Όλο το τελευταίο διάστημα η συζήτηση στον καθεστωτικό Τύπο περιστρέφεται γύρω από τη θεωρία των 2 άκρων, επιδιώκοντας να μονοπωλήσει τον κεντρικό πολιτικό διάλογο. Ειδικά μετά τις συλλήψεις της ηγετικής ομάδας της Χρυσής Αυγής, τα αστικά ΜΜΕ πανηγύριζαν την εξάρθρωση της νεοναζιστικής εγκληματικής συμμορίας ενώ παράλληλα προετοίμαζαν το έδαφος για την εξάρθρωση και του "άλλου άκρου", χωρίς να το κατονομάζουν.
Το ότι το λεγόμενο "άλλο άκρο" είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και τα κοινωνικά κινήματα που υποστηρίζει είναι πλέον αδιαμφισβήτητο. (Το γιατί η θεωρία των 2 άκρων είναι ανόητη, ανιστόρητη και επικίνδυνη το έχουν αναλύσει άλλοι ειδικότεροι και δε θα ήθελα να επεκταθώ.) Το ερώτημα που ανακύπτει είναι το γιατί η κυβέρνηση επιλέγει να ανοίξει τώρα αυτό το ζήτημα και να επιμείνει σε αυτό. Γιατί επιλέγει να συγκρουστεί με την Αξιωματική Αντιπολίτευση και με την κοινωνία με αυτόν τον τρόπο και σε αυτό το πεδίο;
Η ώρα της παταγώδους κατάρρευσης της "ιστορίας επιτυχίας" της κυβέρνησης από την ίδια την πραγματικότητα έφτασε. Την άφιξη της τρόικας συνόδευσαν "φήμες" για νέα μέτρα λιτότητας, τα οποία αγγίζουν τα 2,9 δις ευρώ. Οι αναμενόμενες συνέπειες ενός ακόμη πακέτου μέτρων "που δε θα λαμβάνονταν ξανά" θα είναι το βάθεμα της ύφεσης, η περαιτέρω οικονομική δυσπραγία και κοινωνική απόγνωση του ελληνικού λαού. Αυτή είναι η πραγματικότητα που θέλει να αποφύγει η κυβέρνηση, αυτά είναι τα ζητήματα που δε θέλει να θίξει, τα προβλήματα που δεν μπορεί να λύσει. Γι' αυτό -και εφόσον ελέγχει πολιτικά τα περισσότερα ΜΜΕ- προσπαθεί να αλλάξει την ατζέντα του πολιτικού διαλόγου προς όπου τη συμφέρει.
Ως γνωστόν, τα συντηρητικά αντανακλαστικά της κοινής γνώμης ενεργοποιούνται πολύ ευκολότερα από τα προοδευτικά. Γι' αυτό και οι παροικούντες το Μέγαρο Μαξίμου μας βομβαρδίζουν καθημερινά με "Ασφάλεια-Τάξη-Ηθική", παρομοιάζοντας την κοινωνική αντίσταση στις Σκουριές με τρομοκρατική οργάνωση και τις απεργίες και κινητοποιήσεις εργαζομένων με απόπειρες πραξικοπήματος. Και φυσικά, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο υποκινητής όλων αυτών, ο υιός του Σατανά, το τέκνο του Βελζεβούλ. Αυτή η τακτική στοχεύει στο να απονομιμοποιήσει κάθε λαϊκή κινητοποίηση, κάθε προσπάθεια κοινωνικής αυτοοργάνωσης και χειραφέτισης. Βάζει τη χώρα σε έναν ιδιόμορφο γύψο, χωρίς τάνκς, αλλά με μνημονιακές πρασινο-γάλανες γραβάτες.
Μέσα σ'αυτό το δυσμενές πλαίσιο προετοιμάζονται οι κινητοποιήσεις της επόμενης περιόδου, ενάντια στη μνημονιακή λιτότητα και τη νεοναζιστική βαρβαρότητα. Παρά την τρομοκρατία και τη συκοφάντηση, η κοινωνία θα συνεχίσει να αντιστέκεται στην κατάπατηση των ζωών και των ονείρων της από τη σκληρή κλίκα των κατ' επάγγελμα κυβερνώντων. Οι αγώνες μας δεν ποινικοποιούνται. Ξέρουμε πως το μόνο που φοβούνται είναι η λαϊκή κινητοποίηση και αντίδραση. Γι' αυτό και προσπαθούν να αφήσουν την κοινωνία ανάπηρη από δικαιώματα, άβουλη μαριονέτα στα χέρια τους.
Όμως, όπως γράφει ο Μ.Αναγνωστάκης, "Ανάπηρος δείξε τα χέρια σου. Κρίνε για να κριθείς". Δε θα παίξουμε το παιχνίδι τους, στο γήπεδό τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου