Ενότητα και ανασύνθεση πάνω στα σημερινά προβλήματα

του Νάσου Ηλιόπουλου*

(από το περιοδικό Κόκκινο, τεύχος 52)

ο Νάσος Ηλιόπουλος, σε ομιλία του στο 6ο συνέδριο του ΣΥΝ

   Bρισκόμαστε σε μία περίοδο στην οποία  ο πολιτικός χρόνος είναι ιδιαίτερα συμπυκνωμένος. Μέσα σε δύο χρόνια στην  ελληνική κοινωνία έχουν υπάρξει τεράστιοι μετασχηματισμοί χωρίς να μπορούμε ακόμα να ισχυριστούμε ότι έχουμε  φτάσει στο σημείο διαμόρφωσης μιας νέας ισορροπίας. Λίγες μέρες πριν τις εκλογές  όλα δείχνουν ότι οι συγκεκριμένοι μετασχηματισμοί θα αποτυπωθούν και στο αποτέλεσμα της 6ης Μαΐου διαμορφώνοντας ένα νέο  πεδίο δυνατοτήτων για την αριστερά. Το ακριβές αποτέλεσμα βέβαια θα κρίνει πολλά για την επόμενη μέρα τόσο ως προς το μέγεθος κατάρρευσης του δικομματισμού, την ενίσχυση της αριστεράς  και τον εσωτερικό συσχετισμό αλλά και την καταγραφή της άκρας δεξιάς. Παρόλα αυτά μπορούμε σε αδρές γραμμές να εκφράσουμε κάποιες  πρώτες σκέψεις για την επόμενη μέρα.

   Η ίδια η δομική φύση της καπιταλιστικής κρίσης που βιώνουμε δημιουργεί δύο δυνατότητες εξόδου. Τη μία σε βάρος των δικαιωμάτων  και των κατακτήσεων του κόσμου της δουλειάς και της νεολαίας, την  άλλη σε βάρος της κερδοφορίας και των προνομίων του κεφαλαίου. Η  σημερινή επίθεση που δεχόμαστε εκφράζει την ανάγκη του κεφαλαίου  να βγει από την κρίση μέσω μιας διαδικασίας συνολικής υποτίμησης  της εργασίας. Με αυτή την έννοια η μνημονιακή πολιτική μπορεί να  αποτελεί την συνέχεια μιας συγκεκριμένης πορείας που έχει χαραχθεί  από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, αλλά ταυτόχρονα ακριβώς επειδή την αναβαθμίζει και την ολοκληρώνει αποτελεί και τομή. Δηλαδή  δεν βρισκόμαστε μπροστά σε άλλη μία νεοφιλελεύθερη αναδιάρθρωση, αλλά σε μία ολομέτωπη επίθεση που μας γυρνάει 50 χρόνια πίσω.

   Με αυτή την έννοια δεν μπορούμε να την αντιμετωπίζουμε με όρους  κανονικότητας σε επίπεδο πολιτικής πρακτικής. Σε μία χώρα που από τις  αρχές της δεκαετίας του 90 μέχρι την έναρξη της κρίσης είχαν παραχθεί  τεράστιες ποσότητες πλούτου (αύξηση του ΑΕΠ 60%), την ίδια στιγμή  που ο κατώτατος μισθός σε πραγματικούς όρους παρέμενε στα επίπεδα  του 1984 και η φορολογία του κεφαλαίου μειωνόταν από το 45% στο  20%, ο αστισμός μετατρέπει “την κρίση σε ευκαιρία” υλοποιώντας το  πρόγραμμα των ονείρων του. Μας κατηγορούν ότι “ζούμε πάνω από τις δυνατότητες μας”, αυτοί που ζουν πάνω στις δυνατότητες μας.

   Η ανάγκη δημιουργίας ενός πλατιού μετώπου του συνόλου των δυνάμεων της αριστεράς σήμερα οξύνεται ακόμα περισσότερο. Σε κάθε  περίπτωση οι μάχες που θα έχουμε μπροστά μας το επόμενο διάστημα  απαιτούν το σύνολο των δυνάμεων που μπορεί να υπάρξει. Το άνοιγμα  της συγκεκριμένης προοπτικής πρέπει να αποτελέσει υπόθεση όλου του  κόσμου της αριστεράς ενάντια σε σεχταριστικές αγκυλώσεις. Η ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να αποτελέσει την αφετηρία για την ανάληψη  επιθετικών πρωτοβουλιών στο συγκεκριμένο μέτωπο, επαναφέροντας  ταυτόχρονα και τη ξεχασμένη συζήτηση περί ανασύνθεσης. Ενότητα  και ανασύνθεση λοιπόν πάνω στα σημερινά ερωτήματα, μέσα στους  σημερινούς αγώνες, για την ανατροπή και τη δημιουργία μιας κοινωνίας  που θα χωράει τα όνειρα και τις ανάγκες μας.

* ο Νάσος Ηλιόπουλος είναι γραμματέας του Κ.Σ. της Νεολαίας Συνασπισμού και υποψήφιος βουλευτής Α' Αθηνών με το ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ 

(η δε συμπάθεια και εκτίμηση από το blog μας προς το πρόσωπό του είναι απεριόριστη!)