του Φοίβου Τσικλιά
7 Ιουνίου 2012: στην πρωινή εκπομπή του Γ. Παπαδάκη και μετά από λογομαχίες υψηλούς τόνους, ο βουλευτής της Χρυσής Αυγής Η. Κασιδιάρης πετάει νερό στο πρόσωπο της Ρ. Δούρου (βουλευτού του ΣΥΡΙΖΑ) και χαστουκίζει βάναυσα τη βουλευτή του ΚΚΕ Λ. Κανέλλη. Ήταν η πρώτη βιαιοπραγία της Χ.Α. on air. Θα ακολουθούσαν βέβαι και άλλες, αλλά το νεοναζιστικό μόρφωμα είχε ήδη δείξει το χαρακτήρα του. Να σημειωθεί ότι οι υπόλοιποι παριστάμενοι στο πάνελ δεν κουνήθηκαν απ' τη θέση τους, πλην του παρουσιαστή (τα γνωστά "Όχι, όχι, όχι" του Γ. Παπαδάκη).
16 και 18 Μαρτίου 2014: προβάλλεται στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης η ταινία "Στο Νήμα", των Α. Παπανικολάου και Ε. Γιαννούκου. Το ντοκιμαντέρ ακολουθεί την πορεία του Α. Τσίπρα από τις πρώτες εκλογές του 2012 (6-5) στις δεύτερες (17-6), και μέχρι το 1ο Συνέδριο του -ενιαίου πλέον- ΣΥΡΙΖΑ, τον Ιούλιο του 2013. Με καλές και κακές στιγμές (στις οποίες θα αφιερώσω ένα άλλο άρθρο), η ταινία παρουσιάζει αντικειμενικά τον Α. Τσίπρα, σε προσωπικές του στιγμές εν μέσω των πιο σημαντικών πολιτικών γεγονότων των τελευταίων χρόνων.
Το επίμαχο σημείο εντοπίζεται τη στιγμή που ο Τσίπρας βλέπει την επίθεση του Κασιδιάρη. Ένα -εμφανώς- αμήχανο γελάκι, διάχυτη αμηχανία στο γραφείο του και "ο τύπος είναι ψυχάκιας" για το Χρυσαυγίτη βουλευτή. Ακολουθεί τηλεφώνημα με τη Ρ. Δούρου, όπου η βουλευτής (μάλλον) αναρωτιέται αν νομικά δέχθηκε εξύβριση ή επίθεση και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ της λέει "Μανάρι μου, το νερό δεν είναι απλά εξύβριση, επίθεση είναι".
24 Μαρτίου 2014: η Λ. Κανέλλη κατηγορεί, στην "Ανατροπή" του Γ. Πρετεντέρη, τον Τσίπρα για την αντίδρασή του, χαρακτηρίζοντάς τον "τσόγλαν μπόι", "δεξιούρα" και άλλα συναφή. Αιτία (κατά τη βουλευτή του ΚΚΕ) το γέλιο του Τσίπρα κατά την επίθεση και το ότι την "κατηγορεί" ότι πρώτη αυτή επιτέθηκε στον Κασιδιάρη. Άρα ο Τσίπρας υποστηρίζει τη ΧΑ και τις βιαιότητές της και -σ' αυτήν την περίπτωση- την παρουσιάζει ως θύμα του ΚΚΕ. (το βίντεο στο τέλος του άρθρου)
Εγώ, που το είδα το ντοκιμαντέρ, δεν κατάλαβα ότι ο Τσίπρας έβγαζε λάδι τον Κασιδιάρη ή ευχαριστιόταν το χαστούκι. Ομολογώ την αμηχανία μου στη θέα του αμήχανου γέλιου του Τσίπρα. Θα περίμενα μία εντονότερη, πιο οργισμένη αντίδραση σ' αυτήν την αποτρόπαια πράξη. Είναι βέβαια υπόθεση του ίδιου του Τσίπρα το πώς αντιμετωπίζει τις κρίσιμες ή απρόβλεπτες καταστάσεις. Δε με έπεισε απόλυτα, όμως δεν το γνωρίζω προσωπικά για να έχω να συγκρίνω με ανάλογες περιπτώσεις, ώστε να μπορώ να πω εάν αντέδρασε ήπια, έντονα ή όπως συνηθίζει.
Επίσης, σε καμία περίπτωση ο Τσίπρας δε βγάζει με τα λεγόμενά του λάδι τον Κασιδιάρη. Η κ. Κανέλλη δεν είδε προφανώς το ντοκιμαντέρ, ενημερώθηκε από τρίτους για το περιεχόμενό του. Πριν αναφερθεί στη σειρά της αντίδρασης στον Κασιδιάρη (όπου πρώτη αντέδρασε η Κανέλλη), ανέφερε σκωπτικά την αντίδραση του παρουσιαστή Γ. Παπαδάκη και του Πρ. Παυλόπουλου (βουλευτή ΝΔ). Ο πρώτος είχε μια βραδυφλεγή "έκρηξη" ("όχι, όχι"), ενώ ο δεύτερος δεν κουνήθηκε καν. Σ' αυτή τη λογική εντάσσεται η φράση του Α. Τσίπρα για την αντίδραση της Κανέλλη.
Το δυστύχημα όλων των παραπάνω είναι ότι η αριστερά αναλώνεται σε έναν εσωτερικό πόλεμο, όπου κυριαρχούν οι ατάκες και απουσιάζει η πολιτική. Επιπλέον, το Κομμουνιστικό Κόμμα ανάγει πλέον το διμέτωπο αγώνα ενάντια σε κυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ σε έναν ανηλεή μονομέτωπο αγώνα λάσπης και αισχρής συκοφαντίας ενάντια στο κόμμα της Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Τσουβαλιάζουν (δια στόματος Δ. Κουτσούμπα) το ΣΥΡΙΖΑ στα "κόμματα της οργής", μαζί με τη ΧΑ και τους ΑΝΕΛ. Επιτίθενται στο κόμμα και προσωπικά στον Α. Τσίπρα, χρησιμοποιώντας τα χειρότερα επιχειρήματα της αστικής προπαγάνδας και των ΜΜΕ που την εκπροσωπούν.
Ο πολιτικός διάλογος εντός της Αριστεράς είναι παραπάνω απο θεμιτός, είναι απαραίτητος. Η όποια καλοπροαίρετη (ακόμη και αιχμηρή) κριτική στην πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ είναι θεμιτή, στα πλαίσια της συνεχούς πολιτικής όσμωσης και ενεργού συζήτησης. Όταν όμως το ιστορικότερο αριστερό-κομμουνστικό κόμμα της χώρας (και δε σκοπεύω να γίνω τώρα τιμητής του ΚΚΕ) καταφεύγει σε τέτοιες πρακτικές, μας προκαλεί (δυσάρεστες) εκπλήξεις και ερωτηματικά.
Μήπως το ΚΚΕ, μέσα στην προσπάθειά του να περιορίσει τη διαροή ψηφοφόρων προς το ΣΥΡΙΖΑ, αρχίζει να ξενά το πρώτο Κ του ονόματός του...;;;
16 και 18 Μαρτίου 2014: προβάλλεται στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης η ταινία "Στο Νήμα", των Α. Παπανικολάου και Ε. Γιαννούκου. Το ντοκιμαντέρ ακολουθεί την πορεία του Α. Τσίπρα από τις πρώτες εκλογές του 2012 (6-5) στις δεύτερες (17-6), και μέχρι το 1ο Συνέδριο του -ενιαίου πλέον- ΣΥΡΙΖΑ, τον Ιούλιο του 2013. Με καλές και κακές στιγμές (στις οποίες θα αφιερώσω ένα άλλο άρθρο), η ταινία παρουσιάζει αντικειμενικά τον Α. Τσίπρα, σε προσωπικές του στιγμές εν μέσω των πιο σημαντικών πολιτικών γεγονότων των τελευταίων χρόνων.
Το επίμαχο σημείο εντοπίζεται τη στιγμή που ο Τσίπρας βλέπει την επίθεση του Κασιδιάρη. Ένα -εμφανώς- αμήχανο γελάκι, διάχυτη αμηχανία στο γραφείο του και "ο τύπος είναι ψυχάκιας" για το Χρυσαυγίτη βουλευτή. Ακολουθεί τηλεφώνημα με τη Ρ. Δούρου, όπου η βουλευτής (μάλλον) αναρωτιέται αν νομικά δέχθηκε εξύβριση ή επίθεση και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ της λέει "Μανάρι μου, το νερό δεν είναι απλά εξύβριση, επίθεση είναι".
 |
| στιμιότυπο της επίμαχης σκηνής του ντοκιμαντέρ |
24 Μαρτίου 2014: η Λ. Κανέλλη κατηγορεί, στην "Ανατροπή" του Γ. Πρετεντέρη, τον Τσίπρα για την αντίδρασή του, χαρακτηρίζοντάς τον "τσόγλαν μπόι", "δεξιούρα" και άλλα συναφή. Αιτία (κατά τη βουλευτή του ΚΚΕ) το γέλιο του Τσίπρα κατά την επίθεση και το ότι την "κατηγορεί" ότι πρώτη αυτή επιτέθηκε στον Κασιδιάρη. Άρα ο Τσίπρας υποστηρίζει τη ΧΑ και τις βιαιότητές της και -σ' αυτήν την περίπτωση- την παρουσιάζει ως θύμα του ΚΚΕ. (το βίντεο στο τέλος του άρθρου)
Εγώ, που το είδα το ντοκιμαντέρ, δεν κατάλαβα ότι ο Τσίπρας έβγαζε λάδι τον Κασιδιάρη ή ευχαριστιόταν το χαστούκι. Ομολογώ την αμηχανία μου στη θέα του αμήχανου γέλιου του Τσίπρα. Θα περίμενα μία εντονότερη, πιο οργισμένη αντίδραση σ' αυτήν την αποτρόπαια πράξη. Είναι βέβαια υπόθεση του ίδιου του Τσίπρα το πώς αντιμετωπίζει τις κρίσιμες ή απρόβλεπτες καταστάσεις. Δε με έπεισε απόλυτα, όμως δεν το γνωρίζω προσωπικά για να έχω να συγκρίνω με ανάλογες περιπτώσεις, ώστε να μπορώ να πω εάν αντέδρασε ήπια, έντονα ή όπως συνηθίζει.
Επίσης, σε καμία περίπτωση ο Τσίπρας δε βγάζει με τα λεγόμενά του λάδι τον Κασιδιάρη. Η κ. Κανέλλη δεν είδε προφανώς το ντοκιμαντέρ, ενημερώθηκε από τρίτους για το περιεχόμενό του. Πριν αναφερθεί στη σειρά της αντίδρασης στον Κασιδιάρη (όπου πρώτη αντέδρασε η Κανέλλη), ανέφερε σκωπτικά την αντίδραση του παρουσιαστή Γ. Παπαδάκη και του Πρ. Παυλόπουλου (βουλευτή ΝΔ). Ο πρώτος είχε μια βραδυφλεγή "έκρηξη" ("όχι, όχι"), ενώ ο δεύτερος δεν κουνήθηκε καν. Σ' αυτή τη λογική εντάσσεται η φράση του Α. Τσίπρα για την αντίδραση της Κανέλλη.
Το δυστύχημα όλων των παραπάνω είναι ότι η αριστερά αναλώνεται σε έναν εσωτερικό πόλεμο, όπου κυριαρχούν οι ατάκες και απουσιάζει η πολιτική. Επιπλέον, το Κομμουνιστικό Κόμμα ανάγει πλέον το διμέτωπο αγώνα ενάντια σε κυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ σε έναν ανηλεή μονομέτωπο αγώνα λάσπης και αισχρής συκοφαντίας ενάντια στο κόμμα της Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Τσουβαλιάζουν (δια στόματος Δ. Κουτσούμπα) το ΣΥΡΙΖΑ στα "κόμματα της οργής", μαζί με τη ΧΑ και τους ΑΝΕΛ. Επιτίθενται στο κόμμα και προσωπικά στον Α. Τσίπρα, χρησιμοποιώντας τα χειρότερα επιχειρήματα της αστικής προπαγάνδας και των ΜΜΕ που την εκπροσωπούν.
Ο πολιτικός διάλογος εντός της Αριστεράς είναι παραπάνω απο θεμιτός, είναι απαραίτητος. Η όποια καλοπροαίρετη (ακόμη και αιχμηρή) κριτική στην πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ είναι θεμιτή, στα πλαίσια της συνεχούς πολιτικής όσμωσης και ενεργού συζήτησης. Όταν όμως το ιστορικότερο αριστερό-κομμουνστικό κόμμα της χώρας (και δε σκοπεύω να γίνω τώρα τιμητής του ΚΚΕ) καταφεύγει σε τέτοιες πρακτικές, μας προκαλεί (δυσάρεστες) εκπλήξεις και ερωτηματικά.
Μήπως το ΚΚΕ, μέσα στην προσπάθειά του να περιορίσει τη διαροή ψηφοφόρων προς το ΣΥΡΙΖΑ, αρχίζει να ξενά το πρώτο Κ του ονόματός του...;;;
