Αποφάσεις Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης Συσπείρωσης Πανεπιστημιακών

7^η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη - Θεσσαλονίκη, 15-16/9/2012

  Η ελληνική κοινωνία έρχεται ακόμη μια φορά αντιμέτωπη με τη μνημονιακή βαρβαρότητα. Η κυβερνητική τρόικα επιχειρεί να  επιβάλλει, με τα γνωστά πλέον εκβιαστικά διλήμματα, ένα νέο δυσβάστακτο πακέτο οικονομικών μέτρων ύψους 11,5 δισ. ευρώ με οριζόντιες μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, περικοπές σε προνοιακά επιδόματα, καταργήσεις εργασιακών δικαιωμάτων και ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας.  

Αυτή η μνημονιακή πολιτική εξειδικεύεται στην τριτοβάθμια εκπαίδευση με τη μισθολογική εξαθλίωση των πανεπιστημιακών δασκάλων, την οικονομική και λειτουργική ασφυξία των πανεπιστημίων και την - με συνοπτικές διαδικασίες - συρρίκνωση των ΑΕΙ και ΤΕΙ της χώρας. Είναι το «επιστέγασμα» της προσπάθειας κατάργησης του δημόσιου, δωρεάν και δημοκρατικού πανεπιστημίου από τους Νόμους 4009/2011 και 4076/2012.

Η επερχόμενη μισθολογική εξαθλίωση…

   Σύμφωνα με τις πρόσφατες εξαγγελίες οι μισθοί των πανεπιστημιακών μειώνονται μεσοσταθμικά κατά 17,5%. Ειδικά στις χαμηλότερες βαθμίδες (Λέκτορες και Επίκουροι Καθηγητές), οι εισοδηματικές απώλειες θα ξεπεράσουν το 20%, καθώς καταργούνται πλήρως το επίδομα άδειας και τα δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα. Με τα νέα αυτά μέτρα, οι μισθολογικές απώλειες θα υπερβούν το 35%, από το 2009. Εάν μάλιστα συνυπολογιστούν τα ανάλγητα φορολογικά μέτρα της τελευταίας διετίας, το πραγματικό εισόδημα μας έχει συρρικνωθεί πάνω από 45%. Οι νέες περικοπές οδηγούν νομοτελειακά τους πανεπιστημιακούς δασκάλους, η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων είναι μισθοσυντήρητοι, στην οικονομική εξαθλίωση.

Η οικονομική και λειτουργική ασφυξία των Ιδρυμάτων…

   Οι δραματικές περικοπές της κρατικής επιχορήγησης και οι απώλειες από το «κούρεμα» των αποθεματικών των Πανεπιστημίων δημιουργούν συνθήκες χρηματοδοτικής ασφυξίας. Η σχεδόν ολοκληρωτική περικοπή των πιστώσεων των συμβασιούχων διδασκόντων ΠΔ 407/80, οι μηδενικοί διορισμοί των 850 και πλέον εκλεγμένων μελών ΔΕΠ καθώς και των μελών ΕΤΕΠ και ΕΕΔΙΠ και η νέα - αγριότερη -  απειλή της εργασιακής εφεδρείας, οδηγούν την εκπαιδευτική, ερευνητική και διοικητική λειτουργία των Πανεπιστημίων σε οριακό επίπεδο. Η ποιότητα της εκπαίδευσης και της έρευνας υποβαθμίζεται. Η φοιτητική μέριμνα καταρρέει, τα δωρεάν συγγράμματα καταργούνται, τα δίδακτρα φοίτησης είναι προ των πυλών. Η κυβερνητική πολιτική μεταφέρει το κόστος φοίτησης στις πλάτες της δοκιμαζόμενης ελληνικής οικογένειας, καταργώντας ουσιαστικά το αναφαίρετο δικαίωμα στη μόρφωση.

Η συρρίκνωση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης…

   Το σχέδιο «Αθηνά» επιχειρεί δήθεν να διορθώσει τα «κακώς κείμενα» στη χωροταξική διάρθρωση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Είναι τουλάχιστον προκλητικό αυτοί που δημιούργησαν το πρόβλημα των διάσπαρτων σχολών και τμημάτων ανά την επικράτεια για ψηφοθηρικούς και μικροκομματικούς σκοπούς την περίοδο των ευρωπαϊκών επιδοτήσεων, να εμφανίζονται ως μέρος της λύσης. Οι αποφασιστικές αρμοδιότητες του Υπουργού Παιδείας, οι ασφυκτικές χρονικά προθεσμίες και ο προσχηματικός διάλογος με την ΑΔΙΠ (μια κατ’ ευφημισμόν «ανεξάρτητη ρυθμιστική αρχή») και τα Ιδρύματα, είναι προφανές ότι εξυπηρετούν ένα και μόνο στόχο: τη συρρίκνωση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης κατά 40% στο πλαίσιο εφαρμογής των μνημονιακών πολιτικών.

Ο Νόμος 4076/2012…

   Η Κυβέρνηση, ως συνήθως, ψήφισε μέσα στο καλοκαίρι το Ν. 4076/2012 επιχειρώντας να εμφανίσει τις τροποποιήσεις ως «βελτιωτικές παρεμβάσεις» και παραχωρήσεις προς την πανεπιστημιακή κοινότητα. Οι όποιες αλλαγές έγιναν (επαναφορά τμημάτων, εκλογή κοσμητόρων, κατάργηση σχολής μεταπτυχιακών σπουδών) αποτελούν κατακτήσεις του περσινού αγωνιστικού κινήματος. Ωστόσο, ο Ν. 4076/2012 δεν θίγει στο ελάχιστο τον βαθιά αυταρχικό και αντι-ακαδημαϊκό χαρακτήρα του Ν. 4009/2011. Διατηρεί πρακτικά άθικτη την παντοδυναμία του Συμβουλίου Ιδρύματος, χωρίς κανένα θεσμικό αντίβαρο. Δεν αποκαθιστά πλήρως τη λειτουργία των Τμημάτων. Δεν αλλάζει τον κομβικό και παντοδύναμο ρόλο της ΑΔΙΠ στα ζητήματα πιστοποίησης των Προγραμμάτων Σπουδών. Δεν αποκαθιστά τη φοιτητική συμμετοχή, ούτε φυσικά και το πανεπιστημιακό άσυλο. Ο Ν. 4076/2012 στοχεύει μόνο στη «θωράκιση» της εκλογής των Συμβουλίων Ιδρύματος (φτάνοντας μέχρι και στον απευθείας διορισμό τους!) και στην επιτάχυνση της επιχείρησης συρρίκνωσης της Ανώτατης Εκπαίδευσης, με συνοπτικές διαδικασίες.

Στη βάση των παραπάνω, η 7^η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη της Συσπείρωσης Πανεπιστημιακών:

• Στηρίζει και συμμετέχει στις πολύμορφες αγωνιστικές κινητοποιήσεις ενάντια στα μέτρα δημοσιονομικής λιτότητας των 11,5 δισ. ευρώ που εξαθλιώνουν την ελληνική κοινωνία, ωθούν τους πανεπιστημιακούς δασκάλους σε αναξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης, οδηγούν τα πανεπιστήμια σε οικονομικό και λειτουργικό αδιέξοδο και καταλύουν το δημόσιο χαρακτήρα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.

• Απορρίπτει το Ν. 4076/2012 ως «εφαρμοστικό πλαίσιο» του Ν. 4009/2011, καθώς οι τροποποιήσεις που επιφέρει δεν αναιρούν τη βασική φιλοσοφία του Ν. 4009/2011. Ως εκ τούτου, δηλώνει την αντίθεσή της στην εκβιαστική διαδικασία συγκρότησης των Σ.Ι., την οποία θα αποκρούσει με κάθε πρόσφορο μέσο προασπίζοντας το κατοχυρωμένο από το Σύνταγμα δημόσιο και αυτοδιοικούμενο Πανεπιστήμιο. Στην ίδια κατεύθυνση καλεί τα συλλογικά όργανα της ακαδημαϊκής κοινότητας (Σύγκλητοι, Γ.Σ. Σχολών και Τμημάτων, σύλλογοι ΔΕΠ, φοιτητών κι εργαζομένων) να επαναβεβαιώσουν την αντίθεσή τους στο νέο θεσμικό πλαίσιο και να λάβουν αντίστοιχες αποφάσεις. Καλεί, επίσης, την πανεπιστημιακή κοινότητα να υποστηρίξει τις εκλεγμένες πρυτανικές αρχές, από τις οποίες ζητά να πράξουν το καθήκον τους προς το δημόσιο πανεπιστήμιο, να συνεχίσουν τις δικαστικές προσφυγές και να διαφυλάξουν το αγαθό της δημόσιας ανώτατης παιδείας.

• Καταδικάζει το εξαγγελθέν σχέδιο «Αθηνά», το οποίο έχει ως αποκλειστικό στόχο τη συρρίκνωση (στο όνομα του εξορθολογισμού) της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Στις παρούσες συνθήκες κρίσης, βασικό μέλημα πρέπει να είναι η διασφάλιση του δικαιώματος στη μόρφωση και στην εργασία. Ο επανασχεδιασμός του χάρτη της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης δεν μπορεί να γίνει με συνοπτικές διαδικασίες από αυτούς που έταζαν «κάθε πόλη και ΑΕΙ - κάθε χωριό και ΤΕΙ», ούτε και από διορισμένες από το Υπουργείο «ανεξάρτητες αρχές» υπό τη δαμόκλειο σπάθη των μνημονιακών απαιτήσεων. Ο νέος χωροταξικός σχεδιασμός της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης απαιτεί οικονομικούς πόρους, αλλά και χρόνο για πραγματικό διάλογο με το σύνολο της ακαδημαϊκής κοινότητας και τις τοπικές κοινωνίες.

• Καταγγέλλει τη δίχρονη αδράνεια και την υπονόμευση των αγωνιστικών κινητοποιήσεων από τις παρατάξεις ΚΙΠΑΝ, ΑΡΜΕ και ΑΣΚΕΥ. Η συντεχνιακή λογική της διεκδίκησης ειδικών ρυθμίσεων (προφανώς σε βάρος άλλων κλάδων) και η φιλοκυβερνητική τους στάση όλο το προηγούμενο διάστημα έχει αποτυπωθεί έντονα στη συνείδηση της πανεπιστημιακής κοινότητας και, κυρίως, της κοινωνίας. Ακόμη και σήμερα αρνούνται να αναγνωρίσουν το συνολικό πρόβλημα της συρρίκνωσης και υπο-χρηματοδότησης της δημόσιας εκπαίδευσης, ως απόρροια συνειδητών κυβερνητικών επιλογών, στερώντας από τους πανεπιστημιακούς το δικαίωμα συγκρότησης ευρύτερων συμμαχιών.

• Καταγγέλλει, τέλος, την ενορχηστρωμένη και πολυμέτωπη επικοινωνιακή προπαγάνδα κατά των δημόσιων πανεπιστημίων. Αμετροεπείς επιθέσεις, όπως οι πρόσφατες με αιχμή το Α.Π.Θ., επιχειρούν να συσκοτίσουν τα πραγματικά προβλήματα της υπο-χρηματοδότησης και της καταλήστευσης των διαθέσιμων πόρων της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, επιδιώκοντας, μέσω του «λεφτά υπάρχουν» και της κατασκευής «ενόχων», να δικαιολογήσουν την ασφυξία των Ιδρυμάτων. Σε αυτή την κατεύθυνση, καλούμε τα εκλεγμένα όργανα της ακαδημαϊκής κοινότητας να καταθέσουν δημόσια την πραγματική κατάσταση για τα οικονομικά των Ιδρυμάτων και να εκθέσουν τις αδυναμίες λειτουργίας κατά τη νέα ακαδημαϊκή χρονιά.

  Η Συσπείρωση Πανεπιστημιακών παραμένει προσηλωμένη στις ακαδημαϊκές αξίες και ελευθερίες του δημόσιου πανεπιστημίου. Επεξεργάζεται και στηρίζει κάθε δημιουργική αλλαγή που εγγυάται και προωθεί αυτές τις αξίες, ιδίως στη συγκεκριμένη εποχή της βαθειάς κοινωνικής και οικονομικής κρίσης. Για τον ίδιο λόγο, ωστόσο, δηλώνει ότι θα αποκρούσει με όλες της τις δυνάμεις τις πολιτικές εκείνες που μεθοδεύουν, με θεσμικά ή οικονομικά μέσα, τη μετατροπή του δημόσιου και δημοκρατικού πανεπιστημίου σε ένα ολιγαρχικό εκπαιδευτήριο «πολλαπλών ταχυτήτων».