Δευτέρα 28 Ιανουαρίου 2013

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ στους συλληφθέντες στα διόδια Αιγινίου

ΟΛΟΙ στις 11 στα δικαστήρια Κατερίνης, για να συμπαρασταθούμε στους 11 άδικα συλληφθέντες στα διόδια του Αιγινίου.
  
   Στη συγκέντρωση αλληλεγγύης καλούν: ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Πιερίας και η ΕΛΜΕ Πιερίας, που έχουν κηρύξει και 3ωρη στάση εργασίας, ο Δήμος Πύδνας-Κολινδρού, η Δημοτική Διαπαραταξιακή Επιτροπή κατά των Διοδίων Δίου-Ολύμπου, ο ΣΥΡΙΖΑ, οι Ανεξάρτητοι Έλληνες και το ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών.

ΟΧΙ στα νέα διόδια Αιγινίου.
ΟΧΙ στο μαρασμό και την απομόνωση της Πιερίας.
ΟΧΙ στην τρομοκρατία και την καταστολή.

Η Δημοκρατία των Εταιριών στα διόδια Αιγινίου

   Περισσότεροι από 2.000 διαδηλωτές κατέκλυσαν το χώρο των διοδίων Αιγινίου και με πανό και συνθήματα κράτησαν ανοιχτή τη διέλευση για τα οχήματα και μετά τις 12 το μεσημέρι, ώρα που είχε ανακοινωθεί η επίσημη έναρξη είσπραξης για το συγκεκριμένο σταθμό.
   Ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις και ΜΑΤ παρατάχθηκαν στο χώρο, ενώ μεταξύ των διαδηλωτών συμμετείχαν  φορείς της τοπικής αυτοδιοίκησης και μέλη παραγωγικών ομάδων και εθελοντικών οργανώσεων που συνεχίζουν να παραμένουν στο χώρο.
   Στόχος των διαδηλωτών που συντονίζουν τις κινητοποιήσεις ήταν να παραμείνουν στο χώρο ομάδες περιφρούρησης, όσο αυτό χρειαστεί, ώστε να μην επιχειρηθεί από την εταιρία να θέσει σε λειτουργία τα διόδια. Βέβαια, σε καμία περίπτωση δεν υπήρχε πρόθεση να αποκλειστεί η κυκλοφορία, αλλά αντιθέτως να μπορούν τα οχήματα να διέρχονται χωρίς να πληρώνουν.
   Μετά την επέμβαση των ΜΑΤ και τη διάλυση της συγκέντρωσης των διαδηλωτών, ακόμη και με τη ρίψη χημικών τα διόδια του Αιγινίου βρίσκονται σε λειτουργία.

   Συνολικά 11 ήταν οι προσαγωγές διαδηλωτών από τις κινητοποιήσεις στα διόδια του Αιγινίου που μετατράπηκαν σε συλλήψεις και από το μεσημέρι της Δευτέρας, οι συλληφθέντες κρατούνται στην Αστυνομική Διεύθυνση Πιερίας, όπου σχηματίζονται δικογραφίες.
   Στο χώρο  συγκεντρώθηκαν από νωρίς πολίτες σε ένδειξη συμπαράστασης στους διαδηλωτές που όπως φαίνεται θα έρθουν αντιμέτωποι με τη δικαιοσύνη αύριο το πρωί στο αυτόφωρο, ενώ οι κατηγορίες που θα τους απαγγελθούν, σύμφωνα με πληροφορίες, αφορούν σε "παράνομη βία" και σε "παρακώλυση συγκοινωνιών".
   Μεταξύ των συλληφθέντων δύο ανήλικοι, μαθητές Λυκείου, οι δύο αντιδήμαρχοι Πύδνας - Κολινδρού Ξανθίππη Βασιλειάδου και Παύλος Μεταλλίδης, καθώς και εκπαιδευτικοί, ενώ υπάρχουν δύο από αυτούς αντιμετωπίζουν και σοβαρά προβλήματα υγείας.
 (από το e-pieria.gr)

   Ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης νομού Πιερίας και η ΕΛΜΕ Πιερίας κύρηξαν 3ωρη στάση εργασίας για αύριο Τρίτη 29-1, από τις 11.00 έως τις 14.00 και καλούν σε συμμετοχή στη συγκέντρωση αλληλεγγύης στους συλληφθέντες, στα δικαστήρια της Κατερίνης.


ΣΥΡΙΖΑ Πιερίας
  
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΒΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ
Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ.
   Σε μια ακόμα περίπτωση η κυβέρνηση επέλεξε το δρόμο της βίας και της οξείας καταστολής, αυτή τη φορά σε βάρος πολιτών της Πιερίας, που συγκεντρωθήκαν στο Αιγίνιο, για να υπερασπιστούν το δικαίωμα της απρόσκοπτης μετακίνησης, αντιτιθέμενοι στο άνοιγμα νέου σταθμού διοδίων στην περιοχή. 
  Η απόπειρα τρομοκράτησης όσων αγωνίζονται ενάντια σε καθεμιά από τις αιχμές της ακολουθούμενης πολιτικής εξαθλίωσης του λαού και απέναντι σε αυτή την πολιτική συνολικά, είναι καταδικασμένη να αποτύχει.

   Δηλώνουμε την αλληλεγγύη μας στους αδίκως συλληφθέντες συμπολίτες μας και ζητάμε την άμεση άρση των σε βάρος τους κατηγοριών. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ Πιερίας καλεί τους πολίτες της Πιερίας αύριο το πρωί (Τρίτη 29-1) και ώρα 11 να βρίσκονται στα Δικαστήρια Κατερίνης για να συμπαρασταθουν στους 11 άδικα συλληφθέντες πολίτες.



ΚΚΕ Πιερίας

   Η τρικομματικη κυβερνηση Σαμαρα ξανακτυπησε, αυτη την φορα στην Πιερια. Συνελαβε αυτους που ευθυνονται, κατα την γνωμη της, για τα χαλια της πατριδας μας, για τα βασανα των λαικων στρωματων (Βιοπαλαιστες και ανηλικους μαθητες). Εφαρμοζοντας τις εντολες των αφεντικων της (εργολαβικες εταιριες), πιστή στις διαταγες της Ευρωπαικης Ενωσης για ξεπουλημα ενος δημοσιου αγαθου (εθνικοι δρομοι) στα κερδοσκοπικα συμφεροντα.


  Εδειξε για μια ακομη φορα το πραγματικο της προσωπο, αυτο του αυταρχισμου και της καταστολης των λαικων αντιδρασεων που στρεφονται εναντιον της αντιλαικης της πολιτικης.


  Μετα τους χαλυβουργους, τους εργαζομενους στο μετρο, τους μεταναστες, σειρα πηραν και οι κατοικοι της Πιεριας. Ο αυταρχικος αυτος κατηφορος δεν θα μεινει χωρις απαντηση.


 Το ΚΚΕ καταδικαζει με τον πιο κατηγορηματικο τροπο την ποινικη διωξη σε βαρος των αγωνιζομενων κατοικων της Πιεριας. Ζηταει την αμεση αποφυλακιση τους.


  Συμπαραστεκεται και συμμετεχει , οπως εκανε παντα, στον αγωνα για καταργηση ολων των διοδιων. Οι δρομοι θα γινουν λαικη περιουσια σε μια σοσιαλιστικη- κομμουνιστικη  κοινωνια, για την δωρεαν χρηση τους απο ολους.


   Καλουμε τους κατοικους της Πιεριας σε συλλαλητηριο συμπαραστασης στους διωκομενους και διεκδικησης ωστε να υπαρχουν δρομοι ελευθεροι απ' τα κερδοσκοπικα συμφεροντα.


ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ 29-1-2013 , ΩΡΑ 6μμ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ 


Επιτροπή Αγώνα για την Κατάργηση των Διοδίων Αιγινίου
Δήμος Πύδνας-Κολινδρού
  Σήμερα Δευτέρα 28 Ιανουαρίου 2013 πλήθος κόσμου συγκεντρώθηκε στο χώρο των διοδίων Αιγινίου και απαιτούσε ειρηνικά την κατάργηση τους διότι δεν έχουμε άλλους δρόμους, τα 2,20€ είναι δυσανάλογα με την διανυομένη απόσταση (5km), καταλύεται η ίση μεταχείριση έναντι του ανταγωνισμού και πλήττονται ο τουρισμός, το εμπόριο και οι εργαζόμενοι του τόπου μας.
Υπήρξε πολυάριθμη παρουσία δυνάμεων καταστολής της αστυνομίας, οι οποίες δια της βίας επιτέθηκαν στους απλούς πολίτες με γκλόπς, δακρυγόνα, χημικά και χειροβομβίδες κρότου και μετά από επανειλημμένες επιθέσεις κατόρθωσαν να εξοντώσουν τους πολίτες που αποκλειστικό σκοπό είχαν να κάνουν γνωστά τα αιτήματα τους και να τους αποδοθεί δικαιοσύνη και λύση. Αντί αυτού τα τηλέφωνα της Αθήνας ήταν κλειστά και εισέπραξαν χημικά και δακρυγόνα.

Καταγγέλλουμε την τυφλή αυτή επίθεση βίας από το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη με άδικες συλλήψεις έντεκα (11) πολιτών, εκ των οποίων οι δύο (2) είναι Αντιδήμαρχοι και οι δύο (2) ανήλικα παιδία. Οι συλλήψεις αυτές δεν έγιναν κατόπιν βιαιοπραγιών, αλλά στόχο είχαν να κάμψουν το ηθικό των πολιτών και να τους τρομοκρατήσουν.

Κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων της Αστυνομίας, η τροχαία έκλεισε τον αυτοκινητόδρομο, ενώ οι πολίτες ζητούσαν επίμονα το άνοιγμα του.

Πολλοί πολίτες θα παραμείνουν όλο το βράδυ στο χώρο των διοδίων για να αναδείξουν τη σοβαρότητα του θέματος

Αύριο Τρίτη 12:00 η ώρα θα είναι όλοι οι πολίτες στα δικαστήρια Κατερίνης για συμπαράσταση στους συλληφθέντες.

Τα σχολεία και οι υπηρεσίες όλου του Δήμου αύριο Τρίτη 29 Ιανουαρίου θα παραμείνουν κλειστά και στις 3:00 το μεσημέρι όλοι θα δώσουν νέο δυναμικό παρών στο χώρο των διοδίων Αιγινίου για να απαιτήσουν την κατάργησή τους.







Ο λαός της Πιερίας λέει ΟΧΙ στα διόδια του Αιγινίου

Παρασκευή 25 Ιανουαρίου 2013

Να ανακληθεί εδώ και τώρα η αντισυνταγματική και πραξικοπηματική επιστράτευση των εργαζομένων στο μετρό της Αθήνας

Ερώτηση
Προς τους κ.κ. Υπουργούς:
- Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας, Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων
- Οικονομικών
- Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλειας και Πρόνοιας
- Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων
 
Θέμα: Να ανακληθεί, εδώ και τώρα, η αντισυνταγματική και πραξικοπηματική επιστράτευση των εργαζομένων στο μετρό της Αθήνας
    
   H πραξικοπηματική επιβολή του –στρατιωτικού χαρακτήρα- μέτρου της επιστράτευσης στους απεργούς εργαζομένους του ΜΕΤΡΟ, προκειμένου να καμφθεί ο αγώνας τους, αποτελεί ευθεία επίθεση ενάντια στη συνταγματική νομιμότητα, ενάντια στην ίδια τη δημοκρατία. Στόχος της κυβέρνησης είναι να καταργήσει τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας οδηγώντας σε ακόμα μεγαλύτερη "κινεζοποίηση" τους μισθούς και τα εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων του δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα. Οι τερατώδεις μνημονιακές πολιτικές κατεδάφισης μισθών και εργασιακών δικαιωμάτων οδηγούν την κυβέρνηση σε ακραίες, αυταρχικές και αντιδημοκρατικές συμπεριφορές που θυμίζουν ανώμαλες πολιτικά περιόδους του παρελθόντος στη χώρα μας. Η αστυνομική επιχείρηση καταστολής στο κατειλημμένο αμαξοστάσιο του μετρό στα Σεπόλια καταδεικνύει αυτόν τον επικίνδυνο, αντιδημοκρατικό «κατήφορο», στον οποίο ολισθαίνει με τεράστια ταχύτητα η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ. 
     
   Το μέτρο της επιστράτευσης των απεργών εργαζομένων του ΜΕΤΡΟ παραβιάζει απροκάλυπτα το Σύνταγμα της χώρας, «κουρελιάζοντας» (και) τις διατάξεις του άρθρου 22, παραγρ. 4: «Oπoιαδήπoτε μoρφή αναγκαστικής εργασίας απαγoρεύεται.
     
   Eιδικoί νόμoι ρυθμίζουν τα σχετικά με την επίταξη προσωπικών υπηρεσιών σε περίπτωση πoλέμoυ ή επιστράτευσης ή για την αντιμετώπιση αναγκών της άμυνας της Xώρας ή επείγoυσας κoινωνικής ανάγκης από θεoμηνία ή ανάγκης πoυ μπoρεί να θέσει σε κίνδυνo τη δημόσια υγεία, καθώς και τα σχετικά με την πρoσφoρά πρoσωπικής εργασίας στoυς oργανισμoύς τoπικής αυτoδιoίκησης για την ικανoπoίηση τoπικών αναγκών.»
     
   Επειδή η επιστράτευση των απεργών εργαζομένων του Μετρό είναι πρόδηλα αντισυνταγματική και παράνομη.
     
   Επειδή με στρατιωτικού τύπου μεθοδεύσεις, επιστρατεύσεις, εκβιασμούς και αυταρχισμό δεν επιλύονται τα εργασιακά προβλήματα.

Ερωτώνται οι κύριοι Υπουργοί:

  • Σκοπεύουν να ανακαλέσουν, εδώ και τώρα, το αντισυνταγματικό και πραξικοπηματικό μέτρο της επιστράτευσης των απεργών εργαζομένων στο Μετρό της Αθήνας και να σεβαστούν και να προστατεύσουν- αντί να καταργούν- τις συλλογικές διαπραγματεύσεις και τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας τους;
                                                            
Οι ερωτώντες βουλευτές:

Τσίπρας Αλέξης
Λαφαζάνης Παναγιώτης
Παπαδημούλης Δημήτρης
Κουρουμπλής Παναγιώτης
Στρατούλης Δημήτρης
Σταθάς Ιωάννης
Μπόλαρη Μαρία
Χαραλαμπίδου Δέσποινα
Μπάρκας Κωνσταντίνος
Καραγιαννίδης Χρήστος
Αγαθοπούλου Ειρήνη
Αθανασίου Νάσος
Αλεξόπουλος Απόστολος
Αμανατίδης Γιάννης
Αμμανατίδου- Πασχαλίδου Ευαγγελία (Λίτσα)
Αποστόλου Ευάγγελος
Βαλαβάνη Νάντια
Βαμβακά Ευγενία (Τζένη)
Βαρεμένος Γιώργος
Βούτσης Νικόλαος
Γαϊτάνη Ιωάννα
Γάκης Δημήτριος
Γελαλής Δημήτριος
Γερμανίδης Αθανάσιος
Γεροβασίλη Όλγα
Γεωργοπούλου- Σαλτάρη Εφη
Γλέζος Μανώλης
Δερμιτζάκης Κωνσταντίνος
Διακάκη Μαρία
Διαμαντόπουλος Ευάγγελος
Διώτη Ηρώ
Δούρου Ειρήνη (Ρένα)
Δραγασάκης Γιάννης
Δρίτσας Θοδωρής
Δριτσέλη Παναγιώτα
Ζαχαριάς Κώστας
Ζεϊμπέκ Χουσεϊν
Ζερδελής Γιάννης
Θεοπεφτάτου Αφροδίτη
Ιγγλέζη Αικατερίνη
Καλογερή Αγνή
Κανελλοπούλου Μαρία
Καραγιουσούφ Αϊχάν
Κατριβάνου Βασιλική
Καφαντάρη Χαρά
Κοδέλας Δημήτρης
Κοντονής Σταύρος
Κουράκης Αναστάσιος
Κριτσωτάκης Μιχάλης
Κυριακάκης Βασίλης
Κωνσταντοπούλου Ζωή
Μαντάς Χρήστος
Μεϊκόπουλος Αλέξανδρος
Μητρόπουλος Αλέξης
Μιχαλάκης Νίκος
Ξανθός Ανδρέας
Ουζουνίδου Ευγενία,
Παναγούλης Στάθης
Πάντζας Γεώργιος
Πετράκος Αθανάσιος
Σακοράφα Σοφία
Σαμοϊλης Στέφανος
Σταθάκης Γεώργιος
Σταμπουλή Αφροδίτη
Συρμαλένιος Νίκος
Τατσόπουλος Πέτρος
Τριανταφύλλου Μαρία
Τσακαλώτος Ευκλείδης
Τσουκαλάς Δημήτρης
Φωτίου Θεανώ
Χατζηλάμπρου Βασίλης

Κυριακή 20 Ιανουαρίου 2013

Ο ΣΥΡΙΖΑ ξανά στο Βερολίνο

του Γιάννη Μηλιού

   
   Τρία είναι τα βασικά στοιχεία που αξίζει να κρατήσουμε από το πρόσφατο ταξίδι κλιμακίου του ΣΥΡΙΖΑ στο Βερολίνο. Το πρώτο στοιχείο είναι η πλήρης στήριξη της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ από την ολοένα και διευρυνόμενη κοινωνικά βάση της Αριστεράς στην Ευρώπη. Το δεύτερο είναι η εμπειρία της πρώτης άμεσης επαφής με τον Σόιμπλε και το τρίτο η δυσάρεστη έκπληξη που επιφύλασσε για τον ίδιο η συνάντησή μας με τον κ. Φούχτελ.

   Το βασικό μήνυμα της ομιλίας του Αλέξη Τσίπρα στην εκτελεστική επιτροπή του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ) ήταν ότι η λιτότητα δεν είναι επικίνδυνη μόνο για τους Έλληνες εργαζόμενους, αλλά για όλους τους εργαζόμενους στην Ευρώπη και για την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση. Καθώς η κρίση βαθαίνει, γίνεται φανερό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να αποτελέσει την πρώτη σπίθα της μεγάλης ανατροπής. Η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα βασίζεται μεταξύ άλλων και στην κεντρική του γραμμή που βάζει στο κέντρο της αντιπαράθεσης το ταξικό ζήτημα, την αντίθεση των «από πάνω» με τους «από κάτω» που αποτελεί την κύρια όψη των αντιθέσεων σε όλη την Ευρώπη. Αυτή η αντίληψη φαίνεται ότι γίνεται κυρίαρχη στο κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς ως η μόνη που μπορεί να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά το «μέτωπο της λιτότητας» που σαρώνει με την επίθεσή του τη μία ευρωπαϊκή κοινωνία μετά την άλλη.

   Η συνάντησή μας με τον κ. Σόιμπλε ως γεγονός από μόνο του αποτελούσε ήδη μια εξέλιξη μεγάλης σημασίας. Το γεγονός ότι ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας συναντά σήμερα τον ΣΥΡΙΖΑ σημαίνει ότι αποδέχεται την πολύ μεγάλη πιθανότητα να είναι πολύ σύντομα κυβέρνηση. Ο κ. Σόιμπλε γνώριζε ότι απέναντί του θα είχε το κόμμα που αντιτίθεται στην πολιτική του. Για πρώτη ίσως φορά άκουσε από Έλληνα πολιτικό ότι το πρόγραμμα που στηρίζει με τόση θέρμη η κυβέρνησή του είναι οριστικά αποτυχημένο και ότι αυτή η αποτυχία του φαίνεται πρωτίστως από την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η ελληνική κοινωνία. Ο κ. Σόιμπλε προφανώς δεν δήλωσε ότι θα συμφωνήσει στην κατάργηση του Μνημονίου, το αντίθετο, αλλά δεν μας είπε επίσης ούτε ένα επιχείρημα σχετικά με τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους. Το μόνο που μας είπε, όταν άκουσε την πρόθεση μας να φορολογήσουμε τον πλούτο, είναι να έχουμε υπόψη μας ότι το έργο αυτό είναι πολύ δύσκολο.

   Το κλίμα της συνάντησης ήταν αυτό που αντιστοιχεί σε μια συνάντηση ανθρώπων που έχουν διαφορετικά συμφέροντα και στόχους, αλλά είναι εκ των πραγμάτων υποχρεωμένοι να κάτσουν στο ίδιο τραπέζι. Σε μια προσπάθεια να κερδίσει τις εντυπώσεις, το επιτελείο του διέρρευσε στους δημοσιογράφους ότι στη συνάντηση διαμήνυσε στους Έλληνες του ΣΥΡΙΖΑ πως δεν υπάρχει εναλλακτική πολιτική πέρα από το Μνημόνιο. Παρ' όλ' αυτά η συνάντηση κράτησε περίπου το διπλάσιο από τον προκαθορισμένο χρόνο και ο επιπλέον χρόνος χρειαζόταν για τη ρητή διατύπωση των θέσεων και προθέσεών μας. Φεύγοντας αναρωτηθήκαμε: Του έχει πει κανείς ποτέ στα τρία αυτά χρόνια έστω κάτι από αυτά που λέει καθημερινά ο κόσμος στην Ελλάδα και του μεταφέραμε εμείς σήμερα;

   Η συνάντησή μας με τον κ. Φούχτελ, που έχει περισσότερο ενεργή ανάμειξη στα πράγματα της Ελλάδας, έγινε σε πιο χαλαρό κλίμα από αυτήν με τον κ. Σόιμπλε. Η συνάντηση προχώρησε σύμφωνα με τους τύπους, ο κ. Φούχτελ μας επισήμαινε τις πτυχές του νεοφιλελεύθερου σχεδίου που εφαρμόζεται στην Ελλάδα με τη δική του τεχνική βοήθεια. Σε ένα σημείο που αναφέρονταν τα θέματα τοπικής αυτοδιοίκησης ο Αλέξης Τσίπρας επισήμανε στον κ. Φούχτελ ότι σύμφωνα με μια εγκύκλιο του κ. Μηταράκη ουσιαστικά χρηματοδοτούνται οι γερμανικοί δήμοι μέσω του ΕΣΠΑ. Του τόνισε ότι αυτό είναι εντελώς παράλογο, και ζήτησε να παρέμβει ο ίδιος για να αλλάξει. Ο κ. Φούχτελ, παρότι είναι αρμόδιος ειδικά επί αυτών των ζητημάτων, δήλωσε ότι δεν γνωρίζει το θέμα και…θα το εξετάσει. Μάλιστα, αλλάζοντας απότομα θέμα αποφάνθηκε ότι «πρέπει όλοι να δουλέψουμε για την παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ». Η μεταστροφή αυτή και η έλλειψη επιχειρημάτων, μας έδειξε πόσο οι θεσμικοί παράγοντες της γερμανικής κυβέρνησης έχουν συνηθίσει να έχουν απέναντι τους ομοϊδεάτες τους οι οποίοι συμπεριφέρονται σαν απλοί τοποτηρητές μιας ήδη αποφασισμένης διαδικασίας.

   Είχαμε πρόσφατα (τον Σεπτέμβριο) επισκεφθεί ξανά το Βερολίνο. Η διαφορά αυτή τη φορά ήταν ότι η γερμανική κυβέρνηση ήταν υποχρεωμένη να λάβει υπόψη της τις καταιγιστικές εξελίξεις στην Ελλάδα και την προοπτική ανάληψης της κυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ.


πηγή: "Η ΑΥΓΗ της Κυριακής", 20-01-2013

Τετάρτη 16 Ιανουαρίου 2013

Ἡ Μάνα τοῦ Χριστοῦ

   (Ένας άλλος Ιησούς. Ένας κοινωνικός επαναστάτης που αντέδρασε στο τότε πολιτικό κατεστημένο, στην τοπική θρησκευτική ολιγαρχία και την διεθνή (ιμπεριαλιστική) Ρωμαϊκή κυριαρχία, και τιμωρείται για την ανατρεπτική πολιτική του δράση. Και μία άλλη Παναγία. Μια μητέρα που θρηνεί για τον ετοιμοθάνατο γιο της. Μια μητέρα που βλέπει το γιο της να σταυρώνεται και εύχεται να μην είχε επιλέξει αυτό το δρόμο ζωής και δράσης. 
   Ο Θεάνθρωπος και η Θεοτόκος σε ανθρώπινα μέτρα, "συμβατοί" με τις πολιτικές απόψεις του Κ.Βάρναλη.)

Πῶς οἱ δρόμοι εὐωδᾶνε μὲ βάγια στρωμένοι,
ἡλιοπάτητοι δρόμοι καὶ γύρω μπαξέδες!
Ἡ χαρὰ τῆς γιορτῆς ὅλο πιότερο ἀξαίνει
καὶ μακριάθε βογγάει καὶ μακριάθε ἀνεβαίνει.


Τὴ χαρά σου, Λαοθάλασσα, κῦμα τὸ κῦμα,
τῶν ἀλλῶνε τὰ μίση καιρὸ τήνε θρέφαν
κι᾿ ἂν ἡ μαύρη σου κάκητα δίψαε τὸ κρῖμα,
νὰ ποὺ βρῆκε τὸ θῦμα της, ἄκακο θῦμα!


Ἄ! πὼς εἶχα σὰ μάνα κι᾿ ἐγὼ λαχταρήσει
(ἦταν ὄνειρο κι᾿ ἔμεινεν, ἄχνα καὶ πάει)
σὰν καὶ τ᾿ ἄλλα σου ἀδέρφια νὰ σ᾿ εἶχα γεννήσει
κι᾿ ἀπὸ δόξες ἀλάργα κι᾿ ἀλάργα ἀπὸ μίση!


Ἕνα κόκκινο σπίτι σ᾿ αὐλὴ μὲ πηγάδι. . .
καὶ μία δράνα γιομάτη τσαμπιὰ κεχριμπάρι. . .
νοικοκύρης καλὸς νὰ γυρνᾷς κάθε βράδι,
τὸ χρυσό, σιγαλὸ καὶ γλυκὸ σὰν τὸ λάδι.


Κι᾿ ἅμ᾿ ἀνοίγῃς τὴν πόρτα μὲ πριόνια στὸ χέρι,
μὲ τὰ ροῦχα γεμάτα ψιλὸ ροκανίδι,
(ἄσπρα γένια, ἄσπρα χέρια) ἡ συμβία περιστέρι
ν᾿ ἀνασαίνῃ βαθιὰ τ᾿ ὅλο κέδρον ἀγέρι.


Κ᾿ ἀφοῦ λίγο σταθῇς καὶ τὸ σπίτι γεμίσῃ
τὸν καλό σου τὸν ἤσκιο, Πατέρα κι᾿ Ἀφέντη,
ἡ ἀκριβή σου νὰ βγάνῃ νερὸ νὰ σοῦ χύσῃ,
ὁ ἀνυπόμονος δεῖπνος μὲ γέλια ν᾿ ἀρχίσῃ.


Κι᾿ ὁ κατόχρονος θάνατος θἄφτανε μέλι
καὶ πολλὴ φύτρα θ᾿ ἄφηνες τέκνα κι᾿ ἀγγόνια
καθενοῦ καὶ κοπάδι, χωράφια κι᾿ ἀμπέλι,
τ᾿ ἀργαστήρι ἐκεινοῦ, ποὺ τὴν τέχνη σου θέλει.


Κατεβάζω στὰ μάτια τὴ μάβρην ὀμπόλια,
γιὰ νὰ πάψη κι᾿ ὁ νοῦς μὲ τὰ μάτια νὰ βλέπῃ. . .
Ξεφαντώνουν τ᾿ ἀηδόνια στὰ γύρω περβόλια,
λεϊμονιᾶς σὲ κυκλώνει λεφτὴ μοσκοβόλια.


Φεύγεις πάνου στὴν ἄνοιξη, γιέ μου, καλέ μου,
ἄνοιξή μου γλυκιά, γυρισμὸ ποὺ δὲν ἔχεις.
Ἡ ὀμορφιά σου βασίλεψε κίτρινη, γιέ μου,
δὲ μιλᾷς, δὲν κοιτᾷς, πῶς μαδιέμαι, γλυκέ μου!


Καθὼς κλαίει, σὰν τῆς παίρνουν τὸ τέκνο, ἡ δαμάλα,
ξεφωνίζω καὶ νόημα δὲν ἔχουν τὰ λόγια.
Στύλωσέ μου τὰ δυό σου τὰ μάτια μεγάλα.
Τρέχουν αἷμα τ᾿ ἀστήθια, ποὺ βύζαξες γάλα.


Πῶς ἀδύναμη στάθηκε, τόσο ἡ καρδιά σου
στὰ λαμπρὰ Γεροσύλυμα Καίσαρας νὰ μπῇς!
Ἂν τὰ πλήθη ἀλαλάζανε ξώφρενα (ἀλιά σου!)
δὲν ἤξεραν ἀκόμα οὔτε ποιὸ τ᾿ ὄνομά σου!


Κεῖ στὸ πλάγι δαγκάναν οἱ ὀχτροί σου τὰ χείλη. . .
Δολερὰ ξεσηκώσανε τ᾿ ἄγνωμα πλήθη
κι᾿ ὅσο ὁ γήλιος νὰ πέσῃ καὶ νἄρθῃ τὸ δείλι,
τὸ σταυρό σου καρφώσαν οἱ ὀχτροί σου κι᾿ οἱ φίλοι.


Μὰ γιατί νὰ σταθῇς νὰ σὲ πιάσουν! Κι᾿ ἀκόμα
σὰ ρωτήσανε: «Ποιὸς ὁ Χριστός;» τί ῾πες «Νά με!»
Ἄχ! δὲν ξέρει τί λέει τὸ πικρό μου τὸ στόμα!
Τριάντα χρόνια, παιδί μου, δὲ σ᾿ ἔμαθ᾿ ἀκόμα!


Κώστας Βάρναλης

Κυριακή 13 Ιανουαρίου 2013

Μίζες επισφάλεια και απλήρωτη εργασία - Να ποια είναι η εργολαβία

 Φοίβος Τσικλιάς - Αγγελική Μάντζιου
   
   Από το 1987 ξεκίνησε στο ΑΠΘ ο θεσμός των εργολαβιών. Οι υπάλληλοι στις υπηρεσίες φύλαξης, συντήρησης, καθαριότητας και οι διοικητικοί «ενοικιάζονται» από εταιρίες για να εκτελούν την εργασία τους. Εδώ και 25χρόνια λοιπόν δε γίνονται προσλήψεις, με αποτέλεσμα το 87% των υπαλλήλων στο μεγαλύτερο Πανεπιστήμιο της χώρας να είναι εργολαβικοί. Μετά από τις τρομακτικές περικοπές κονδυλίων και το κούρεμα των αποθεματικών, η Πρυτανεία ανακοίνωσε το Σεπτέμβριο παύση πληρωμών προς τους εργολαβικούς. Από τότε και μέχρι τις αρχές Δεκεμβρίου συμπληρώθηκαν 70 ημέρες απεργίας για διεκδίκηση των δεδουλευμένων, μόνιμη και σταθερή εργασία και «έξωση» των εργολάβων. Το καθαρό κέρδος των εργολάβων ξεπερνά τα 5 εκ. ευρώ, χρήματα που θα μπορούσαν να καλύψουν άλλες βασικές ανάγκες (με την προϋπόθεση της πρόσληψης των εργαζομένων από το ΑΠΘ). Μέσα από την κατάληψη του Κτηρίου Διοίκησης, τις παρεμβάσεις και πορείες στην πόλη κερδήθηκε η αλληλεγγύη και συμπαράσταση της κοινωνίας προς τους απεργούς. Τα μέλη της Πανεπιστημιακής Κοινότητας, κυρίως οι φοιτητές στήριξαν ενεργά των αγώνα με συναυλίες αλληλεγγύης, συλλογή χρημάτων κ.α.

   H συντηρητική πλευρά του Πανεπιστημίου αντιτάχθηκε σε αυτή την προσπάθεια χειραφέτησης των εργαζομένων και του Ιδρύματος από τις εργολαβίες. Οι καθεστωτικές φοιτητικές παρατάξεις όταν δεν τάσσονταν κατά του αγώνα, τον υπονόμευαν απροκάλυπτα. Οι εκπρόσωποι του συστήματος χτύπησαν τους απεργούς με συκοφαντίες για υπεξαιρέσεις και κομματικούς διορισμούς, με δηλώσεις τρομοκράτησης στα ΜΜΕ και εκκλήσεις για «πάση θυσία εφαρμογή του νόμου». Οι εκκλήσεις τους έπιασαν τόπο. Τα ξημερώματα της Παρασκευής 30/11 τα ΜΑΤ εισέβαλλαν στο Πανεπιστήμιο και συνέλαβαν 11 υπαλλήλους, ύστερα από κλήση του εισαγγελέα από το Πρυτανικό Συμβούλιο, Κοσμήτορες Σχολών και Προέδρους Τμημάτων. Η κίνηση αυτή ικανοποίησε όχι μόνο τους παραπάνω, αλλά και την τρικομματική κυβέρνηση και τους τηλεοπτικούς μαϊντανούς που -κάθε βράδυ στις 8- φώναζαν και ζητούσαν τη λήξη της «ομηρείας του ΑΠΘ». Από ό,τι φαίνεται, οι εργασιακές διαπραγματεύσεις δε θα διεξάγονται πλέον από τα συνδικάτα και τους εργαζόμενους, αλλά από τα ΜΑΤ και τους εισαγγελείς, σε τηλεοπτικά πάνελ.
   
   Mέσα στην απεργία οι μάσκες έπεσαν μέσα στο Πανεπιστήμιο. Διότι δε γίνεται να θεωρείσαι προοδευτικός και υπερασπιστής του δημόσιου πανεπιστημίου όταν κατηγορείς χυδαία εργαζομένους και ζητάς επέμβαση των ΜΑΤ και καταπάτηση του ασύλου. Είναι επίσης αδύνατο να «υποτίθεται» ότι εκπροσωπείς τα δίκαια αιτήματα των εργολαβικών υπαλλήλων και να κατεβαίνεις υποψήφιος με την ΠΑΣΚΕ στο ΕΚΘ. Δηλαδή εν μέσω απεργιακού αγώνα να κατεβαίνεις υποψήφιος με την συνδικαλιστική παράταξη του κόμματος που μας έφερε ως εδώ (και ευθύνεται για τις ελαστικές σχέσεις εργασίας και την υποχρηματοδότηση) και να βγάζεις σκληρές ανακοινώσεις για την πρυτανεία αλλά όχι τόσο σκληρές για την κυβέρνηση.
   
   «Γιατί να λέμε βιαία τα νερά ενός ποταμού και όχι τις όχθες που τα περιορίζουν», έγραψε κάποτε ο Μπρεχτ. Η απεργία διαρκείας των εργολαβικών του ΑΠΘ δεν ήταν βίαιη. Βία είναι το ότι οι εργαζόμενοι καθάριζαν το πανεπιστήμιο απλήρωτοι. Βία είναι που 4 χρόνια μετά την Κούνεβα μιλάμε ακόμη για εργαζόμενους που νοικιάζονται. Βία είναι οι απολύσεις και η ανεργία. Η ελπίδα βρίσκεται στους αγώνες για μια άλλη κοινωνία, χωρίς ταξικούς φραγμούς, με ελευθερία και δημοκρατία. Για να πάψει η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο…

πηγή: "Παιδεία και Κοινωνία" στην "ΑΥΓΗ της Κυριακής"  13-1-2013

Σάββατο 12 Ιανουαρίου 2013

Καημένε Διαμαντόπουλε, τι σου 'μελλε να πάθεις

του Θανάση Καρτερού

   Καημένε Διαμαντόπουλε, τι σου 'μελλε να πάθεις! Η παραλλαγή του γνωστού άσματος πάει γάντι με την περίπτωση του βουλευτή Καστοριάς του ΣΥΡΙΖΑ. Με μια διαφορά: Ο Αθανασόπουλος, στον οποία αναφέρονται οι γνωστοί στίχοι, έχασε τα νιάτα του από κακούργα πεθερά. Στην περίπτωση του αριστερού βουλευτή όμως υπάρχει κακούργος πεθερός, ο οποίος ευτυχώς δεν έχει -ακόμα- τη δυνατότητα να ξεπαστρεύει τους ανεπιθύμητους γαμπρούς της εξουσίας.

   Τι έκανε ο συμπαθής στους Καστοριανούς -και όχι μόνο- Καστοριανός; Εξήγησε σε ραδιοφωνική του συνέντευξη τι πρεσβεύει κατά τη γνώμη του η αναρχία -την άμεση δημοκρατία. Εξέφρασε τη συμπάθειά του για τις συλλογικότητες και τις δράσεις τύπου Βίλλα Αμαλίας, αλλά και για τον αναρχικό χώρο. Και επέμεινε -άκουσον, άκουσον- ότι ο Δεκέμβρης του 2008 ήταν εξέγερση και όχι συνωμοσία της φωτιάς και κουραφέξαλα του γλυκού νερού.

   Το αποτέλεσμα ήταν ο κακούργος πεθερός Σίμος Κεδίκογλου να τον βαφτίσει κουκουλοφόρο. Να εγκαλέσει το κόμμα του γιατί δεν τον αποκεφαλίζει. Να μας ενημερώσει ότι η άποψη περί της αναρχίας ως άμεσης δημοκρατίας είναι αντίθετη προς το σύνταγμα και τη δημοκρατική ομαλότητα -την οποία ο πεθερός και το σόι του έχουν κορώνα στο κεφάλι τους. Και να μπλέξει τον βουλευτή με καδρόνια, λοστάρια, μάσκες, που μαζί με την κουκούλα τον στέλνουν τσιφ στην αντιτρομοκρατική.

   Και λες τώρα εσύ ο αθώος πολίτης. Βρε αγόρι μου Διαμαντόπουλε, τι τα ήθελες τα πολιτικά μαθήματα αναρχίας και εξέγερσης; Τρώει ο γάιδαρος ανθότυρο; Νογάει ο Κεδίκογλου από ισπανικό εμφύλιο και Βαρκελώνη, από αναρχοσυνδικαλισμό και Σάκο, από αναρχικό κίνημα και Βαντσέτι, από ελευθεριακό σοσιαλισμό και Ντουρούτι; Ο κόσμος καίγεται κι εσύ θα μας μάθεις τις διαφορές ενός ιδεολόγου αναρχικού από έναν χρήσιμο ηλίθιο -ή απλώς χρήσιμο- κουκουλοφόρο; Έλεος!

   Πες, παιδάκι μου, ότι καταδικάζεις τον αναρχισμό και τις παραφυάδες του να μην τρομάζεις τον κόσμο. Σταμάτα να λες άγνωστες λέξεις, όπως αυτοπροσδιορίζομαι -άκου αυτοπροσδιορίζεσαι, ποιος είσαι ρε φίλε; Πες ότι καλώς μπούκαραν στη Βίλλα Αμαλίας και στη Βίλλα Κάλλας και καλώς θα μπουκάρουν σε κάθε Βίλλα που ορισμένοι θέλουν να πάψει να είναι Βίλλα. Πες πόσο σέβεσαι το δικαίωμα στην ιδιοκτησία των ιδιοκτητών και στην ανέχεια των μη ιδιοκτητών. Και, εν τέλει, χαμογέλα ρε. Τι σου ζητάνε;
 
 
πηγή: "Η ΑΥΓΗ", 12-1-2013

Τετάρτη 9 Ιανουαρίου 2013

Χρήσεις του λόγου: Εμπόλεμη Δεξιά

ere.jpgτου Δημοσθένη Παπαδάτου-Αναγνωστόπουλου

   Αυτός ο τύπος λόγου αναπτύσσεται εξ ολοκλήρου ως λόγος ιστορικός. Δεν επιχειρεί να κρίνει την ιστορία, τις καταχρήσεις και τις βιαιότητες με βάση μια ιδεατή αρχή λόγου ή νόμου· αλλά να αφυπνίσει [...] το ξεχασμένο παρελθόν με τους αληθινούς αγώνες, τις νίκες ή τις καλυμμένες ήττες, το αίμα που έχει στεγνώσει πάνω στους κώδικες. Πεδίο αναφοράς του είναι η απροσδιόριστη κίνηση της ιστορίας. Την ίδια στιγμή όμως, μπορεί και στηρίζεται σε παραδοσιακά μυθολογικά σχήματα [...] είναι ένας λόγος που θα αποτελέσει το φορέα της νοσταλγίας των αριστοκρατών που σβήνουν όσο και η φλόγα της λαϊκής αντεκδίκησης.


Μισέλ Φουκώ, Για την υπεράσπιση της κοινωνίας

   Το πρόσωπο του πρωθυπουργού, όπως παλιότερα το κεφάλι του βασιλιά, παραμένει (ακόμα και σήμερα...) ο βασικός μηχανισμός άσκησης εξουσίας στα μυαλά των ανθρώπων. Σε αντίθεση, όμως, με ό,τι συνέβαινε επί μοναρχίας ελέω θεού, στις κοινωνίες μας δεν αρχίζουν και δεν τελειώνουν όλα στο κεφάλι του πρωθυπουργού, ακόμα κι αν πρόκειται για το κεφάλι του Αντώνη Σαμαρά. Υπάρχει, παράλληλα, ένας λόγος προπαγανδιστικός και πολεμικός, με τον οποίο δίκτυα κινούμενα παράλληλα με την επίσημη εξουσία εννοούν να “περιφρουρούν” τη λαϊκότητά της, ακόμα (ή κυρίως) τις στιγμές των πιο απροσχημάτιστων αριστοκρατικών εκτρόπων της. Ένας λόγος που απευθύνεται στις καρδιές των ανθρώπων, και που σήμερα φαίνεται να ενθαρρύνει το Διαδίκτυο, ενώ παλιότερα τον ενθάρρυναν περιοδικά όπως το ΚΛΙΚ (απευθυνόμενα στο υπογάστριο των ανθρώπων) ή εφημερίδες σαν την Αυριανή - καθείς με τον τρόπο του.

   Δεδομένου ότι η ρητορική αυτή, απενοχοποιημένη και πολεμοχαρής απέναντι στους αντιπάλους της, γοητεύει από καιρό τις “σοβαρές” -πλην απαξιωμένες- εφημερίδες (εκεί, δηλαδή, όπου το scripta manent θα περίμενε κανείς να θέτει όρια), αλλά και τον επίσημο κομματικό λόγο (εκεί, δηλαδή, όπου η δέσμευση στη δημοκρατία θα περίμενε κανείς να διασώζει αποχρώσεις), ο λόγος αυτός κάθε άλλο παρά δευτερεύουσας σημασίας είναι. Ακόμα και αν ευτελίζει το δημόσιο διάλογο, ακόμα και αν πριμοδοτεί τον αυταρχισμό ως τρόπο να διαφωνούμε, δεν τείνει απλά να καθιερώσει ένα πρότυπο για την ημερήσια πολιτική σύγκρουση· κοντά σε αυτό, φαίνεται να εκλαϊκεύει και να αξιοποιεί “επιστημονικές” ή επιστημονικοφανείς απόψεις, η αξία των οποίων συγκρίνεται μόνο με το επιστημονικό έργο διαφόρων Τσεζαρε Λομπρόζο του 19ου αιώνα.

   Όταν λοιπόν ένας σύμβουλος του πρωθυπουργού αναφέρεται στην “αληθινή Κεντροδεξιά της Ιστορίας” που ξεκινάει “από Βενιζέλο και Μεταξά”, κι όταν μια ιστοσελίδα εκλαϊκευσης της πρωθυπουργικής σκέψης μνημονεύει την αντιεαμική ενότητα μετά την Κατοχή, τότε, και παρά τη συζητήσιμη σοβαρότητα των ομιλούντων, κάτι σοβαρό συμβαίνει. Μας το βεβαιώνουν, εξάλλου, η προσφυγή ενός νομομαθούς υπουργού στο ρωμαϊκό δίκαιο (“εργαλείο της αυταρχικής, διοικητικής και τελικά απόλυτης εξουσίας”, θυμίζει ο Φουκώ), η “επιστημονική” αποτίμηση της Αντίστασης ως αιτίας ναζιστικών αντιποίνων και του μετέπεια Εμφυλίου, και πιο γενικά, μια συστηματική προσπάθεια μερίδας του Τύπου, από το Βήμα και την Καθημερινή ως τη Δημοκρατία, να σφυρηλατηθεί η συνείδηση της ενότητας των νικητών του ΄46-΄49. Σαν η πολιτική να μην είναι, τελικά, παρά η συνέχιση του Εμφυλίου με άλλα μέσα.

   Από αυτή τη σκοπιά καταλαβαίνει κανείς καλύτερα το πάθος της κριτικής ενάντια στη Μεταπολίτευση. Γιατί απ΄τη σκοπιά αυτή, το πρόβλημα δεν είναι πια οι “φαύλοι” που ήρθαν στα πράγματα μετά το 1974, αλλά οι “ενάρετοι” που ήταν στα πράγματα μέχρι τότε, και που το 1974 κατέρρευσαν -έφυγαν, δηλαδή, χωρίς να ανατραπούν όπως εγκαταστάθηκαν, με ό,τι όριο συνεπαγόταν αυτό για το βάθος της αλλαγής.
 

***

   Σε πείσμα των αναλύσεων μιας ορισμένης Αριστεράς (αλλά και του ΚΚΕ σήμερα), η Μεταπολίτευση ήταν πολλά περισσότερα από συνέχεια, υπό την ευλογία του ΝΑΤΟ, του παλιού κόσμου· το μίσος ενάντια στη Μεταπολίτευση, από την άλλη, μας ζητά να δούμε το ΄74 ως καταραμένη ασυνέχεια σε σχέση με τον ενάρετο κόσμο που αναδύθηκε από τη στάχτη του Εμφυλίου - λες και το ΄74 άλλαξαν όλα.

   Ενώ λοιπόν τίποτα από τα δύο δεν συνέβη, το πρόβλημα με την σημερινή απενοχοποιημένη Δεξιά, αυτήν δηλαδή που επιχειρεί να ξαναπεί τον κόσμο, ξεκινώντας από την παλινόρθωση του ρωμαϊκού δικαίου και την αποκατάσταση του Μεταξά, και φτάνοντας ως τα “αντιστασιακά” Τάγματα και το όνειδος της Μεταπολίτευσης, είναι ότι η Δεξιά αυτή δεν δεσμεύεται από την ειρήνη που θέσπισε η Μεταπολίτευση, με πρωταγωνιστή την τότε Δεξιά· αντίθετα, και με καθυστέρηση σαράντα περίπου χρόνων, αυτοπροβάλλεται σήμερα ως αναδρομική αντιπολίτευση της προκατόχου της.

   Βλέποντας λοιπόν την πολιτική ως πόλεμο με άλλα μέσα, διαβάζοντας την Μεταπολίτευση όχι ως ανακωχή και αμοιβαίο συμβιβασμό, αλλά ως ήττα σε πόλεμο, και κατονομάζοντας την Αριστερά ως “καθεστώς”, η σημερινή Δεξιά οργανώνει την κυριαρχία της ως στρατηγική έντασης, ζητώντας να αντιστρέψει τα αποτελέσματα της ανακωχής. Με τον τρόπο αυτό, αποκόβεται από την μεταδικτατορική καραμανλική κληρονομιά της – και το κάνει προς όφελος μιας προδικτατορικής συντηρητικής παράδοσης, που έστηνε την παρακρατική ΕΚΟΦ με λεφτά του υπουργείου Προεδρίας, συνεχίζοντας τον Εμφύλιο με άλλα μέσα. Αυτός είναι ο τρόπος της να αντιμετωπίσει μια εξέλιξη πρωτοφανή στην ελληνική πολιτική ιστορία: την πρωτοκαθεδρία της Αριστεράς στον άξονα Κεντροαριστερά-Αριστερά.

   Στο σημείο αυτό, ωστόσο, αποκαλύπτεται και η αχίλλειος πτέρνα της σημερινής, απενοχοποιημένης Δεξιάς. Επιχειρώντας να αποκαταστήσει την προδικτατορική της ψυχή, προδίδεται ως κληρονόμος της παράταξης που έφτιαξε τον κόσμο μετά τον Εμφύλιο: ως κληρονόμος δηλαδή του καθεστώτος, και όχι ως Αντίσταση σε αυτό, όπως προπαγανδιστικά αυτοπροβάλλεται.

   Αν όμως ισχύουν αυτά, με δεδομένη την ιστορική εμπειρία (αλλά και με δεδομένο ότι η απενοχοποίηση της Δεξιάς γοητεύει σήμερα μια σημαντική μερίδα της Κεντροαριστεράς), προκύπτουν δύο ερωτήματα. Το πρώτο είναι αν η σημερινή αστική τάξη χρειάζεται ή/και είναι δυνατό να έχει μιαν άλλη Δεξιά, μετά και την έκθεση του προηγούμενου προσωπικού της ως αναλώσιμου. Το δεύτερο, που μου φαίνεται και σημαντικότερο, είναι με ποιον τρόπο θα προστατεύσει η Δημοκρατία τον εαυτό της απέναντι στον κρατικό ορθολογισμό αυτής της Δεξιάς και τις εξωθεσμικές διαδρομές του: χωρίς να ενδίδει στη στρατηγική της έντασης, αλλά και χωρίς να προδίδει τους ηττημένους της κρίσης, που θα έπρεπε να την ενδιαφέρουν προνομιακά.

   Περιττό ίσως να το πω, αλλά ο λαϊκότροπος αυταρχισμός της Δεξιάς, κάθε άλλο παρά ρητορικός όπως αποδεικνύεται τους τελευταίους αρκετούς μήνες, σε αυτούς κυρίως απευθύνεται: για να τους προσεταιριστεί, ελλείψει άλλου πειστικότερου μέσου, και ταυτόχρονα για να τους αποκόψει από την “ανεύθυνη Αριστερά” - το υποτιθέμενο καθεστώς από το ΄74 μέχρι σήμερα.



πηγή: rednotebook.gr