Ελληνική commedia dell' arte

  Αυτό ήταν λοιπόν, αρκετά καλοπεράσαμε και ξαναφάγαμε με χρυσά κουτάλια. Ξεχάστε το πρωτογενές πλεόνασμα, ξεχάστε την ανάπτυξη, ξεχάστε τις επενδύσεις. Η τρόικα βρίσκεται στα duty free, αρνούμενη πεισματικά να μπει στο αεροπλάνο για να επιστρέψει να μας ελέγξει. Η απάντησή της στο e-mail της κυβέρνησης ήταν ξεκάθαρη: «Ή θα υπάρξει πολιτική σταθερότητα, ή θα τρώμε μεγάλες Τoblerone μέχρι να σκάσουμε και να σας σκάσουμε».

  

  Συνηθισμένα τα μνημονιακά βουνά στα χιόνια, ετοιμάζονται να ανεβάσουν (για 5η συνεχή χρονιά) την επιτυχημένη παράσταση «Τα τελευταία επώδυνα μέτρα». Πρόκειται για τυπική commedia dell' arte, με στερεότυπους χαρακτήρες τον κακό συριζαίο, τον τεμπέλη συνδικαλιστή, το δικαίως ωρυόμενο Άδωνη, το μάγκα Σαμαρά, το Βορίδη το καλό παιδί, τον πολλά βαρύ Βενιζέλο και πολλούς ακόμα ερασιτέχνες βουλευτές και επαγγελματίες ηθοποιούς.

  

  Η υπόθεση είναι -φαντάζομαι- γνωστή σε όλους, διανθίζεται όμως κάθε χρόνο με νέα μοτίβα. Φέτος προστέθηκε το κυνήγι των 180 θησαυρών, ένα παιχνίδι επί σκηνής, με δηλώσεις-γρίφους, βαλίτσες και ανεξάρτητους. Το πρωτογενές πλεόνασμα, που πρωταγωνιστούσε πέρυσι, έχει μικρό ρόλο, λόγω διαφωνιών με το σκηνοθέτη και την αλήθεια. Για τον ίδιο λόγο δε συμμετέχει στην παράσταση και η ανάπτυξη, με ανοιχτή την πιθανότητα επιστροφής από το νέο έτος. Βασικό νέο στοιχείο της παράστασης το Ποτάμι, που ήρθε να αντικαταστήσει τη ΔΗΜΑΡ, μετά την αποχώρησή της για λόγους πολιτικής επιβίωσης.

  

  Βασική ιδέα της παράστασης είναι η αντίθεση σταθερότητας-αστάθειας. Εκπρόσωποι της πρώτης είναι η συγκυβέρνηση και οι συν αυτή, που εξασφαλίζουν την απρόσκοπτη εφαρμογή των Μνημονίων και κατ`επέκταση την πολιτική ομαλότητα. Τη δεύτερη εκφράζουν όλοι οι υπόλοιποι, πολίτες, βουλευτές, φορείς και λοιποί. Όσοι δε θέλουν τα μέτρα και τις μεταρρυθμίσεις, που μάχονται την ανάπτυξη. Όσοι υπερασπίζονται παρωχημένους θεσμούς, όπως το κοινοβούλιο, τα εργατικά σωματεία, τους φοιτητικούς συλλόγους και άλλα συναφή.

  
  Το τέλος της παράστασης είναι πια προβλέψιμο, με την ομαλότητα και τη σταθερότητα να εγκαθιδρύονται πάνω στα συντρίμια της κοινωνίας. Ευτυχώς, ο αριθμός των παραστάσεων είναι πια πολύ περιορισμένος, ενώ οι εισπράξεις πέφτουν συνεχώς...


πηγή: ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ της Πιερίας, τεύχος 39, 5-12-2014