Η πολιτική διαδρομή του Αντώνη Σαμαρά συμπληρώνει αισίως τα 35
χρόνια. Η πολιτική του καριέρα ήταν εξασφαλισμένη. Υπήρχαν όλα τα
εχέγγυα. Γιός γιατρού του Κ. Καραμανλή, ανιψιός βουλευτή της ΕΡΕ,
εγγονός υπουργού, απόγονος της οικογένειας Μπενάκη. Αυτά συνήθως δεν
πολύ-λέγονται. Αντίθετα, κάποια άλλα στοιχεία, κυρίως ότι είναι
δισέγγονος – και όχι εγγόνι – της Πηνελόπης Δέλτα, μας τα υπενθυμίζουν
διαρκώς.
Τα πράγματα πήραν νωρίς τον δρόμο τους. Εκπαίδευση στο πολιτικό περιβάλλον του Ευάγγελου Αβέρωφ, Ρέιντζερς και Κένταυροι στην ΟΝΝΕΔ, γιορτές στον Μελιγαλά- ακόμα και όταν η μεταπολιτευτική καραμανλική δεξιά απείχε. Με τούτα και με κείνα δεν ήταν δύσκολο να εκλεγεί Βουλευτής Μεσσηνίας στα 26. Αυτός και αν «βγήκε μικρός στην πιάτσα» που λέει ένας άλλος Ευάγγελος. Η αριστερά του ’89 τον «τίμησε» συμφωνώντας να είναι υπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση Τζανετάκη.
Τα υπόλοιπα είναι λίγο-πολύ γνωστά. Υπουργός Εξωτερικών, αποστάτης του αποστάτη, ΠΟΛ.ΑΝ., πολιτική εξαφάνιση μεταξύ 1996 και 2004- χρονιά που ο Κώστας Καραμανλής τον τοποθετεί στο ευρωψηφοδέλτιο-, αρχηγός της Ν.Δ (να,ι είναι ο ίδιος που έλεγε ότι δεν θα επέστρεφε ακόμα και αν τον έκαναν αρχηγό), πρωθυπουργός του μνημονίου. Σε αυτή την διαδρομή, γεμάτη από την τακτική της κωλοτούμπας και το παρασκήνιο, ο Αντώνης Σαμαράς δεν ξέχασε την ακραία δεξιά πολιτική καταγωγή του και παρέμεινε συνεπής σε αυτόν τον ιδεολογικό χώρο. Απλά φρόντιζε να καλλιεργεί εντέχνως ένα χαμηλών τόνων προφίλ και να μη σπαταλά ενέργεια στον δημόσιο βίο. Και ένα μόνιμο χαμόγελο καρφιτσωμένο στο πρόσωπό του, να φανερώνει την αμηχανία και ανασφάλεια του.
Τα θυμήθηκα όλα αυτά παρακολουθώντας – χωρίς ήχο – την ομιλία του στην Βουλή προχθές. Η γλώσσα του σώματος λέει πάντα περισσότερα. Απλωμένα χέρια στο βήμα, ειρωνικό και κουτσαβάκικο ύφος, γελάκια, το κεφάλι να γέρνει κάθε φορά που νόμιζε πως θα πει καμία εξυπνάδα και κυρίως το υφάκι του «εσύ, μικρέ, τουμπεκί ψιλοκομμένο». Κάτι μεταξύ δασκάλου και ψευτόμαγκα της δεκαετίας του ’50. Τον κοίταζες και έλεγες τώρα θα σηκώσει τα μανίκια ή θα λύσει το ζωνάρι του. Αδυνατούσες να πιστέψεις πως αυτός ο άνθρωπος είναι ο πρωθυπουργός της χώρας. Κακά τα ψέματα και να τα λέμε όλα.
Ο Αντώνης Σαμαράς δεν το ’χει. Και το ξέρει. Γι’ αυτό και κρύβεται και δεν εμφανίζεται στη Βουλή. Γι’ αυτό και έχει στρατιές συμβούλων πιο ακραίων από αυτόν. Γι’ αυτό, όπου εμφανισθεί, είναι με γραπτό κείμενο και αδυνατεί να αντιπαρατεθεί πολιτικά χωρίς αυτό. Γι’ αυτό και μεθόδευσε να μην υπάρξει debate στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις του 2012. Γι’ αυτό και πάει μόνο σε στημένες συνεντεύξεις. Γι’ αυτό και δεν απαντά σε ερωτήσεις των πολιτικών αρχηγών, με την ίδια συνέπεια που και αυτός δεν πολύ-κατέθετε ερωτήσεις σε πρώην πρωθυπουργούς. Παρά μόνο αν ήθελε να φιτιλιάσει τις φοβίες και την ανασφάλεια του κόσμου σχετικά με την αύξηση της εγκληματικότητας. Αν βρεθεί σε διαφορετικό περιβάλλον πολύ εύκολα θα ξεπεταχτεί από μέσα του η πατριδοκαπηλία, η ακροδεξιά ρητορική, το πολιτικό κενό και οι αδυναμίες του. Βγαίνει από μέσα του ο χωροφύλακας.
Μετά το σούσουρο που έγινε, έκατσα αυτή τη φορά να ακούσω τις ομιλίες στη Βουλή την περασμένη Κυριακή. Μέτρησα τουλάχιστον 25 ερωτήσεις που απηύθυνε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης στον πρωθυπουργό. Δεν απάντησε σε καμία. Όχι μόνο γιατί δεν υπήρχαν απαντήσεις στο χαρτί που είχε μπροστά του, αλλά γιατί αυτή είναι η φύση του. Όταν ρωτάνε για την ανθρωπιστική κρίση, τους πλειστηριασμούς και τις εξώσεις, τη φτώχεια και τα νέα μέτρα, δεν μπορεί ο πρωθυπουργός της χώρας να γελάει. Δεν μπορεί να λέει φράσεις προέδρου πενταμελούς «κοιτάω αλλού για να μην γελάσω». Όταν ρωτάνε για την ΕΡΤ, για τις κόκκινες γραμμές, τη διαπλοκή, δεν γίνεται ο πρωθυπουργός της χώρας να λέει «αν είστε καλά και υπάκουα παιδιά, θα έρχομαι που και που στη Βουλή να τα λέμε». Όταν ρωτάνε για το ΤΑΙΠΕΔ, τις ιδιωτικοποιήσεις και τα νέα μέτρα, ο πρωθυπουργός της χώρας δεν απαντά με φράσεις «θέλει να κρυφτεί και η χαρά δεν τον αφήνει». Γιατί τότε δεν είναι ο γελαστός πρωθυπουργός μιας χώρας που βιώνει τον μεγαλύτερο εφιάλτη. Ούτε καν χαζοχαρούμενος πρωθυπουργός για να το διασκεδάσουμε παρέα.
Είναι μάγκας και τσαμπουκάς πρωθυπουργός. Ηγεμόνας. Ενός κράτους έκτακτης ανάγκης. Εκεί όμως, που ξεπερνά κάθε όριο υπομονής μας η σιωπή του πρωθυπουργού, είναι στις ερωτήσεις σχετικά με τον μεγάλο πλούτο. Γιατί από τις 6.575 offshore ακινήτων που έχουν καταγραφεί στην Ελλάδα έχει ολοκληρωθεί ο έλεγχος μόλις σε 34; Γιατί είναι μηδέν τα έσοδα από τη λίστα Λαγκάρντ και τις άλλες λίστες; Γιατί από τα 25.000 εμβάσματα στο εξωτερικό σε μία τριετία, ελέγχθηκαν μόνο τα 2; Γιατί από το λαθρεμπόριο καυσίμων το δημόσιο χάνει δύο δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως; Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με την σιωπή που απορρέει από τις αδυναμίες του πρωθυπουργού. Εδώ έχουμε να κάνουμε με την σιωπή που απορρέει από το πιο επικίνδυνο κράμα. Ενός νεοφιλελεύθερου, ακροδεξιού και ικανού για τα πάντα πρωθυπουργού.
Αυτός είναι ο Αντώνης Σαμαράς. Ένας νεοφιλελεύθερος και μερκελιστής, που την τάξη του και τα συμφέροντά της εκπροσωπεί και αδιαφορεί για την κοινωνία. Ακραίος δεξιός και πατριδοκάπηλος. Δεν είναι το τελευταίο του καταφύγιο. Πάντα ήταν το πρώτο και μόνο. Πολιτικά και ηθικά επικίνδυνος για τον τόπο. Η χειρότερη επιλογή στην χειρότερη συγκυρία. Ένα λάθος εντόπισα στις ερωτήσεις του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ρώτησε τον κ. Σαμαρά αν κοιμάται ήσυχος το βράδυ. Ατυχέστατη ερώτηση, πανεύκολη απάντηση. Μια χαρά κοιμάται, σαν πουλάκι. Για τα υπόλοιπα… μούγκα το μαγκάκι.
πηγή: periodista.gr (Oι υπογραμμίσεις είναι του συντάκτη)
Τα πράγματα πήραν νωρίς τον δρόμο τους. Εκπαίδευση στο πολιτικό περιβάλλον του Ευάγγελου Αβέρωφ, Ρέιντζερς και Κένταυροι στην ΟΝΝΕΔ, γιορτές στον Μελιγαλά- ακόμα και όταν η μεταπολιτευτική καραμανλική δεξιά απείχε. Με τούτα και με κείνα δεν ήταν δύσκολο να εκλεγεί Βουλευτής Μεσσηνίας στα 26. Αυτός και αν «βγήκε μικρός στην πιάτσα» που λέει ένας άλλος Ευάγγελος. Η αριστερά του ’89 τον «τίμησε» συμφωνώντας να είναι υπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση Τζανετάκη.
Τα υπόλοιπα είναι λίγο-πολύ γνωστά. Υπουργός Εξωτερικών, αποστάτης του αποστάτη, ΠΟΛ.ΑΝ., πολιτική εξαφάνιση μεταξύ 1996 και 2004- χρονιά που ο Κώστας Καραμανλής τον τοποθετεί στο ευρωψηφοδέλτιο-, αρχηγός της Ν.Δ (να,ι είναι ο ίδιος που έλεγε ότι δεν θα επέστρεφε ακόμα και αν τον έκαναν αρχηγό), πρωθυπουργός του μνημονίου. Σε αυτή την διαδρομή, γεμάτη από την τακτική της κωλοτούμπας και το παρασκήνιο, ο Αντώνης Σαμαράς δεν ξέχασε την ακραία δεξιά πολιτική καταγωγή του και παρέμεινε συνεπής σε αυτόν τον ιδεολογικό χώρο. Απλά φρόντιζε να καλλιεργεί εντέχνως ένα χαμηλών τόνων προφίλ και να μη σπαταλά ενέργεια στον δημόσιο βίο. Και ένα μόνιμο χαμόγελο καρφιτσωμένο στο πρόσωπό του, να φανερώνει την αμηχανία και ανασφάλεια του.
Τα θυμήθηκα όλα αυτά παρακολουθώντας – χωρίς ήχο – την ομιλία του στην Βουλή προχθές. Η γλώσσα του σώματος λέει πάντα περισσότερα. Απλωμένα χέρια στο βήμα, ειρωνικό και κουτσαβάκικο ύφος, γελάκια, το κεφάλι να γέρνει κάθε φορά που νόμιζε πως θα πει καμία εξυπνάδα και κυρίως το υφάκι του «εσύ, μικρέ, τουμπεκί ψιλοκομμένο». Κάτι μεταξύ δασκάλου και ψευτόμαγκα της δεκαετίας του ’50. Τον κοίταζες και έλεγες τώρα θα σηκώσει τα μανίκια ή θα λύσει το ζωνάρι του. Αδυνατούσες να πιστέψεις πως αυτός ο άνθρωπος είναι ο πρωθυπουργός της χώρας. Κακά τα ψέματα και να τα λέμε όλα.
Ο Αντώνης Σαμαράς δεν το ’χει. Και το ξέρει. Γι’ αυτό και κρύβεται και δεν εμφανίζεται στη Βουλή. Γι’ αυτό και έχει στρατιές συμβούλων πιο ακραίων από αυτόν. Γι’ αυτό, όπου εμφανισθεί, είναι με γραπτό κείμενο και αδυνατεί να αντιπαρατεθεί πολιτικά χωρίς αυτό. Γι’ αυτό και μεθόδευσε να μην υπάρξει debate στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις του 2012. Γι’ αυτό και πάει μόνο σε στημένες συνεντεύξεις. Γι’ αυτό και δεν απαντά σε ερωτήσεις των πολιτικών αρχηγών, με την ίδια συνέπεια που και αυτός δεν πολύ-κατέθετε ερωτήσεις σε πρώην πρωθυπουργούς. Παρά μόνο αν ήθελε να φιτιλιάσει τις φοβίες και την ανασφάλεια του κόσμου σχετικά με την αύξηση της εγκληματικότητας. Αν βρεθεί σε διαφορετικό περιβάλλον πολύ εύκολα θα ξεπεταχτεί από μέσα του η πατριδοκαπηλία, η ακροδεξιά ρητορική, το πολιτικό κενό και οι αδυναμίες του. Βγαίνει από μέσα του ο χωροφύλακας.
Μετά το σούσουρο που έγινε, έκατσα αυτή τη φορά να ακούσω τις ομιλίες στη Βουλή την περασμένη Κυριακή. Μέτρησα τουλάχιστον 25 ερωτήσεις που απηύθυνε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης στον πρωθυπουργό. Δεν απάντησε σε καμία. Όχι μόνο γιατί δεν υπήρχαν απαντήσεις στο χαρτί που είχε μπροστά του, αλλά γιατί αυτή είναι η φύση του. Όταν ρωτάνε για την ανθρωπιστική κρίση, τους πλειστηριασμούς και τις εξώσεις, τη φτώχεια και τα νέα μέτρα, δεν μπορεί ο πρωθυπουργός της χώρας να γελάει. Δεν μπορεί να λέει φράσεις προέδρου πενταμελούς «κοιτάω αλλού για να μην γελάσω». Όταν ρωτάνε για την ΕΡΤ, για τις κόκκινες γραμμές, τη διαπλοκή, δεν γίνεται ο πρωθυπουργός της χώρας να λέει «αν είστε καλά και υπάκουα παιδιά, θα έρχομαι που και που στη Βουλή να τα λέμε». Όταν ρωτάνε για το ΤΑΙΠΕΔ, τις ιδιωτικοποιήσεις και τα νέα μέτρα, ο πρωθυπουργός της χώρας δεν απαντά με φράσεις «θέλει να κρυφτεί και η χαρά δεν τον αφήνει». Γιατί τότε δεν είναι ο γελαστός πρωθυπουργός μιας χώρας που βιώνει τον μεγαλύτερο εφιάλτη. Ούτε καν χαζοχαρούμενος πρωθυπουργός για να το διασκεδάσουμε παρέα.
Είναι μάγκας και τσαμπουκάς πρωθυπουργός. Ηγεμόνας. Ενός κράτους έκτακτης ανάγκης. Εκεί όμως, που ξεπερνά κάθε όριο υπομονής μας η σιωπή του πρωθυπουργού, είναι στις ερωτήσεις σχετικά με τον μεγάλο πλούτο. Γιατί από τις 6.575 offshore ακινήτων που έχουν καταγραφεί στην Ελλάδα έχει ολοκληρωθεί ο έλεγχος μόλις σε 34; Γιατί είναι μηδέν τα έσοδα από τη λίστα Λαγκάρντ και τις άλλες λίστες; Γιατί από τα 25.000 εμβάσματα στο εξωτερικό σε μία τριετία, ελέγχθηκαν μόνο τα 2; Γιατί από το λαθρεμπόριο καυσίμων το δημόσιο χάνει δύο δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως; Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με την σιωπή που απορρέει από τις αδυναμίες του πρωθυπουργού. Εδώ έχουμε να κάνουμε με την σιωπή που απορρέει από το πιο επικίνδυνο κράμα. Ενός νεοφιλελεύθερου, ακροδεξιού και ικανού για τα πάντα πρωθυπουργού.
Αυτός είναι ο Αντώνης Σαμαράς. Ένας νεοφιλελεύθερος και μερκελιστής, που την τάξη του και τα συμφέροντά της εκπροσωπεί και αδιαφορεί για την κοινωνία. Ακραίος δεξιός και πατριδοκάπηλος. Δεν είναι το τελευταίο του καταφύγιο. Πάντα ήταν το πρώτο και μόνο. Πολιτικά και ηθικά επικίνδυνος για τον τόπο. Η χειρότερη επιλογή στην χειρότερη συγκυρία. Ένα λάθος εντόπισα στις ερωτήσεις του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ρώτησε τον κ. Σαμαρά αν κοιμάται ήσυχος το βράδυ. Ατυχέστατη ερώτηση, πανεύκολη απάντηση. Μια χαρά κοιμάται, σαν πουλάκι. Για τα υπόλοιπα… μούγκα το μαγκάκι.
πηγή: periodista.gr (Oι υπογραμμίσεις είναι του συντάκτη)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου