Αλ. Τσίπρας: Ισχυρό ΟΧΙ στο δημοψήφισμα για τη διαπραγμάτευση, για το ναι υπάρχουν άλλοι (ΒΙΝΤΕΟ)

του Νίκου Παπαδημητρίου

  Ένα καθαρό δίλημμα -όπως καθαρή ήταν άλλωστε πάντα η σχέση του με τον ελληνικό λαό- έθεσε στους πολίτες ο Αλέξης Τσίπρας, με τη χθεσινοβραδινή του συνέντευξη στην ΕΡΤ: ή υπερψήφιση του ΟΧΙ ή εκλογές.

  «Εγώ δεν είμαι πρωθυπουργός παντός καιρού. Δεν βρέθηκα στη θέση αυτή επειδή αγάπησα την καρέκλα της εξουσίας», ήταν το χαρακτηριστικό μήνυμά του και στην ερώτηση τι θα πράξει μετά το δημοψήφισμα, στην περίπτωση που το αποτέλεσμα δεν είναι το επιθυμητό.

  «Βρίσκομαι σε αυτή τη θέση επειδή αυτή ήταν η επιλογή του λαού. Όσο ο λαός στηρίζει αυτή την επιλογή, θα είμαι παρών, θα σεβαστώ την ετυμηγορία του λαού και θα δρομολογηθούν οι διαδικασίες για να γίνει νόμος του κράτους αυτό που θα ψηφίσει ο λαός», ήταν η, θεσμική, απάντηση του πρωθυπουργού.

  «Δεν θα είμαι στην πορεία μου παντός καιρού», επανέλαβε, ότι δηλαδή δεν θα είναι ίδιος με άλλους που προηγήθηκαν στο ίδιο αξίωμα, και οι οποίοι ξεκίνησαν από σοσιαλιστές, και στην πορεία έγιναν νεοφιλελεύθεροι και μνημονιακοί. Σε κάθε περίπτωση, η ετυμηγορία του λαού -όποια και εάν είναι αυτή- θα γίνει απολύτως σεβαστή και θα δρομολογηθούν οι εξελίξεις όπως ορίζει το Σύνταγμα και οι νόμοι αυτής της χώρας, τόνισε. Και σε άλλο σημείο, «αν θέλει ο λαός έναν πρωθυπουργό ταπεινωμένο, αυτός δεν θα είμαι εγώ», ήταν μια αναφορά με έντονο προσωπικό στοιχείο.

  Από εκεί και πέρα, ο Αλέξης Τσίπρας είχε να δώσει και μια είδηση για την κρισιμότερη φάση της διαπραγμάτευσης: «Η ελληνική κυβέρνηση βρίσκεται στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης» -είχε την ευκαιρία να τονίσει σε άλλο σημείο της συνέντευξης- «δεν έχει φύγει από αυτό. Θα βρίσκεται και τη Δευτέρα στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης. Είμαστε εδώ, οι διαφορές μας στα δημοσιονομικά είναι μηδαμινές, στα άλλα είναι πολύ σημαντικές, άρα ζητάμε λύση που θα είναι βιώσιμη οικονομικά και όχι αδιέξοδη. Και αν αυτή η λύση δοθεί και 'στο και πέντε', εμείς θα την πάρουμε», διεμήνυσε.

πηγή: ΑΥΓΗ, 30-5-2015

2 ολόκληρα χρόνια...

Ραδιομέγαρο ΕΡΤ - 11/6/2013

  Ήταν ακριβώς πριν από 2 χρόνια. Ήταν 11 Ιουνίου του 2013, όταν ο Σίμος Κεδίκογλου, κυβερνητικός εκπρόσωπος τότε, ανακοίνωνε το κλείσιμο της ΕΡΤ. Ήταν ακριβώς πριν από 2 χρόνια όταν το παράλογο γινόταν πραγματικότητα, όταν η τρικομματική Σαμαρά-Βενιζέλου-Κουβέλη έριχνε μαύρο στην ενημέρωση.
 
  Ήταν ακριβώς πριν από 2 χρόνια όταν μαζευόμασταν έξω από το κτήριο της ΕΡΤ3 στη Λεωφόρο Στρατού, για να υπερασπιστούμε τη δημοκρατία. Άνθρωποι από όλα τα κόμματα και τις οργανώσεις της Αριστεράς και του προοδευτικού χώρου, αλλά και πολύς απλός κόσμος, που δεν ανέχτηκε το δικτατορικής έμπνευσης μαύρο. Όταν βράδιασε άρχισε να βρέχει (όπως ακριβώς και σήμερα). Παρά τη δυνατή βροχή ο κόσμος αυξανόταν διαρκώς, και τα μηνύματα αλληλεγγύης από όλο τον κόσμο πλήθαιναν.
 
  2 ολόκληρα χρόνια μετά, η ΕΡΤ επέστρεψε! Αφήνοντας πίσω τα μορφώματα της ΔΤ και της ΝΕΡΙΤ, η Ελληνική Ραδιοφωνία Τηλεόραση εκπέμπει και πάλι. Με εκπομπές πραγματικά ενημερωτικές, που προβάλλουν όλες τις απόψεις και σέβονται (όπως πολύ λίγοι πλέον στην ελληνική τηλεόραση) το δικαίωμα στη διαφορετική άποψη.
 
  Τα 2 αυτά χρόνια μεσολάβησε ένα μεγάλο και πρωτοφανές κύμα και κίνημα αλληλεγγύης. Οι περιφερειακοί ραδιοφωνικοί σταθμοί της ΕΡΑ δε σταμάτησαν ποτέ να εκπέμπουν, όπως φυσικά και η τηλεόραση της ΕΡΤ3. Τα κτήρια της ΕΡΤ σε ολόκληρη τη χώρα έγιναν κέντρα αγώνα, σημεία συνάντησης των κινημάτων που αναπτύχθηκαν κατά τα μνημονιακά χρόνια. Τα μικρόφωνα της ΕΡΤ ήταν ανοιχτά για όλα τα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας, έτοιμα να μεταδώσουν κάθε αίτημα και κάθε κινητοποίηση. Βρεθήκαμε άλλωστε αρκετές φορές στα στούντιο της ελεύθερης ΕΡΤ3, τόσο για το ζήτημα της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης όσο και για την εκάστοτε πολιτική και κοινωνική επικαιρότητα.
 
  Την ελεύθερη Ελληνική Ραδιοφωνία Τηλεόραση την κράτησαν ανοιχτή οι θεατές και οι υποστηρικτές της, οι αλληλέγγυοι και οι αλληλέγγυες, και πάνω απ' όλα οι δημοσιογράφοι και οι τεχνικοί που αντιστάθηκαν σθεναρά, φέρνοντας εις πέρας στο έπακρο το δημοκρατικό τους καθήκον. Τώρα πια που επέστρεψε, καθήκον όλων των συντελεστών της είναι να κρατήσουν ψηλά τη σημαία της ανεξαρτησίας και του πλουραλισμού, κάτι που δεν έκανε πάντοτε η παλιά (πριν το μαύρο) ΕΡΤ.
 
  Καλωσήρθες στις οθόνες μας δημοκρατία, καλωσήρθες πολιτιστική παραγωγή, καλωσήρθες ΕΡΤ! Ο αγώνας δικαιώθηκε!

Φοίβος Τσικλιάς

Οι εκπομπές και τα πρόσωπα που θα δούμε στο άνοιγμα της ΕΡΤ την Πέμπτη

  Στις 6 το πρωί της Πέμπτης 11 Ιουνίου ανοίγει και επίσημα η ΕΡΤ με την αλλαγή του λογοτύπου στον αέρα και την πρεμιέρα νέων εκπομπών. Σύμφωνα με το σχεδιασμό της διοίκησης της δημόσιας τηλεόρασης, το ξημέρωμα της Πέμπτης θα προβληθεί βίντεο με την ανάκρουση του εθνικού ύμνου (μια παράδοση που καταργήθηκε επί ΔΤ και ΝΕΡΙΤ) και θα ακολουθήσει η εναλλαγή του λογοτύπου που εμφανίζεται πάνω αριστερά στην οθόνη από Ν σε ΕΡΤ1. 

  Το νέο πρόγραμμα θα εγκαινιαστεί με την πρωινή ενημερωτική εκπομπή στις 6 με παρουσιαστές τον Νίκο Αγγελίδη και τη Βασιλική Χαϊνά, δίδυμο που παρουσίαζε την αντίστοιχη εκπομπή στο ERTopen. Στις 8 θα ακολουθεί η Μαριλένα Κατσίμη και ο Γιάννης Δάρρας που επιστρέφουν μετά από δύο χρόνια στην ΕΡΤ, ενώ στη ζώνη 10 με 12 παραμένει ο Φάνης Παπαθανασίου με παρτενέρ του πλέον τη Μάριον Μιχελιδάκη. 

  Τα δελτία ειδήσεων στις 12 και στις 3 θα εκφωνούν η Ντένια Σαρακίνη και ο Αντώνης Αλαφογιώργος ενώ στο δελτίο των 6 (από ωριαίο μετατρέπεται εφεξής σε ημίωρο) θα παραμείνει κατά πάσα πιθανότητα η Αντριάννα Παρασκευοπούλου. Από τη 1 έως τις 3 συνεχίζει το «Μένουμε Ελλάδα», στη ζώνη 4-6 θα προβάλλεται νέο πολιτιστικό μαγκαζίνο - infotainment με τον Ανδρέα Ροδίτη και την Ελένη Χρονά ενώ από τις 8 έως τις 9 προστίθεται εκπομπή με διεθνείς ειδήσεις με την Μαρία Κονταξή και τον Παντελή Γκόνη. Το κεντρικό δελτίο ειδήσεων μεταφέρεται στις 9 με παρουσιαστή τον επί σειρά ετών ανταποκριτή στη Μέση Ανατολή της ΕΡΤ, Πάνο Χαρίτο. 

  Ειδικά για την Πέμπτη, έχει προγραμματιστεί έκτακτη εκπομπή από τις 7 έως τις 9 το απόγευμα με τίτλο «Η ΕΡΤ επιστρέφει» με καλεσμένους και ζωντανή σύνδεση με τον προαύλιο χώρο του Ραδιομεγάρου όπου στις 8 έχει προγραμματιστεί συναυλία των Μουσικών Συνόλων της ΕΡΤ. Πιθανότεροι παρουσιαστές της έκτακτης εκπομπής είναι η Μαριλένα Κατσίμη και ο Αντώνης Αλαφογιώργος. Το ειδικά διαμορφωμένο πρόγραμμα της Πέμπτης θα συνεχίσει μετά το κεντρικό δελτίο ειδήσεων. Στις 22.00, η ΕΡΤ θα προβάλλει το ντοκιμαντέρ του Γιώργου Αυγερόπουλου «Το χαμένο σήμα της δημοκρατίας» που αφηγείται όλο το ιστορικό του «μαύρου» ακριβώς δύο χρόνια πριν, ενώ θα ακολουθήσει και συζήτηση στο στούντιο. 

της Ναταλίας Ανδρικοπούλου

πηγή: real.gr

1936: Ο Μάης των καπνεργατών της Θεσσαλονίκης

του Φοίβου Τσικλιά  

  Ο Μάης του 1936 υπήρξε μία από τις ηρωικότερες, αλλά ταυτόχρονα και από τις τραγικότερες, στιγμές του εργατικού κινήματος στη Θεσσαλονίκη. Οι μαχητικές απεργίες των καπνεργατών της πόλης συγκλόνισαν όλη τη χώρα, για να καταπνιγούν τελικά στο αίμα.

  Κατά τη δεκαετία του 1930, η Ελλάδα βρισκόταν σε δεινή οικονομική κατάσταση. Το κραχ του 1929 και η στάση πληρωμών της χώρας το 1932 από κοινού με τη Μικρασιατική καταστροφή, είχαν δυσχεράνει τις συνθήκες διαβίωσης και εργασίας της εργατικής τάξης. Οι παραπάνω παράγοντες μαζί με την ύπαρξη πλήθους φτηνών εργατικών χεριών μεταξύ των προσφύγων, είχαν οδηγήσει τα ημερομίσθια σε δραματική πτώση. Τα μεγάλα ποσοστά ανεργίας στον κλάδο των καπνεργατών, είχαν οδηγήσει πολλούς στο να εργάζονται αμισθί, μόνο για την εξασφάλιση της περίθαλψης.

  Την 29η Απριλίου 1936, προχωρούν σε απεργία διαρκείας 12.000 καπνεργάτες της Θεσσαλονίκης, με τη στήριξη της Πανελλήνιας Καπνεργατικής Ομοσπονδίας και της, ελεγχόμενης από το ΚΚΕ, Ενωτικής Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών Ελλάδος. Βασικό τους αίτημα η αύξηση του ημερομισθίου από τις 75 στις 135 δραχμές, με βάση τη “σύμβαση Παπαναστασίου” του 1924, την οποία δεν εφάρμοζαν οι καπνέμποροι.

  Πολύ σύντομα οι κινητοποιήσεις εξαπλώνονται σε όλη τη χώρα. Στις 30 Απριλίου απεργούν τα σωματεία καπνεργατών Δράμας και Καβάλας, για να ακολουθήσουν στις 2 Μαΐου δεκάδες άλλα σωματεία, μεταξύ των οποίων του Αγρινίου, της Κομοτηνής, της Ξάνθης, του Λαγκαδά, της Καρδίτσας και του Πειραιά. Την 5η Μαΐου προχωρούν σε απεργία συμπαράστασης και άλλα σωματεία της Θεσσαλονίκης, όπως της κλωστοϋφαντουργίας και των χαρτεργατών.

  Στις 8 Μαΐου, η χωροφυλακή προσπαθεί να εμποδίσει πορεία απεργών που κατευθύνονταν στο Διοικητήριο. Όταν αποτυγχάνουν, πυροβολούν κατά του άοπλου πλήθους. Στήνονται τα πρώτα οδοφράγματα, τα οποία ενισχύονται τόσο από άλλες πορείες όσο και από κατοίκους της πόλης.

  Την επομένη, 9 Μαΐου, η απεργία γενικεύεται, με τη συμμετοχή 25.000 εργατών, βιοτεχνών, επαγγελματιών και φοιτητών. Την ίδια ημέρα κορυφώνεται και η καταστολή, με τη χωροφυλακή να επιτίθεται βίαια κατά των συγκεντρώσεων, δολοφονώντας δώδεκα διαδηλωτές. Το μεσημέρι τη διατήρηση της τάξης αναλαμβάνει ο στρατός, με στρατιώτες να περιφρουρούν τα αστυνομικά τμήματα, το Γ' Σώμα Στρατού να βρίσκεται σε επιφυλακή και μια σειρά αντιτορπιλικών να καταπλέουν στο λιμάνι. Παρά την απαγόρευση των συγκεντρώσεων, ο λαός της πόλης συγκεντρώνεται στη συμβολή των οδών Βενιζέλου και Εγνατίας, όπου εγκρίνει ψήφισμα υπέρ της τιμωρίας των ενόχων της δολοφονίας των απεργών. 

  Η συνέχεια του άρθρου στο brigada.gr

Διεθνής Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης: Το Σαββατοκύριακο έσωσε την παρτίδα

12η ΔΕΒΘ | MOTION TEAM/ΦΑΝΗ ΤΡΥΨΑΝΗ

του Απόστολου Λυκεσά

 Αν και με την ψυχή στο στόμα, η 12η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης ολοκληρώθηκε και φέτος, χωρίς κανένα απρόοπτο να σκιάσει τις δράσεις της. Και μάλιστα με ρεκόρ εκδηλώσεων, 280 μέσα σε ένα τετραήμερο. Μπορεί να μην ξεχείλιζαν όλες από κόσμο, ωστόσο κανένας δεν έμεινε παραπονεμένος, σε σημείο να απορείς πού βρίσκονται όλοι αυτοί οι άνθρωποι που παρακολουθούν εκδηλώσεις βιβλίου από το πρωί μέχρι το βράδυ.

  Κι αν τις πρώτες δύο μέρες (Πέμπτη-Παρασκευή) είχαν χτυπήσει «καμπανάκια», η σαρωτική παρουσία του κόσμου το Σάββατο αλλά και την Κυριακή έκανε τους οργανωτές να χαμογελάσουν πλατιά και τους εκδότες να ξεχάσουν όσα είχαν αρχίσει να ψιθυρίζουν. Η κρίση και η πολιτική αμφιθυμία γύρω από το μέλλον της έκθεσης είχαν αυξήσει αρχικά τους σκεπτικιστές, οι οποίοι όμως την Κυριακή της λήξης κάθε χρόνο έχουν άλλη άποψη.

  Το πρόβλημα παραμένει η αδυναμία των «μανιακών» της έκθεσης, που δεν είναι και λίγοι, να παρακολουθήσουν ενδιαφέρουσες εκδηλώσεις που γίνονται παράλληλα. Επίσης πρόβλημα παραμένει η ωριαία διάρκεια, που αποδεικνύεται πολύ μικρή και που σβήνει μόλις ανάβουν τις ενδιαφέρουσες συζητήσεις που πάνε να ανοίξουν. Σαν να κατέχει κάποιο άγχος τους διοργανωτές να κάνουν ρεκόρ κάθε χρόνο ή λες και ο αριθμός των εκδηλώσεων είναι αυτός που καθορίζει την επιτυχία ή όχι του φεστιβάλ. Επίσης, η ενδυνάμωση με προσωπικό του γραφείου Τύπου -που για τέσσερις μέρες δεν έχει κανένα φοβερό κόστος- θα διευκόλυνε πολύ για το ζωντάνεμα της δημόσιας εικόνας της διοργάνωσης. Πάντως αν και με κουτσουρεμένο προϋπολογισμό σε σχέση με πέρυσι και με ελάχιστο χρόνο προετοιμασίας, η πραγματοποίησή της ήταν θαυμαστό και αληθινό κατόρθωμα.

  «Και ο κόσμος και οι εκδότες είναι ευχαριστημένοι», δηλώνει στην «Εφ.Συν.» η συντονίστρια του φεστιβάλ Νόπη Χατζηγεωργίου, τονίζοντας ότι «σε χρόνο μηδέν στήσαμε ένα ενδιαφέρον φεστιβάλ που δείχνει τον δρόμο για το μέλλον, αλλά δεν θα πρέπει να εφησυχάσουμε και να μην ξεχνάμε ότι τα θαύματα κρατάνε τρεις μέρες».

  Ο Αργεντινός συγγραφέας Νταμιάν Ταμπαρόφσκι ήταν μάλλον η πιο ενδιαφέρουσα στιγμή από τις ξένες παρουσίες. Με αντικομφορμιστική εμφάνιση και με μια νότα λυρικής ντεκαντάνς κατάφερε σε χρόνο μηδέν να μιλά για το ΔΝΤ και την Αργεντινή, τον ΣΥΡΙΖΑ και το Podemos, να εξηγεί τι γίνεται με το δολάριο, να περνάει από το ποδόσφαιρο στον Καμί.

12η ΔΕΒΘ | MOTION TEAM/ΦΑΝΗ ΤΡΥΨΑΝΗ

  Ξεχώρισαν επίσης η Φλάβια Κομπάν και ο Χουάν Βισέντε Πικέρας, που ταξίδεψαν το κοινό τους από την Αργεντινή στην Ισπανία και από την Ελλάδα στην Αλγερία για να υποστηρίξουν τα ανθρωπιστικά προτάγματα, και ο Ουκρανός Κούρκοφ για τις προσεγγίσεις του στα τρέχοντα καυτά ζητήματα της πατρίδας του. Πολλοί αιφνιδιάστηκαν από τη θερμή συζήτηση που είχαν Κροάτες και Ρώσοι με θέμα τη μετανάστευση. Και, τέλος, στο Φεστιβάλ Νέων Λογοτεχνών τα αίματα άναψαν, αλλά για λίγο, αφού μάλλον κλήθηκαν περισσότεροι από όσοι χωρούσαν στον χρόνο, με αποτέλεσμα να διαμαρτυρηθούν, και δικαίως, αυτοί που μάταια ανέμεναν να διαβάσουν ποιήματά τους.

  Το παιδικό τμήμα και φέτος ήταν εκτός συναγωνισμού από πλευράς προσέλευσης κοινού, ενώ έκπληξη ήταν η συνεχής πολυπληθής παρουσία ιερωμένων και ενδιαφερομένων για ζητήματα πίστης στο περίπτερο των εκδόσεων «Εν πλω». Και να μην ξεχάσουμε: Το ΕΚΕΒΙ έλειπε σε όλους και το φάντασμά του έσκεπε με την παρουσία του το φεστιβάλ. Ρωτούσαν αν θα «αναστηθεί» ακόμη και κάποιοι από αυτούς που όταν υπήρχε το είχαν υποσκάψει.

πηγή: efsyn.gr

Δημοσιογραφικό όργανο τρόικας εσωτερικού

του Κώστα Βαξεβάνη

  

  Η γερμανική εφημερίδα Bild, μια φυλλάδα που αποτελεί τον γερμανικό συνδυασμό της Αυριανής της δεκαετίας του 80 και της σημερινής Espresso, μπορεί να περηφανεύεται τα επόμενα χρόνια, πως είναι η εφημερίδα που όρισε την πολιτική ατζέντα στην Ελλάδα. Ούτε το CNN, ούτε ο Guardian, ούτε το BBC και οι New York Times, έχουν την τύχη να αναπαράγονται τόσο πολύ στη χώρα, όσο τα οκτάστηλα της δημοσιογραφίας της κλειδαρότρυπας. Η Bild, μετέφερε ωστόσο την κλειδαρότρυπα από τις κρεβατοκάμαρες, στις αίθουσες των μεγάλων συσκέψεων των Βρυξελλών και τα στρογγυλά τραπέζια του Ράιχσταγκ.

  Το τέλος της Ελλάδας, η τεμπέλικη Ελλάδα, ο γκρεμός μπροστά από την Ελλάδα, είναι οι γερμανικές προφητείες πρωτοσέλιδα της Bild, μαζί φυσικά με τουρλωτούς ποπούς και ειδήσεις με... διαφορά στήθους. Η Bild έχει γίνει το δημοσιογραφικό όργανο της τρόικας εσωτερικού. Μεταξύ Βερολίνου και Αθήνας, έχει στηθεί μια επιχείρηση ανακύκλωσης σκουπιδιών. Αυτή τη φορά τη διαχείριση σκουπιδιών δεν έχει αναλάβει εργολαβικά ο Μπόμπολας, αλλά ολόκληρο το μιντιακό σύστημα που καταρρέει, υποβοηθούμενο από τους νεοεκδότες των sites. Στη γραμμή ανακύκλωσης μπαίνουν σκουπίδια τα οποία έχουν ως πρώτη ύλη δημοσιεύματα της Bild, δηλώσεις αξιωματούχων της Βόρειας Ρηνανίας ή της Νότιας Βαυαρίας, οικονομικές προφητείες παραγόντων της αγοράς (συνήθως πρόκειται για τους ίδιους που πούλαγαν τοξικά ομόλογα ως επιτυχή προϊόντα πριν την κρίση) και φυσικά απόψεις δημάρχων της γερμανικής Κωλοπετινίτσας. Το υλικό μεταφέρεται και μεταφράζεται στα ελληνικά από την μεγάλη χωματερή της διαπλοκής. Το αποτέλεσμα είναι η εικόνα της επικείμενης καταστροφής του κόσμου.

  Στη συμφωνία που υπήρξε την 20η Φεβρουαρίου, διαφάνηκε πως οι εταίροι είχαν γρήγορα αντιληφθεί πως η νέα κυβέρνηση ενδεχομένως να κάνει κινήσεις που δεν θα μπορούσαν να προβλέψουν και πολύ περισσότερο να αντιμετωπίσουν. Σε μια ένδειξη «καλής θέλησης» συμφώνησαν με την ελληνική πλευρά πράγματα που δεν ήθελαν. Σιγά σιγά άρχισαν να τα παίρνουν πίσω, καταλαβαίνοντας πως στην Ελλάδα υπάρχει ακόμη το πολιτικό προσωπικό το οποίο θα τους βοηθούσε να αντιστρέψουν το παιχνίδι. Η Τρόικα Εσωτερικού.

  Άρχισαν να δημιουργούν εσχατολογικές οικονομικές προφητείες και απειλές, τις οποίες με μεγάλη χαρά, αναπαράγει ως  θαύμα, το ντόπιο κατεστημένο.

  Σύμφωνα με την τρόικα εσωτερικού, ο Γιάνης Βαρουφάκης, είναι ο απομονωμένος Υπουργός Οικονομικών, που μεθοδεύει συστηματικά την απομόνωση και της Ελλάδας. Από το εξωτερικό φτάνουν μηνύματα για την ισοπέδωση του Βαρουφάκη από τους ομολόγους του και την ακαταλληλότητά του. Φυσικά ο Γιάνης Βαρουφάκης δεν είναι ούτε Βενιζέλος, ούτε Στουρνάρας για να μπορέσουν να τον αποκαλέσουν καλό παιδί και καλό υπουργό Οικονομικών. Οπότε κατά μία έννοια η προσπάθεια αποδόμησής του έχει λογική βάση εκτός από προπαγανδιστική.

  Έχει όμως ενδιαφέρον η λογική της τρόικας εσωτερικού. Κάνουν δηλαδή την παραδοχή πως οι εταίροι θέλουν το καλύτερο για την Ελλάδα και αυτό το «καλύτερο» ή έστω αναγκαίο διασαλεύεται από το Βαρουφάκη και την κυβέρνηση. Αλλά αποφεύγουν να πουν πως το «καλύτερο» που εννοούν είναι η Ελλάδα με περικοπή μισθών, συντάξεων , ύφεση. Έτσι με θρησκευτικό διπολισμό, αντιπαραθέτουν το «καλό» που εκπροσωπούν οι εταίροι με το «κακό» που εκπροσωπούν ο Βαρουφάκης και η κυβέρνηση. Τα πράγματα ζορίζονται όταν κληθούν να περιγράψουν το «καλό». Δεν μιλούν για τη λιτότητα, αλλά για την εκταμίευση της δόσης. Παραλείπουν τα προαπαιτούμενα των περικοπών, δεν λένε αν συμφωνούν, δεν παίρνουν θέση αν πρέπει να πληρώσουν πάλι οι ίδιοι και απλώς εκφράζουν την ανησυχία τους για τη Δευτέρα Παρουσία που έρχεται για τη χώρα, την υπεράσπιση του καλού και την απέχθεια στο διάβολο του Σύριζα.

  Θα έχει ενδιαφέρον λοιπόν, να απαντήσουν καθαρά και ξάστερα όσοι λένε πως οι διαπραγματεύσεις όπως γίνονται είναι επικίνδυνες για τη χώρα, αν θέλουν να σταματήσουν και να προχωρήσουμε στη συνετή στάση που θα μας εξασφαλίσει τη δόση. Αν θέλουν δηλαδή αυτό που θέλουν η εταίροι: περικοπές και να κυβερνιέται η Ελλάδα μέσω mails, όπως μέχρι πριν από λίγους μήνες. Το να λένε γενικώς πως θέλουν μια συνετή λύση αλλά να την περιγράφουν ως λύση αντισύριζα, δεν δίνει απάντηση στο ποιά είναι τελικώς η λύση. Μήπως να επανέλθει ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος, ή να γίνει ο Τσίπρας, Σαμαράς και Βενιζέλος; Θα είχε ενδιαφέρον να έλεγαν. 

πηγή: koutipandoras.gr

Νέα τραγωδία στη Μεσόγειο: Νεκροί εκατοντάδες πρόσφυγες σε ναυάγιο

Αν έφταναν στο προορισμό τους, θα ήταν λαθρομετανάστες, υπαίτιοι για όλα τα δεινά του κόσμου. Τώρα που πνίγηκαν, είναι "θύματα της συγκυρίας". "Συγκυρία" είναι οι πόλεμοι, οι εμφύλιες συρράξεις, ο εξτρεμισμός, η οικονομική κρίση. Μια "συγκυρία" προς όφελος μεγάλων καπιταλιστικών συμφερόντων, εις βάρος των ανθρώπων. Ο θάνατός σου - η ζωή μου, στην τραγική του κυριολεξία...

Μπορούμε να μείνουμε στα, αν όχι υποκριτικά, τότε σίγουρα ανώφελα, δάκρυα του πληκτρολογίου. Ή μπορούμε να πιέσουμε για μια πολιτική λύση στο πρόβλημα της μετανάστευσης, άμεσα. Γιατί η όποια αργοπορία, κοστίζει ανθρώπινες ζωές.

  Έγινε πάλι η Μεσόγειος ο «υγρός τάφος» εκατοντάδων προσφύγων… Σκάφος που μετέφερε 500 -700 ανθρώπους ανετράπη τη νύχτα του Σαββάτου στα ανοιχτά της Λιβύης, 130 μίλια ανοιχτά του νησιού Λαμπεντούζα. Σύμφωνα με την ιταλική Ακτοφυλακή, όσοι διασώθηκαν αριθμούν μόλις λίγες δεκάδες (μόνον 28, μέχρι την ώρα της συγκεκριμένης καταμέτρησης). Σε εξέλιξη μεγάλη επιχείρηση διάσωσης, με συμμετοχή πλοίων από την Ιταλία και τη Μάλτα.

  Εκπρόσωπος της ιταλικής Ακτοφυλακής δήλωσε ότι κατά τις επόμενες ώρες η επιχείρηση διάσωσης είναι πιθανό να εξελιχθεί σε μακάβρια επιχείρηση ανάσυρσης σορών...

  Σύμφωνα με τις υπάρχουσες πληροφορίες, την τραγωδία προκάλεσε το γεγονός ότι οι πρόσφυγες μετακινήθηκαν προς τη μία πλευρά του σκάφους, επιδιώκοντας να προσελκύσουν την προσοχή ενός εμπορικού πλοίου, που έπλεε εκείνη τη στιγμή στην περιοχή.

  Υπενθυμίζεται ότι προ ολίγων ημερών βυθίστηκε στην περιοχή σκάφος που μετέφερε 400 μετανάστες, εν των οποίων μόνον 150 διασώθηκαν. Μέσα σε μία εβδομάδα, περισσότεροι από 10.000 μετανάστες έχουν φτάσει στις ιταλικές ακτές.

  Ο Πάπας Φραγκίσκος κάλεσε, το Σάββατο, την Ευρωπαϊκή Ένωση να κάνει περισσότερα για να βοηθήσει την Ιταλία να ανταπεξέλθει στο ογκώδες κύμα μεταναστών που φτάνουν στο έδαφός της.

  «Εκφράζω την ευγνωμοσύνη μου για την υπόσχεση που δίνει η Ιταλία να καλωσορίσει τους πολλούς μετανάστες που -ρισκάροντας τις ζωές τους- ζητούν να γίνουν δεκτοί», δήλωσε ο Πάπας Φραγκίσκος. «Είναι προφανές ότι το μέγεθος του φαινομένου απαιτεί πολύ μεγαλύτερη δράση», τόνισε και πρόσθεσε: «Δεν πρέπει ποτέ να κουραστούμε να ζητάμε μεγαλύτερη δέσμευση από την Ευρώπη και από τη διεθνή κοινότητα, τόνισε ο Πάπας».

(ρεπορτάζ του avgi.gr)

Στη Βουλή το θέμα της Παιδαγωγικής Επάρκειας των καθηγητικών σχολών

  Στη Βουλή έφτασε το θέμα της Παιδαγωγικής Επάρκειας των καθηγητικών σχολών των ΑΕΙ της χώρας (με ιδιαίτερη αναφορά στο Τμήμα Φιλολογίας του ΑΠΘ), μετά από ερώτηση 18 βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ προς τον Υπουργό Παιδείας Αρ. Μπαλτά. Οι βουλευτές αναφέρουν πως με τη διάσπαση των προγραμμάτων σπουδών, λόγω της εισαγωγής του Πιστοποιητικού Παιδαγωγικής και Διδακτικής επάρκειας, οι απόφοιτοι που οδηγούνται σε σεμινάρια και μαθήματα κατάρτισης "πέφτουν θύματα ενός αθέμιτου ανταγωνισμού και μιας δια βίου «αξιολόγησης» που, ουσιαστικά, ακυρώνει τις σπουδές τους και το δικαίωμα στην εργασία". Από τον Υπουργό ζητείται απάντηση για τις ενέργειες στις οποίες θα προβεί προκειμένου να διατηρηθεί ο ενιαίος χαρακτήρας των προγραμμάτων σπουδών και να αποκατασταθούν τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων των εν λόγω σχολών.

  Αναλυτικά η ερώτηση:

ΣΥΡΙΖΑ

ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

ΕΡΩΤΗΣΗ

Για τον κ. Υπουργό

Πολιτισμού, Παιδείας και Θρησκευμάτων

Θέμα: «Το Πιστοποιητικό Παιδαγωγικής και Διδακτικής Επάρκειας να δίνεται σε όλους τους απόφοιτους των καθηγητικών σχολών των ΑΕΙ της χώρας»

  Με το Νόμο 3848/2010, όπως αυτός τροποποιήθηκε με την παράγραφο 22(ε) του άρθρου 36 του ν. 4186-2013 (Α 193) 2013, αφαιρείται η παιδαγωγική επάρκεια από τους αποφοίτους καθηγητικών σχολών που θα προκύψουν από όσους εισάγονται σε Τμήματα Α.Ε.Ι. κατά το ακαδημαϊκό έτος 2013 - 2014 και εφεξής.

  Για τους αποφοίτους αυτούς η παιδαγωγική και διδακτική επάρκεια πιστοποιείται σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 2 παρ. 3 του ν.3848/2010. Σταμάτησε, δηλαδή να αναγνωρίζεται σχεδόν σε όλους τους αποφοίτους η ικανότητα να διδάσκουν το αντικείμενο που έχουν σπουδάσει, αλλά και να λαμβάνουν μέρος στο διαγωνισμό του ΑΣΕΠ με μοναδική προϋπόθεση το πτυχίο τους.

  Χαρακτηριστικά παραδείγματα τα τμήματα φιλολογίας του ΑΠΘ και του Δημοκρίτειου Πανεπιστήμιου Θράκης: ήδη δύο «φουρνιές» εισακτέων (2013-4 και 2014-5) δεν έχουν κατοχυρωμένο από τα ισχύοντα προγράμματα σπουδών το Πιστοποιητικό Παιδαγωγικής και Διδακτικής Επάρκειας.

  Μάλιστα, το τμήμα Φιλολογίας του ΑΠΘ επέλεξε να κατοχυρώσει το Πιστοποιητικό Παιδαγωγικής και Διδακτικής Επάρκειας μέσω της διάσπασης του προγράμματος σπουδών και του πτυχίου, υπονομεύοντας έτσι το επαγγελματικό μέλλον των αποφοίτων του. Γιατί σύμφωνα με το πρόγραμμα του τμήματος επαγγελματικά δικαιώματα φιλολόγου (ΠΕ02) κατοχυρώνουν μόνο όσοι απόφοιτοι έχουν επιλέξει το πρόγραμμα σπουδών που κατοχυρώνει το Πιστοποιητικό Παιδαγωγικής και Διδακτικής Επάρκειας.

  Δεδομένων των δυσμενών συνθηκών στην αγορά εργασίας και με την ανεργία να μαστίζει και τον κλάδο των εκπαιδευτικών, τα παραπάνω Τμήματα Φιλολογίας με την τακτική τους αυτή ωθούν τους αποφοίτους αναπόφευκτα σε μεταπτυχιακά προγράμματα σπουδών, σε επί πληρωμή σεμινάρια και κάθε είδους ταχύρρυθμα προγράμματα εκπαίδευσης και συνεχούς κατάρτισης, με αμφίβολη την αναγνώρισή τους. Έτσι, τελικά, οι πτυχιούχοι πέφτουν θύματα ενός αθέμιτου ανταγωνισμού και μιας δια βίου «αξιολόγησης» που, ουσιαστικά, ακυρώνει τις σπουδές τους και το δικαίωμα στην εργασία.

 Αντίθετα ήδη με Υπουργική Απόφαση, ΦΕΚ Τεύχος Β 2433/12-09-2014, έχει ήδη κατοχυρωθεί η πιστοποίηση παιδαγωγικής και διδακτικής επάρκειας για τους αποφοίτους του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών που έχουν εισαχθεί από το ακαδημαϊκό έτος 2013−2014 και εξής

  Με βάση τα παραπάνω ερωτάται ο κ. Υπουργός

Σε ποιες ενέργειες πρόκειται να προβεί ώστε:

α) να αποκατασταθούν τα κατακερματισμένα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων των καθηγητικών σχολών όλων των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων

β) να διατηρηθεί ο ενιαίος χαρακτήρας των προγραμμάτων σπουδών, ώστε να μη διασπάται το φοιτητικό σώμα;

Οι ερωτώντες Βουλευτές

Aκριώτης Γιώργος, Αμανατίδης Γιάννης, Αμανατίδου-Πασχαλίδου Ευαγγελία, Αναγνωστοπούλου Σία, Αυλωνίτου Ελένη, Βάκη Φωτεινή, Γαϊτάνη Ιωάννα, Εμμανουηλίδης Δημήτρης, Καραγιουσούφ Αϊχάν, Καφαντάρη Χαρά, Μηταφίδης Τριαντάφυλλος, Μπαξεβανάκης Δημήτρης, Σκουρολιάκος, Παναγιώτης (Πάνος), Σκούφα Ελισσάβετ, Τεκτονίδου Κυριακή, Τριανταφυλλίδης Αλέξανδρος, Φάμελλος Σωκράτης, Χαραλαμπίδου Δέσποινα

16ο Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου της Ελλάδας

  Το 16ο Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου της Ελλάδας, μετά την Αθήνα (19 έως 25 Μαρτίου), "ταξιδεύει" στη Θεσσαλονίκη από τις 26 Μαρτίου έως την 1η Απριλίου 2015, στις αίθουσες του κινηματογράφου Ολύμπιον. Το Φεστιβάλ αποτελεί μια επιτυχημένη συνεργασία του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης με το Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδος και το Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης.

  Οι πληροφορίες για τις 17 ταινίες του προγράμματος ΕΔΩ

γενική είσοδος: 5 ευρώ 

κάτοχοι CineΚάρταF: 4 ευρώ

Live your myth in Greece, αλλά ζήτα και απόδειξη

του Φοίβου Τσικλιά

  Κάθε χρόνο, μόλις μπαίνει ο Μάρτης, η ίδια αίσθηση. Ήρθε η άνοιξη, έρχεται το καλοκαίρι, έρχονται οι διακοπές! Πρέπει να ξεκινήσουμε γυμναστήριο, να χάσουμε κάνα κιλό, να πιάσουμε τον Ιούλιο μόνιμη θέση σε ξαπλώστρα δίπλα στο κύμα, να πίνουμε φρέντο και μπύρες, να τα βγάζουμε φωτογραφίες για να χαιρόμαστε τις κρύες νύχτες του χειμώνα. Πρώτη σκέψη είναι η οργάνωση των διακοπών. Μπαίνουμε σε site με πακέτα προσφορών, κλασικά στη Ryanair για φτηνές πτήσεις, και γενικά σκεφτόμαστε σε ποιο νησί θα αγκυροβολήσουμε, την ώρα που φοράμε ακόμα μάλλινα. 

  

  Η κατάληξη της παραπάνω συλλογιστικής ήταν τα τελευταία χρόνια ........ η κατασκήνωση του ΑΠΘ στο Ποσείδι της Χαλκιδικής. Πού λεφτά για αεροπλάνα, πού λεφτά για ξενοδοχεία, πού λεφτά για rent-a-car και πού δουλειά για να τα χρηματοδοτήσεις; Δε βαριέσαι; Και στη σκηνή ωραία είναι, παρέα με τα τζιτζικάκια, τα πουλάκια και 9.000 ακόμα φοιτητές.

  

  Φέτος όμως τα πράγματα έχουν αλλάξει. Αν δεν το 'χετε πάρει χαμπάρι, η ελπίδα ήρθε, και ήρθε για να μείνει. Αναλογιζόμενος ο Γιάνης Βαρουφάκης την κατάσταση, και αφουγκραζόμενος τις ανάγκες της νέας γενιάς, βρήκε τη λύση.

  

  Πρόβλημα 1ο: Φοροδιαφυγή. Πρόβλημα 2ο: Ανεργία των νέων. Πρόβλημα 3ο: Αναποτελεσματικό ΣΔΟΕ. Τα 'βαλε κάτω ο Υπουργός, τα σκέφτηκε, τα μέτρησε και βρήκε μια κοινή λύση στα τρία αυτά προβλήματα: Θα πάρουμε φοιτητές που είναι άνεργοι, θα τους ντύσουμε τουρίστες, θα τους προμηθεύσουμε κρυφές κάμερες και θα τους ξαμολήσουμε στα νησιά και στις παραλίες να κυνηγήσουν τη φοροδιαφυγή!

  

  Το σχέδιο αποδεικνύεται ευφυές. Χιλιάδες tweets φοιτητών που ζητούν να πάρουν μέρος κατακλύζουν το λογαριασμό του Βαρουφάκη. Χαρακτηριστικό το μήνυμα της Χριστίνας, φοιτήτριας της Κτηνιατρικής: "Και για μικρό νερό θα ζητάω απόδειξη. Αυτό το καλοκαίρι τρέχουμε για την Ελλάδα!". Σε πιο επιθετικούς τόνους ο Στέλιος από το Πολυτεχνείο γράφει: "Τρέμετε Ντάισελμπλουμ και Σόιμπλε. ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ! #Mykonos_SDOE_2015".

  

  Η πρωτοβουλία Βαρουφάκη αναπτέρωσε το ηθικό των νέων της χώρας, ενώ έχει δώσει ώθηση και σε άλλους τομείς της οικονομίας. Από χθες, αύξηση παρουσιάζουν οι πωλήσεις σε άσπρες μακριές κάλτσες, πέδιλα και βιβλιαράκια τσέπης με ελληνο-γερμανικούς διαλόγους.

  

  Ο ΣΥΡΙΖΑ (και οι ΑΝ.ΕΛΛ. μαζί) ήρθε για να λύσει τα προβλήματα της χώρας, με τον άνθρωπο στο επίκεντρο. Κάνουμε ("μέρα με τη μέρα και νόμο με το νόμο") τα μνημόνια παρελθόν - ανοίγουμε δρόμο στην ελπίδα, που έλεγε και μια αφίσα κάποτε. Και στη φαντασία και τη δημιουργικότητα θα προσέθετα εγώ. Εδώ θα 'μαστε να τα βλέπουμε.

  

  Μέχρι το καλοκαίρι πάντως, σκοπεύω να προσποιούμαι τον τουρίστα και να μην αφήσω χωρίς έλεγχο gift shop για gift shop και γυράδικο για γυράδικο.  "Dyo souvlaki pita apo ola" και "Ι 'd like a statue o Apollo, please". 

  

 Ζήσε το μύθο σου και ζήτα απόδειξη. Για την Ελλάδα ρε γαμώτο!

Οι αρμοδιότητες της νέας Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ

 

Η νέα ΠΓ του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία εκλέχθηκε στην πρόσφατη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής, συνεδρίασε σήμερα, προκειμένου να καθορίσει τις αρμοδιότητες των μελών της.

• Τσίπρας Αλέξης: Πρόεδρος
• Κορωνάκης Τάσος: Γραμματέας Κ.Ε. - Νεολαία
• Ηλιόπουλος Νάσος: Εργατική Πολιτική - Παιδεία
• Καλύβης Αλέκος: Επιτροπή Προγράμματος - Οικονομική Πολιτική (Οικονομική Πολιτική, Ναυτιλία, Τουρισμός, Μικρομεσαίοι)
• Λάμπρου Πάνος: Κινήματα (Αλληλεγγύη, Δικαιοσύνη, Δικαιώματα, Περιβάλλον, ΑμΕΑ)
• Λεουτσάκος Στάθης: Αυτοδιοίκηση - Δημόσια Διοίκηση
• Μπουρνούς Γιάννης: Διεθνείς Σχέσεις - Ευρωπαϊκή Πολιτική - Εξωτερική Πολιτική και Άμυνα - Απόδημος Ελληνισμός
• Νταβανέλος Αντώνης: Υγεία
• Παπαδόγιαννη Σόφη: Οργανώσεις Αττικής
• Παπαδόπουλος Χριστόφορος: Συντονισμός Κόμμα-Κ.Ο.-Κυβέρνηση (Τμήματα-ΕΕΚΕ) - Πολιτισμός
• Ρήγας Παναγιώτης: Οργανωτικό
• Ρινάλντι Ρούντι: Παραγωγική Ανασυγκρότηση (Αγροτικό - Βιομηχανία - Υποδομές - Ενέργεια)
• Σβίγκου Ράνια: Εκπρόσωπος Τύπου - ΜΜΕ - Φεμινιστική Πολιτική

Eλεγχόμενη ελευθερία

  Ποιητές, πεζογράφοι, κριτικοί λογοτεχνίας αλλά και πανεπιστημιακοί απαντούν στο αρχετυπικό, δαιδαλώδες και ολισθηρό ερώτημα «Γιατί γράφω;». Ένα ψηφιδωτό κειμένων που προσπαθεί να φωτίσει τη σκοτεινή ρίζα της γραφής. Απαντά στο ερώτημα η Λίζυ Τσιριμώκου.

  

  Δεν υπηρετώ την «άδολη» γραφή, την αμιγώς λογοτεχνική (αν υποθέσουμε ότι κάτι τέτοιο υφίσταται σε απόλυτη καθαρότητα, άνευ όρων και ορίων). Στο φιλολογικό σινάφι όπου ανήκω θεραπεύουμε τον μεταβατικό και όχι τον αμετάβατο λόγο, είμαστε (κατά μια τρέχουσα αντίληψη) διερμηνείς, διαμεσολαβητές, και όχι δημιουργοί των κειμένων. Ο κριτικός, δίκην γεφυροποιού, σε συνεχή παλινδρόμηση ανάμεσα σε έναν πρωτοβάθμιο και σε έναν δευτεροβάθμιο λόγο, αναζητεί τόπο να σταθεί, να «χτίσει περβόλια στον αγέρα», κατά τον σεφερικό στίχο.

  Πάντως, μια άμεση απάντηση στο ερώτημα «γιατί γράφω;» είναι: «γιατί διαβάζω» - θεωρώ αλληλένδετες, συμπληρωματικές τις δύο ενέργειες. Εντοπίζοντας σε ένα κείμενο μια φράση, μια σκέψη, έναν υπαινιγμό που μου κινεί την προσοχή, ερεθίζει τη συνδυαστική φαντασία μου, στέκομαι και τείνω να επεξεργαστώ την ιδέα, να τη συσχετίσω, να της βρω μια θέση στον πάγκο της δικής μου γραφής. Πολλά κείμενά μου οφείλονται σε συγκυριακές συνθήκες, είναι γραφή «κατά παραγγελίαν», με δεδομένες, συγκεκριμένες προδιαγραφές (έκταση, προσδιορισμένη θεματική, εισήγηση στο πλαίσιο π.χ. ενός συνεδρίου, συμμετοχή σε έναν αφιερωματικό τόμο). Αντίθετα με ό,τι ίσως πιστεύεται, μακράν του να εγκλωβίζουν, να καταπιέζουν, οι δεσμευτικοί κανόνες λειτουργούν προωθητικά εν είδει στοιχήματος και αναμέτρησης με τα όρια και τα περιθώρια: τα μεν θέτουν φραγμούς, τα δε επιτρέπουν ελευθερίες κινήσεων, μικρές καταστρατηγήσεις και μηχανεύματα.

  Όλη η απόλαυση του γραφιά πηγάζει, νομίζω, από τούτη την ένταση, τη ζητούμενη ισορροπία ανάμεσα στον κανόνα και τη δυνατότητα παράβασής του. Σχολιάζω ένα κείμενο σημαίνει ότι επιχειρώ να το μετατοπίσω, να το διασαλεύσω ανιχνεύοντας την πληθυντικότητά του, ακολουθώντας την ανάσα του αλλά και ξεφεύγοντας από τη βαριά σκιά του, έστω και με ένα μικρό κλικ παραπέρα από τα πρόδηλα όριά του, συσχετίζοντας αλλιώς δυο-τρία στοιχεία του –είναι οι στιγμές ευφορίας της γραφής που δημιουργούν την αίσθηση ότι συμπράττεις με τον συγγραφέα και κερδίζεις λίγη από τη μαεστρία του.

  Publish or perish: είναι κάτι που ακούγεται συχνά στον λεγόμενο ακαδημαϊκό χώρο, αλλά και ευρύτερα στην κονίστρα της αγοράς. Ο καταναγκασμός της γραφής πολλαπλασιάζει τους κινδύνους εκτροχιασμού μιας απολαυστικής διαδικασίας σε απλή μανιέρα. Θεωρώ ότι η γραφή είναι τέχνη και τεχνική συνάμα, καθώς και ρίσκο· την τελειοποιείς ασκούμενος συνεχώς –στρώνεις τον δρόμο και ταυτόχρονα τον περπατάς. Προσπαθώ κάθε φορά που βρίσκομαι μπροστά σε μια λευκή κόλλα ή σε μια οθόνη να είμαι ερασιτέχνης, με την ετυμολογική έννοια του όρου, και επαγγελματίας.


* Η Λίζυ Τσιριμώκου διδάσκει Θεωρία Λογοτεχνίας και Συγκριτική Γραμματολογία στο ΑΠΘ. Τελευταία εκδοτική της παρουσία είναι η επιμέλεια και ο σχολιασμός του βιβλίου «Τροχιές σε διασταύρωση» (Αλληλογραφία Ρίτσου-Αλεξάνδρου-Δρόσου, Αγρα, 2009).


πηγή: "Εφημερίδα των Συντακτών", 1-3-2015

Όταν σε παινεύει ο εχθρός…

  Έχουμε πια το κείμενο-πλαίσιο και βλέπουμε τις πρώτες ερμηνείες. Παρακινδυνευμένες είναι γιατί η υπόθεση μόλις τώρα ανοίγει και πολλά θα εξαρτηθούν από τη δράση παραγόντων εντός και εκτός της χώρας, ωστόσο μπορούμε να πούμε ορισμένα πράγματα. Ας αφήσουμε κατά μέρος και τις διθυραμβικές δηλώσεις Σόιμπλε (δεν θα ήταν δυνατόν να παραδεχτεί ότι αναγκάστηκε να υποχωρήσει σε κάποια σημεία) και τους ισχυρισμούς της κυβέρνησης ότι οι προτάσεις της στους εταίρους κινούνται στα βήματα του προγράμματος της Θεσσαλονίκης (πρόκειται για μασάζ στο εσωτερικό ακροατήριο γιατί ξεκίνησαν οι γκρίνιες) και ας πάμε σ’ αυτούς που πανηγυρίζουν.

  Οι ηττημένοι κατά κράτος στις εκλογές Σαμαράς και Βενιζέλος, που δεν έχουν πάρει χαμπάρι γιατί τους μαύρισαν οι πολίτες, υποδύονται τους δικαιωμένους επειδή, όπως λένε, η κυβέρνηση ακολουθεί τη δική τους γραμμή, η οποία είναι η μόνη ενδεδειγμένη και η μόνη που υπάρχει (η θεωρία του μονόδρομου). Την εγκαλούν βεβαίως επειδή το κάνει με καθυστέρηση και με ερασιτεχνικό τρόπο και όχι με την ταχύτητα και τον επαγγελματισμό που αυτοί διέπραξαν το έγκλημα, αλλά δεν πειράζει, «νερό και αλάτι». Οταν έρθει στη Βουλή θα ψηφίσουν τη συμφωνία. Συνεπώς η κυβέρνηση έχει κάθε λόγο να τους πει ότι έβαλε πάνω απ’ όλα το συμφέρον της χώρας και όχι της παράταξης και πως όλα όσα διατυμπάνιζαν προεκλογικά σχετικά με την επικινδυνότητα του ΣΥΡΙΖΑ δεν είχαν βάση, ήταν ένα ρεσιτάλ απάτης και δημαγωγίας με στόχο τη χειραγώγηση της κοινωνίας.

  Στο ίδιο μήκος κύματος με τους δύο αρχηγούς βρίσκονται ορισμένα μέσα ενημέρωσης και αρκετοί δημοσιολόγοι. Αποθεώνουν τον Τσίπρα γιατί σε μια κρίσιμη στιγμή, όπου παιζόταν ακόμη και η παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη, φέρθηκε υπεύθυνα, ξεχνώντας προφανώς αυτά που διακινούσαν τα προηγούμενα χρόνια ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αν γίνει κυβέρνηση θα φέρει την καταστροφή. Οι ορκισμένοι εχθροί του ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν δηλώνουν ικανοποιημένοι. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις μού έρχεται στο μυαλό η φράση -αποδίδεται στον Λένιν, αλλά δεν ξέρω αν την έχει πει γιατί δεν έπεσα ποτέ πάνω της διαβάζοντας τα κείμενά του- «όταν σε παινεύει ο εχθρός, ψάξε να βρεις το λάθος σου». Ισχύει; Θα δείξει. Η κυβέρνηση έχει μπροστά της ένα τετράμηνο για να πείσει τον εαυτό της και κατ’ επέκταση τους πολίτες ότι μπορεί να εφαρμόσει το πρόγραμμά της μέσα σε συνθήκες αυστηρού ελέγχου και καθημερινής επιτήρησης από τους δανειστές.

 Ανάγωγα

  Τίγκα στους αντιμνημονιακούς η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ. Πού ήταν κρυμμένοι τόσο καιρό; Αυτά που λένε τώρα στα κανάλια γιατί δεν τα έλεγαν στους υπαλλήλους της τρόικας με τους οποίους συζητούσαν και γιατί δεν αντιδρούσαν όταν οι τροϊκανοί τούς χρησιμοποιούσαν σαν δακτυλογράφους υπαγορεύοντάς τους τα σχέδια νόμου και τις υπουργικές ρυθμίσεις; Ανθρωπάκια χτες, λιοντάρια εκ του ασφαλούς σήμερα...

Τάσος Παππάς

πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών, 26-2-2015

Αριστεία, ελίτ, αριστοκρατία

Silent Hysteria, 2015, Πετρέλαιο και νερό σε σιδερένια δοχεία (λεπτομέρεια) 

του Κώστα Βούλγαρη

  Πολύς λόγος έγινε για την, περιβόητη πια, αποστροφή του λόγου του Αριστείδη Μπαλτά, όσον αφορά τις θεσμοθετημένες δομές αριστείας στη μέση εκπαίδευση. Το μοτίβο τής αντιπαράθεσης ήταν πάντα το ίδιο: ισοπέδωση. Μερικοί μάλιστα προσέθεταν δίπλα στο ουσιαστικό «ισοπέδωση» και το επίθετο «επαναστατική», με ειρωνικές συνδηλώσεις. Υπήρξε όμως και ο εξ αριστερών αντίλογος στους επικριτές, με βασικό επιχείρημα ότι αυτή η κριτική προς τη θέση του Μπαλτά εκφράζει ελιτίστικες και αριστοκρατικές αντιλήψεις.

  Θα παρακάμψω πολλά σοβαρά θέματα, που άπτονται κοινωνιολογικών, παιδαγωγικών, και τόσων άλλων πτυχών, και θα επικεντρώσω μόνο σε ένα, ιδεολογικού χαρακτήρα ζήτημα, καταθέτοντας ένα πρώτο συμπέρασμα: και οι δύο αυτές αντιλήψεις, των επικριτών και των υπερασπιστών, απηχούν έναν αφόρητο κρατισμό, καθώς και μπόλικο κομφορμισμό.

  Οι μεν θέλουν, ως αποστολή του δημόσιου εκπαιδευτικού μηχανισμού, την επιλογή και την προαγωγή των «άξιων». Δηλαδή, την αναπαραγωγή της κυρίαρχων ιδεολογικών στερεοτύπων περί αξιοσύνης και αριστείας, τα οποία απηχούν και αναπαραγάγουν την κοινωνική κυριαρχία κάποιων στρωμάτων και κοινωνικών κατηγοριών. Η εκπαίδευση ως μηχανισμός αναπαραγωγής της κυριαρχίας τους.

  Οι άλλοι, προτάσσουν την άμβλυνση των κοινωνικών αντιθέσεων και προϋποθέσεων, μέσω της εκπαίδευσης, δια της άνευ όρων υποστήριξης των πιο αδύναμων μαθητών. Ώστε, όλοι οι μαθητές να είναι «καλοί», και άρα να ανέλθουν κοινωνικά. Πρόκειται για το αίτημα ο εκπαιδευτικός μηχανισμός, της αστικής δημοκρατίας, να αναλάβει να υπερκεράσει και να καταργήσει τον ταξικό χαρακτήρα της κοινωνίας, εγκαθιδρύοντας έναν «βαθύ κομμουνισμό», εδώ και τώρα...

  Και οι δύο αντιλήψεις προϋποθέτουν το κράτος, ως εργαλείο αυτών των ακραιφνών ιδεολογικών στοχεύσεων. Όμως, η αντίληψη που εισήγαγε ο Μπαλτάς ήταν διαφορετική. Έκανε λόγο για δημοκρατική εκπαίδευση. Τι σημαίνει αυτό; Ισοπέδωση, απαντούν οι μεν. Ισότητα, απαντούν οι άλλοι.

  Η δικιά μου εντύπωση, βλέποντας την προγραμματική ομιλία του Αριστείδη Μπαλτά, ήταν πως μιλούσε για την αστική νομιμότητα, για την αποκατάστασή της. Γι' αυτό και έκανε λόγο για την τραγική συνθήκη, να θεωρούνται σήμερα ως καλά σχολεία τα ιδιωτικά. Δηλαδή, όσα προϋποθέτουν συσσωρευμένο χρήμα για τους γονείς των μαθητών. Όμως όλοι γνωρίζουμε πώς ακριβώς σωρεύεται το χρήμα κατά τις τελευταίες δεκαετίες στη χώρα μας, δηλαδή σε στενή διαπλοκή με το κράτος. Απ' τον επιχειρηματία με τις κρατικές προμήθειες, μέχρι αυτόν που παίρνει φακελάκι ή γρηγορόσημο, ή κινείται στις υπόλοιπες, και τόσες πολλές, γκρίζες ζώνες της παραοικονομίας. Σχεδόν μόνο αυτοί έχουν, πια, την οικονομική άνεση να στέλνουν τα παιδιά τους στα ιδιωτικά σχολεία. Τι σημαίνει όμως αυτό; Όλοι οι μαθητές τους είναι «άριστοι»; Μάλλον όχι. Κι εκεί υπάρχουν κακοί μαθητές, μέτριοι, πολύ καλοί. Απλώς, αυτά τα σχολεία έχουν όλες τις τυπικές και ουσιαστικές προϋποθέσεις να είναι καλά. Δηλαδή, έχουν καθηγητές, βιβλία, θέρμανση, και όλα τα «προαπαιτούμενα». Έχουν όσα συνήθως λείπουν από τα δημόσια σχολεία. Ανεξάρτητα από το αν ο γονιός πληρώνει φαντασιωνόμενος την επιβεβαίωση της κοινωνικής του υπεροχής, τα ιδιωτικά σχολεία απλώς υπερβαίνουν πολλές από τις παθολογίες των δημόσιων σχολείων, εκείνες που προκύπτουν από την εκπαιδευτική πολιτική, αλλά και από την παροιμιώδη νεοελληνική δημοσιοϋπαλληλική αντίληψη. Τίποτα περισσότερο. Για παράδειγμα, οι περιβόητες «πολιτιστικές δραστηριότητες» των ιδιωτικών σχολείων, που τις προβάλλουν σαν «κράχτη», απλώς επιβεβαιώνουν την αμορφωσιά και την αδιαφορία των γονέων, που πιστεύουν ότι η κουλτούρα αποκτάται πληρώνοντας.

  Τι σημαίνει λοιπόν δημοκρατική εκπαίδευση; Σημαίνει, να γίνουν όλα τα δημόσια σχολεία, από άποψη προαπαιτούμενων (καθηγητές, υποδομή κλπ) σαν τα ιδιωτικά. Ώστε, η αστική δημοκρατία να παρέχει σε όλους τους μαθητές τις ίδιες εκπαιδευτικές προϋποθέσεις. Αυτό βεβαίως συνεπάγεται περισσότερα χρήματα για τη δημόσια εκπαίδευση, όμως προϋποθέτει και συστηματική, εξαντλητική κριτική στη γραφειοκρατική αντίληψη που κυριαρχεί στο δημόσιο σχολείο και διαιωνίζει τις παθολογίες του (αδικώντας έτσι και ακυρώνοντας τις προσπάθειες πολλών άξιων, άριστων εκπαιδευτικών).

  Κατά τα λοιπά, όσο και να φαντασιώνονται οι εύποροι γονείς και οι δύσμοιροι μαθητές ότι, πηγαίνοντας σε ένα ιδιωτικό ή σε ένα πρότυπο σχολείο, ανοίγει ο δρόμος για την ένταξή τους σε κάποια απόλυτη ελίτ, πλανώνται οικτρά. Άπειρες γύρω μας οι τραγικές, επηρμένες φιγούρες τέτοιων αποφοίτων. Στην πραγματικότητα, απλώς διευκολύνονται ώστε να ενταχθούν σε αυτό το κρατικοδίαιτο σύμφυρμα στρωμάτων και κατηγοριών που κυριαρχεί κοινωνικά, αφού κάτι τέτοιο χρειάζεται γνωριμίες, ένα «καλό χαρτί» και προγύμναση στη λογική της «ανόδου». Την ένταξη σε αυτό ακριβώς το στάτους προβάλλει και η εξ αντανακλάσεως αντίπαλη αντίληψη, μόνο που επιθυμεί η «άνοδος» να είναι για όλους...

  Όμως, δημοκρατικό σχολείο είναι (και αυτό το ανέφερε ο Μπαλτάς) η παίδευση των εφήβων, η απόκτηση μαθησιακών δυνατοτήτων, η διαμόρφωσή τους ως κοινωνικών προσωπικοτήτων. Σήμερα δε, που ο κοινωνικός αποκλεισμός έχει σαν αποτέλεσμα και τον σχολικό αποκλεισμό, ενώ επιπλέον οι μαθητές (και των ιδιωτικών σχολείων) προστρέχουν απαραιτήτως στα φροντιστήρια, διά των οποίων υψώνεται ένα δεύτερο τείχος σχολικού αποκλεισμού, η αναδιοργάνωση της εκπαίδευσης και η ουσιώδης ένταξη όλων των μαθητών στην εκπαιδευτική διαδικασία αποτελεί επίσης ένα εξόχως δημοκρατικό πρόταγμα.

  Ποιοι τελικά θα αποτελέσουν ιστορικά την όντως ελίτ, και όχι τις προνομιούχες κοινωνικές κατηγορίες, είναι άλλο θέμα, και δεν εξαρτάται από τη σχολική αριστεία. Άλλωστε, αν δεν μιλάμε με όρους νομής της εξουσίας, κρατικής δίαιτας, διαπλοκής, γραφειοκρατίας, αλλά με όρους αστικής δημοκρατίας, όπως επαναστατικά αυτή εγκαθιδρύθηκε, η μόνη θεμιτή ελίτ είναι εκείνη του πνεύματος, των ιδεών, των τεχνών, των επιστημών. Και τα εμπειρικά δεδομένα δείχνουν πως στη μεγάλη τους πλειονότητα όσοι διακρίνονται σε αυτά τα πεδία δεν προέρχονται από τα «καλά σχολεία». Αλλά και όσοι προέρχονται, είναι εκείνοι που αμφισβήτησαν τη λογική αυτών των σχολείων, όπως ο ίδιος ο Μπαλτάς, και τώρα ως υπουργός.

  Όμως, και με ένα απολύτως δημοκρατικό σχολείο, δεν μπορούν να γίνουν όλοι φιλόσοφοι και καλλιτέχνες, όσο και αν βοηθηθούν από το εκπαιδευτικό σύστημα οι αδύναμοι μαθητές. Δεν μπορούν όλοι να γίνουν ποιητές. Ποιηματογράφοι βεβαίως μπορούν να γίνουν, δηλαδή ικανοί να γράψουν ένα αξιοπρεπές ποίημα, ή και πεζό, όπως κάθε μορφωμένος άνθρωπος. Αυτή τη μόρφωση οφείλει να δίνει το σχολείο, σε όλους. Κι εδώ, η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, που θα καταστήσει το Λύκειο αυτόνομη και επαρκή εκπαιδευτική βαθμίδα, είναι ιδιαίτερα κρίσιμη.

  Αλλά εκείνος ο διαφορετικός τρόπος, να δούμε τον κόσμο, και τον εαυτό μας μέσα σε αυτόν, που μόνο η τέχνη μας προσφέρει, θα παραμείνει στην αρμοδιότητα των ποιητών (ακόμα και στον σοσιαλισμό, όπως μας έδειξε η ιστορική πείρα...). Γιατί οι ποιητές, όπως και οι επιστήμονες, δηλαδή όσοι κομίζουν πράγματα, εκείνοι που διανοίγουν και προωθούν την τέχνη και τη γνώση σε νέες περιοχές, δεν προκύπτουν απλώς μέσα από τη σχολική εκπαίδευση, ακόμα κι αν είναι η πλέον δημοκρατική, αλλά κυρίως από την «παράλληλη» και τη «μετέπειτα». Δηλαδή, από τη συστηματική μαθητεία στο ίδιο το πεδίο τους, καλλιτεχνικό ή επιστημονικό, ιδίοις αναλώμασι. Σε μια συνθήκη αγωνιστικής συνύπαρξης και διαφοράς. Με κίνητρο την πεποίθηση ότι η όποια υπεροχή, αλλά κυρίως η προσωπική πραγμάτωση, αφορά το ίδιο το πεδίο τους, και τη θέση τους μέσα σε αυτό, με όρους αισθητικούς και επιστημονικούς, και όχι διά του ματαιόδοξου ατομικισμού ή διά της λαϊκίστικης ισοπέδωσης.

(Τυπικό παράδειγμα της πρώτης εκδοχής, η σεμνή διαδρομή τού ίδιου του Μπαλτά, εξαίρετου καθηγητή και ρηξικέλευθου στοχαστή, ενώ της δεύτερης η καθεστωτική διαδρομή ενός από τους επικριτές του, του κ. Τάκη Θεοδωρόπουλου, συμβατικού συγγραφέα και αρθρογράφου της Καθημερινής - κι οι δυο τους στα ίδια σχολεία φοίτησαν, εδώ και στη Γαλλία, ακόμα και σ' αυτό της ανανεωτικής αριστεράς...)

πηγή: ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ στην "ΑΥΓΗ της Κυριακής", 22-2-2015