Αυτό κι αν είναι για πολλούς περίεργο, ακατανόητο και άρα ύποπτο: Εκεί που συζητούσαν οι εγκέφαλοι της συγκυβέρνησης αν και πότε θα τους συμφέρει να στριμώξουν τον ΣΥΡΙΖΑ με κάποιο σύστημα απλής -δηλαδή δήθεν απλής- αναλογικής, βγήκε αυτός με ένα μπαμ και κάτω: Πρόταση για έντιμη, απλή, απλούστατη, άδολη, άκρως δημοκρατική αναλογική. Και επικράτησε ταραχή στα επιτελεία και τρικυμία στα κρανία των πονηρών σοφών, οι οποίοι σχεδίαζαν επί χάρτου τη φοβερή τακτική τους κίνηση.
Άλλος τώρα λέει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλει το μπόνους των πενήντα εδρών για να μην υποχρεωθεί να κυβερνήσει! Άλλος ότι θέλει να διαλύσει το πολιτικό σκηνικό και τη χώρα! Άλλος ότι θέλει να αφοπλίσει τη ΔΗΜ.ΑΡ.! Και άλλος ότι κάνει μια πονηρή κίνηση για να εξουδετερώσει τα σχέδια αλλαγής του εκλογικού νόμου, που επεξεργάζονται οι Καλοί Σαμαρείτες του Μνημονίου. Οι οποίοι αναζητούν οδό διαφυγής από το κακό που επέρχεται ταχύτατα - ο ΣΥΡΙΖΑ πρώτο κόμμα.
Αυτά παθαίνει, μάτια μου, όποιος πολύ αγαπάει την εξουσία - και της πετάει τα μάτια έξω σε κάθε ευκαιρία. Το μυαλό του δουλεύει με τρόπο που τον καθορίζουν δύο πράγματα: Ο πολιτικαντισμός και η πονηριά, από τη μια. Και η έλλειψη ήθους, από την άλλη. Η εκδοχή να πιστεύουν όντως οι βλαμμένοι αριστεροί ότι πρέπει να εναρμονίζεται η κοινοβουλευτική δύναμη των κομμάτων με την ψήφο των πολιτών δεν περνάει από το μυαλό τους. Όπως δεν περνάει από το μυαλό τους η εκδοχή να πιστεύουν οι ίδιοι βλαμμένοι ότι όσο περισσότερη δημοκρατία, όσο μεγαλύτερη αρμονία μεταξύ Βουλής και κοινωνίας, τόσο το καλύτερο για την Αριστερά, για τις δυνάμεις της προόδου, για όσους αντιστέκονται στις όποιες συντηρητικές πολιτικές.
Γιατί συμφέρει στη χώρα, στη δημοκρατία και στην Αριστερά η απλή αναλογική έχει εξηγηθεί χρόνια και χρόνια. Σήμερα όμως υπάρχει ένας λόγος παραπάνω. Η σκληρή και δύσκολη μάχη κατά του καθεστώτος των δανειστών και των Μνημονίων απαιτεί καθαρά μέτωπα. Και θα δοθεί πρώτα απ’ όλα από την κοινωνία και στην κοινωνία. Η κοινοβουλευτική πλειοψηφία είναι συνεπώς ανάγκη να αντιστοιχείται με την κοινωνική πλειοψηφία - τελεία και παύλα. Τα μπόνους είναι για τα καλά παιδιά της πολιτικής - όχι για τα παλιόπαιδα που θέλουν να φέρουν τα πάνω κάτω…
πηγή: εφημ. "Η ΑΥΓΗ", 13-12-2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου