Κυριακή 26 Οκτωβρίου 2014

Είμαι Κεντροαριστερός, τι να κάνουμε;

  Τον είχαμε υποτιμήσει τελικά το Σταύρο. Πέσαμε κατευθείαν να τον φάμε, γιατί δεν έχει θέσεις, το κόμμα του εξυπηρετεί σκοπιμότητες κι άλλα τέτοια. Σπασμούς του παλαιοκομματικού συστήματος θα τα αποκαλούσε ο "εκφραστής του νέου στην πολιτική ζωή". Όσο όμως περνά ο καιρός, τόσο περισσότερο πείθομαι για την αλήθεια αυτών των "σπασμών".
  
  Ο Θεοδωράκης έχει και θέσεις και άποψη για τα φλέγοντα ζητήματα. Λαμπρό παράδειγμα η οικονομική του ανάλυση στην εκπομπή του Ν. Χατζηνικολάου. Η αύξηση των μισθών θα οδηγήσει σε αύξηση της κατανάλωσης μόνο των εισαγόμενων προϊόντων. Αυτό με τη σειρά του θα αυξήσει το έλλειμμα, άρα καλό θα ήταν να αποφευχθεί. "Ούτε πρωτοετής φοιτητής οικονομίας δεν τα λέει αυτά τα πράγματα" κατά το Σταύρο, που αφουγκράζεται την αγωνία του ελληνικού λαού αλλά χρησιμοποιεί και τη λογική...
  
  Η θεοδωράκεια οικονομική ανάλυση χάρισε πολλές στιγμές γέλιου, χωρίς καμία αναφορά στο Μνημόνιο. Ήταν σαν το -αποτυχημένο- παραγωγικό μοντέλο να κατέρρευσε μια ωραία πρωία, κι από τότε να κυνηγάμε το χρέος και τα ελλείμματα. Ούτε ΔΝΤ, ούτε δανειακές συμβάσεις, ούτε τίποτα.
  
  Αυτή είναι και η ουσία της ύπαρξης του "Ποταμιού". Δεν είναι κόμμα, είναι ένα μεταπολιτικό εγχείρημα, που δημιουργήθηκε, προωθήθηκε και υφίσταται σαν τηλεοπτικό προϊόν. Πλασάρει γι' αυτό "πρωτοποριακές" εμφανίσεις και διαδικασίες, όπως π.χ. το υπαίθριο Συνέδριο στο Λαύριο ή την "ανοιχτή πλατφόρμα πρότασης υποψηφίων βουλευτών"!
  
  Τοποθετείται σε μια θολή Κεντροαριστερά, που κρατά αποστάσεις τόσο από τη ΝΔ όσο και από το ΣΥΡΙΖΑ. Όμως κάποιες αποστάσεις είναι πιο ίσες, όπως θα έλεγε και ο Όργουελ. Χαρακτηριστικές είναι οι καθημερινές επιθέσεις στελεχών του "Ποταμιού" στην αξιωματική αντιπολίτευση. Χαρακτηριστική και η εμφάνιση του Σ. Θεοδωράκη ως τιμητή της Αριστεράς, με αφορμή τη συνάντηση Τσίπρα-Καμμένου. Χαρακτηριστική επίσης η δήλωση ότι "ο κόσμος δεν έχει πρόβλημα να πληρώσει τον ΕΝΦΙΑ, αν είναι για το κοινό καλό"...
  
  Τον υποτιμήσαμε το Σταύρο. Δεν είναι "τρία πουλάκια κάθονταν". Είναι ένα, μνημονιακό και συστημικό πουλάκι, που φυλάει τα μπόσικα των συμφερόντων "στην άκρη στο Ποτάμι". Κι αν δε στεριόσουμε άνθρωπο, Μνημόνιο δε στεριώνει...



Δημοσιεύτηκε στον ΑΝΤΙΛΟΓΟ της Πιερίας, στις 24-10-2014

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου