Το θέμα είναι πλέον γνωστό. Ο πρόεδρος του Τμήματος Φιλολογίας του ΑΠΘ και μέχρι πρότινος Αντιπρύτανης του ιδρύματος καθηγητής Ιωάννης Τζιφόπουλος προέβη σε δήλωση περί αναγκαιότητας φασιστικοποίησης όσων κατέχουν θέσεις εξουσίας, προκειμένου να εφαρμοστούν οι νόμοι και να μπει σε τάξη η χώρα. Το θέμα και το ανάλογο βίντεο δημοσιοποιήθηκε μετά τη χθεσινή Γενική Συνέλευση του συλλόγου φοιτητών Φιλολογίας, λαμβάνοντας αμέσως μεγάλες διαστάσεις. Η κατακραυγή εξώθησε σήμερα το μεσημέρι τον κ. Τζιφόπουλο σε παραίτηση από τη θέση του Αντιπρύτανη Ακαδημαϊκών Υποθέσεων του ΑΠΘ.Ως φοιτητής του Τμήματος Φιλολογίας, ενεργό μέλος του φοιτητικού συλλόγου και έχοντας ψηφίσει την καταγγελία στον κ. Τζιφόπουλο, θα ήθελα να καταθέσω κάποιες σκόρπιες σκέψεις για το ζήτημα. Όχι τόσο ως απάντηση σε αναρτήσεις και δημοσιεύματα, όσο ως συμβολή στο διάλογο που ξεκινά γύρω από το θέμα.
1) Τέτοιου είδους δηλώσεις δεν "ξεφεύγουν", δεν είναι "άστοχες", ούτε "παρεξηγήσιμες". Η θέση του Αντιπρύτανη είναι και πολιτική, συνεπώς κάθε λέξη του είναι μετρημένη. Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για ένα Φιλόλογο, και μάλιστα καθηγητή. Η πολιτικότατη φόρτιση της λέξης "φασισμός" και όλων των παραγώγων της είναι προφανής, και στις μέρες μας -δυστυχώς- επίκαιρη, ενώ δεν επιδέχεται παρεξηγήσεων.
Ακόμη όμως κι αν δεχτούμε το -αφελές- επιχείρημα του γλωσσικού ατοπήματος, η ουσία της δήλωσης δεν αλλάζει. Αν αντικατασταθεί η "φασιστοποίηση" από την "αυταρχικοποίηση" λ.χ., το νόημα παραμένει: ο κ. Τζιφόπουλος προκρίνει μια στροφή προς τον ολοκληρωτισμό. Η λογική της (μεταφορικής ή κυριολεκτικής) σφαλιάρας στον ανυπάκουο είναι καθαρός ολοκληρωτισμός, καθαρή αυταρχική πολιτική επιλογή.
Αναρωτιέμαι εάν όσοι υποστηρίζουν εδώ το "ατόπημα", μιλούν για "συνωστισμό στην προκυμαία της Σμύρνης" το 1922, ή για "επανάσταση" το 1967. Ατοπήματα λοιπόν, ή δηλώσεις πολιτικής θέσης...;
2) Μπορεί κάποιος που αναλαμβάνει υψηλή θεσμική θέση σε Πανεπιστήμιο, να μιλά για φασιστοποίηση; Χωρούν αυτές οι λογικές σε ένα χώρο που -είναι προορισμένος να- αποτελεί το προπύργιο της δημοκρατίας και της κριτικής σκέψης;
Εάν ρωτήσουμε το Λοβέρδο, τον Αρβανιτόπουλου ή τη Διαμαντοπούλου, μάλλον χωρούν. "Παιδί" τον νόμων τους είναι ο Τζιφόπουλος, ο οποίος τους υπερασπίστηκε από όποιο πόστο κι αν βρέθηκε. Ο Φορτσάκης θα βρήκε σίγουρα έναν καλό σύμμαχο στο πρόσωπό του, ενώ ο Μήτκας είχε βρει έναν άξιο και προφανώς ομοϊδεάτη συνεργάτη. Δυστυχώς τον έχασε.
3) Δε χωρίζει άβυσσος τις δηλώσεις Τζιφόπουλου από την πρακτική του όλα αυτά τα χρόνια. Αποχωρήσεις από συνεδριάσεις Τμήματος καθηγητών μόλις εισέρχονταν οι φοιτητές, καταπάτηση (κυριολεκτικά, με το παπούτσι) των αποφάσεων του φοιτητικού συλλόγου, στελέχωση της Πρυτανείας των μπράβων και των λουκέτων.
Χωρίς να μπαίνω σε λεπτομέρειες, γίνεται νομίζω φανερό ότι η "φασιστοποίηση" είχε -ως ένα βαθμό- προβαριστεί στο τμήμα μας.
4) Επειδή έγινε και για αυτό πολύς λόγος. Ο Ι. Τζιφόπουλος είναι ένας λαμπρός επιστήμονας, με πλούσιο έργο σε πολλούς τομείς. Ο τρόπος που διδάσκει -προσωπικά- μου αρέσει, και είναι πραγματικά αποδοτικός.
Όμως αυτά ουδεμία σχέση έχουν με τις δηλώσεις και τις πολιτικές απόψεις του. Δεν κατακρίνεται ο κ. Τζιφόπουλος ως κακός φιλόλογος, κατακρίνεται ως υποστηρικτής του ολοκληρωτισμού και της φασιστοποίησης της εξουσίας. Δεν κατακρίνεται το επιστημονικό σκεπτικό των βιβλίων του, καταδικάζεται η λογική που -όπως αποδείχθηκε- ήθελε να εφαρμόσει από θέσεις ευθύνης.
Ο κ. Τζιφόπουλος παραιτήθηκε από τη θέση του Αντιπρύτανη, και πολύ καλά έκανε. Αντιλήφθηκε ίσως ότι, όσο κι αν κάποιοι προσπαθούν, η λογική της σφαλιάρας δε θα ριζώσει στο ελληνικό Πανεπιστήμιο. Η λογική του βούρδουλα, του αυταρχισμού και της φασιστοποίησης δεν αρμόζει σε ένα πνευματικό ίδρυμα, που στοχεύει στην προαγωγή της δημοκρατίας.
Απέναντι στη λογική και στις πρακτικές τους, θα επιβάλουμε τον ειλικρινή πολιτικό διάλογο φοιτητών-διοίκησης. Όσο κι αν τους ενοχλεί, όσο κι αν το σιχαίνονται, όσο κι αν κλειδώνονται στα θερινά ανάκτορα της Θέρμης για να το αποφύγουν, θα τον υποστούν. Η λογική της σφαλιάρας στους ανυπάκουους δεν παραιτείται, ανατρέπεται...!
Φοίβος Τσικλιάς
