Τετάρτη 30 Ιουλίου 2014

"Διαολοκατάσταση" από το θέατρο Πήγασος - Η παράσταση

  του Φοίβου Τσικλιά

  Ολοκληρώθηκαν με μεγάλη επιτυχία οι παραστάσεις της κωμωδίας του καλοκαιριού από το θέατρο Πήγασος. Η "Διαολοκατάσταση", σε σκηνοθεσία Χάρη Αμανατίδη, γέμισε για δύο συνεχόμενα βράδια (26 και 27 Ιουλίου) το θέατρο του Πάρκου της Κατερίνης. Η παράσταση, που προκάλεσε άφθονο γέλιο στους θεατές, βασίστηκε σε κείμενα του Αρκά και του Χ. Αμανατίδη.
  
  Αμέσως μετά τον απρόσμενο θάνατό του, ο Θεόδωρος (Γιάννης Χατζηιωαννίδης) φτάνει στην αίθουσα υποδοχής του Παραδείσου. Εκεί τον υποδέχεται ο άγγελος (Δανάη Αμανατίδου), που τον καλεί να συμπληρώσει ερωτηματολόγιο για να καταταχτεί στον Παράδεισο ή στην Κόλαση. Τα πταίσματα του Θεόδωρου παραβιάζουν τα 7 θανάσιμα αμαρτήματα και τον κατατάσσουν στην Κόλαση.
  
  Εν τω μεταξύ, έχει καταφθάσει ο Διάβολος (Γιώργος Μπαλιάκας), ο οποίος απηυδισμένος από τους κολασμένους ζητά μετάθεση στον Παράδεισο. Ο άγγελος προτίθεται να τον υποβάλει σε εξετάσεις, για να ικανοποιήσει το αίτημά του.
  
  Την ίδια ώρα, μια ομάδα κολασμένων ανεβαίνει στον Παράδεισο, με στόχο να διαγωνιστούν για το θρόνο του Διαβόλου. Πρόκειται για το Δον Ζουάν (Σπύρος Αναγνώστου), τη Φαίδρα (Άννα Γκούντα), την Αντιγόνη (Σοφία Αγαθαγγελίδου), τον κόμη ντε Σαντ (Κώστας Παπουτσίδης), την Ωραία Ελένη (Τατιάνα Σιδηροπούλου) και την Ιουλιέττα (Πωλίνα Γώγου), καρικατούρες όλοι χαρακτήρων και συμπεριφορών του σήμερα. Η ομάδα, που καθοδηγείται από το Ζ. Φρόυντ (Χάρης Αμανατίδης), αποφασίζει να διαγωνιστεί στον έρωτα.
  
  Μετά από μια σειρά κωμικών επεισοδίων, αποφασίζουν να καταργήσουν το θρόνο και την εξουσία του Διαβόλου. Οι κολασμένοι ανακαλύπτουν την αξία του έρωτα (μέσω "hardcore" καταστάσεων), ο τεχνοκράτης κ.Θεόδωρος τον καλλιτέχνη μέσα του και ο Διάβολος την ευτυχία χωρίς ευθύνες και εξουσία.  Ο άγγελος μένει μόνος, ανίκανος να αποκαταστήσει την τάξη των πραγμάτων. 

  Σε όλη την έκταση της παράστασης είναι πρόδηλες οι νύξεις για την υποκρισία της θρησκείας και τη χρησιμοποίησή της από τους ανθρώπους, όπως φυσικά και για την πολιτική κατάσταση της χώρας. Χαρακτηριστικά παραδείγματα το "σέξυ (success) story" του κ.Θεόδωρου και η αναζήτηση του πλησίον ("Η γυμνάστρια στην απέναντι πολυκατοικία είναι πλησίον; Αφού μας χωρίζει και ο δρόμος και το παρκάκι...").
  
  Ήταν, κατά γενική ομολογία, μια επιτυχημένη παράσταση. Οι ερμηνείες ήταν πολύ καλές και προκαλούσαν αβίαστο γέλιο. Το κείμενο, με το γρήγορο ρυθμό και τις έξυπνες ατάκες του, κάλυψε τις επιμέρους αδυναμίες συγκεκριμένων ηθοποιών, οι οποίες δεν επισκίαζαν τη συνολική εικόνα. Ακόμη και αν κάποιες ατάκες "διέφυγαν" ή κάποιες ερμηνείες δεν αποτύπωναν επαρκώς τις καρικατούρες που υποδυόνταν. Παρακολουθώντας όμως για χρόνια τον Πήγασο, παρατηρεί κανείς ότι όλοι οι ηθοποιοί (ακόμη και οι "νεώτεροι") ακολουθούν μια πορεία συνεχούς βελτίωσης των επιδόσεών τους στο σανίδι. Η "Διαολοκατάσταση" αποτέλεσε ένα ακόμη βήμα σ' αυτήν την πορεία.



  Μ' αυτόν τον τρόπο ολοκληρώθηκε η δραστηριότητα του θεάτρου "Πήγασος" για το καλοκαίρι του 2014. Από το Σεπτέμβριο, το θέατρο μετακομίζει στη νέα του στέγη, Αγ. Αικατερίνης 16. Σε ένα μεγαλύτερο και πιο λειτουργικό χώρο, υπόσχεται να συνεχίσει αδιάκοπα την -υψηλής ποιοτικής στάθμης- δημιουργική του δράση. Αναμένομεν...!

 

Τετάρτη 23 Ιουλίου 2014

Τι φαγητό είναι το ΚΚΕ ;

  Είναι γνωστή η έκφραση του ΚΚΕ "όχι σε όλα". Όχι στην ΕΕ, όχι στη ΝΔ, όχι στο ΣΥΡΙΖΑ και γενικά όχι. Η άρνηση των πάντων επεκτείνεται, φτάνοντας πλέον και στη μαγειρική! Σε άρθρο της στο "Ριζοσπάστη" (6-7-2014) η Λιάνα Κανέλλη κατηγορεί το μπουγατσάν ως "εξαθλίωση της ευρύτερης έννοιας της παιδείας".
  
  Το εξαιρετικό αυτό γλύκισμα από τη Θεσσαλονίκη αποτελείται από κρουασάν σφολιάτας με γέμιση κρέμα μπουγάτσας. Η κ. βουλευτής φορτώνει σ' αυτήν την "πολιτισμική αλλοτρίωση" πολλά πολιτικά δεινά, από την εκμετάλλευση μαθητευόμενων σεφ στα 5μηνα μέχρι το επισιτιστικό πρόβλημα των μεταναστών.
  
  Από το εν λόγω κείμενο δε λείπει φυσικά ο ΣΥΡΙΖΑ, το "πολιτικό μπουγατσάν": "Απ' έξω Ευρώπη, κι από μέσα κρέμα της αριστερής γιαγιάς από τας Σέρρας". Η αξιωματική αντιπολίτευση θα χορηγεί το μπουγατσάν σε ΜΚΟ, ως απάντηση στην ανθρωπιστική κρίση. Οπορτουνιστές και συστημικοί, αυτά τα συνηθίσαμε. Πρώτη φορά όμως μας αποκαλούν μπουγατσάν και Αντουαννέτες.
  

  Απορώ με την ηγεσία του ΚΚΕ. Θεωρούν ότι η συμμαχία με τον εαυτό τους και η εμμονή στις "καθαρές γραμμές" βγάζει κάπου; Ή ότι η -ακόμη μεγαλύτερη- απομόνωση έχει οφέλη για το χώρο τους και (πάνω απ' όλα) για την κοινωνία;
  

  Είναι απροσδιόριστο το τι φαγητό πιστεύει η ηγεσία του ΚΚΕ ότι είναι το κόμμα τους. Λόγω παλαιότητας θα μπορούσαν να είναι ροκφόρ, το οποίο όμως είναι ξενόφερτο και ευρωπαϊκό (εδώ φτύνουμε τον κόρφο μας). Θα προτιμούσαν ίσως μια γραβιέρα ωρίμανσης, ελληνικότατη, γευστικότατη, σκληρή (στη γραμμή) και καθιερωμένη στο τραπέζι και στο πολιτικό μας σύστημα.
  

  Τα "εθνικά πιάτα" δε θα μπορούσαν να εκπροσωπήσουν εύκολα τον Περισσό. Το παστίτσιο ή ο μουσακάς δεν έχουν την απαραίτητη ομοιογένεια. Πολλά υλικά, που δεν ακολουθούν μια συγκεκριμένη ιεραρχία και εκπέμπουν πολλαπλά (πολιτικά και γευστικά) μηνύματα.
  

  Το σουβλάκι θα ήταν μια καλή περίπτωση: λιτό πιάτο, με την κατάλληλη ταξική κατανάλωση (εργάτες, αγρότες, φοιτητές). Χωρίς αλοιφές και σως, που αποτελούν μικροαστικά κατάλοιπα. Σκέτο, με πατάτες και αλατορίγανη. Διότι η καθαρή γραμμή, σύντροφοι, δε χρειάζεται σως μουστάρδας για να γλιστράει...

πηγή: "ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ της Πιερίας", #32

Πέμπτη 17 Ιουλίου 2014

Δέκα σημεία κυβερνητικής... σχιζοφρένειας

  Η κυβέρνηση λειτουργεί κάτω υπό το καθεστώς αντιφάσεων σε τέτοιο βαθμό που θα μπορούσε να διαγνωστεί από ειδικούς ακόμα και σχιζοφρένεια…
  
  •   Την ώρα που η κυβέρνηση πουλάει την «Μικρή ΔΕΗ», όπως ισχυρίζεται για να σώσει την ΔΕΗ, την ίδια ώρα της χρωστάει η ίδια 500.000 ευρώ.
  •   Την ώρα που η κυβέρνηση αποπέμπει υπόδικους δημοσίους υπαλλήλους, την ίδια ώρα ο υπουργός Δικαιοσύνης δίνει χάρη σε κατάδικους για να μπορέσουν να μπουν στο Δημόσιο.
  •   Την ώρα που το ίδιο το Δημόσιο δεν επιστρέφει φόρους και ΦΠΑ που χρωστάει σε πολίτες, απαιτεί οφειλές προς το Δημόσιο, που έχουν προκληθεί από αυτή την τακτική...
  •   Η κυβέρνηση αρνείται να συμμορφωθεί σε δικαστικές αποφάσεις και δεν επαναπροσλαμβάνει 550 απολυμένες καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών και την ίδια ώρα ο πρωθυπουργός εξαγγέλλει διετές πρόγραμμα απασχόλησης για 440.000 νέες θέσεις εργασίες εκ των οποίων οι 90.000 αφορούν το Δημόσιο.
  •   Την ώρα που η κυβέρνηση εξαγγέλλει την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, την ίδια ώρα δεν ελέγχει τη λίστα Λαγκάρντ και τις άλλες λίστες με τους μεγαλοκαταθέτες, που διατηρούν τραπεζικούς λογαριασμούς στο εξωτερικό και φοροδιαφεύγουν.
  •   Πρόσθετα, η κυβέρνηση εξαγγέλλει «πόλεμο» κατά της φοροδιαφυγής, την ίδια ώρα που με νόμο απαλλάσσει τους καταχραστές του Δημοσίου.
  •   Την ώρα που η κυβέρνηση εξαγγέλλει φοροελαφρύνσεις, την ίδια ώρα εξαπολύει φοροκαταιγίδα και ειδικά στραμμένη προς το ακίνητο…
  •   Την ώρα που η κυβέρνηση κάνει λόγο για μέτρα που θα λάβει για να ανακουφίσει τον φορολογούμενο πολίτη, την ίδια ώρα ετοιμάζεται να του σερβίρει νέο μνημόνιο, με το «καρότο» της επιμήκυνσης της αποπληρωμής του χρέους.
  •   Την ώρα που (πολυπαιγμένο πια το έργο) η κυβέρνηση προσποιείται τον σκληρό διαπραγματευτή με την Τρόικα, την ίδια ώρα κατ’ εντολή της περνάει μέσα από τα θερινά τμήματα της Βουλής το άνευ ορίων ξεπούλημα των αιγιαλών, των δασών, των βουνών και των λαγκαδιών της χώρας ολόκληρης…
  •   Την ώρα που η κυβέρνηση μιλάει για σωτηρία στο ζήτημα των «κόκκινων δανείων», την ίδια ώρα ετοιμάζει απελευθέρωση πλειστηριασμών πάλι καθ’ υπόδειξη των δανειστών και στέλνει (πέρα από κάθε σπιθαμή γης, νερού και αέρα της χώρας) ακόμα και το τελευταίο κομμάτι κεραμιδιού του μέσου Έλληνα, κατ’ ευθείαν στο «πορτοφόλι» των δανειστών.
 
πηγή: www.koutipandoras.gr
 

Δευτέρα 14 Ιουλίου 2014

Τι Κουραδάς, τι "Ποτάμι"

  Ένα πρωινό του Μάρτη μας προέκυψε το "Ποτάμι". Με πρωταγωνιστή το δημοσιογράφο Σ. Θεοδωράκη, ο νέος αυτός σχηματισμός έκανε πάταγο λίγο πριν τις ευρωεκλογές. Όλα τα ΜΜΕ έπεσαν πάνω του. Κάλυπταν μανιωδώς τις ομιλίες Θεοδωράκη, τις δηλώσεις στήριξης επωνύμων και μετρούσαν καθημερινά τα like και τα tweet για το νέο "κόμμα". Το "Ποτάμι" προβλήθηκε προεκλογικά και προωθήθηκε όσο κανένα πρωτοεμφανιζόμενο και εξωκοινοβουλευτικό κόμμα.
  
  Κατάφερε να αποσπάσει ένα 6%, χαμηλότερο των δημοσκοπήσεων που του έδιναν 11-13%, εκλέγοντας 2 ευρωβουλευτές. Το ποσοστό είναι μεγάλο, αν αναλογιστεί κανείς το πώς έδρασε το "Ποτάμι" μέχρι τις εκλογές. Προέβαλε μόνο την ανεξαρτησία και τα "νέα και άφθαρτα πρόσωπα" του ψηφοδελτίου του. Με ένα θολό (έως ανύπαρκτο) προγραμματικό λόγο, τοποθετήθηκε βολικότατα εκτός πολιτικής. Την τακτική αυτή συνέχισε στο συνέδριό του.
  
  Σε ανοιχτό χωρό, σαν αποφοίτηση Κολλεγίου, το "Ποτάμι" αποφάσισε για το μέλλον του. Εξέλεξε -και τυπικά- το Σ. Θεοδωράκη επικεφαλής (όχι πρόεδρο) δι' ανατάσεως της χειρός. Το "συνέδριο" κατέληξε σε συμπεράσματα (όχι πολιτική απόφαση). Στη διαδικασία συμμετείχαν οι εθελοντές (όχι μέλη) του "Ποταμιού". Ενδιαφέρον στοιχείο στο καταστατικό το ότι προβλέπεται η δημιουργία "Ομάδων Πολιτικής: για τη διαμόρφωση και αξιολόγηση πολιτικών θέσεων" από εθελοντές που "έχουν σχετική γνώση και εμπειρία". Προϋπηρεσία στην πολιτική δηλαδή...
  
  Το μέλλον του "Ποταμιού" προδιαγράφεται ενδιαφέρον. Εθελοντικές δράσεις τύπου ΟΝΝΕΔ (συλλογή τροφίμων στις γιορτές, καθαρισμός ακτών το καλοκαίρι κλπ) και πληκτικά σουαρέ τσαγιού τύπου Κεντροαριστεράς (σαν ομιλίες του Κουβέλη στη Λέσχη Γεροντοκόρων Ψυχικού). Κι όλα αυτά με χαλαρή μουσική και σκηνοθετικά πλάνα του Θεοδωράκη. 
  
  Γι' αυτό το "Ποτάμι" είναι σαν τον Κουραδά. Το λες ποτάμι, αλλά δεν το βλέπεις κιόλας. Όλοι ξέρουμε πού είναι, αλλά δεν μπορούμε να δώσουμε λεπτομέρειες για το πώς είναι. Κάποιοι (λίγοι) θέλουν να ξαναβγεί στην επιφάνεια, σε εμάς τους υπόλοιπους φαίνεται γελοίο. Κι ακόμη κι αν το λένε Μοσχοπόταμο, όλοι Κουραδά καταλαβαίνουμε.
  
  Έτσι και το μόρφωμα του Σ. Θεοδωράκη. Ακόμη κι αν το λέει "Ποτάμι", όλοι "σανίδα σωτηρίας της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ" καταλαβαίνουμε...
 
 
Σημ. (για τους μη Κατερινιώτες): Ο Κουραδάς ήταν ρέμα στα όρια της πόλης της Κατερίνης, το οποίο λόγω της "καθαριότητάς" του έλαβε και το ανάλογο όνομα. Το ρέμα υπογειοποιήθηκε, με την κοίτη του να αποτελεί τη σημερινή οδό 19ης Μαΐου. 
  Ο Δήμαρχος της πόλης σχεδιάζει να επαναφέρει τον Κουραδά στην επιφάνεια με το (σικάτο) όνομα Μοσχοπόταμος, για να δημιουργήσει ένα "γραμμικό βιοκλιματικό αστικό πάρκο"...

πηγή: "ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ της Πιερίας", τεύχος 30

Παρασκευή 4 Ιουλίου 2014

Δ. Μαρωνίτης: Η «οδύσσεια» της μετάφρασης του Ομήρου


Συνέντευξη στη Χρυσή Κοσμάτου

  Κάθε εμφάνιση του διακεκριμένου Ομηριστή Δημήτρη Μαρωνίτη είναι ένα γεγονός στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό. Το ίδιο συνέβη πριν από μέρες και στην εμφάνιση του ακάματου αυτού μεταφραστή αρχαίων κειμένων στη Δημοτική Βιβλιοθήκη της Πάτρας, όπου μίλησε για την "Ιλιάδα", μαγεύοντας με την ανάλυσή του για πολλοστή φορά το πυκνό ακροατήριο απλών και επώνυμων Πατρινών πολιτών αλλά και συγγραφέων. Αφορμή στάθηκε το έργο "Ιλιάδα" του Ομήρου που ανέβασε ο Στάθης Λιβαθηνός, στηριζόμενος στη μετάφραση του κ. Μαρωνίτη. Η χημεία της συνεργασίας είχε θετικά αποτελέσματα μάλιστα, αν κρίνουμε από το μπιζάρισμα στο τέλος της παράστασης, (Ρωμαϊκό Ωδείο), την οποία πρώτιστα "έκλεψε" ο γνωστός Πανεπιστημιακός δάσκαλος. "Τελείωσε ο Μαρωνίτης είναι μοναδικός στις μεταφράσεις του στα αρχαία ελληνικά κείμενα. Είναι μεγάλο όφελος να βλέπεις αυτό τον εργάτη του λόγου στα 85 του χρόνια να συμπάσχει με τους ηθοποιούς και να συγκινείται που βρίσκεται στο αρχαίο μνημείο", τόνισε για το TVXS o Πατρινός ιστορικός Βασ. Λάζαρης. 

  Χαρά και τιμή η παρουσία σας κάθε φορά που είστε μαζί μας κ. Μαρωνίτη...
  Η δική μου τιμή και συγκίνηση είναι ίδια και μεγαλύτερη χωρίς αμφιβολία. Η Πάτρα είναι μία πόλη που μού άρεσε από την πρώτη φορά που ήρθα, από τα μέσα της δεκαετίας του 1950. Τότε που επισκέφθηκα για πρώτη φορά, με ξεναγό τον Πανεπιστημιακό δάσκαλο και νεο-ελληνιστή Λίνο Πολίτη, που με αγαπούσε και τον αγαπούσα από τα φοιτητικά μου χρόνια στο Πανεπιστήμιο - στη γενέτειρά μου την Θεσσαλονίκη. Νομίζω ότι ήταν μισοΠατρινός ο Πολίτης και όταν κατεβήκαμε για πρώτη φορά με είχε από κοντά και με περιήγαγε στα αξιοθέατα των Πατρών. Τότε εντύπωση ιδιαίτερη μού είχε κάνει το Αρχαιολογικό Μουσείο το παλιό, το οποίο ήταν καταπληκτικό και είχε πολύ ωραία και σπάνια ευρήματα.

  Από τα μέσα της δεκαετίας του 1950 και μετά έχετε βρεθεί πολλές φορές στην πόλη του Πατρέα και πριν από λίγο καιρό βρεθήκατε στο βιβλιοπωλείο "Πολύεδρο", όπου έγινε αφιέρωμα για την προσφορά σας στα Γράμματα.
  Ναι, ωστόσο ο δεύτερος κομβικός μου σταθμός στην Πάτρα ήταν το 1989, όταν με κάλεσε ο τότε καλλιτεχνικός διευθυντής του Διεθνούς Φεστιβάλ Πάτρας - ο Θάνος Μικρούτσικος, ο οποίος επέμεινε να ετοιμάσω μία ραψωδία της "Οδύσσειας" για να την παρουσιάσουμε υπό μορφήν ανάγνωσης - του Θεατρικού Αναλογίου - στο θέατρο του Κάστρου. Τότε είχα εκφράσει επιφυλάξεις για την δυσκολία του εγχειρήματος στο Θάνο, ο ίδιος όμως τελικά  μού τις έκαμψε και παρουσιάσαμε την Ε΄Ραψωδία της ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ, χάρη στην συμβολή της γνωστής ηθοποιού Μάγιας Λυμπεροπούλου με την οποία κάναμε ένα καταπληκτικό ντουέτο.

  Η παράσταση τότε έκανε μεγάλη επιτυχία και μαγνητοσκοπήθηκε από την ΕΡΤ.
  Όντως η επιτυχία ήταν μεγάλη όπως και το όλο μεταφραστικό έργο για την "ΟΔΥΣΣΕΙΑ", που κράτησε γύρω στα έντεκα (11) χρόνια και ολοκληρώθηκε το 2001. Η δεύτερη περιπέτεια ήταν η μετάφραση του έργου του Ομήρου "ΙΛΙΑΔΑ", για την οποία μπορούμε να μιλήσουμε αργότερα.
  Θέλω να επισημάνω ότι σε όλο το χρονικό διάστημα, που ο Θάνος Μικρούτσικος ήταν υπουργός Πολιτισμού η συμπαράσταση που είχα ήταν έμπρακτα τόσο βοηθητική και παρακινητική στο μεταφραστικό μου έργο. Είναι γνωστό ότι οι μεταφράσεις των έργων "Οδυσσεια" και "Ιλιάδα" δεν είναι μία απλή υπόθεση. ΄Επειτα ο Μικρούτσικος άλλαξε τον πολιτιστικό χάρτη της γενέτειράς του της Πάτρας το 1986, με την δημιουργία του Διεθνούς Φεστιβάλ, όπως καλά γνωρίζετε.

  Με το Θέατρο Τέχνης και τον Γιώργο  Λαζάνη συνεργαστήκατε στις αρχές του 2000 και τότε έμαθα ότι ξανασυναντηθήκατε με τον Θάνο Μικρούτσικο;
  Όταν ο Λαζάνης ήθελε - αρχές της δεκαετίας του 2000 - μία μετάφραση του έργου του Σοφοκλή "Οιδίπους επί Κολωνώ",  είχε  την αρχική σκέψη να γράψει την μουσική της παράστασης ο Θάνος Μικρούτσικος. Ωστόσο η συνεργασία αυτή ματαιώθηκε, δε γνωρίζω όμως για ποιούς λόγους.

  Έχετε αναφέρει ότι οι μεταφράσεις είναι κομμάτι της ζωής σας καθώς επίσης και ότι η μεγάλη σας αγάπη ήταν η προσέγγιση του έργου του Ηροδότου, σε συνέντευξή σας εδώ και χρόνια.
  Η αλήθεια είναι ότι ο καημός μου γενικότερα είναι μεγάλος, αρχίζοντας από τον Ηρόδοτο. Μάλιστα πιστεύω ότι ο τρόπος με τον οποίο έχω μεταφράσει το έργο του Ηροδότου ήταν ιδιαίτερος και έχει αποσπάσει βραβεία στο εξωτερικό. Υπάρχει το έργο αυτό στις εκδόσεις ΄Αγρα.

  Νομίζω ότι οι επόμενες γενεές θα σας αποκαλούν έναν από τους πιο γνωστούς Ομηριστές που αναγέννησαν τα΄Επη "Οδύσσεια" και "Ιλιάδα". Αυτό σχολιαζόταν άλλωστε στη Δημοτική ΒΙβλιοθήκη, όπου δώσατε διάλεξη, ειδικότερα δε σχολιάστηκε από τον Πατρινό ιστορικό Β. Λάζαρη.
  Μάλλον. Πρέπει πάντως να ξέρετε ότι και στη μετάφραση των Ομηρικών Επών έπαιξε σημαντικό ρόλο ο Λίνος ο Πολίτης, ο οποίος μού έλεγε ότι δεν τον θέλγουν οι μεταφράσεις του Καζαντζάκη και του Κακριδή πάρα πολύ. Κοινώς δεν του άρεσαν γενικότερα οι παραδοσιακές μεταφράσεις των Ομηρικών Επών. Το ζητούμενο ήταν οι νεωτερικές μεταφράσεις, όσο ήταν πρέπον, να εναρμονιστούν με τον σύγχρονο κώδικα τον ποιητικό και όχι τον αναδρομικό, τον αρχαϊζοντα. Το πείραμα τότε για μένα ήταν αρκετά δύσκολο.

  Τελικά επιλέξατε τον ελεύθερο στίχο;
  Όντως, επέλεξα τον ελεύθερο στιχο. Επίσης είπα "όχι" στην ψευδο-μουσική απόδοση του κειμένου, στοχεύοντας σε μία απόδοση που ανασύρεται μέσα από τον αρχαίο λόγο και την ανάσα του, την εισπνοή και εκπνοή του. Προσπάθησα να εισαγάγω επίσης μία πιο μοντέρνα σύνταξη και λεξιλόγιο.

  Τα Ομηρικά Έπη έχετε χαρακτηρίσει έργα προδρομικά. Γιατί;
  Ναι τόσο η "Οδύσσεια" όσο και η "Ιλιάδα" είναι έργα προδρομικού και όχι παραδοσιακού χαρακτήρα, το επανατονίζω. Εδώ τίθεται και το θέμα της Αρχαίας Λογοτεχνίας, η οποία αντιμετωπίστηκε και ως Δράμα και ως ΄Επος ακόμα και ως Λυρική Ποίηση, σε ένα μοντέλο παραδοσιακό περισσότερο και όχι μοντέρνο. Πιστεύω ότι το στοίχημά μου πέτυχε ειδικά στην "Οδύσσεια".  Η αποδοχή ήταν μεγάλη. Τα πράγματα δυσκόλεψαν όταν πέρασα στην "Ιλιάδα" από το 2001 και μετά.

  Γιατί δυσκόλεψαν και ποιές οι διαφορές ανάμεσα στα δύο΄Επη;
  Είναι δύο διαφορετικές μεταφράσεις. Αυτό προσπάθησα να φανεί στα κείμενα και τελικά δικαιώθηκα. Πρέπει να σημειώσω ότι από το 2001 επί εξήμιση - επτά (6,5-7) χρόνια για την "Ιλιάδα" δεν εργαζόμουν μόνο την ημέρα αλλά και την νύχτα για να μην πώ ότι και μες στον ύπνο μου το μυαλό δούλευε και έλυνε προβλήματα για την μετάφραση του κειμένου. Αισθάνομαι ότι ολοκληρώθηκε κάτι σωστό.

  Μιλήστε μας και το έργο του Σοφοκλή "ΑΙΑΣ", στο οποίο παρεπιπτόντως αναφερθήκατε στη Δημοτ. Βιβλιοθήκη.
  Είναι μία από τις καλύτερες μεταφράσεις που έχω κάνει  (εκτός των Ομηρικών Επών). Το έργο εκδόθηκε από το Μορφωτικό ΄Ιδρυμα της Εθνικής Τραπέζης. Πάντως τώρα με παρότρυνση φίλων και γνωστών από το Βερολίνο καταπιάνομαι με την "Αντιγόνη". Το έργο αυτό του Σοφοκλή πάντα με εξιτάριζε, από τον καιρό που ήμουν μαθητής.

  Πού εστιάζετε, σε σχέση με αυτή την τραγωδία στον θρησκευτικό και πολιτικό κώδικα, όπως διδασκόμαστε;
  Είμαι στα μισά της μετάφρασης του κειμένου το οποίο "βασανίζω" απερίγραπτα. Πέρα από τον θρησκευτικό και πολιτικό κώδικα, εστιάζω στο νόημα της τραγωδίας αυτής, που για μένα προσωπικά καταλήγω ότι βρίσκεται στον αγώνα της ηρωϊδας, που αφού πέρασε τα πάνδεινα από τα πάθη των Λαβδακιδών, φθάνει σε ένα σημείο που επιθυμεί να κατοχυρώσει την ερημιά της απέναντι σε εχθρούς και φίλους. Πρώτα σπρώχνει μακρυά την Ισμήνη και αργότερα τον Κρέοντα και τον Αίμονα. Παράλληλα παρασύρει και την μητέρα του Αίμονα την Ευρυδίκη. Θέλει πάσει θυσία να μην κάνει κανένα σκόντο στη βαθύτατη μοναξιά της, πριν από το τέλος της.

  Να καταλήξουμε με την "Ιλιάδα". Είστε ικανοποιημένος από την συνεργασία σας με τον κ. Λιβαθηνό;
  Απολύτως. Η σκηνοθεσία πέτυχε εξαιρετικά αλλά και τα παιδιά - οι ηθοποιοί μπήκαν απολύτως μέσα στο σύστημα λόγου (μεταφραστικού και ποιητικού).  Οι πρόβες ξεκίνησαν από το 2012 για σκεφθείτε τί κόπος! Η μετάφρασή μου στην "Ιλιάδα" είναι ένα πάρα πολύ ενδιαφέρον μείγμα λόγου, νομίζω.
   Το λέω ευθαρσώς, νιώθω ευγνωμοσύνη στο Λιβαθηνό για την δουλειά που έκανε, για την ανάδειξη του κειμένου αλλά  και απέραντη ευγνωμοσύνη στους ηθοποιούς νεώτερους και ωριμότερους.


πηγή: tvxs.gr