιαφορούν προκλητικά για την ψηφοφορία.

  Το βίντεο μιλά από μόνο του...

Ο πειρασμός της αποπολιτικοποίησης

του Νικόλα Σεβαστάκη

  Στην παράδοση των δημοτικών πραγμάτων, στο τοπικό επίπεδο όπως είθισται να λέμε, τα πρόσωπα και οι βιογραφίες έχουν τη σημασία τους. Διότι δεν είναι όλες οι προσωπικότητες ιμάντες μεταβίβασης των πολιτικών δυνάμεων που τις στηρίζουν. Οι ευαισθησίες, οι ατομικές ποιότητες, οι διαχειριστικές ικανότητες μετρούν και κρίνονται. Όπως έχουν τη σημασία τους και οι χαρακτήρες, η ηπιότητα και η προσήνεια του ενός, η τραχύτητα και η ερεβώδης βλακεία του άλλου. Όλα αυτά που φυσικά τα γνωρίζουμε βιωματικά, ζώντας σε συγκεκριμένους τόπους και ακούγοντας τις ιστορίες, παλιές και πρόσφατες, των δημοτικών τους «αρχόντων».

  Αλλά από αυτή την παραδοχή έως τις «σκέψεις» του Μαξίμου για αποπολιτικοποίηση των δημοτικών εκλογών υπάρχει τεράστια απόσταση. Και αυτό διότι η Αυτοδιοίκηση δεν είναι μια στεγανή σφαίρα όπου διαγωνίζονται οι καλοί με τους κακούς κι οι άξιοι με τους ανάξιους. Στην Αυτοδιοίκηση αντανακλώνται, υποχρεωτικά, και τα μείζονα διλήμματα προσανατολισμού που απασχολούν τη χώρα. Και ιδιαίτερα σήμερα, στο καθεστώς της λιτότητας και των παραλυτικών απορρυθμίσεων. Το πώς αντιλαμβάνεται κανείς τα έργα ανάπτυξης στην περιοχή του, τα κοινωνικά προβλήματα, τις περιβαλλοντικές προτεραιότητες, την κοινωνική αλληλεγγύη, τις πρόνοιες για τον πολιτισμό, όλα αυτά είναι εξόχως πολιτικά μελήματα. Και στα πολιτικά μελήματα δεν απαντά κανείς πριμοδοτώντας την αποπολιτικοποίηση των επιλογών του πολίτη. Σε ζητήματα άσκησης κοινωνικής εξουσίας δεν απαντά επίσης ούτε με συμπαθείς κουβέντες περί συμπαθών ανθρώπων ούτε με θεωρίες περί αχρωμάτιστων και φιλικών προς όλους μάνατζερ.

  Είναι φανερό ότι η κυβέρνηση φοβάται την αποδοκιμασία των συνδυασμών που θα έχουν το χρίσμα των δυο εταίρων. Προτιμά να προετοιμάσει μια θολή και μπερδεμένη εικόνα από το να βρεθεί με αποτελέσματα που «θα μιλούν από μόνα τους». Θα ήθελε, ει δυνατόν, να χρεωθούν τις αποτυχίες κάποια πρόσωπα και όχι το οικονομικό και πολιτικό πλαίσιο, το οποίο έχει διαμορφωθεί αυτά τα χρόνια. Και βέβαια, θα επιδιώξει να ρίξει τις ευθύνες για το όποιο αρνητικό αποτέλεσμα στην αντιδημοφιλία του ενός ή στη «λαϊκιστική οργή» που εκμεταλλεύτηκε ο άλλος. Όλα αυτά που τα έχουμε γνωρίσει στο παρελθόν θα μας επισκέπτονται και τους επόμενους μήνες. Και ιδίως κάθε φορά που η κυβέρνηση θα εισπράττει κάποια ήττα.

  Αλλά πολλές φορές συμβαίνει το αντίθετο: τα ίδια τα θολά νερά και οι ιδιοτελείς εκλογικές τεχνικές να θωπεύουν τις πιο ανερμάτιστες εκδοχές λαϊκής απόρριψης. Και τούτο συμβαίνει όταν ακριβώς νομιμοποιηθεί η διάχυτη εντύπωση ότι οι εκλογές της Αυτοδιοίκησης συνιστούν απλώς και μόνον μια πασαρέλα ανταγωνισμού ανάμεσα σε φωτεινές ή σκοτεινές, σοβαρές ή γραφικές προσωπικότητες. Η νομιμοποίηση της «χαλαρότητας της ψήφου» ελκύει τα άγρια θηρία του ακροδεξιού εξτρεμισμού με τις ιαχές του «ξεβρομίσματος» όσο και τα άλλα οικεία μας θηρία της αποχής, της λοιδορίας και του ισοπεδωτικού αρνητισμού.

  Εδώ και μήνες πιστεύω ότι βρισκόμαστε σε ένα κατώφλι. Σε μια στιγμή όπου δεν αρκούν η απόρριψη και η αποδοκιμασία, αλλά και όπου κανείς δεν έχει το δικαίωμα να υποτιμά το βάθος και τις συνέπειες της κρίσης. Βρισκόμαστε, κατά κάποιον τρόπο, σε εκείνη τη συγκυρία όπου είτε θα υπάρξει μια νέα επινόηση της δημοκρατίας μας είτε θα διογκωθούν ακόμα περισσότερο τα φαινόμενα ηθικής και κοινωνικής αποδιοργάνωσης.

  Γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο έχει αξία και ο τρόπος με τον οποίο και η Αριστερά πολιτικοποιεί τα υπαρκτά διλήμματα και τις αντίστοιχες επιλογές. Αν θα έχει στο κέντρο της τη μηχανική των σωρευμένων απορρίψεων που μπορούν ωστόσο να στραφούν στις πιο απίθανες κατευθύνσεις. 
  
  Ή αν, αντίθετα, η «στιγμή της σύγκρουσης» θα επενδυθεί με μια εναλλακτική ορθολογικότητα, με μια διαφορετική άρθρωση του δημόσιου συμφέροντος, σε συνθήκες μείωσης των διαθέσιμων πόρων, αλλά και των αποθεμάτων εμπιστοσύνης στους δημόσιους θεσμούς.
Το βέβαιο είναι ότι στους επόμενους μήνες θα κριθεί και αυτή η έκβαση που παραμένει πάντοτε αβέβαιη.

πηγή: "Η ΑΥΓΗ της Κυριακής", 8-9-2013

Μαρία, Γιάννη, Πέτρο, Ελένη, Ανίσα, Βλαντισλάβ…

Γράμμα της ΟΛΜΕ προς τους μαθητές και τις μαθήτριες της χώρας

Αγαπητή μας μαθήτρια, αγαπητέ μας μαθητή

  Έχει περάσει πια αρκετός καιρός από τότε που αυτές οι μέρες του Σεπτέμβρη ήταν για όλους μας μια γλυκιά επιστροφή στο σχολείο, με τις ανταλλαγές των καλοκαιρινών εμπειριών, με το σχεδιασμό και τις αποφάσεις για την καινούργια σχολική χρονιά, με την ανανέωση της υπόσχεσης πως θα κάνουμε ό,τι μπορούμε, για να ζήσουμε όμορφα.

 

   Έχει περάσει πια αρκετός καιρός, από τότε που οι κυβερνήσεις των μνημονίων και όσοι τις υπηρετούν, αποφάσισαν να διαλύσουν το Δημόσιο Σχολείο,  να το μετατρέψουν σε μια άχρωμη και σκληρή επιχείρηση, που θα χωράει μόνο τα παιδιά των λίγων. Κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν ότι πρόκειται για κάτι φυσικό και λογικό. Περιμένουν από μας να «συνηθίσουμε» την καταστροφή. Όμως κι οι δυο μας ξέρουμε, ότι αυτό είναι δύσκολο να συμβεί. Γιατί δεν μπορούμε να ζήσουμε έτσι. Αλλά και γιατί σημαίνει ότι πρέπει να παραιτηθούμε- κι εμείς κι εσύ- από το να είμαστε άνθρωποι. Από έναν καλύτερο κόσμο. Από τη δύναμη της νεανικής σου ορμής και δημιουργικότητας ,από την έντονη επιθυμία ν΄ αλλάζεις τα πράγματα γύρω σου κόντρα στις συνήθειες και τον εφησυχασμό των μεγάλων.

 

  Μετά από τούτο τον Σεπτέμβρη λοιπόν τίποτα δεν θα είναι το ίδιο. Εμείς, οι καθηγητές και οι καθηγήτριές σου, αποφασίσαμε να ξεσηκωθούμε σε έναν απεργιακό αγώνα για την υπεράσπιση του Δημόσιου Σχολείου, της ζωής της δικιάς μας και της δικιάς σου. Απέναντί μας έχουμε τα στελέχη των υπουργείων, τους καλοπληρωμένους μάνατζερ, τα δελτία ειδήσεων, που δεν έχουν σταματήσει να επαναλαμβάνουν ότι είναι ο δικός μας ο αγώνας που θα βλάψει το Σχολείο και όχι η δική τους βάρβαρη πολιτική. Αυτοί οι άνθρωποι, ζώντας χρόνια τώρα στα σαλόνια της εξουσίας, δεν είναι σε θέση να καταλάβουν τις ανάγκες σου, τις αγωνίες σου, τα όνειρά σου. Αυτοί οι άνθρωποι του συστήματος ξέρουν μόνο να κάνουν λογιστικούς λογαριασμούς, και σ’ αυτούς τους λογαριασμούς βρήκαν ότι το Δημόσιο Σχολείο περισσεύει.

Μέσα στο καλοκαίρι, συνέχισαν το καταστροφικό έργο της συγχώνευσης/κατάργησης σχολείων.  

  

  Έκλεισαν αιφνιδιαστικά και μέσα σε μια νύχτα σχολεία και κατήργησαν ειδικότητες της τεχνικής εκπαίδευσης σπρώχνοντάς σε στις «αγκαλιές» των ιδιωτικών σχολαρχών. Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση προσπαθεί να ολοκληρώσει τη μετατροπή του σχολείου σε ένα εξεταστικό κάτεργο, ένα προπονητικό κέντρο εξετάσεων, μιας και αντί να επεξεργαστεί ένα πρόγραμμα που θα στοχεύει στην ουσιαστική και πολύπλευρη γνώση και θα μειώνει την αφόρητη πίεση που ζεις, δημιουργεί έναν απάνθρωπο μηχανισμό κοσκινίσματος ανθρώπων που βασίζεται στις συνεχείς εξετάσεις από το Γυμνάσιο μέχρι και την τελευταία μέρα σου στο Λύκειο. Θέλουν να τσακίσουν τη Νιότη σου, να συνηθίσεις τον έλεγχο, ώστε αύριο να είσαι ένας υπάκουος υπάλληλος. θέλουν να σε διώξουν απ’ το Σχολείο, ώστε να γίνεις ένας «φθηνός» ανειδίκευτος εργαζόμενος, αν βρεις δουλειά. Σχεδιάζουν μια σχολική ζωή άχαρη και δυσάρεστη, με πιο πολλά παιδιά στα τμήματα και τα εργαστήρια, με λιγότερους καθηγητές να τρέχουν πελαγωμένοι –σε πολλά σχολεία ο καθένας- για να ανταπεξέλθουν. Με την ίδια περιφρόνηση για καθετί ζωντανό και όμορφο, οι ίδιοι στεγνοί άνθρωποι  μας επιβάλλουν να «αξιολογηθούμε», να μετατρέψουμε δηλαδή ό,τι αγαπάμε περισσότερο –τις σπουδές μας και την καλλιέργειά μας, τα προγράμματα και τις εργασίες που κάνουμε μαζί με σένα, όλες αυτές τις ώρες των εκδρομών, των θεατρικών, της συζήτησης, της πρόβας και της συναυλίας- σε «χαρτιά» που θα γεμίσουν το φάκελό μας, μήπως και γλιτώσουμε για λίγο την απόλυση. Μαζί μ’ αυτό έχτισαν έναν ασφυκτικό πειθαρχικό κώδικα που μας θέλει άβουλα ανθρωπάκια που θα σου «κάνουν το μάθημα» και δεν θα νοιάζονται για τίποτε παραπέρα.

 

   Ξεκινάμε αυτή τη χρονιά λιγότεροι: με κλεισμένα σχολεία στην τεχνική και τη γενική εκπαίδευση, με πάνω από δέκα χιλιάδες συναδέλφους μας που τους έκοψαν το δρόμο για το σχολείο. Είναι μια κατάσταση που τη γνωρίζεις από πρώτο χέρι: Γιατί είναι και οι δικοί σου γονείς που υφίστανται την ίδια βίαιη επίθεση με τις περικοπές των μισθών, τις απολύσεις , τα λουκέτα των καταστημάτων και το απελπιστικό τέρας της ανεργίας. Γιατί είσαι κι εσύ που σε βλέπουμε κάθε μέρα να μετράς λιγοστά ψιλά μπροστά στο κυλικείο, να δηλητηριάζεις την επιτυχία σου στις Πανελλαδικές με το άγχος του αν θα τα βγάλεις πέρα οικονομικά, να μας ρωτάς αν έχει πια νόημα να σπουδάσεις αυτό που θέλησες ή αν υπάρχει κάποια άλλη σχολή που να σε οδηγεί σε «πιο σίγουρο μισθό» μήπως και ξεφύγεις απ’ τη μιζέρια. Γιατί είναι και τ’ αδέρφια και οι φίλοι σου, οι χθεσινοί μας μαθητές δηλαδή, που μας λένε ότι πια δεν αντέχουν εδώ και κυνηγούν την τύχη τους στο εξωτερικό, στο δρόμο της μετανάστευσης, που τον είχαν πάρει κάποτε οι παππούδες τους κι ελπίζαμε πως δεν θα τον ξαναζήσουμε αναγκαστικά.

 

  Είναι κοινά τα προβλήματά μας. Όχι μόνο για μας και για σένα που ζούμε, δημιουργούμε, αγωνιούμε και ονειρευόμαστε στον ίδιο χώρο αλλά για ολόκληρη την κοινωνία. Μια κοινωνία που δεν έχει την πολυτέλεια να παρακολουθεί μουδιασμένη το ένα χτύπημα να ακολουθεί το άλλο. Γι’ αυτό εμείς, οι καθηγητές και οι καθηγήτριές σου, αποφασίσαμε να ξεσηκωθούμε σ’ αυτόν τον αποφασιστικό αγώνα, που θα σπάσει τη σαπίλα του «δε γίνεται τίποτα». Σ’ αυτόν τον αγώνα θέλουμε δίπλα μας όλους τους εργαζόμενους. Θέλουμε τους γονείς σου, μα χρειαζόμαστε κι εσένα. Όχι για να αναλάβεις τα καθήκοντά που είναι δικά μας. Το κόστος του αγώνα θα το σηκώσουμε εμείς στο ακέραιο, παρά τις βρωμιές που ύπουλα διαδίδονται από κάποια ΜΜΕ. Σε θέλουμε δίπλα μας γιατί, όπως και μέσα στην τάξη, είναι η δικιά σου συμμετοχή που δίνει νόημα στον αγώνα μας. Μόνο μαζί μπορούμε να σπάσουμε την κυριαρχία της μοιρολατρίας και της μιζέριας, μόνο μαζί μπορούμε να σταθούμε όρθιοι και να αποδείξουμε ότι δεν είμαστε απλώς «άλλο ένα τούβλο στον τοίχο» τους, άλλο ένα γρανάζι στη μηχανή τους.

 

   Μετά από τούτο τον Σεπτέμβρη λοιπόν τίποτε δεν θα είναι πια το ίδιο. Αυτή τη μάχη ή θα την κερδίσουν οι πολιτικές της Τρόικα και της κυβέρνησης που την υπηρετεί και θα επιβάλλουν την ερήμωση και τη δυστυχία ή θα την κερδίσουμε εμείς, ανοίγοντας το δρόμο για το σχολείο του μέλλοντος, για μια δημιουργική και ελεύθερη ζωή για όλους.  Εμείς, οι καθηγητές και οι καθηγήτριές σου, σου ζητάμε να σταθείς στο πλάι μας, να προσθέσεις την αποφασιστικότητά σου στη δική μας και να γίνεις μέρος του τεράστιου λαϊκού ποταμιού που θα γεμίσει τους δρόμους της χώρας και θα νικήσει!

 

Με αγάπη,

        Οι αγωνιζόμενοι καθηγητές και καθηγήτριες σου!  

Πρωινή βόλτα στη Θεσσαλονίκη

  Κάθε 10 μέτρα 2-2, 3-3 αστυνομικοί και τροχαίοι. Κάθε 2 λεπτά να περνούν μηχανές της ΔΙΑΣ και να στραβοκοιτάνε τους περαστικούς. Οι κλούβες πηγαινοέρχονται. Οι γερανοί μαζεύουν τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα. Και το ελικόπτερο της ΕΛ.ΑΣ. να κόβει βόλτες πάνω απ' τα κεφάλια μας.

   Καλωσήρθατε στην 78η ΔΕΘ: εδώ όλα παίζουν...

   
  σχόλιο του φίλου Θάνου Γιαννούδη από το facebook: Εθεάθησαν προχθές άντρες ντυμένοι Ρόμποκοπ κοντά στην πλατεία Ελευθερίας. Κάθονταν ανάμεσα σε δύο μπαράκια και πιο πολύ θαρρώ πως ενδιαφέρονταν για την εντύπωση που θα κάνουν στα κορίτσια. Μάλιστα, πρέπει να είχαν χορηγό γνωστή μάρκα παγωτού, καθώς πάνω στις στολές τους έγραφαν ''ΔΕΛΤΑ''.

Στην τρίτη κάλπη το ρίχνουμε δαγκωτό

του Γιώργου Ανανδρανιστάκη

  Το σενάριο κυκλοφορεί ευρέως, το διακίνησε εσχάτως και ο κ. Ψυχάρης από το «Βήμα της Κυριακής»: Η καταπληκτική μας κυβέρνηση σκέφτεται λέει να στήσει τον Μάιο του 2014 τριπλές κάλπες, και Ευρωεκλογές και Αυτοδιοικητικές και Εθνικές, ώστε ο αγανακτισμένος πολίτης να βγάλει το άχτι του στις δύο πρώτες και στην τρίτη την καλύτερη να ξαναψηφίσει αυτούς που μας κυβερνούν, προκειμένου να ξανασωθεί η χώρα. Θα ψηφίζει δηλαδή ο δεξιός ψηφοφόρος τον Κασιδιάρη για τον δήμο και έναν του Καμένου για την Ευρωβουλή, στην Β΄ της Αθήνας όμως θα ψηφίζει Κυριάκο δαγκωτό. Στην κυριολεξία δαγκωτό. Ο αριστερός ψηφοφόρος αντιστοίχως, θα ψηφίζει ΣΥΡΙΖΑ για τον δήμο, ΚΚΕ για την ευρωβουλή και στην Β' Αθήνα θα το ρίχνει με καμάρι στην ΔΗΜ.ΑΡ., μη σου πω ότι θα το ρίχνει στο ΠΑΣΟΚ, για να την έχει απολύτως σίγουρη την συγκυβέρνηση.

  Πρόκειται για σχέδιο ιδιοφυές, το οποίο αποκαλύπτει βαθύτατη γνώση της ανθρώπινης ψυχής, τύφλα να ‘χουνε ο Φρόιντ και ο Γιούνγκ, ομού μετά του Άντλερ. Άκου τι σκέφτονται για σένα, αγαπητέ ψηφοφόρε, είτε είσαι δεξιός είτε αριστερός είτε κεντρώος: Έχεις χάσει τη δουλειά σου, σου έχουνε κόψει το μισθό, τη σύνταξη, τα επιδόματα, σου έχουνε ρίξει κατακέφαλα εφτά φόρους και δώδεκα χαράτσια, δεν έχεις φάρμακα, δεν έχεις νοσοκομεία, δεν έχεις ασφάλιση, βλέπεις να παιδιά σου να φεύγουν στο εξωτερικό, βλέπεις τους κυβερνήτες σου να έχουν γίνει υποτακτικοί της Μέρκελ, τους ακούς να κηρύσσουν τον πόλεμο στην Συρία, πιο πρόθυμοι και από τους προθυμότερους, τους μουντζώνεις, τους βρίζεις, τους καταριέσαι, τους φαντάζεσαι να εγκαταλείπουν τη χώρα με ελικόπτερα, νταλίκες και υποβρύχια.

  Όταν όμως φτάσει η ευλογημένη ώρα των τριπλών εκλογών, τότε αγαπητέ μου ψηφοφόρε θα συμβεί το θαύμα των θαυμάτων. Θα μπεις στο εκλογικό κέντρο πωρωμένος και αποφασισμένος να τους @#%#@ τους #%$@@, θα πας πρώτα στην κάλπη των Ευρωεκλογών, θα τους μαυρίσεις, θα βγεις με ένα μεγάλο χαμόγελο, θα πας στην κάλπη των Αυτοδιοικητικών, θα τους ξαναμαυρίσεις, θα βγεις με ένα τεράστιο χαμόγελο και μετά θα τρέξεις προς την κάλπη των Εθνικών, για να τους ξαποστείλεις οριστικά στο σκοτάδι. Ένθα ουκ έστι πόνος, ουκ έστι στεναγμός.

  Μόλις όμως μπεις στο παραβάν, μόλις αντικρίσεις κατάματα το ξύλινο κουτί, θα νοιώσεις ξαφνικά κάτι να αλλάζει μέσα σου. Θα νοιώσεις να σε πλημμυρίζουν κύματα αγάπης και καλοσύνης, θα αισθανθείς τον Βενιζέλο να πετάει από πάνω σου σαν φλαμίνγκο και τον Σαμαρά να κολυμπάει από κάτω σου σαν κύκνος. Ένα δάκρυ ευγνωμοσύνης θα κυλήσει στο ρυτιδιασμένο μάγουλό σου, θα πάρεις το ψηφοδέλτιο του ΠΑΣΟΚ ή της ΝΔ, θα το βάλεις στο φάκελο και θα το αφήσεις απαλά- απαλά στη σχισμή, σίγουρος ότι έχεις βαδίσει υπερηφάνως προς τα πεπρωμένα της φυλής.

  Εκτός κι αν βάλεις στο φάκελο τα ψηφοδέλτια και του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, επειδή δεν μπορείς να αποφασίσεις ποιος από τους δύο είναι καλύτερος.

πηγή: avgi.gr

Ο ταξικός χαρακτήρας του νέου λυκείου

  του Τάσου Κουράκη

  Η αλλαγή στον χαρακτήρα του λυκείου, τόσο στο γενικό λύκειο και την επαγγελματική εκπαίδευση όσο και στο σύστημα πρόσβασης στα ανώτατα ιδρύματα, δεν γίνεται προκειμένου να εκσυγχρονιστεί το όλο σύστημα, όπως ισχυρίζεται το υπουργείο Παιδείας. Άλλωστε, θα πρέπει να γίνει κατανοητό πως οι αλλαγές αυτές δεν υπαγορεύτηκαν όλες από το Μνημόνιο, ούτε και είναι σύμπτωμα και αποτέλεσμα της κρίσης των τελευταίων ετών. Είχαν αρχίσει να δρομολογούνται πριν από την έλευση της κρίσης και σε μεγάλο βαθμό ήταν αποτέλεσμα παρεμβάσεων διεθνών οργανισμών.¹

  Έχει μεγάλη σημασία να αντιληφθούμε ότι οι αλλαγές που επιφέρει το νομοσχέδιο για το νέο λύκειο συνιστούν ξεκάθαρη ιδεολογική και πολιτική επιλογή. Είναι μια αντιδραστική αναδιάρθρωση και αναπροσαρμογή του εκπαιδευτικού συστήματος στις σύγχρονες απαιτήσεις του νεοφιλελευθερισμού σε όλους τους κλάδους της ελληνικής οικονομίας και παραγωγής, εναρμονισμένη με τις κατευθύνσεις των κυρίαρχων κύκλων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
 

Αντιδραστική αναδιάρθρωση

   Παρ' όλο που και τα προηγούμενα συστήματα δεν χαρακτηρίζονταν από την εξασφάλιση ίσων όρων και προϋποθέσεων για την παροχή της γενικής παιδείας σε όλους τους μαθητές, η δομή του νέου λυκείου συνιστά κυνική ομολογία πως δεν χρειάζεται η γενική μόρφωση για όλους τους μαθητές, με αποτέλεσμα η «γενική μόρφωση» να είναι τώρα εξαιρετικά περιορισμένη, τόσο ως προς το ίδιο το περιεχόμενό της όσο και ως προς την κοινωνική της απεύθυνση.

  Αυτός ο ισχυρισμός τεκμηριώνεται με συγκεκριμένες επιλογές από την πλευρά του υπουργείου. Κατ' αρχήν, παρατηρούμε τη συρρίκνωση του εύρους των προσφερόμενων γνώσεων. «Κόβονται» ή μειώνονται οι ώρες διδασκαλίας μαθημάτων, όπως εκείνα της αισθητικής αγωγής και της καλλιτεχνικής παιδείας, της δεύτερης ξένης γλώσσας, της φυσικής αγωγής, της πληροφορικής κ.ά. Ταυτόχρονα, καθιερώνονται δομές κατάρτισης, και όχι πλέον εκπαίδευσης, στις μεταγυμνασιακές σπουδές. Πρόκειται μάλιστα για δομές που βρίσκονται έξω από την τυπική εκπαίδευση (ΣΕΚ, ΙΕΚ) και για τις οποίες η πολιτεία δεν υποχρεώνεται από το Σύνταγμα να τις παρέχει δωρεάν. Και τέλος, καθιερώνεται ένα πολλαπλό εξεταστικό σύστημα, που ευνοεί την πρώιμη εγκατάλειψη του γενικού λυκείου και τη μεταπήδηση στην τεχνική εκπαίδευση. Στην πράξη θα δούμε να αυξάνεται η εγκατάλειψη του λυκείου και να εντείνεται η σχολική διαρροή.
 

Οι ανομολόγητοι στόχοι

  Πρώτα από όλα, να εξυπηρετηθούν οι μνημονιακοί στόχοι για μαζικές απολύσεις στο Δημόσιο, με την "κατασκευή" υπεράριθμων εκπαιδευτικών μέσω καταργήσεων αντικειμένων, συγχωνεύσεων σχολείων, την αύξηση του ωραρίου των εκπαιδευτικών κ.ά. Δεύτερον, βλέπουμε ξεκάθαρα την πολιτική βούληση να ενισχυθεί η ιδιωτική παραπαιδεία και η σύνδεση της εκπαίδευσης με την αγορά. Δίνεται η δυνατότητα σε ιδιώτες να ιδρύουν ΣΕΚ, ενώ τα φροντιστήρια θα γνωρίσουν μία νέα «άνθηση» μέσω των διαρκών εξετάσεων που προβλέπονται στο λύκειο. Και βέβαια, με τον θεσμό της μαθητείας μεθοδεύεται η δημιουργία και η προσφορά δωρεάν εργατικού δυναμικού σε επιχειρήσεις της Ελλάδας και κυρίως της Γερμανίας.
 

Η ταξικότητα των αλλαγών

  Με τις πολλαπλές προαγωγικές εξετάσεις, με την πρώιμη (μεταγυμνασιακή) στροφή στην κατάρτιση και τις αλλαγές στο πρόγραμμα σπουδών. Εδώ στόχος είναι ο διαχωρισμός των μαθητών σε δύο διακριτές κατηγορίες. Σε μια μικρή ομάδα (π.χ. 20-30%), που από νωρίς θα φιλτράρεται και θα συνεχίζει έως την αποφοίτηση από το λύκειο και στη συνέχεια θα εισάγεται στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, και μία μεγαλύτερη (π.χ. 70-80%), που θα της παρέχονται ελάχιστα στοιχεία γενικής παιδείας και που θα προορίζεται για την κατάρτιση και τη μαθητεία στις επιχειρήσεις. Δημιουργούνται δηλαδή οι προϋποθέσεις για ένα μαζικής κλίμακας ευέλικτο εργατικό δυναμικό, χωρίς γνωστικά εφόδια, πνευματικά ακαλλιέργητο και με ανύπαρκτα εργασιακά δικαιώματα. Ας μην ξεχνάμε βέβαια πως το μοντέλο αυτό, δηλαδή του πρώιμου διαχωρισμού, ισχύει εδώ και δεκαετίες στη Βρετανία και τη Γερμανία.
 

Οι εξετάσεις στο λύκειο

   Η διαφορά βρίσκεται σε δύο σημεία εξαιρετικής σημασίας. Α) μισά από τα θέματα που θα εξετάζονται οι μαθητές σε όλα τα σχολεία της χώρας θα είναι κοινά, καθώς θα προέρχονται από μια απρόσωπη Κεντρική Τράπεζα Ερωτήσεων και Β) ότι η βαθμολογία και των τριών τάξεων του λυκείου θα συνυπολογίζεται στις πανελλαδικές για την εισαγωγή στα πανεπιστήμια και ΤΕΙ.

  Η πρώτη αλλαγή, ενώ προβάλλεται από το υπουργείο ως ένας αξιοκρατικός και αντικειμενικός τόπος αξιολόγησης όλων των μαθητών ανά την Έλλάδα, στην πραγματικότητα "αγνοεί" τις τεράστιες εκπαιδευτικές ανισότητες, τις χαώδεις διαφορές κοινωνικού και οικονομικού επιπέδου των οικογενειών των μαθητών (άρα και τις διαφορές στις προσφερόμενες ευκαιρίες). Έτσι απλά έρχεται να «θεσμοθετήσει» αυτές τις διαφορές και να τις εντείνει, βάζοντας τους "καλούς" με τους «καλούς» και τους "κακούς" με τους «κακούς».

  Με το σύστημα αυτό έχουμε επιλογή, δηλαδή απόρριψη του μαθητικού πληθυσμού, ωθώντας τον είτε στην έξοδο από το λύκειο, είτε στρέφοντάς τον στην κατάρτιση και μαθητεία για τις ανάγκες της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης (βλ. ένταση της κερδοφορίας του κεφαλαίου).

  Εδώ να θυμίσουμε ότι στη χώρα μας, όταν το 1999-2000 εφαρμόστηκε η λεγόμενη "μεταρρύθμιση Αρσένη" με τις πανελλαδικές εξετάσεις στη Β΄ και Γ΄ λυκείου, είχαμε έως και επταπλασιασμό των απορριπτόμενων μαθητών σε σχέση με όλη την προηγούμενη περίοδο. Το παρόν νομοσχέδιο, με τις εξετάσεις και στις τρεις τάξεις του λυκείου και με θέματα πολύ μεγαλύτερης δυσκολίας, θα οδηγήσει στον εξοστρακισμό τουλάχιστον του 25% του μαθητικού πληθυσμού. Και υπολογίζεται το 2018 να έχουμε 50.000 λιγότερους μαθητές στο γενικό λύκειο από τους 200.000 που φοιτούν σήμερα.

  Η δεύτερη αλλαγή, δηλαδή ο συνυπολογισμός της βαθμολογίας για τα ΑΕΙ, απευθύνεται σε όσους μαθητές "επιζήσουν" από τις εξετάσεις, ασφαλώς με την απαραίτητη συνδρομή των φροντιστηρίων, στοχεύοντας να συρρικνώσει τον αριθμό των μαθητών που θα επιχειρήσουν να καταλάβουν μια θέση εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
 

Η πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση

   Η συρρίκνωση της πρόσβασης στην τριτοβάθμια εξυφαίνεται εδώ και καιρό με τρεις κυρίως τρόπους: Α) με τη συρρίκνωση και κατάργηση των δομών των πανεπιστημίων και ΤΕΙ με το σχέδιο "Αθηνά" που προηγήθηκε. Β) Με τη μείωση του μαθητικού πληθυσμού που θα διεκδικεί την εισαγωγή στα ΑΕΙ, όπως ήδη αναφέρθηκε. Γ) Με την αναμενόμενη και εξαγγελθείσα επαναφορά της βάσης του 10 ή με την αύξηση της δυσκολίας των θεμάτων, ως το τελικό φίλτρο για να αποτραπεί η μαζική συμμετοχή στις εξετάσεις για την ανώτατη εκπαίδευση.
 

Θίγει τους φτωχούς μαθητές

  Δυστυχώς, η συντηρητική αναδιάρθρωση δεν αφορά μόνο τους μαθητές της παραδοσιακής λαϊκής οικογένειας. Η μακροχρόνια κρίση της κοινωνίας, φτωχοποιώντας διαρκώς τα μεσαία στρώματα και συρρικνώνοντας το οικογενειακό τους εισόδημα, πολλαπλασιάζει τον αριθμό των οικογενειών που πλήττονται από το νέο σύστημα, αναγκάζοντας σχεδόν όλους τους μαθητές να αντλήσουν τη μόρφωσή τους μέσα στο φτωχό και μίζερο δημόσιο σχολείο.

  Με άλλα λόγια, οι αδικίες στα παιδιά που γεννιούνται με τη σφραγίδα της ανισότητας του τόπου κατοικίας και του χαμηλού μορφωτικού και οικονομικού επιπέδου της οικογένειας όχι μόνον δεν αμβλύνονται, αλλά οξύνονται από αυτό το εκπαιδευτικό σύστημα. Στη θέση του έπρεπε να υπάρχει ένα δημόσιο δωρεάν εκπαιδευτικό σύστημα το οποίο με θετικές διακρίσεις (ενισχυτική διδασκαλία για τους μαθητές με μαθησιακές δυσκολίες, πλήρη διδασκαλία ξένων γλωσσών, τεχνών και δεξιοτήτων) να αντισταθμίζει αυτές τις διαφορές και να παρέχει ίσες δυνατότητες και ευκαιρίες σε όλα τα παιδιά.

  Αυτός είναι εν τέλει ο λόγος που η συνολική ανατροπή αυτής της κατάστασης και αυτής της πολιτικής αφορά τη συντριπτική πλειονότητα της κοινωνίας.
 
* Ο Τάσος Κουράκης είναι βουλευτής Α΄ Θεσσαλονίκης, Συντονιστής Παιδείας & Θρησκευμάτων-Πολιτισμού & Αθλητισμού της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, Αναπλ. Καθηγητής Ιατρικής Σχολής ΑΠΘ.
 
1 Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Οργανισμός για την Οικονομική Συνεργασία και Ανάπτυξη OΟΣA (OECD) στις τελευταίες του εκθέσεις -στο 4ο κεφάλαιο για την παιδεία στην Ελλάδα- εισηγείται ανάμεσα στα άλλα τη λειτουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων και την επιβολή διδάκτρων για τη φοίτηση στις προπτυχιακές σπουδές των κρατικών πανεπιστημίων (στις μεταπτυχιακές το θεωρεί αυτονόητο), την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και των σχολείων με βάση τις επιδόσεις των μαθητών κ.ά. Ακόμη, στην ετήσια έκδοση «Αριθμοί-κλειδιά της εκπαίδευσης στην Ευρώπη» που εξέδωσε το δίκτυο Eurydice, προτείνει αυστηρότερες διαδικασίες επιλογής για την εισαγωγή στα πανεπιστήμια και περιορισμό του αριθμού των εισακτέων.

πηγή: "ΑΥΓΗ της Κυριακής",  1-9-2013