Η καλαμόν η πράσινη, η θρούμπα που ανατέλλει

του Φοίβου Τσικλιά

Η ασθενής Κεντροαριστερά βρίσκεται "επί της ιατρικής κλίνης" διαμελισμένη, χλωμή και ασθμαίνουσα. Γύρω της έχει συγκεντρωθεί σωρεία γιατρών, ειδικών και μη, οι οποίοι ερίζουν για τον τύπο της ασθένειας. Εσχάτως, οι "απόψεις" των κεντροαριστερολόγων έχουν συμπυκνωθεί στις παρακάτω τρεις.

  

  Πρωτή θεραπεία, η "ΕΛΙΑ - Δημοκρατική Παράταξη". Παλιά και δοκιμασμένη συνταγή, κυρίως σε χώρους της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς. Βασίζεται στη διάσπαση και έπειτα στην επανένωση των διασπασμένων μερών σε ενιαίο σχήμα. Αφού λοιπόν η πάλαι ποτέ κραταιά δημοκρατική παράταξη διασπάστηκε σε ΠΑΣΟΚ (Β. Βενιζέλος και σία), Συμφωνία για τη Νέα Ελλάδα (Α. Λοβέρδος), Δυναμική Ελλάδα (Η. Μόσιαλος) και δυο-τρείς ακόμη Ελλάδες, έρχεται η ώρα της επανένωσης στην ΕΛΙΑ.

  

  Πετυχημένο πάντως το σηματάκι του νέου "κόμματος". Ένα λιόδεντρο με χοντρό κορμό, χωρίς κλαδιά και με 5-6 φυλλαράκια...

  

  Η δεύτερη θεραπεία βασίζεται στην ανατολική ιατρική, στο δόγμα ομμμμ, γιόγκα και σταδιακή απαγκίστρωση. Οι προτείνοντες ιατροί την ονομάζουν "Δημοκρατική Αριστερά - Προοδευτική Συνεργασία". Μια ελιά χωρίς την ΕΛΙΑ, με λαμπρά τέκνα του ΠΑΣΟΚ (βλ. Μ. Κοππά) και το "βαρύ" πυροβολικό της ΔΗΜΑΡ, Κουβέλη, Ψαριανό, Μαργαρίτη και λοιπούς.

  

  Επί ένα χρόνο βελόνιζαν το Μνημόνιο στην κυβέρνηση Σαμαρά. Τώρα, με μια δική τους Κεντροαριστερά, σηκώνουν πανιά για Ευρωβουλή. Τσάι, συμπάθεια και ΠΑΣΟΚ με ολίγη...

 

  Τρίτη και πιο πρόσφατη θεραπεία, το "Ποτάμι". Όχι της Λαρίσης, του Σταύρου Θεοδωράκη. Μοντέρνα θεραπεία, αυτοπροσδιορίζεται στο πουθενά και προτείνει το τίποτα. Μάχεται το λαϊκισμό σε τέτοιο βαθμό, ώστε ο υποψήφιός του κ.Ν. Δήμου δεσμεύτηκε για 100.000 θέσεις εργασίας για νέους, από ανώνυμους φορείς του εξωτερικού. Τέτοιος αντι-λαϊκισμός είχε να γίνει από τα 600 δισ. του Αρτέμη Σώρρα...

  

  Ας τελειώνουμε πια με τις ανοησίες και την αναζήτηση ονομάτων για νέα κόμματα της εξωκοινοβουλευτικής κεντροαριστεράς. Ένα κόμμα υπάρχει όταν εξυπηρετεί μια κοινωνική ανάγκη. Στην εποχή μας, τα κόμματα οφείλουν "το μεγάλο το ναι ή το μεγάλο το όχι να πούνε".

  

  Αυτό έχει ανάγκη η κοινωνία. Τα "ναι μεν, αλλά" ας πάνε σπίτια τους. Θα κρυώσει το τσάι...

 

 πηγή: "ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ της Πιερίας", 14-3-2014