 |
| ο ευτυχώς "ανεύθυνος" Θ.Κωλοκοτρώνης |
Ακούμε πολλά τις τελευταίες μέρες για "υπευθυνότητα", "σωφροσύνη" και άλλες μπούρδες, ενάντια στο λαό και τις ανάγκες του. Αυτή η λάθως εννοούμενη ευθύνη έχει τραγουδηθεί από το λαό μας και στα χρόνια της Τούρκικης σκλαβιάς. Τότε η "υπευθυνότητα" κράτησε 400 χρόνια, τώρα κράτησε 2 και πολύ της ήτανε...!
Αφιερωμένο στους "υπεύθυνους, δεξιόθεν και αριστερόθεν.
Βασίλη κάτσε φρόνιμα να γίνεις νοικοκύρης,
για ν΄ αποχτήσεις πρόβατα, ζευγάρια κι αγελάδες
χωριά κι αμπελοχώραφα, κοπέλια να δουλεύουν»
-Μάνα μου ΄γω δεν κάθομαι να γίνω νοικοκύρης,
να καμ΄ αμπελοχώραφα, κοπέλια να δουλεύουν,
και νάμαι σκλάβος των Τουρκών, κοπέλι των σκυλώνε.
φέρε μου το βαριό σπαθί και τ΄ αλαφρό τουφέκι,
να πεταχτώ σαν το πουλί ψηλά στα κορφοβούνια,
να πάρω δίπλα τα βουνά, να περπατήσω λόγγους,
να βρω λημέρια των Κλεφτών, γιατάκια καπετάνιων
να πάω να βρω τον Μάνταλο, να σμίξω τον Μποστέκη,
που πολεμούν με την Τουρκιά, και με τους Αρβανίτες
να μπω με δαύτους σύντροφος στα Τούρκικα κεφάλια
με μια σπαθιά να κόφτω τρεις, με το τουφέκι πέντε,
και με το γιαταγάνι μου, σαράντα και πενήντα.
Πουρνό φιλεί τη μάνα του, πουρνό ξεπροβοδιέται
για ν΄ αποχτήσεις πρόβατα, ζευγάρια κι αγελάδες
χωριά κι αμπελοχώραφα, κοπέλια να δουλεύουν»
-Μάνα μου ΄γω δεν κάθομαι να γίνω νοικοκύρης,
να καμ΄ αμπελοχώραφα, κοπέλια να δουλεύουν,
και νάμαι σκλάβος των Τουρκών, κοπέλι των σκυλώνε.
φέρε μου το βαριό σπαθί και τ΄ αλαφρό τουφέκι,
να πεταχτώ σαν το πουλί ψηλά στα κορφοβούνια,
να πάρω δίπλα τα βουνά, να περπατήσω λόγγους,
να βρω λημέρια των Κλεφτών, γιατάκια καπετάνιων
να πάω να βρω τον Μάνταλο, να σμίξω τον Μποστέκη,
που πολεμούν με την Τουρκιά, και με τους Αρβανίτες
να μπω με δαύτους σύντροφος στα Τούρκικα κεφάλια
με μια σπαθιά να κόφτω τρεις, με το τουφέκι πέντε,
και με το γιαταγάνι μου, σαράντα και πενήντα.
Πουρνό φιλεί τη μάνα του, πουρνό ξεπροβοδιέται
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου